ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 54

เซี่ยจินอานแกะผ้าพันมือของซูหยาวภายใต้การรอคอยของทุกคน

มันเป็นสองมือที่ขาวเนียน เล็บเป็นสีเนื้อชมพูอ่อนๆ ตรงปลายเป็นสีขาวงาช้าง ไม่มีร่องรอยอาการป่วยใดๆเลย

ผิวของนิ้วเรียบลื่น ไม่มีร่องรอยความหยาบกร้านจากการตรากตรำทำงานมานานปีหลงเหลือเลย

เทียบกับมือเมื่อเจ็ดวันก่อนราวกับฟ้ากับเหว!

"จะเป็นได้ยังไง!" หมอจวนมีสีหน้าเหลือเชื่อ ตกตะลึงมาก

เขารีบเดินไปยืนหน้าซูหยาว และไม่สนใจเรื่องความแตกต่างของชายหญิง ยกสองมือนางขึ้นพินิจดูเลย

สีหน้าเขาเปลี่ยน ประหนึ่งได้รับแรงกระทบกระเทือนหนักมาก

"เป็นไปได้อย่างไร เจ้ารักษาหายได้อย่างไร!" หมอจวนเบิกตากว้าง ถอยหลังไปหนึ่งก้าวอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

"ในเมื่อเป็นโรค เหตุใดจะรักษาหายไม่ได้เล่า?" เซี่ยจินอานย้อนถาม

ทุกคนเงียบงันฟังบทสนทนาของทั้งคู่

"รักษาหายแล้ว?"

"มันช่างเหลือเชื่อจริงๆ!"

"ข้าลงทุนสมบัติไปหมดสิ้น เดิมพันว่านางจะรักษาไม่หาย! คราวนี้แย่แล้ว!"

"ฮะฮะฮะ ข้ารวยแล้ว! ซื้อหนึ่งคืนสามสิบนะ!"

พริบตาเดียวเกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์เซ็งแซ่ บางคนร่ำรวยในชั่วคืน บางคนล้มละลายหมดตัวในพริบตา

บางคนไม่กล้าเชื่อ เริ่มสงสัยเซี่ยจินอานเป็นการหนัก

"เจ้ากำลังหลอกผู้คนใช่หรือไม่! ใครจะรู้ว่าคนที่เจ้ารักษาเป็นสาวใช้คนนี้หรือไม่!" แต่สาวใช้คนรับใช้ชายในจวนต่างเป็นพยานได้ คนที่ได้รับการรักษาคือซูหยาว ไม่ได้โดนสับเปลี่ยนตัว

พวกที่ต้องหมดตัวรับความจริงไม่ไหว นั่งร้องไห้โฮบนพื้นแล้ว

คนชนะต่างรีบไปรับเงินเดิมพันด้วยใบหน้าตื่นเต้นดีใจ

หมอจวนพอคิดถึงสมบัติตนที่มลายหายไป ดวงตาพลันดำมืดจะวูบลงไป!

เซี่ยจินอานเห็นอย่างนั้น สะบัดข้อมือประกายเงินวาบผ่านปักเข้าที่เขาหนึ่งเข็ม ได้สติขึ้นมาทันที

หมอจวนเป็นคนเย่อหยิ่งมาตลอด คำพูดนี้เขาจะพูดออกมาได้ยังไง โดยเฉพาะเขามั่นใจในวิชาแพทย์ของตนมาก

เดิมเขายังคิดว่าขนาดคนของสำนักหมอหลวงยังสู้เขาไม่ได้เลย!

สีหน้าเขาแดงก่ำอย่างอดกลั้น สุดท้ายกัดฟันกรอดบอก "เจ้าอย่ามาได้คืบจะเอาศอก!"

เซี่ยจินอานมีสีหน้าตกใจ "เจ้าคงมิคิดจะทำลายสัญญากระมัง!"

"หมอเซวีย นี่เจ้าเป็นคนผิดนะ! ลงเดิมพันเองก็ต้องรับผลแพ้ชนะได้แม้แต่เด็กยังรู้เรื่องนี้เลย!" โดนเหน็บแนมแบบนี้แล้ว หมอจวนมีหรือจะกล้าเบี้ยว ได้แต่ตีหน้าแข็งบอกว่า "จะเป็นไปได้อย่างไร ข้าเป็นคนพูดคำไหนคำนั้นเสมอ!"

"ในเมื่อเป็นแบบนี้ อาศัยตอนนี้ยังมีแขกอยู่ เจ้าเริ่มเลยเถอะ มีคนมากมายคอยปรบมือให้กำลังใจเจ้าน่ะ!"

หมอจวนมองดูฝูงชนรุมล้อม โกรธแทบกระอักเลือด

ขายหน้าก็แย่แล้ว ยังต้องขายหน้าต่อหน้าคนจำนวนมากเยี่ยงนี้ เขาลดศักดิ์ศรีไม่ไหวจริงๆ!

แต่ถ้าเบี้ยวเดิมพันนี้คงยิ่งทำให้ผู้คนประณาม!

คนที่เหลือเริ่มโห่ร้อง