ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 88

ตอนที่ 88 เธอมาคนเดียว

คำพูดของมู่น่อนน่อนไม่ค่อยน่าฟัง

แต่เธอก็คิดแบบนั้นจริง เซียวชู่เหอที่อยู่บ้านตระกูลมู่นั้น ดูภายนอกอาจจะเหมือนได้ใช้ชีวิตคุณนายไฮโซ แต่เมื่อเทียบกับคุณนายคนอื่นๆแล้ว เธอถึงว่าเลี้ยงง่ายมากแล้ว

ส่วนใหญ่แล้ว เซียวชู่เหอเอาแต่ยุ่งกับเรื่องการกินอยู่ของมู่ลี่เหยียนกับพี่ของเธออีกสองคน

ถึงเงินห้าสิบล้านไม่ใช่น้อยๆ แต่มู่ลี่เหยียนหามาได้แน่

แต่มู่ลี่เหยียนอาจไม่ยอมเอาออกมาก็เป็นได้

เห็นชัดว่ามู่หวั่นขีโกรธแล้ว แต่เธอก็เก็บอารมณ์โกรธนั้นเอาไว้อย่างปากแข็ง แล้วพูดว่า：“ถ้าหากมีเงิน พวกเราก็ต้องยอมเอาเงินห้าสิบล้านออกมาแน่？แต่ปัญหาคือตอนนี้พวกเราไม่มีเงินน่ะสิ！”

“ไม่มีเงินก็ไปหายืมมาซิ ”มู่น่อนน่อนไม่อยากเถียงกับมู่หวั่นขีอีก หันไปมองหน้ามู่ลี่เหยียน แล้วเรียกเขาคำนึง：“พ่อคะ！”

มู่ลี่เหยียนขมวดคิ้วอย่างแน่น：“ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง ไม่ว่ายังไงฉันก็จะหาเงินห้าสิบล้านมาครบให้ได้แน่ แต่มีเวลาแค่สองชั่วโมง จะให้ฉันไปหาเงินมาจากไหน！”

มู่น่อนน่อนรู้สึกแปลกใจ ไม่นึกเลยว่ามู่ลี่เหยียนจะยอมเอาเงินออกมา

“หาได้เท่าไหร่ก็เท่านั้น ”มู่น่อนน่อนพูดจบ ก็ก้มหน้าหาเบอร์ในมือถือตัวเอง

เธอเพิ่งจะนึกได้ นอกจากเสิ่นเหลียงแล้ว เธอแทบจะไม่มีเพื่อนคนอื่นอีกเลย

มู่ลี่เหยียนได้หยิบโทรศัพท์ออกมาเริ่มโทรแล้ว

มู่น่อนน่อนเดินไปข้างๆ แล้วโทรหาเสิ่นเหลียง

เสิ่นเหลียงรับรับสายในทันที ：“มีอะไรหรอ？ทานข้าวยังเนี่ย？”

มู่น่อนน่อนเม้มปากไว้：“เสี่ยวเหลียง ฉันอยากของยืมเงินกับเธอหน่อย”

“ได้สิ เธอจะเอาเท่าไหร่？”เสิ่นเหลียงสปอร์ตกับเธอมาตลอด ขอแค่เธอขอ เสิ่นเหลียงก็จะยืมให้เธอแน่นอน

เพราะเป็นเรื่องสำคัญมาก มู่น่อนน่อนได้แต่ทนความหน้าด้านพูดออกมา：“เธอ……มีอยู่เท่าไหร่？”

“มีสัก……สามสี่ล้านหยวนได้？ฉันก็ไม่แน่ใจ ฉันขอดูก่อน……”ระหว่างที่พูด เสิ่นเหลียงก็ค้นหาดูยอดเงินในมือถือของตัวเอง

พอทำถึงครึ่งนึงจู่ๆเธอก็ตระหนักถึงเรื่องมันแปลกๆ แล้วถามเธอ：“เธอจะเอาเงินมากขนาดนี้ไปทำไม？เกิดเรื่องอะไรหรอ？”

“แม่ฉันถูกลักพาตัวไป ต้องใช้เงินห้าสิบล้านไปประกันตัว”

“นั้นเธอก็รีบแจ้งความซิ！”

“ยังไงแล้วก็ต้องช่วยคนกลับมาให้ได้ก่อนค่อยว่ากัน”มู่น่อนน่อนกลัวเซียวชู่เหอจะเกิดเรื่อง กลัวคนร้ายจะฆ่าเธอ

อันที่จริง เสิ่นเหลียงอยากจะพูดว่าปล่อยให้แม่ใจร้ายของเธอตายๆไปซะก็ยิ่งดี

แต่เธอรู้นิสัยของมู่น่อนน่อนดี เรื่องนี้ ถ้ามู่น่อนน่อนไม่รู้ก็ถือว่าแล้วไป แต่ตอนนี้เธอรู้แล้ว ก็คงไม่ยอมปล่อยเฉยแน่

“ได้ ฉันจะโอนเงินให้เธอ”

“ขอบใจเธอมากเลยนะ”

มู่หวั่นขีและมู่ลี่เหยียนสังเกตท่าทีของมู่น่อนน่อนจากข้างหลังของเธอตลอด

ได้ยินที่มู่น่อนน่อนพูดว่า“ยังไงก็ต้องช่วยคนกลับมาให้ได้ก่อน”ตอนนั้น สีหน้าของมู่หวั่นขีก็ยิ้มได้ใจออกมา

เธอเดินไปที่มู่ลี่เหยียน พูดด้วยเสียงเบา：“หนูรู้อยู่แล้วว่ามู่น่อนน่อนต้องไม่ยอมอยู่เฉยโดยที่ไม่สนใจแม่แน่ๆ”

มู่ลี่เหยียนพยักหน้า ทั้งสองคนมองหน้ากันแล้วยิ้มอย่างได้ใจ

……

เวลาสองชั่วโมงก็ใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว ทั้งสามคนเพิ่งจะหาเงินได้ไม่ถึงหกล้านหยวน ห่างจากห้าสิบล้านหยวนอีกมากเลย

มู่น่อนน่อนกังวลจนเดินไปมาไม่หยุด

จู่ๆ มู่หวั่นขีก็เปิดปากเรียกเธอ：“มู่น่อนน่อน ฉันจำได้ว่าเธอมีแบล็คการ์ดของตระกูลเฉินอยู่ในมือไม่ใช่หรอ！”

มู่น่อนน่อนหันหน้าไปมองเธอในทันที

คนร้ายบอกสถานที่มา จากนั้นก็พูดต่อ：“เธอต้องมาคนเดียว ถ้ามีตำรวจหรือคนอื่นมาด้วยแล้วละก็ พวกเรา——ฆ่าแม่ของเธอแน่！”

มือถือได้เปิดโหมดแฮนด์ฟรีไว้ มู่ลี่เหยียนและมู่หวั่นขีต่างก็ได้ยินเสียงของคนร้ายด้วย

มู่น่อนน่อนรู้สึกแปลกๆในใจ

เธอรู้สึกว่าคนร้ายมุ่งเป้ามาที่เธอคนเดียวตั้งแต่เริ่มจนจบ ไม่เอ่ยถึงชื่อมู่ลี่เหยียนเลยแม้แต่ครั้งเดียว

เพราะว่าเธอเป็นคุณหญิงน้อยของตระกูล พวกเขาเลยคิดว่าเธอคงรวยมาก เพราะเหตุผลนี้จึงลักพาตัวเซียวชู่เหอไปงั้นหรอ？

ถึงเหตุผลนี้จะฟังขึ้น แต่เมื่อเอาการกระทำของคนร้ายมาประกอบเข้าด้วยกันแล้ว มันรู้สึกขาดๆบอกไม่ถูก

มู่หวั่นขีรีบถามเธอตัดหน้าก่อน：“ทำไมต้องให้เธอไปคนเดียว？”

“นี่มันไม่ปลอดภัย”มู่ลี่เหยียนพูดขึ้นมา：“เธอขับรถของหวั่นขีนำหน้าไป พวกเราจะตามหลังเธอมาเอง”

ในเรื่องที่จะช่วยเซียวชู่เหอ ทั้งมู่ลี่เหยียนและมู่หวั่นขีแสดงออกความมีน้ำใจและซื่อตรงอย่างไม่เคยมีมาก่อน

ถึงมู่น่อนน่อนจะรู้สึกแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้สงสัยอะไร เพราะยังไงซะ เซียวชู่เหอก็ใช้ชีวิตมากับพวกเขายี่สิบกว่าปี

พอมู่ลี่เหยียนพูดจบ แล้วถามมู่น่อนน่อนต่อ：“เธอขับรถเป็นมั้ย？”

มุมปากของมู่น่อนน่อนยกขึ้น ยิ้มอย่างประชด：“ขับเป็นค่ะ”

สี่ปีในมหาวิทยาลัย เธอต้องเลี้ยงดูตัวเอง บางครั้งก็รับงานเขียนบทละครบ้าง ได้เงินมาเยอะบ้างน้อยบ้างแล้วแต่ครั้ง หักค่าเรียนและค่าใช้จ่ายประจำวัน ค่าที่ไปเรียนสอบใบขับขี่ ก็เป็นเงินที่เธอประหยัดเก็บออมมา

……

ที่อยู่ที่คนร้ายให้เธอมา คือโกดังรถร้างที่อยู่ชานเมือง แค่ฟังชื่อก็รู้ว่ารกร้างแค่ไหนแล้ว

หลังจากที่เธอตั้งตำแหน่งเสร็จ ก็เขียนข้อความและที่อยู่นี้ให้กับเสิ่นเหลียง เพื่อให้เสิ่นเหลียงช่วยแจ้งความ

ตอนนี้เธอต้องรีบไปแล้ว อาจเป็นไปได้ว่าจะมีคนร้ายคอยเฝ้าดูระหว่างทาง เพราะฉะนั้น เธอเลยได้แต่ต้องให้เสิ่นเหลียงช่วยเธอแจ้งความเอา

หลังจากที่ข้อความถูกส่งออกไปเรียบร้อยแล้ว มู่น่อนน่อนก็รีบลบข้อความออกในทันที