ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 234

เมื่อได้ยินประโยคนี้ ใต้จิตสำนึกเซี่ยจินอานก็อยากจะทำตาม แต่กลับถูกมู่หลานจิ่นคว้าข้อมือเอาไว้และถามอย่างงงงวยว่า "ประมุข?"

"ข้าจะกลับไปกับท่านอ๋องก่อน พวกเจ้าทั้งสี่ไปรอข้าที่สวนสงเคราะห์" เซี่ยจินอานพูด

มู่หลานจิ่นขมวดคิ้วเล็กน้อย นึกถึงภาพที่เซี่ยจินอานกอดหยุนฝู้เฉินเมื่อครู่นี้ พูดว่า "ท่านประมุข ผู้ชายไม่มีอะไรดีสักคน"

เซี่ยจินอาน "???"

มู่หลานจิ่นเงียบพูดไม่เยอะ เซี่ยจินอานรู้สึกเสมอว่านางได้รับการเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่างแล้ว แต่เมื่อฟังคำพูดที่นางเพิ่งพูดไปเมื่อครู่ กลัวว่านางจะได้รับความเสียใจจากความรักเป็นอย่างมาก

หยุนฝู้เฉินที่เดินอยู่ข้างหน้าได้หยุดชั่วคราว แล้วหันหลังกลับ และยิงสายตาที่เย็นชาใส่มู่หลานจิ่น เหมือนว่าเป็นมีดนับไม่ถ้วนที่ต้องการจะประหารชีวิตด้วยการตัดมือตัดเท้าอย่างไรอย่างนั้น

แต่คนโลกกลัวหยุนฝู้เฉิน แต่นางมู่หลานจิ่น ไม่กลัว!

นางได้มองย้อนกลับไปที่หยุนฝู้เฉินอย่างยั่วยุ โดยไร้ซึ่งความกลัว

ไม่มีผู้ชายผู้ใดในใต้หล้าที่คู่ควรกับท่านประมุข! เขาหยุนฝู้เฉินยิ่งเป็นไปไม่ได้!

เซี่ยจินอานรู้สึกการสู้รบเงียบๆ ระหว่างทั้งสองคน และได้กลายเป็นนักไกล่เกลี่ยในทันที

"ข้าแค่กลับไปจัดการเรื่องบางอย่างที่จวนอ๋อง จากนั้นก็ไปหาพวกเจ้า เด็กดี รอข้าที่นั่นนะ"

น้ำเสียงที่อ่อนโยนนี้ทำให้มู่หลานจิ่นมีท่าทีที่ดูแข็งทื่อ จากนั้นจึงปล่อยมือ แล้วไม่พูดอะไรอีก

ในหัวทั้งหมดคือทำไมประมุขถึงได้อ่อนโยนเช่นนี้?

เซี่ยจินอานตามหยุนฝู้เฉินกลับไปที่จวนอ๋อง ในขณะที่เพ้ยจิ่วชวนทั้งสี่คนได้กลับไปที่สวนสงเคราะห์ก่อน

หลังจากที่คนในจวนมองเห็นเซี่ยจินอานกลับมา สีหน้าก็ประหลาดใจมาก หลังจากที่ซูหลานซูหยาวได้ทราบข่าวนี้ ได้รีบออกไปต้อนรับที่นอกเรือนทันที และบังเอิญไปพบกันที่สวนดอกไม้

"พ่ะย่ะค่ะ" พ่อบ้านมารีบๆ และได้ออกไปแบบรีบๆ และรีบเตรียมงานที่ต้องไปทำในทันที

หยุนฝู้เฉินพาเซี่ยจินอานไปที่ห้องโถงด้านหน้า แต่ซูหยาวและซูหลานสังเกตว่าหยุนฝู้เฉินกับเซี่ยจินอานมีเรื่องต้องคุยกัน จึงไม่ได้ตามไป แต่ได้กลับไปที่เรือนของพวกนาง

เมื่อผ่านสวนดอกไม้ และผ่านเส้นทางที่คดเคี้ยว หยุนฝู้เฉินพาคนไม่กี่คนได้ตรงไปที่ห้องโถงด้านหน้า เทียนเฟิงและอีกสองสามคนเฝ้าอยู่นอกประตู

หยุนฝู้เฉินนั่งบนที่นั่งหลัก และถามว่า "สำหรับคนที่อยู่เบื้องหลังในการลอบสังหารครั้งนี้ เจ้ามีคนที่น่าสงสัยหรือไม่?"

เซี่ยจินอานพยักหน้า "กลุ่มหนึ่งเป็นคนของไท่จื่อ กลุ่มหนึ่งคือคนของฮ่องเต้ ส่วนอีกกลุ่มหนึ่งคือคนของยุทธภพ ข้ายังคิดไม่ออก"

นางเดาว่าฮ่องเต้และไท่จื่อจะต้องลงมือกับนาง ไม่คิดว่าทั้งสองคนจะนึกถึงวันนี้ แม้แต่คนของยุทธภพยังได้เลือกวันนี้ด้วย

แต่คนในยุทธภพเหล่านั้นทราบได้อย่างไรว่าวันนี้นางออกจากวังล่ะ?