ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1363

บรรพบุรุษจับอสูรน้อยโยนไปข้างๆ

“อย่ามาวุ่นวาย!”

สีหน้าซู่เป่าดูไม่ปกติ ทุกคนต่างพากันกังวล ยิ่งเวลาที่เพิ่งผ่านไปได้แค่สองวินาที ก็เห็นบนร่างกายของซู่เป่ามีเสียงแปลกประหลาดดังขึ้นมา!

หมอกเลือดฟุ้งขึ้นมา บนร่างกายของซู่เป่าถูกแสงสีทองปกคลุม คล้ายกับว่ามีสายฟ้าผ่าออกมาจากตัวเธอ

“ซู่เป่า!” บรรพบุรุษมีสีหน้าย่ำแย่ เร่งรีบเข้าไปดู

มู่กุยฝานขวางเขาเอาไว้ “เดี๋ยวก่อน…”

ซู่เป่าหน้าแดงขึ้นมา เธอพูดอะไรไม่ออก

แย่แล้ว ดื่มเข้าไปเยอะเกินไป!!

ไม่รู้ว่าของเหลวสีทองนี้คืออะไร ถึงได้แฝงพลังอันแข็งแกร่งนี้เอาไว้ เข้าไปในท้องครึ่งขัน ตอนนี้รู้สึกเหมือนท้องแน่นจนจะแตก!

พลังคลื่นลูกใหญ่กำลังซัดถล่มภายในร่างกายของเธอ ถ้าไม่รีบห้ามปราบท้องก็คงต้องระเบิดออกมาแน่ๆ

ซู่เป่าจึงนำพาพลังคลื่นลูกนี้ โคจรเคลื่อนไหวเป็นสองรอบวง นำพลังทั้งหมดรวมอยู่ในจุดตันเถียน

การฝ่าด่านเคราะห์ครั้งนี้ จินตันสีม่วงที่เคลื่อนไหวไปมาได้ช่วยเธอไว้อย่างมาก คิดไม่ถึงว่าเมื่อพลังนี้พุ่งเข้ามา จินตันสีม่วงก็มีลักษณะเหมือนล้อไฟที่หมุนวนขึ้นมาอย่างรวดเร็ว!

เพียงไม่กี่วินาที พลังคลื่นนั้นที่กำลังจะปะทุก็ถูกจินตันสีม่วงดูดกลืนจนหมด ในตันเถียนของเธอได้เติมเต็มพลังหยินไว้อย่างรวดเร็ว ฟื้นฟูกลับไปเหมือนตอนที่ยังไม่ได้รับบาดเจ็บ มิหนำซ้ำยังดีกว่าเดิมอีก

เส้นเอ็นกล้ามเนื้อในวินาทีที่มีพลังเคลื่อนไหวอยู่นั้น ก็เกิดเสียงดังตุ้บตั้บขึ้นมา กระดูกที่แตกร้าวเกิดขึ้นใหม่ เนื้อหนังงอกมาใหม่ รวดเร็วอัศจรรย์อย่างที่สุด

แม้กระบวนการนี้จะเจ็บปวดอย่างมาก แต่สำหรับซู่เป่าที่เพิ่งผ่านพ้นด่านเคราะห์อัสนีบาตมาหมาดๆ เรื่องนี้ก็ดูเหมือนจะไม่ทรมานสักเท่าไหร่

เวลาอันสั้นไม่ถึงหนึ่งนาที

ซู่เป่าลืมตาขึ้นมา ทั้งตัวยังคงเต็มไปด้วยเลือด บนหน้ายิ่งมีคราบเลือดเลอะเทอะจนมองไม่ชัด แต่เธอกลับเข้าใจดีว่า เธอฟื้นฟูขึ้นมาแล้ว ฟื้นฟูหมดทั่วร่างกาย!

แม้แต่บาดแผลที่ได้ต่อสู้กับชายชุดดำก่อนหน้านี้ ก็ได้ฟื้นฟูหายทั้งหมด!

อีกอย่างระดับเขตแดนก็มั่นคง แม้แต่ขั้นตอนก็ไม่ปรากฎ ไปถึงเขตแดนจักรพรรดิระดับกลางที่สมบูรณ์!

ซู่เป่ารู้สึกตะลึง

ช่างเหนือความคาดหมายจริงๆ?!

“ซู่เป่า?” ซูจิ่นอวี้ยังคงมองด้วยความตกใจ

ซู่เป่าพูดขึ้นอย่างเร่งรีบว่า “คุณพ่อคุณแม่ บรรพบุรุษ พี่อี้หรัน หนูไม่เป็นไร!”

เธอพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ของเหลวสีทองนี้เป็นของดี…”

เธอได้เล่าเรื่องบ่อน้ำที่เจอในด้านหลังเมฆดำ รวมถึงของเหลวสีทองที่หยดลงบนร่างกายของเธอจนบาดแผลหายเป็นปกติทั้งหมดให้พวกเขาฟัง

มู่กุยฝานขมวดคิ้ว “ทำไมถึงรู้สึกว่าของสิ่งนี้คือของ “รางวัล” ?”

สมมุติว่าเป้าหมายของวิถีสวรรค์ก็คือให้ผีบำเพ็ญฝ่าด่านเคราะห์สำเร็จ ถ้างั้นการดำรงอยู่ของด่านเคราะห์อัสนีบาตก็คือช่วยเหลือพวกเขา ไม่ใช่การทำลายพวกเขา

จากการวิเคราะห์แบบนี้ หลังจากที่ผีบำเพ็ญฝ่าด่านเคราะห์สำเร็จแล้ว วิถีสวรรค์น่าจะมีอะไรให้เป็นของชมเชยหรือรางวัลปลอบใจ ไม่อย่างนั้นถ้าผีบำเพ็ญที่บาดเจ็บสาหัสและรักษาไม่ทัน ไม่มียารักษาเฉพาะทาง หรือบังเอิญต้องพบเจอกับศัตรูที่จ้องจะทำร้ายพวกเขาในเวลาที่อ่อนแอแบบนี้อยู่แล้ว

ก็เท่ากับว่าฝ่าด่านเคราะห์สำเร็จไปได้ก็ไร้ประโยชน์

“แต่ครั้งก่อนที่ซู่เป่าฝ่าด่านเคราะห์อัสนีบาต ไม่มีสิ่งของเหล่านี้นี่?” ความสงสัยอันหนาแน่นก่อตัวขึ้นมาอยู่ภายในจิตใจของซูจิ่นอวี้

อสูรน้อยแววตาเปล่งแสง รีบวิ่งไปกอดถังใหญ่เอาไว้ ส่งเสียงร้องจ๊ากๆๆอย่างน่าสงสาร

ซืออี้หรันคิดไม่ถึงว่าซู่เป่าจะให้เขาเยอะขนาดนี้ ตามคำบรรยายของเธอ ของเหลวนี้มีฤทธิ์ต่อต้านสวรรค์อย่างมาก ไม่เพียงแต่สามารถเพิ่มพลังได้อย่างรวดเร็ว ยังสามารถรักษาบาดแผลสาหัสได้อย่างทันใจ

“เยอะเกินไปแล้ว ฉันไม่เอาเยอะขนาดนี้” ซืออี้หรันส่ายหน้า ยื่นถังคืนกลับไป

อสูรน้อยร้อนใจขึ้นมา ไม่สนแล้ว เกาะอยู่ข้างถังอย่างเงียบๆ ซดดื่มเข้าไปหลายคำ

อ๊า…อร่อยจริงๆจ๊ากๆ!!

เหมือนซู่เป่ายังมองไม่เห็น ยื่นถังให้ซืออี้หรันอีกครั้ง “ไม่เยอะหรอก! หนูเอามาตั้งครึ่งบ่อ!”

อสูรน้อยฉวยโอกาสนี้ซดดื่มเข้าไปอีกคำใหญ่หลายคำ!

อ๊า…อร่อย!!

ซืออี้หรัน “งั้น…ฉันจะเอาของมาแลกกับเธอ”

เขาวางถังลง เตรียมจะหยิบของขึ้นมา

ซู่เป่าโบกมือ “ไม่ต้อง ไม่ต้อง!”

อสูรน้อย “ซูดๆ!!!”

ขอบคุณธรรมชาติที่ประทาน!!

มู่กุยฝาน ซูจิ่นอวี้ และบรรพบุรุษที่อยู่ข้างๆ “…”

รอยย่นเต็มหน้าผาก