ฉันน่ะ...เศรษฐีนีตัวแม่จ้า นิยาย บท 59

คนในสายได้ยินแบบนั้น ก็นิ่งไป!

เห็นได้ชัดเธอคิดไม่ถึงว่าเจิ้งยู่จะอัดเสียงการสนทนาเมื่อครู่นี้ไว้

น้ำเสียง จึงนิ่งลงเพราะเหตุนี้ “สิบล้าน!”

“ฉันว่า...”

“ยี่สิบห้าล้าน!”

เจิ้งยู่ “...” คนคนนี้!

ไม่รอเธอกล่าว ก็ได้ยินคนในสายพูดว่า “คุณเจิ้ง ค่ารักษาพยาบาลของคุณย่าเธอก็ไม่ใช่น้อยๆ วันๆหนึ่งอย่างน้อยก็ต้องมีสักหมื่นหนึ่งสินะ ในเวลาหนึ่งเดือนเพียงแค่เงินเดือนของเธอมันรับไม่ไหวหรอก เธอคิดว่าถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป เธอจะเฝ้าดูหญิงชราตายไปแบบนี้เหรอ?”

เงินเดือนในตอนนี้ของเธอ ถ้าพยายามหน่อยในหนึ่งเดือนก็มีหนึ่งแสนบาท เพื่ออาการป่วยของคุณย่าแล้ว ตอนนี้เธอเป็นหนี้ก้อนโตจริงๆ

และตอนนี้มีเงินยี่สิบห้าล้านมาให้ถึงที่ เป็นการให้ความช่วยเหลือในยามที่คับขันได้อย่างพอดิบพอดี แต่วิธีการเร่งด่วนแบบนี้...!

สีหน้าของเจิ้งยู่นิ่งขรึม

“พวกเราแค่ต้องการให้จอสแลน เย่ไม่สามารถเข้าร่วมการแข่งขันได้ มันไม่มีอะไรเสียหายกับเธอและหล่อน แน่นอนว่าถ้าเรื่องนี้เธอเป็นคนทำ มันไม่มีอะไรเสียหาย แต่ถ้าให้คนอื่นทำละก็...”

คำพูดข้างหลัง คนในสายไม่ได้พูดมันต่อ แต่เจิ้งยู่ก็เข้าใจดี

เห็นได้ชัด ว่าถ้าคนอื่นมาทำเรื่องนี้ สำหรับเย่ชิงหลีแล้ว มันคงไม่ได้ง่ายเหมือนแค่การที่ไม่สามารถเข้าแข่งขันได้

“เจิ้งยู่ ลบคลิปเสียงซะ ย่าของเธอจะได้มีชีวิตที่ยาวกว่านี้!” ผู้หญิงที่อยู่ในสาย มีน้ำเสียงเฉียบคมและจริงจัง

ในคำข่มขู่นั้น สามารถจินตนาการได้เลยว่ามันอันตรายถึงระดับไหน

เจิ้งยู่ไม่รู้ว่าวางสายไปได้ยังไง ณ ตอนนี้เธอนั่งอยู่ในที่มืดสลัว ไม่ว่าเมื่อครู่นี้เธอจะมีท่าทีแข็งขืนกับคนในสายมากแค่ไหน

แต่วินาทีที่วางสายไป หน้าผากของเธอก็เต็มไปด้วยเหงื่อ เห็นได้ว่าคำขู่ของอีกฝ่ายคุกคามเธอมากเพียงใด

สูดหายใจเข้าลึกๆ ระงับความหนักใจทั้งหมดในใจลงไป

ทางด้านนี้ เผยจิ้นโม่และฉางซินเอ๋อร์ลงจากเครื่องบินแล้ว บนรถ ชายหนุ่มยกมือนวดระหว่างคิ้วที่มีอาการปวดเล็กน้อย “ไปสืบมาว่าเธออยู่โรงแรมไหน!”

ฉางซินเอ๋อร์ “...”

ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ยังจะไปหาเย่ชิงหลี?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ก็เหลือบมองเขาด้วยความขุ่นเคืองมากขึ้นไปอีก

“จิ้นโม่ ไม่ว่าจะยังไง อย่างน้อยก่อนวันแข่งขันอย่าไปหาเธอ ได้ไหม?” น้ำเสียงของฉางซินเอ๋อร์ เต็มไปด้วยการอ้อนวอน

ชายหนุ่มขมวดคิ้ว แววตาแสดงออกถึงความไม่พอใจ

ได้ยินฉางซินเอ๋อร์กล่าวต่อเพียงแค่ว่า “ตอนนี้การแข่งขันที่จัดเพียงหนึ่งครั้งต่อสิบปีกำลังจะมาถึง นักข่าวของแต่ละประเทศต่างก็อยู่ที่นี่ ถ้าหากพวกเขาจับได้...!”

พูดถึงตรงนี้ น้ำเสียงของฉางซินเอ๋อร์ก็หยุดลง

จากนั้น ได้ยินเพียงเธอกล่าวว่า “บนตัวของฉันเต็มไปด้วยเรื่องเสื่อมเสีย!”

พูดจนถึงตรงนี้แล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรต่อ

ภายในพื้นที่เล็กๆ เต็มไปด้วยความเย็นชา

คนขับรถที่อยู่ข้างหน้า มีเหงื่อออกทั่วกระดูกสันหลังแล้ว

ครู่หนึ่ง

ได้ยินเพียงชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเสียงเย็นว่า “ฉันรู้ดีว่าต้องทำอะไร”

สุดท้ายแล้ว ก็ไม่ได้ให้คำตอบที่แน่ชัดแก่เธอ

ใจของฉางซินเอ๋อร์นิ่งลงเพราะเหตุนี้ ความเกลียดชังที่มีต่อเย่ชิงหลีก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น

จี๋ลู่ตรวจสอบที่อยู่ที่แน่ชัดของเย่ชิงหลีเรียบร้อยแล้ว “คุณผู้ชาย ตอนนี้คุณนายรองอยู่ที่โรงแรมแลงกัสอินเตอร์เนชันแนลที่อยู่ในสังกัดของตงฟางกรุ๊ปครับ”

“ลี่เลี่ยเป็นคนจัดการเหรอ?”

“ใช่ครับ”

พูดจบ!

บรรยากาศบนตัวของชายหนุ่มก็ยิ่งเย็นยะเยือกลง หย่ากันแล้วแท้ๆ ทั้งสองคนยังข้องเกี่ยวกันไม่เลิก นังผู้หญิงที่สมควรตายคนนั้น!

ฉางซินเอ๋อร์ได้ยินนามที่จี๋ลู่เรียกเย่ชิงหลี ความหึงหวงในดวงตาของเธอ ราวกับกำลังจะแผดเผา!

ไม่ต้องสงสัยเลย!

ท้ายที่สุดแล้วเผยจิ้นโม่และฉางซินเอ๋อร์ก็เข้าพักที่โรงแรมแลงกัสอินเตอร์เนชันแนล แต่ที่อยู่ชั้นของฉางซินเอ๋อร์ไม่ได้อยู่ชั้นเดียวกับเผยจิ้นโม่

เป็นห้องชุดที่หรูหรามาก แต่ฉางซินเอ๋อร์รู้ ว่าที่พักของเย่ชิงหลีดีกว่าของเธอมากอย่างแน่นอน!

“ติ้งต่องติ้งต่อง!” เสียงออดประตูดังขึ้น

ขัดจังหวะการพูดคุยของเย่ชิงหลีและเจิ้งยู่ เผยเยว่เดินไปเปิดประตู เสี้ยววินาทีที่เปิดประตู ก็เห็นจี๋ลู่ยืนอยู่นอกประตูด้วยความเคารพ

เมื่อเห็นการปรากฏตัวขึ้นของจี๋ลู่ เย่ชิงหลีกับเจิ้งยู่สบตากัน ทั้งคู่เห็นความหมายจากสายตาของอีกฝ่าย

นั่นก็คือเผยจิ้นโม่และฉางซินเอ๋อร์เองก็มาแล้ว!

เขา จะอาศัยอยู่กับเธอที่เมืองซีโจวเหรอ?

ถ้าจะบอกว่าครั้งนี้ฉางซินเอ๋อร์ไม่ได้มาด้วย เย่ชิงหลีไม่เชื่อแน่นอน แล้วแบบนี้...เขายังมีเวลามายุ่งกับตัวเองได้ยังไง?

“ฉางซินเอ๋อร์ไม่ได้มาเหรอ?” เย่ชิงหลีเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ระงับความโกรธ

ชายหนุ่มทิ้งกระเป๋าเดินทางไว้!

เลิกคิ้วมองดูเย่ชิงหลี เพียงสายตาเดียว...ราวกับจะมองให้ทะลุวิญญาณของเธอ!

สายตาที่พกการมองทะลุทุกสิ่งเอาไว้แบบนี้ ราวกับทุกอย่างถูกเขามองออกอย่างทะลุปรุโปร่ง ทำให้เย่ชิงหลีรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก

ชายหนุ่มเดินเข้ามา

ดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอด

ไม่รอให้เย่ชิงหลีขัดขืน จูบ...กดทับลงมา

‘ปัง!’เสียงดังขึ้น เย่ชิงหลีรู้สึกเพียงแค่ว่าสมองของตัวเองระเบิดออกมา

ผู้ชาย...ที่สมควรตายคนนี้

ความใกล้ชิดที่อ่อนโยน

ราวกับพวกเขาเป็นสามีภรรยาที่รักกันมากๆ แต่เย่ชิงหลีรู้ดี ว่าพวกเขา...ไม่ใช่แบบนั้น!

“เผยจิ้นโม่!” “โอ๊ย...!” พูดจบ ก็รู้สึกเจ็บที่ริมฝีปาก ผู้ชายคนนี้จะต้องเกิดปีหมาแน่ๆ

เจ็บจัง!

มองไปทางเผยจิ้นโม่ด้วยความโกรธและไม่พอใจ ยกมือขึ้นจะตบไปที่ใบหน้าของชายหนุ่ม แต่แล้วก็รู้สึกถึงแรงที่ส่งมาตรงข้อมือ

คนทั้งคนถูกเผยจิ้นโม่กอดจนล้มลงบนโซฟา วินาทีนั้นเย่ชิงหลีรู้สึกเพียงแค่ว่ากระดูกทั่วร่างกายของตัวเองแตกเป็นเสี่ยงๆ

ภายในใจ ถูกดึงเข้าไปในความมืดมิดอย่างรวดเร็ว

ร่างกายของเธอแข็งทื่อขึ้นมาทันที

ทำให้ชายหนุ่มที่ทาบอยู่บนตัวเธอ ลูบแก้มเธอเบาลงไปเล็กน้อย “ทำไม? กลัวเหรอ!?”

“เผยจิ้นโม่ นายมันสารเลว!” เย่ชิงหลีตะโกนด้วยความโกรธอยากจะลุกขึ้น

เขา ทำกับเธอแบบนี้ได้ยังไง?

ชายหนุ่มราวกับมองความคิดของเธอออก กัดริมฝีปากของเธออย่างแรงอีกครั้ง “จำความสัมพันธ์ระหว่างเราไม่ได้แล้วเหรอ?”