ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 66

ตี้เฟิงถามด้วยน้ำเสียงยากลำบาก: "เช่นนั้นคุณหนูเซี่ยทำสำเร็จแล้ว?"

"ก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้น"

เซี่ยจินอานกล่าวตอบ

ตี้เฟิงสองคนถอนหายใจโล่งอกพร้อมกัน ไม้พลองนี้ก็ยังโบยได้อยู่

"เขาถอดด้วยตัวเอง" เซี่ยจินอานกล่าวต่อ

สีหน้าตี้เฟิงสองคนยิ่งตื่นตกใจมากขึ้นไปอีก!

ฉิบหาย! ดังนั้นคือท่านอ๋องของพวกเขาที่เสนอตัวกระโดดเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดด้วยตัวเอง?

เช่นนั้นอนาคตคือพระชายาของพวกเขาแน่นอนแล้ว! ประจบสอพลอตอนนี้ยังทันไหม?

ไม้พลองนี้โบยไม่ได้อย่างเด็ดขาด!

อารมณ์ความรู้สึกของตี้เฟิงสองคนเหมือนทางสิบแปดโค้งของถนนบนภูเขา เลี้ยวแล้วก็เลี้ยวอีก

ความรู้สึกในใจซับซ้อนอย่างมาก ยังไม่ทันจะได้ปลงก็ได้ยินอีกฝ่ายพูดขึ้นมาอีกว่า:

"เรื่องของการถอดกางเกง ตามหลักแล้วคนที่เสียเปรียบน่าจะเป็นข้าไม่ใช่หรือ? ทำไมเขายังจะดัดจริตขึ้นมาได้!"

เซี่ยจินอานโมโห ทำยังกับนางกำลังรีบไปฉวยโอกาสเอาเปรียบเขาอย่างนั้นแหละ

ตี้เฟิงหรี่ตาครุ่นคิดครู่หนึ่ง ถึงแม้เขาจะไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน แต่ดูเหมือนผู้หญิงจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบจริงๆ

หรือท่านอ๋องของพวกเขาจะเขินอาย?

หวงเฟิงถือกระบี่เอาไว้ในอ้อมแขนสีหน้าลังเลอย่างมาก: "ไม้พลองนี้ยังจะโบยหรือไม่?"

ตี้เฟิงรีบลากหวงเฟิงไปมุมหนึ่งทันทีพูดด้วยเสียงกระซิบขึ้นมาว่า: "หลายปีมานี้ เจ้าเคยเห็นท่านอ๋องของเราสนใจผู้หญิงคนไหนมาก่อนไหม? นี่มันพัฒนาไปจนถึงขั้นสุดท้ายแล้ว คาดว่าในอนาคตก็จะเป็นนายหญิงของเราแล้ว เจ้าว่าไม้พลองนี้ยังโบยได้อยู่อีกหรือ?"

"ดูเหมือนจะไม่สามารถโบยได้"

เซี่ยจินอานมองดูสองคนที่กระซิบคุยกันอยู่ตรงมุม ส่งเสียงถามออกมาว่า: "พวกเจ้ากำลังคุยอะไรกันอยู่?"

"ไม่ ไม่ได้พูดอะไรกัน" ตี้เฟิงกล่าว

และอีกด้านหนึ่ง หยุนฝู้เฉินที่แช่ตัวอยู่ในถังอาบน้ำ ก็จะเอ่ยถามเสวียนเฟิงขึ้นมาเป็นระยะๆ ว่าเขามีอะไรจะพูดกับตนเองใช่ไหม

แต่คำตอบทุกครั้งของเสวียนเฟิงก็คือ ‘ต้องการเติมน้ำร้อนแล้วใช่ไหม’

"เช่นนั้นข้าก็ไม่สมควรจะลงโทษนาง?" หยุนฝู้เฉินกล่าวเสียงเรียบ

เสวียนเฟิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆเฮือกหนึ่ง: "ใช่ขอรับ"

หยุนฝู้เฉินมองดูท้องฟ้าด้านนอก ใกล้จะถึงเวลาเที่ยงวันเต็มทีแล้ว "เวลาผ่านไปนานขนาดนี้แล้ว น่าจะโบยเสร็จแล้ว"

"เช่นนั้นข้าน้อยจะลองไปดู แล้วปล่อยคุณหนูเซี่ยไป?"

สายตาหยุนฝู่เฉินกลับมาหยุดอยู่ที่ตำรา กล่าวว่า: "ในเมื่อมีความดีความชอบเช่นนั้นก็ไม่ลงโทษแล้ว"

ในใจเสวียนเฟิงซับซ้อนมาก เวลานี้น่าจะโบยแล้วกระมัง ในใจเขาแอบจุดเทียนอธิษฐานให้กับตี้เฟิงหวงเฟิง

ถามขึ้นมาด้วยความหวาดหวั่น: "ท่านอ๋อง หากว่าลงโทษไปแล้วจะทำเช่นไร?"

หยุนฝู้เฉินเงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อย สายตาเย็นชาลงน้อย น้ำเสียงต่ำลงมา: "โบยคนที่มีความดีความชอบ ลงโทษด้วยการโบยสามสิบที เจ้าไม่รู้จักตักเตือนลงโทษเช่นกัน!"

เสวียนเฟิงอยากร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตาไหลออกมา ได้แต่ภาวนาในใจให้ตี้เฟิงสองคนยังไม่ได้ลงมือ

แล้วถามต่อด้วยความระมัดระวัง: "หากว่ายังไม่ลงโทษจะทำเช่นไร?"

ได้ยินแค่หยุนฝู่เฉินกล่าวอย่างใจเย็น----