ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย นิยาย บท 7

หลี่เสวี่ยเวยนอนอยู่บนเตียงในหอพักยังคงนอนไม่หลับ

คืนนี้เพื่อนร่วมห้องทั้งสามคนในหอพักไปสังสรรค์กับเด็กผู้ชายคนอื่นในหอพัก

เธอหาข้ออ้างบอกว่าไม่สบายก็เลยไม่ได้ไป จริง ๆ แล้วเธอไม่ค่อยเข้าร่วมกิจกรรมแบบนี้ อย่างไรเสียครอบครัวของเธอก็สู้อีกสามคนไม่ได้ เพื่อที่เธอจะเข้าเรียนที่วิทยาลัยดนตรี ก็ทำให้ครอบครัวลำบากแล้ว บางครั้งหลีกเลี่ยงไม่ได้จริง ๆ จึงจะไปบ้าง

เธอดีใจมากที่เธอไม่ไป ไม่เช่นนั้นเธอคงพลาดรางวัลของพี่ใหญ่ไม้ขีดไฟอันเล็ก

ให้รางวัลครั้งเดียวสองหกแสน แม้แต่วีเจที่มีชื่อเสียงหล่านั้นก็ไม่ค่อยได้เจอสถานการณ์แบบนี้ นับประสาอะไรกับวีเจธรรมดาอย่างเธอ

เพิ่งเลิกไลฟ์ก็มีทีมงานติดต่อเธอแล้ว บอกว่าอยากจัดแต่งเธอ โฆษณาให้เธอ ติดต่อวีเจที่มีชื่อเสียงให้ต่อสายกับเธอ กระตุ้นใหญ่ไม้ขีดไฟอันเล็กนี้ ด้วยความใจใหญ่ของพี่ใหญ่คนนี้ ไม่แน่ว่าอาจจะให้รางวัลครั้งละหลายสิบล้านก็ได้

ทีมงานรู้นิสัยของพี่ใหญ่พวกนี้ชัดเจนมาก พี่ใหญ่สนใจอะไรมากที่สุด? แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องของการรักษาหน้า ห้ามเสียหน้าต่อหน้าวีเจคนโปรดของตัวเองเด็ดขาด แค่จับจุดนี้ได้ ก็สามารถให้พี่ใหญ่เหล่านี้มอบของขวัญได้อย่างต่อเนื่อง

แน่นอนว่าจุดประสงค์ของทีมงานคือเพื่อจับพี่ใหญ่ เธอไม่ได้รับเงินและแม้กระทั่งส่วนแบ่ง

แต่หลี่เสวี่ยเวยปฏิเสธแล้ว เธอไม่ต้องการโกงเงินของหลินตง ในลักษณะนี้ ในที่สุดเธอก็ถูกอีกฝ่ายคุกคามโดยบอกว่าเธอจะไม่สามารถอยู่รอดได้ในโลกวีเจไลฟ์สด

หลี่เสวี่ยเวยก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะเสียใจหรือไม่ที่ทำแบบนี้ ยิ่งไม่รู้ว่าหลินตงเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบหรือไม่

และอีกหนึ่งล้านกว่าของส่วนแบ่งนี้ เธอต้องคิดว่าจะใช้เงินเหล่านี้อย่างสมเหตุสมผลเพื่อปรับปรุงสภาพของครอบครัวได้อย่างไร

คืนนี้เธอถูกกำหนดให้นอนไม่หลับ

ในเวลานี้กลุ่มเพื่อนไลน์ของหลินตงมีชีวิตชีวามากยิ่งขึ้น โพสต์ของหลินตงที่เกี่ยวกับทิวทัศน์ยามค่ำคืนริมแม่น้ำได้รับความคิดเห็นนับร้อยแล้ว

มุมที่เขาถ่ายภาพนั้นดีมาก สามารถบอกได้ทันทีว่าถ่ายในบ้านที่อยู่เหนือชั้น 30 ของเจียงหนานแมนชั่นอินเตอร์เนชั่นแนล

เจียงหนานแมนชั่นอินเตอร์เนชั่นแนลคือที่ไหน? อสังหาริมทรัพย์ที่แพงที่สุดในมณฑลเจียงหนานเริ่มต้นที่ 200,000 ต่อตารางเมตร และอพาร์ทเมนต์ขนาดเล็กมีราคา 50 ล้าน

หลินตงโพสต์ภาพที่ถ่ายที่นี่จริง ๆ!

ความคิดเห็นที่ 1 หลินตง นายขโมยรูปมาจากไหน? มุมดีนะ!

ความคิดเห็นที่ 2 ตงจื่อ นายทำงานพาร์ทไทม์ที่นี่เหรอ? ช่วยแนะนำฉันหน่อยได้ไหมบางทีฉันอาจจะได้รู้จักกับคนร่ำรวยที่นี่

ความคิดเห็นที่ 3 ตงจื่อ นายถูกผู้หญิงรวยเลี้ยงอยู่ที่นี่เหรอ? ยังมีทางอื่นอีกไหม? เพื่อนฉันไม่อยากทำงานหนักอีกต่อไป

ความคิดเห็นพูดทุกอย่าง แต่ไม่มีใครพูดว่าหลินตงซื้อบ้านที่นี่แล้วหรือเปล่า

เมื่อหลินตงตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น ก็เป็นเวลาบ่ายสามโมงแล้ว หลังจากลุกขึ้นและซักผ้าเขาก็เดินไปที่หน้าต่างและมองดูทิวทัศน์ริมแม่น้ำ หลินตงยังคงรู้สึกเหมือนอยู่ในความฝัน

"วันนี้ทำอะไร?"

"ใช่แล้ว ต้องไปซื้อรถ"

จากนั้นหลินตงก็นึกขึ้นได้ว่าฉันยังขับรถไม่เป็น

ทำไงดี?

หรือว่าจะหาคนขับรถ?

หาคนขับจะมันเท่าขับเองได้ไง

และฉันซื้อรถสปอร์ตทำไมต้องหาคนขับด้วย

นี่ไม่ใช่เรื่องไร้สาระเหรอ?

ตอนนี้ไปสมัครเรียนก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อยเดือนกว่า

หลินตงรู้สึกว่าเขาไม่สามารถรอได้ถึงเดือนกว่า

จากนั้นหลินตงก็คิดว่าดูเหมือนว่าจะมีแถบทักษะอยู่ในระบบ และทักษะที่อยู่ในนั้นสามารถเพิ่มได้อย่างอิสระ

หลินตงจึงเปิดหน้าจอขึ้น

มีแต้มศักดิ์สิทธิ์อีกแต้ม เติมเงินในติ๊กต๊อกไป 10 ล้าน รวมทั้งหมดกว่า 5 ร้อยกว่าล้านแล้ว จึงมีแต้มศักดิ์สิทธิ์เพิ่มมาแต้มหนึ่ง

หลินตงคลิกที่เครื่องหมายบวกด้านหลังคะแนนทักษะ จากนั้นป้อนข้อมูลการขับขี่รถยนต์

จากนั้นระบบก็เริ่มโหลด

ไม่กี่วินาทีต่อมา

หลินตงรู้สึกว่าทันใดนั้นมีความรู้มากมายอยู่ในหัวของเขา เกี่ยวกับการขับขี่รถยนต์

อันไหนเป็นระบบเบรก

อันไหนเป็นคันเร่ง

อันไหนเป็นคลัตช์

วิธีเริ่มต้น

วิธีใส่เข้าเกียร์

วิธีการเลี้ยว

วิธีถอยหลัง

ความรู้สึกนี้เหมือนเคยขับรถด้วยตัวเองและชัดเจนมาก

หลินตงรู้สึกตื่นเต้น

ระบบนี้ก็น่าทึ่งมาก

ตอนนี้เขาแทบจะรอไม่ไหวที่จะมีรถอยู่ข้างหน้าเพื่อลองขับดูทันที

"พี่ซวน ผมอยากจะขอความช่วยเหลือจากพี่" หลินตงพูดตรงประเด็น

"มีอะไรให้พี่ซวนช่วยบอกมาได้เลย สิ่งที่พี่ซวนทำได้จะไม่ปฏิเสธ"

"พี่ซวนออกมาคุยต่อหน้าได้ไหม? ผมอยู่หน้าโรงแรม ในรถเมอร์เซเดสเบนซ์บิ๊กจีที่เพิ่งซื้อมาใหม่ด้านซ้าย ยังไม่มีป้ายทะเบียน"

"ได้สิ น้องชายรอพี่แป๊ปนึง พี่จะออกไปเดี๋ยวนี้"

จ้าวซวนวางสายไปไม่ถึงห้านาทีก็ปรากฏตัวนอกรถหลินตง

จ้าวซวนเข้าไปในที่นั่งผู้โดยสารแล้วถามว่า "น้องชายต้องการให้พี่สาวช่วยอะไร?"

"ผมอยากทำใบขับขี่ใบหนึ่ง พี่ซวนมีทางไหม เงินไม่ใช่ปัญหา!" หลินตงพูดตรง ๆ

ใบขับขี่? จ้าวซวนสับสนเล็กน้อย ทำไมลูกคนรวยอย่างหลินตงอายุขนาดนี้ถึงไม่มีใบขับขี่? แต่อีกฝ่ายไม่พูดอะไร เธอจึงไม่ถาม

"นี่ไม่น่าจะยาก! คุณต้องการมันเมื่อไหร่?" จ้าวซวนถาม

"ยิ่งเร็วได้ยิ่งดี!"

"เอาบัตรประชาชนมาให้พี่ พี่จะถ่ายรูป"

"ได้!"

หลินตงหยิบบัตรประชาชนของเขาออกมาแล้วมอบให้จ้าวซวน

จ้าวซวนรับมาแล้วใช้โทรศัพท์มือถือถ่ายรูปแล้วส่งรูปให้คนอื่น

จากนั้นก็โทรออก

"ฮัลโหล! พี่ ฉันส่งรูปถ่ายบัตรประชาชนไปให้พี่แล้ว พี่ขอให้พี่เขยช่วยฉันทำใบขับขี่ให้หน่อย ยิ่งเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดี"

"อืม! ได้ ฉันเข้าใจแล้ว ขอบคุณพี่ และขอบคุณพี่เขยแทนฉันด้วย!"

จ้าวซวนวางสายโทรศัพท์แล้วพูดกับหลินตง "จะได้รับโดยเร็วที่สุดในบ่ายวันนี้"

"อืม ขอบคุณครับพี่ซวน ต้องใช้เงินเท่าไหร่ ผมโอนให้พี่"

"เงินอะไรกัน ในเมื่อคุณเรียกฉันว่าพี่ซวน งั้นก็อย่าเกรงใจฉันขนาดนี้"

"งั้นก็ได้ พี่ซวนว่างไหม? ไปที่หนึ่งกับผม" หลินตงก็ไม่เกรงใจอีกต่อไป

"พี่ชายเชิญ ถึงจะไม่ว่างก็ต้องว่าง"

"งั้นพี่ซวนนั่งดี ๆ พวกเราออกเดินทาง"

หลินตงสตาร์ทรถและออกจากโรงแรมโกลเด้นลิฟ