ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1334

วินาทีที่พระแม่ธรณีกลืนยานำโชคเฉียนคุนและยาวิถีหยวนเข้าไป กฎแห่งวิถีอันน้อยนิดที่หลงเหลืออยู่ของเธอก็เคลื่อนไหวขึ้นมาอย่างรุนแรง

ชายชุดดำที่ยืนไกลหลายสิบลี้จึงรับรู้ได้!

เขารู้สึกประหลาดใจอย่างมาก “กฎแห่งวิถีของเธอสลายไปหมดแล้ว แต่กลับสามารถก่อตัวขึ้นมาใหม่?!”

เป็นไปไม่ได้!

สามปีกว่าแล้ว ไม่ก่อตัวขึ้นมาตั้งแต่แรก แต่กลับก่อตัวขึ้นมาในเวลานี้…

หมายความว่า พญายมน้อยกำลังอยู่กับพระแม่ธรณี!

ใช่แล้ว มีเพียงเธอเท่านั้น ที่สามารถทำเรื่องอัศจรรย์แบบนี้…

เมื่อคิดถึงตรงนี้ชายชุดดำก็หยุดชะงัก ในจิตไร้สำนึกของเขารู้สึกเห็นชอบในการฝืนลิขิตฟ้าของพญายมน้อย เป็นสิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกกลัดกลุ้มใจอย่างมาก

“ฝืนลิขิตฟ้า ฉะนั้นต้องบีบให้ตายคาเปล”

เดิมทีเขาไม่สามารถหาเธอเจอได้เร็วขนาดนี้

ครั้งนี้โชคดีอย่างมาก ไปตามคลื่นกฎแห่งวิถี ใช้เวลาแค่หนึ่งนาที…ไม่ใช่ แค่ครึ่งนาที เขาก็สามารถหาเธอจนเจอ!

พญายมน้อยไม่มีทางรู้ตัวใช่ไหม? เฮอๆ การที่เธอ “ชอบช่วยเหลือผู้อื่น” ทำให้เขาหาเธอได้อย่างง่ายดาย เจตนาดีของเธอกลับไม่ได้รับสิ่งดีตอบแทน

**

พระแม่ธรณีกำลังตัดสินใจไม่ถูก

กฎแห่งวิถีอันใหม่นี้ มีกลิ่นอายที่คุ้นเคยแฝงอยู่

น่าจะเป็นการคิดค้นใหม่ของพญายมน้อย？

สามารถนำกฎแห่งวิถีซ่อนเร้นไว้ในเม็ดยา สิ่งนี้ถือว่ายอดเยี่ยมจนทำให้ทั้งครอบครัวของเธอรู้สึกตะลึง (ทั้งบ้านมีแค่เธอคนเดียว)

แม้จะยอดเยี่ยมเพียงใด การเกิดขึ้นของกฎแห่งวิถีอันใหม่แสดงให้เห็นอนาคตที่ไม่ชัดเจน วิถีใหม่ที่ไม่เคยมีคนเดินผ่าน ไม่รู้ว่าปลายทางเป็นอย่างไร ไปสู่ชีวิตใหม่หรือทางแห่งความตาย

กฎแห่งวิถีเดิมกลับไม่เหมือนกัน ก่อนหน้านี้เธอสามารถฝึกฝนจนถึงขั้นเป็นหนึ่งในห้าเทพผู้ยิ่งใหญ่ในยมโลก พูดได้ว่ากฎแห่งวิถีเดิมสามารถมองเห็นหนทางข้างหน้าได้อย่างชัดเจน

สิ่งสำคัญก็คือ วิถีใหม่นี้ยังไม่สมบูรณ์…

จะทำยังไงดี…เดินกลับไปวิถีเดิม หรือกัดฟันเดินสู่วิถีใหม่?

**

ชายชุดดำได้เข้าใกล้แอ่งเขาที่พระแม่ธรณีอาศัยอยู่มากยิ่งขึ้น เขาแน่ใจแล้วว่าเธออยู่ตำแหน่งไหน เมื่อก่อนเธอสามารถใช้เสี้ยววิญญาณในการหลบซ่อนตัวจากเขา ถือว่าเก่งกาจอย่างมาก แต่คาดไม่ถึงว่าพญายมน้อยกลับยิ่งช่วยยิ่งแย่…

พันเมตร…แปดร้อยเมตร…

**

ความยากในการตัดสินใจได้ขัดแย้งกันอยู่ในหัวสมองของพระแม่ธรณี เธอรู้ดีว่าซู่เป่ามีฝีมือยอดเยี่ยม แต่นิสัยของมนุษย์ก็คือ…เพื่อลดความเสี่ยง มนุษย์มักจะเลือกทำในสิ่งที่ตัวเองคุ้นเคย…

ในขณะที่พระแม่ธรณีกำลังเกิดความสับสน สุดท้ายก็ตัดสินใจเด็ดขาด เลือกที่จะสร้างกฏแห่งวิถีอันเดิมที่ได้สลายไป!

แต่…

ในวินาทีสุดท้าย เธอกลับเปลี่ยนใจขึ้นมากะทันหัน เหมือนกำลังขับรถสปอร์ตแล้วดริฟต์ไปร้อยแปดสิบองศา เปลี่ยนสู่เส้นทางใหม่ด้วยความเร็วสูง

คิดไปคิดมา เหมือนความเป็นไปได้มีเพียงเท่านี้

ชายชุดดำรู้สึกไม่พอใจ ค้นหาทั่วแอ่งเขา แต่ก็หาเสี้ยววิญญาณของพระแม่ธรณีไม่เจอ

ยังมีอีกอย่าง เหมือนเส้นทางติดตามพญายมน้อยก็หายไปเหมือนกัน

ชายชุดดำกำหมัดไว้แน่น แววตาดุร้าย แม้จะรู้สึกโมโหสุดขีดก็ต้องตามหาต่อไป

ทันใดนั้นเขาก็หยุดชะงักลง

สมมุติว่าเสี้ยววิญญาณของพระแม่ธรณีถูกพญายมน้อยดูดกลืนเข้าไปจริงๆ เช่นนั้นโซ่จิ่วโยวก็ต้องย้ายไปอยู่บนตัวพญายมน้อย

นั่นคือโซ่จิ่วโยว สิ่งที่ถูกรัดไว้ไม่ว่าจะเป็นเสี้ยววิญญาณหรือมนุษย์ก็ตาม นอกจากวิถีเป็นตายได้ดับสลาย โซ่จิ่วโยวก็จะไม่มีวันถูกถอดออกไปได้

พญายมน้อยคิดจะออกไปจากที่นี่ ก็ต้องหาวิธีถอดโซ่จิ่วโยว

สมมติฐานอีกอย่างหนึ่งก็คือ แม้ว่าเธอจะไม่ได้ดูดกลืนเสี้ยววิญญาณของพระแม่ธรณี แต่กลับซ่อนเธอเอาไว้ เพื่อช่วยพระแม่ธรณีออกมา เธอก็ต้องเดินทางไปสถานที่จิ่วโยว

ช่วยมิตรสหาย…เป็นเรื่องที่พวกเขาเลือกกระทำ เฮอะ!

ฉะนั้นเขาไม่จำเป็นจะต้องตามหาอีกต่อไป ขอแค่มุ่งหน้าไปสถานที่จิ่วโยวก็พอแล้ว

ชายชุดดำช่างร้ายกาจจริงๆ ไม่ยอมละทิ้งความทรงจำและไม่สูญเสียความทรงจำ เป็นถึง (เงา) ของหนึ่งในห้าเทพผู้ยิ่งใหญ่ เขาต้องรู้จักสถานที่จิ่วโยวอย่างแน่นอน และรู้จักทางลัดที่เร็วที่สุด

ไม่ถึงครึ่งวัน

ชายชุดดำก็มาถึงทางเข้าสถานที่จิ่วโยว ประตูจิ่วโยว!