ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 341

เมื่อองค์ชายแปดและหยุนจวินหงได้ยินคำเหล่านี้ก็มีรอยยิ้มแปลกๆปรากฏขึ้นบนใบหน้า

เสด็จอากับเซี่ยจินอานทั้งสองคนกำลังร่วมมือกันหาเรื่องทำให้เสด็จพ่อของเขาลำบากใจ เพื่อให้เสด็จพ่อของเขาเอาเงินออกมา!

สะใจจริงๆเลย!

แต่ไม่เพียงเขาเท่านั้นที่มองออก ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็มองออกกันหมด!

แต่ไม่มีใครพูดอะไรเลย

หยุนจวินเฮ่อยืนยันความชอบธรรมมาโดยตลอด และแน่นอนว่าจะไม่พูดคำขัดขวางอะไรอยู่แล้ว ส่วนองค์ชายห้าหยุนจวินเย่าเพราะเมื่อกี้โดนหยุนฝู้เฉินใส่ร้าย กำลังกังวลในใจอยู่ว่าเสด็จพ่อจะสงสัยหรือไม่ จึงยิ่งไม่อยากพูดอะไรมากอยู่แล้ว องค์ชายหกหยุนจวินหยู่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ขี้ขลาด อ่อนแอยิ่งไม่กล้าพูดแทรกหรือ!

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงขุนนางชั้นสูงพวกนั้น

หยุนเทียนยิ่นเงียบไปครู่หนึ่งและในที่สุดก็พูดว่า:"เจ้ามีความคิดอะไรอีก?"

เซี่ยจินอานยิ้มและหันไปมองซ่างซูกรมกลาโหม "ใต้เท้า ไม่ทราบว่าราชสำนักชดเชยครอบครัวของทหารที่เสียชีวิตไปแล้วอย่างไร?"

"หลังจากทหารตาย ราชสำนักจะให้เงินปลอบใจห้าตำลึงเงิน"

เซี่ยจินอานได้ยินเช่นนี้ ก็ขมวดคิ้ว "ไม่มีอย่างอื่นแล้ว? "

"อืม ไม่มีแล้ว"

เซี่ยจินอานสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อระงับภาวะซึมเศร้าในใจ และกล่าวอย่างเย็นชาว่า:"ฝ่าบาท หม่อมฉันคิดว่าการกระทำเช่นนี้ต้องปรับปรุง!"

"ปรับปรุงอย่างไร?"

"ก่อนอื่นให้เพิ่มเงินปลอบใจ ตอนนี้เบี้ยเลี้ยงของทหารคือสามตำลึงเงิน ซึ่งจะต้องเพิ่มขึ้นให้เป็นหนึ่งร้อยยี่สิบตำลึง"

นี่คือเบี้ยเลี้ยงสี่สิบเดือนของทหาร ค่าตอบแทนเช่นเดียวกับผู้กล้าของประเทศในชาติก่อนของนาง

"ประการที่สอง ความช่วยเหลือทางการเรียน ลูกๆของทหารที่สู้ตายในสนามรบ ราชสำนักสามารถให้เงินค่าเรียนหนังสือให้กับเด็กเหล่านี้"

"ประการที่สาม ดูแลแม่ม่ายและเด็กกำพร้า หากหลังจากทหารเสียชีวิตในสงครามแล้ว และในบ้านมีเพียงแต่แม่ม่ายและผู้สูงอายุหรือลูกๆ ราชสำนักจำเป็นต้องให้เงินบำนาญทุกเดือน "

"ซีจาวและเป่ยตี๋คงตีเข้ามานานแล้ว!"

คำเหล่านี้ทำให้พูดจนสีหน้าของเสิ่นเฉิงเซี่ยงซีดหมด แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก

หยุนเทียนยิ่นเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองเซี่ยจินอานอย่างจริงจังและพูดว่า:"เจ้ารู้หรือไม่ว่าเช่นนี้มันจะทำให้ราชสำนักต้องเสียเงินไปเท่าไหร่?"

"หม่อมฉันได้คำนวณคร่าวๆแล้ว เงินในท้องพระคลังไม่หมดเกลี้ยงแน่นอน "

แม้ว่าหยุนเทียนยิ่นจะเป็นคนที่ไร้ความสามารถ แต่เขาก็ไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟือย และไม่เหมือนกับทรราชอื่นที่ชอบสิ้นเปลืองทั้งทรัพยากรและกำลังคน

ในทางตรงกันข้าม เพื่อปกป้องเมืองของตัวเอง และเพื่อเอาชนะใจประชาชน เขาก็ได้ทำเรื่องดีๆไปไม่น้อย

ขึ้นครองราชย์มานานกว่าสิบปี นอกเหนือจากน้ำท่วมเมื่อปีที่แล้ว ราชสำนักก็ไม่ได้มีภัยพิบัติที่ร้ายแรงอะไรอีกเลย ซึ่งถือได้ว่าบ้านเมืองสงบ ประชาร่มเย็น

ดังนั้นเงินในท้องพระคลังจึงมีมาก!