ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1368

เรื่องเข้าผิดห้องทำเถ้าแก่ตกใจ

จากการตรวจสอบ ผีหลายใจและผีชุดแต่งงานอยู่ห้อง 9999 ส่วนเซี่ยงเปิ่นซูอยู่ห้อง 6666 จริงๆ ไม่ใช่ห้อง 9999

หรือหมายความว่า หยิบบัตรห้องผิด

“ไม่มีทางน่า” เถ้าแก่มองบัตรห้องอย่างตะลึง แต่ไม่ว่าจะมองอย่างไร ในมือของผีหลายใจก็เป็นบัตรห้อง6666

ตั้งก่อนตายจนถึงหลังตาย เขาไม่เคยทำความผิดพลาดที่ใหญ่ขนาดนี้มาก่อน

“ขอโทษครับ ขอโทษจริงๆ” เถ้าแก่ขอโทษอย่างร้อนรน “เป็นความสะเพร่าของผมเอง ผมจะเปลี่ยนบัตรห้องให้ทันทีพร้อมชดใช้ด้วยครับ…”

ผีขี้ขลาดที่ได้ยินเสียงก็ออกมาดู

เขาอยู่ห้อง 4444 และเข้าห้องไวกว่าเหล่าผีหลายใจ

“เข้าผิดห้องเหรอ” ผีขี้ขลาดรับบัตรห้องมา จากนั้นจดจ้องตัวเลขด้านบน

นอกจากตัวเลข 6666 แล้ว ส่วนบนและล่างของบัตรยังเขียน ‘โรงเตี้ยมเทียนพั่ว ชั้นบนสุด’ และข้อควรระวังต่างๆ ไว้อีก

“หรือเมื่อกี้ตอนฉันดู จะถือกลับด้านเหรอ” ผีหลายใจสงสัยอย่างอดไม่ได้ ชั้นบนสุดมีห้อง 1111-9999 ทั้งหมดเก้าห้อง เธอและผีชุดแต่งงานเลือก 9999 นี่นา

ตอนเธอขึ้นมาก็ไม่ได้สังเกตบัตรห้องดีๆ นัก แต่เธอจำได้ว่าเป็น 9999 ไม่ผิดแน่…

แต่นอกจากหยิบบัตรห้องผิด ก็ไม่สามารถอธิบายด้วยวิธีอื่นได้แล้ว

“งั้นจะอธิบายเรื่องเลขห้องยังไงล่ะ” ผีหลายใจเอ่ยถาม “ห้องข้างๆ เป็น8888 แปดไม่ได้อยู่ข้างเก้าเหรอ เลขข้างๆ แปดมีแค่เจ็ดกับเก้า ยังไงก็ไม่มีทางเป็นหกแน่”

ผีขี้ขลาดมองทีหนึ่ง จากนั้นเอ่ยพูดขึ้น “ไม่ได้เรียงแบบนั้น ห้องทางซ้ายของระเบียงเป็นเลขคู่ ส่วนตรงข้ามก็เป็นเลขคี่”

เพราะห้องชุดชั้นบนสุดใหญ่มาก ระเบียงที่คั่นตรงกลาง จริงๆ แล้วเป็นโถงใหญ่ ห้องแถวนี้คือ “2 4 6 8” ส่วนห้องตรงข้ามคือ “1 3 5 7 9”

ดังนั้น ห้องข้างๆ 6666 คือ 8888 จริงๆ

ผีหลายใจอึ้งไป “หมายความว่าผีเอ๋อทำฉันไขว้เขวน่ะสิ…”

เธอถามผีเอ๋อว่าติดเลขผิดห้องหรือเปล่า เขาก็รีบขอโทษเธอทันที ทำให้เธอคิดว่าข้างห้อง 8888 คือห้อง 9999 เธอจึงมั่นใจว่าเซี่ยงเปิ่นซูเป็นฝ่ายเดินผิดห้อง…

“ขอโทษครับ ขอโทษครับ!” เถ้าแก่โน้มตัวขอโทษตลอด “ความผิดของผมเอง ผมให้บัตรห้องผิดไป ให้โอกาสผมชดใช้หน่อยครับ…”

ผีหลายใจโบกมือ ผีขี้ขลาดเอ่ยเสียงอ่อนโยน “ไม่เป็นไร คุณทำงานต่อเถอะครับ”

จากนั้นมองไปทางเซี่ยงเปิ่นซู เผยยิ้มเล็กน้อย “พี่สาวของผมนิสัยโผงผาง เดินผิดห้องแล้วบังเอิญไปเห็นคุณกำลังอาบน้ำอีก…ผมต้องขอโทษแทนพี่สาวด้วย”

เซี่ยงเปิ่นซูสีหน้าแดงก่ำเล็กน้อย ส่ายหัวพร้อมเอ่ยตอบ “ไม่เป็นไรครับ”

ผีขี้ขลาดพูดต่อด้วยรอยยิ้ม “ถึงแบบนั้นก็เถอะ ทางเราก็ควรมีสิ่งแสดงความรู้สึกผิด นี่เป็นของชดใช้เล็กน้อยของพวกเรา…“

เซี่ยงเปิ่นซูโบกปัดทันที “ไม่เป็นไร ฉะ-ฉันกลับห้องก่อน”

เขาแกล้งมองผีหลายใจทีหนึ่งอย่างไม่ใส่ใจ เห็นเธอกำลังจดจ้องเขา จึงรีบละสายตาและปิดประตูห้องอย่างรวดเร็ว

ก่อนที่เถ้าแก่จะไปเปลี่ยนบัตรห้องมาให้ ผีหลายใจและผีชุดแต่งงานจึงได้แต่รอในห้องผีขี้ขลาดชั่วคราว

“ไม่น่าจะเป็นแบบนี้สิ” ไม่ว่ายังไงผีหลายใจก็ไม่อยากจะเชื่อ “ฉันและชุดแต่งงานจะมองบัตรผิดเหรอ”

ห้องที่นี่ นอกจากผู้เข้าพักและเถ้าแก่แล้ว ไม่มีใครสามารถเปิดออกทั้งนั้น

หากเธอเดินผิดจริงๆ เขาก็จะแอบเปิดประตูจากด้านในให้เธอเงียบๆ

ได้ยินเสียงแสกนบัตรเขารีบเปิดประตูออกทันที ในใจคิดหากเป็นเธอก็ดี หากเป็นแม่บ้านอย่างมากก็แค่ปิดประตูใหม่

ไม่คิดว่าสวรรค์จะโปรดปรานเขา ที่ให้เธอเดินมาห้องนี้จริงๆ ในใจเขารู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก

แต่เขาก็กลัวเธอจะรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ คิดถึงเลขห้อง 9999 ที่ยังไม่ได้ตั้งกลับไป เขาอยากลงมือเงียบๆ เปลี่ยนเป็นเลข 6666โดยที่เธอไม่ทันสังเกต…แต่ใครจะรู้ว่าพลังของเขาไม่พอ…

เปลี่ยนจากเลข 9999 เป็น 6666 ต่อหน้าเธอจนได้ โชคดีที่ตอนนั้นเธอไม่ได้คิดมาก แต่เขาลนลานเป็นอย่างมาก ไม่คิดว่านอกจากเธอจะไม่ได้หันหน้ากลับมามอง หนำซ้ำยังไปถามผีพนักงานตนนั้นแทน

“นี่มันโชคดีหรือไม่ดีกันแน่” เซี่ยงเปิ่นซูกำบัตรห้องไว้ ถอนหายใจทีหนึ่ง พร้อมพูดอุบอิบ “ไหนว่าจะดูว่าฉันเป็นหนังสืออะไรกันแน่ไง…”

ไปง่ายๆ แบบนี้ซะได้

เซี่ยงเปิ่นซูทิ้งร่างนอนลงบนเตียงหนานุ่ม และจ้องไปที่เพดานเหม่อๆ

ไม่รู้ครั้งหน้าจะได้เห็นเธออีกไหม

ต้องทำยังไงถึงจะทำให้เธอสนใจเขาจริงๆ กัน

ส่วนอีกด้าน ผีหลายใจไม่รู้แม้แต่นิดว่าเซี่ยงเปิ่นซูกำลังคิดวางแผนด้วยทุกวิถีทางเพื่อให้เธอหันมามองเขา

เธอและผีชุดแต่งงานย้อนคิดทั้งวัน…ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี