ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 83

พ่อบ้านลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงพยักหน้าเห็นด้วย

ในเวลานั้นเองพวกซูหยาวทั้งสองคนก็ได้นำน้ำร้อนกลับมาแล้วเช่นกัน

เซี่ยจินอานชุบเช็ดผ้าเช็ดหน้าให้ชุ่ม แล้วตั้งใจชำระล้างขี้ผึ้งบริเวณขาของพ่อบ้านออก

เมื่อสาวใช้ที่อยู่ข้างๆเห็นดังนั้น ก็อยากจะรับช่วงต่อจากงานที่อยู่ในมือของเซี่ยจินอาน อย่างไรเสียงมันก็เป็นเรื่องของการปรนนิบัติรับใช้คนอยู่แล้ว ปล่อยให้เซี่ยจินอานลงมือเองมันไม่ค่อยจะเหมาะสมเท่าไหร่นัก

แต่ทว่าเซี่ยจินอานกลับปฏิเสธพวกนางไปโดยตรง

หลังจากชำระล้างยาที่อยู่ตรงส่วนขาจนสะอาดแล้ว เซี่ยจินอานก็ใช้เข็มเงินมาขับพิษออกเสียก่อน หลังจากนั้นก็ทาขี้ผึ้งแก้อาการเหน็บชาที่นางปรุงไว้ลงไปใหม่อีกครั้ง

หลังจากที่รักษาอาการป่วยเสร็จแล้ว พ่อบ้านก็ลุกขึ้นมาแล้วเดินออกไป

เซี่ยจินอานครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งแล้วจึงกำชับออกมาอีกหนึ่งประโยคว่า "ตาเฒ่า พึงระวังผู้อื่นมิควรขาด ในช่วงหลายวันนี้ท่านต้องระวังตัวให้ดีดีนะเจ้าคะ"

พ่อบ้านหยุดฝีเท้าลงชั่วขณะ และพยักหน้าเพื่อแสดงให้เห็นว่าตัวเองทราบแล้ว

เมื่อเซี่ยจินอานเห็นดังนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรมาก รอหลังจากที่แม่บ้านออกจากลานบ้านไปแล้ว นางจึงกลับมาเรียนรู้การเย็บปักถักร้อยกับซูหยาวอีกครั้ง

ในขณะที่นางเรียนรู้ไปพลางก็พูดคุยไปพลาง ซึ่งกำลังพูดคุยกันถึงเรื่องน่าสนใจที่เคยเกิดขึ้นภายในจวน

ยกตัวอย่างเช่น บ่าวรับใช้ชายกับสาวใช้คนไหนมองตากันแล้ว ญาติพี่น้องตระกูลใดเรื่องมากที่สุด เป็นต้น

ในขณะที่เซี่ยจินอานกำลังฟังอยู่ก็ยิ้มแย้ม และนึกถึงหลิวหลีจวิ้นจู่ที่พ่อบ้านกล่าวถึงขึ้นมาในใจ

นางสงสัยใคร่รู้อยู่ในใจว่าแท้จริงแล้วนางคือเทพผู้ศักดิ์สิทธิ์มาจากที่ไหนกันแน่

"พวกเจ้ารู้จักหลิวหลีจวิ้นจู่ไหม?"

ซูหลานกับซูหยาวพยักหน้าไปมาทั้งสองคน เมื่อพูดถึงหลิวหลีจวิ้นจู่แล้ว ชื่อเสียงในเมืองหลวงของคนผู้นี้ก็มีมากเลยทีเดียว

ซูหยาวครุ่นคิดอย่างละเอียดรอบคอบโดยไม่ตอบไปตรงๆ แต่กลับถามเซี่ยจินอานกลับมาว่า

"คุณหนูเซี่ยทำไมจู่ๆถึงได้ถามเรื่องหลิวหลีจวิ้นจู่ขึ้นมาล่ะเจ้าคะ?"

เป็นถึงคุณหนูของตระกูลที่มั่งมีแห่งเหมืองหลวงเช่นเดียวกัน คุณหนูเซี่ยไม่เคยได้ยินชื่อและสมญานามของหลิวหลีจวิ้นจู่ได้อย่างไร?

"ใช่เจ้าค่ะ ในตอนแรกอาการป่วยของท่านอ๋องได้ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ หลิวหลีจวิ้นจู่เป็นห่วงอาการป่วยของท่านอ๋อง ก็เลยส่งหมอเซวียมาตรวจดูอาการป่วยให้ท่านอ๋อง"

เซี่ยจินอานเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ให้เซวียฉางกุ้ยมาดูอาการป่วยให้หยุนฝู้เฉิน เกรงว่าจะเป็นเรื่องตลกน่ะสิ

ไม่รู้ว่านางส่งหมอมาด้วยความเป็นห่วงจริงๆ หรือว่าอาศัยจังหวะนี้สอดแทรกผู้ที่ทำหน้าที่สอดแนมเข้ามาในจวนกันแน่

แต่ในใจของหยุนฝู้เฉินจะต้องรู้ว่าอาการของตัวเองร้ายแรงเพียงใด และหมอทั่วๆไปไม่สามารถวินิจฉัยและรักษาได้เลย

แต่เขาก็ยังรับหมอจวนเอาไว้ และให้อยู่คอยรักษามานานหลายปีเช่นนี้ เกรงว่าคงเป็นเพราะเห็นแก่หน้าของหลิวหลีจวิ้นจู่เท่านั้น

คิดๆดูแล้วหลิวหลีจวิ้นจู่ผู้นี้ได้ยึดครองตำแหน่งที่สูงมากในหัวใจของหยุนฝู้เฉิน

พอคิดแบบนี้แล้ว เซี่ยจินอานก็สามารถคิดหาคำตอบเรื่องที่หมอจวนก่อเรื่องขึ้นเมื่อคราวก่อนออกมาได้แล้วเช่นว่าทำไมหยุนฝู้เฉินถึงได้ต้องการจะลงโทษนางโดยที่ไม่รู้ข้อเท็จจริง

เพราะว่าเขาไม่อาจไปสงสัยในตัวหมอจวนได้เลย แม้ว่าหมอจวนจะเป็นคนทำจริงๆก็ตาม เขาก็จะปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่หน้าของหลิวหลีจวิ้นจู่!

ดังนั้นข้อเท็จจริงจึงไม่สำคัญใดๆเลยสำหรับเขา ขอเพียงแค่เสียสละนางไปคนเดียวก็พอแล้ว!