ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 110

ตอนที่ 110 สิ่งที่เธออยากได้

มู่น่อนน่อนสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าร่างกายของเฉินถิงเซียวแข็งทื่อไป ขนาดลมหายใจของเขาเองก็รุนแรงขึ้นด้วย

ก่อนหน้านี้ตอนทีเขาจูบเธอ......ก็รู้สึกว่าเขาจะตอบสนองแบบนี้ด้วยเหมือนกัน

เขามีความเริ่มรู้สึกตั้งแต่ตอนนั้นแล้วหรือ ?

......

โชคยังดีที่มุมนี้แสงไฟสลัวมาก เฉินถิงเซียวเลยมองไม่เห็นใบหน้าที่แดงระเรื่อของเธอ ไม่อย่างนั้นเขาจะต้องหัวเราะเยาะเธอแน่

ทันใดนั้น มือใหญ่มือหนึ่งก็เข้ามาประกบมือของเธอไว้ น้ำเสียงแหบพร่าของเฉินถิงเซียวดังขึ้นที่ข้างหูเธอ “อย่ายั่ว”

เมื่อครู่ตอนที่เธอเป็นฝ่ายรุก ก็คิดแค่เพียงอยากจะเอาชนะเฉินถิงเซียว แต่ตอนนี้พอถูกเฉินถิงเซียวพูดแบบนี้ ก็รู้สึกเขินอายขึ้นมาทันที จนเธออยากจะชักมือกลับ

แต่เฉินถิงเซียวกลับไม่ให้โอกาสนั้นกับเธอ เขากดมือของเธอไว้ มือที่ว่างอีกข้างก็โอบรอบเอวบางของเธอไว้ ทั้งสองคนกอดกันอย่างแนบชิดราวกับคู่รัก

ดูเหมือนเขาจะไม่รู้สึกถึงความต้องการที่จะล่าถอยของเธอ และพูดอย่างยกย่องว่า “เธอมีความสามารถในการเรียนรู้ที่ยอดเยี่ยมมาก”

มู่น่อนน่อนกัดริมฝีปาก ดึงมือกลับมาไม่ได้ ด้วยความร้อนรนเลยหยิกเขาไปอย่างแรงทีหนึ่ง

เฉินถิงเซียวครางออกมาทีหนึ่ง จากนั้นก็เอียงแล้วเริ่มจูบที่ซอกคอเธออย่างดูดดื่ม

“มู่น่อนน่อน” เฉินถิงเซียวเรียกชื่อเธอทีหนึ่ง น้ำเสียงแฝงไปด้วยคำเตือน แต่กลับซ่อนความต้องการที่แฝงอยู่ไว้ในนั้นไว้ไม่มิด

รู้จักความกลัวแล้วหรือยัง ?

ตอนนี้ความชั่วร้ายของมู่น่อนน่อนเอาชนะความกลัวได้แล้ว เลยพูดออกมาอย่างไร้ความหวั่นเกรงใดๆ

“คุณเฉิน ทำเรื่องแบบนี้กับพี่สะใภ้ในห้องส่วนตัว ตื่นเต้นดีไหม” มู่น่อนน่อนไม่ได้ปกปิดการยั่วยุที่มุ่งร้ายในน้ำเสียงอีกต่อไปแล้ว

ตั้งแต่รับรู้ถึงการมีอยู่ของเฉินเจียฉินน้อยแล้ว ตอนที่เธอเผชิญหน้ากับเฉินถิงเซียว เธอก็เรียกชื่อของ”เฉินเจียฉิน”ออกมาไม่ได้อีก โดยเฉพาะในเวลาแบบนี้

ก่อนที่เฉินถิงเซียวจะแต่งงานกับมู่น่อนน่อน ก็ไม่เคยใกล้ชิดกับผู้หญิงมาก่อน เรื่องแบบนี้นี่ก็คือครั้งแรก......

เขารู้ตัวว่าตัวเองนั้นใกล้จะระเบิดออกมาแล้ว เลยส่งเสียงเยือกเย็นเพื่อเป็นการเตือนมู่น่อนน่อน “อย่าขยับ”

น้ำเสียงของเขาสงบจนดูเหมือนไม่ใช่ผู้ชายที่จมอยู่กับความปรารถนา

ไม่ใช่ว่าเมื่อผู้ชายได้รับอิทธิพลจากความปรารถนา พวกเขาจะไม่คิดถึงเรื่องอื่นเลยไม่ใช่หรือ

แต่เขากลับสามารถควบคุมตัวเองได้！

“อืม” มู่น่อนน่อนตอบรับทีหนึ่ง

พอสิ้นเสียง มู่น่อนน่อนก็รีบลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และหลบเลี่ยงมือของเฉินถิงเซียวที่ยื่นมาคว้ามือเธอ

เธอส่งยิ้มได้ใจไปให้เฉินถิงเซียว แล้วเผยมือที่ซ่อนไว้หลังตัวออกมา พร้อมกับโทรศัพท์เครื่องหนึ่ง

“ฉันก็มาเล่นเกมไง” พอเฉินเจียฉินน้อยเห็นเธอเข้าก็ท่าทางดีใจมาก “เธอจะไปไหน พวกเราไปเล่นเกมด้วยกันไหม”

มู่น่อนน่อนส่ายหัวทันที “......ไม่ไป”

“ไปเถอะ ยังไงเธอก็ถูกสามีไล่ออกจากบ้านมาแล้ว”

“หา ?” เธอดูเหมือนคนที่ถูกสามีไล่ออกจากบ้านตรงไหนกัน

“ไม่อย่างนั้นเธอจะออกมาเดินกลางถนนตอนดึกดื่นแบบนี้ทำไม ไปไปรีบเข้าไปกันเถอะ”

เด็กคนนี้มีความสามารถในการมโนขั้นสูงมาก

สุดท้ายมู่น่อนน่อนก็ยอมตามเฉินเจียฉินน้อยเข้าไปในอินเทอร์เน็ตค่าเฟ่ แถมยังยืนดูเขาหลอกล่อให้เจ้าของร้านเปิดห้องคู่ให้แบบตาปริบๆ

คนหนึ่งดูภาพยนตร์ อีกคนหนึ่งเล่นเกม ทั้งสองใช้เวลาแบบนี้ทั้งคืน

เช้าวันที่สอง ทั้งสองคนก็เดินออกมาข้างนอกพร้อมกับรอยคล้ำใต้ขอบตา

เฉินเจียฉินน้อยเป็นเด็กวัยรุ่น เป็นช่วงวัยที่มีกำลังวังชาที่สุด เลยยังสามารถพูดคุยกับมู่น่อนน่อนได้อย่างสดชื่นสดใส

แต่มู่น่อนน่อนกลับไม่ไหว หาวยาวๆติดกันแถมยังดูไร้พลังงาน

เพียงแต่ ตอนที่เธอออกมาจากอินเทอร์เน็ตค่าเฟ่ แล้วเจอเฉินถิงเซียวกับสือเย่ยืนอยู่ด้านนอกพร้อมกับเหล่าผู้คุ้มกันแล้ว เธอก็ตาสว่างขึ้นมาในพริบตา