ฉันน่ะ...เศรษฐีนีตัวแม่จ้า นิยาย บท 67

คืนนี้

นอนไม่ค่อยหลับ

ในเวลาตีห้า เย่ชิงหลีถูกปลุกให้ตื่นจากเตียงโดยเผยเยว่และเจิ้งยู่ และโยวชิงชวนผู้จัดการทั่วไปของโรงแรมก็มา

กล่องของขวัญขนาดใหญ่ในมือของเขา ทำให้เผยเยว่กับเจิ้งยู่สดชื่นขึ้นและตื่นในทันที

"คุณเย่ คุณลี่ส่งสิ่งนี้มาให้คุณครับ"

"อืม โอเค "

“...”

"ขอบคุณค่ะ" เย่ชิงหลีรับกล่องของขวัญมา

โยวชิงชวนจากไปแล้ว

ตอนที่เย่ชิงหลีเปิดกล่องของขวัญ ทั้งเผยเยว่และเจิ้งยู่ก็เข้ามา และเย่ชิงหลีก็หยิบชุดข้างในออกมา

"ว้าว สวยจัง" เผยเยว่มองดูเย่ชิงหลีอย่างอิจฉา

ตอนนี้อดเป็นห่วงพี่ชายรองไม่ได้ แม้ไม่มีฉางซินเอ๋อร์ ก็สามารถพ่ายแพ้ได้อย่างสิ้นเชิง

ตอนนี้เขายังคงมีฉางซินเอ๋อร์อยู่เคียงข้าง และพี่สะใภ้รอง คงตั้งใจแน่วแน่ที่จะหย่าร้างใช่ไหม?

อย่างไรก็ตาม สำหรับคุณลี่ผู้แสนดีนั้น ถ้าเป็นเธอ เธอก็เลือกผู้ชายอย่างลี่เลี่ยที่ดูเย็นชาแต่แท้จริงแล้วมีความห่วงใย

ผู้หญิงต้องการอะไร ก็ต้องการแค่ผู้ชายที่สามารถเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในใจได้ตลอดเวลาไม่ใช่เหรอ ?

"คุณลี่คนนี้ใส่ใจมากจริง ๆ แม้แต่ชุดก็เตรียมไว้ให้เธอแล้ว" เจิ้งยู่ก็พูดขึ้นอย่างอิจฉา

เย่ชิงหลี "ในอดีต ทุกครั้งที่ฉันเข้าร่วมการแข่งขัน เขาก็จะให้คนส่งเสื้อผ้ามาให้ ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้เท่าไหร่น่ะ”

ต้องบอกว่า

ทุกครั้งที่ลี่เลี่ยเตรียมให้เธอนั้น มันจะทำให้เธอไม่แปลกแยกจากงานอย่างแน่นอน และสามารถดึงดูดสายตาผู้คนได้เป็นอย่างดี

ในแง่ของความสวยงาม ลี่เลี่ยนั้นถือว่าเป็นปรมาจารย์เลย

“ฉันแต่งหน้าให้” เจิ้งยู่ดึงเย่ชิงหลีออกไปอีกด้านหนึ่ง ในขณะนั้นเอง โทรศัพท์ในกระเป๋าก็สั่น

เจิ้งยู่หยิบมันออกมาดู และอดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลง

เพียงชั่วครู่ก่อนที่ดวงตาของเธอจะกลับมาเป็นปกติ จากนั้นเธอก็เก็บโทรศัพท์กลับเข้าไปในกระเป๋าตัวเอง

ระหว่างแต่งหน้า

เผยเยว่กำลังช่วยเย่ชิงหลีตรวจสอบชุด

และพึมพำไปด้วย "พวกพี่ว่า วันนี้ฉางซินเอ๋อร์จะทำอะไรแผลง ๆ อีกไหม? พี่สะใภ้รอง พี่ต้องระวังให้ดีนะ"

มือของเจิ้งยู่ที่กำลังถือฟองน้ำแต่งหน้าก็สั่นเล็กน้อย

เย่ชิงหลียิ้มที่มุมปาก "เรื่องแผลง ๆ ต้องมีอย่างแน่นอน"

ถ้าฉางซินเอ๋อร์ไม่ทำอะไร เธอก็คงไม่เชื่อ และเธออาจจะไม่ชินกับมัน

ถ้างานวันนี้ไม่มีเรื่องอะไร ถ้าเช่นนั้น…...จะต้องมีการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่รออยู่ข้างหลังอย่างแน่นอน

“ครืด ๆ ๆ” โทรศัพท์สั่น

เย่ชิงหลีหยิบมันขึ้นมา "ฮัลโหล"

“ได้รับของหรือยัง?”

"ได้รับแล้ว ขอบคุณค่ะ"

"ทุกอย่างพร้อมแล้วสำหรับนิทรรศการ เธอสามารถเข้าร่วมได้อย่างสบายใจ" ชายที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์พูดอย่างอ่อนโยน

มีอาการงัวเงีย มึน ๆ เบลอ ๆ อยู่ในน้ำเสียง

ความอ่อนโยนเช่นนี้ จิตใจของสาว ๆ ที่ได้ฟังแทบจะระทวย

“โอเค เข้าใจแล้ว” เย่ชิงหลีรู้สึกอบอุ่นในใจมาก

เธอเป็นคนมีคุณธรรมและมีความสามารถ และเป็นที่โปรดปรานของพระเจ้า

วางสายโทรศัพท์

เผยเยว่ก็ตะโกนขึ้นมา

“กรี๊ด พี่สะใภ้รอง ถ้าพี่ไม่ได้แต่งงานกับคุณลี่ ฉันจะบินไปจีบเขาที่เมืองเสว่เฉิงเลย ”

มันอบอุ่นมาก

โลกนี้มีผู้ชายอบอุ่นแบบนี้ได้ยังไง

เย่ชิงหลี "ฉันหย่ากับเขาแล้ว ถ้าเธอไม่รังเกียจการแต่งงานครั้งที่สองของเขา เธอไปได้เลย "

“จริง จริงเหรอ? พี่ถูกพี่รองปราบแล้วจริง ๆ เหรอ?” เผยเยว่มองดูเย่ชิงหลีอย่างไม่เชื่อสายตา

แม้หย่าร้างกันแล้ว พวกเขาก็ยังไปมาหาสู่กัน เธอออกตัวแบบนี้ มันดูเป็นการละเมิดไปหรือเปล่า?

“เผยเยว่ ” ก่อนที่เผยเยว่จะพูดจบ เผยจิ้นโม่ก็ดุเธอด้วยความโกรธ

เผยเยว่กลัวมากจนเธออดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้านไปทั้งตัว

จากนั้น เผยจิ้นโม่พูดด้วยใบหน้าที่มืดมน "พี่ยังไม่ได้หย่ากับเธอ " คำว่า "ไม่ได้หย่า" นั้นชัดถ้อยชัดคำมาก

เผยเยว่ “...”

ได้ยินดังนั้นก็อึ้งไปชั่วขณะ

ได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว

“แล้วพี่ต้องการทำอะไร? ถ้าพี่ยังไม่ได้หย่ากับพี่สะใภ้รอง แล้วพี่จะพาผู้หญิงอื่น ไปร่วมงานนิทรรศการที่พี่สะใภ้รองเข้าแข่งขันเหรอ?”

ทำอะไรเปิดเผยขนาดนี้ ก็นึกว่าหย่าร้างกันแล้ว

ในสถานการณ์นี้ แม้ว่าเผยเยว่จะกลัวเผยจิ้นโม่เล็กน้อย แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะดูถูกเขา

ชายคนนั้นถึงกับทำหน้าบึ้ง

เผยเยว่มองไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว เธอกลัว แต่เธอหลุดปากพูดไปแล้ว เขาคงไม่จัดการเธอท่างกลางฝูงชนหรอกใช่ไหม?

ทว่า น่าโมโหจริง ๆ

“จำไว้ด้วย ” เผยจิ้นโม่มองไปที่เย่ชิงหลี และพูดสามคำนั้นออกมาโดยเน้นย้ำยิ่งขึ้น

เย่ชิงหลี "แล้วถ้าเป็นเธอเองที่ทำอะไรแผลง ๆ ล่ะ?"

ถ้าจะพูดเรื่องนี้ จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เรื่องนี้ควรคุยกันล่วงหน้า

และหลังสิ้นเสียง ก็ได้ยินเผยจิ้นโม่พูดขึ้นว่า "เธอไม่มีทางทำ "

“หึ ” คำพูดนี้น่าขันชะมัด

เธอไม่มีทางทำอะไร?

ทำให้เฉียวอานถูกต่อย เขาก็รู้ไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้เขายังมีหน้าที่จะพูดคำที่มั่นใจเช่นนี้ออกมา

ไม่ได้รับบทเรียนจากฉางซินเอ๋อร์จริง ๆ

เย่ชิงหลี "เธอไม่ทำ ฉันก็ไม่ทำ แต่ถ้าเธอทำ วันนี้ฉันจะสู้กับเธอให้ตายไปข้างหนึ่งเลย ขึ้นอยู่กับว่าใครมีความสามารถพอที่จะยืนอยู่ที่เส้นชัยในวันนี้ ถ้าฉันล้มตาย จะไม่ให้นายมาเก็บศพเลย แต่ถ้าเธอตกลงมาตาย อย่าหาว่าฉันใจร้าย และอย่าเจ็บปวดหัวใจจนตายล่ะ "

พูดจบ เย่ชิงหลีก็พาเผยเยว่หันหลังแล้วจากไป

เหลือไว้เพียงเผยจิ้นโม่ที่ยืนอยู่กับที่ด้วยความโมโห