ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 180

ซ่างชิงเป่ยถูกจับแล้วรุมต่อย เวลานี้ทุกคนต่างก็ออกไปทำงานกันแล้ว คนแก่ที่อยู่บ้านต่างก็พาเด็กๆ ออกไปเดินเล่นข้างนอกไปแล้วเช่นกัน

“พวกแกเป็นใครกัน….!” เขาทั้งตกใจและกลัว

มู่กุยฝานก้มลงมาหาเขา ก่อนที่จะเลิกคิ้วแล้วเอ่ยขึ้น “ใช้ฉันหากินอยู่ตั้งหลายวัน ฉันคิดว่านายจะรู้จักฉันดีเสียอีก?”

ตอนนี้เองที่ซ่างชิงเป่ยจำมู่ชิงฝานได้ ก็ผู้ชายที่เขาเห็นอยู่ตลอดหลายวันที่ตัดคลิปไม่ใช่เหรอ?

“กะ….แก ทำร้ายคนอื่นผิดกฎหมายนะ!” เขารีบเอ่ยออกมาทันที

มู่กุยฝาน “ไม่เป็นไร นายยังไม่กลัวเลย แล้วฉันจะกลัวเหรอ?”

ซ่านชิงเป่ยมองท่าทางของอีกฝ่าย เขาถึงเริ่มรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา รีบเอ่ยออกมาทันที “กะ แกอย่าทำอะไรบ้าๆ นะ ที่นี่มีกล้องวงจรปิด…..”

เขาพึ่งพูดจบ ก็เห็นคนที่คุ้นเคยเดินเข้ามา เจ้าของห้อง!

ซ่างชิงเป่ยตะโกนโวยวายออกมา “เจ้าของห้อง ช่วยด้วย! เขาซ้อมผม!”

ในมือของซูเสี่ยวอวี้ถือแก้วชานม ก่อนที่จะยกขึ้นดื่ม “อ๊า~ชานมช่วงหน้าร้อนนี่อร่อยจังเลย!”

ซ่างชิงเป่ย “…….”

ยังมีอารมณ์กินชานมอีกเหรอ!

ซูเสี่ยวอวี้พึมพำกับตัวเอง “แปลกจัง ทำไมกล้องวงจรปิดถึงเสียล่ะเนี่ย? ฉันต้องไปดูหน่อยแล้ว”

พูดจบก็เดินจากไป เสมือนไม่เห็นเหตุการณ์ที่กำลังเกิดอยู่ตรงหน้า

ซ่างชิงเป่ย “!!”

กล้องวงจรปิด….พังเหรอ?!

มู่กุยฝานกวักมือ “มา พาตัวเขาเข้าไป มาคุยกันหน่อย”

ซ่างชิงเป่ยอยากจะร้องขอความช่วยเหลือ แต่ก็โดนชายชุดดำจับคอเอาไว้

เขาร้องไม่ออก!

ประตูถูกปิดลง ซ่างชิงเป่ยสิ้นหวังแล้ว

ในห้องเช่าอันแสนคับแคบ เพราะมีชายชุดดำและคนร่างสูงใหญ่อย่างมู่กุยฝานเข้ามาข้างใน ทำให้ห้องยิ่งดูคับแคบกว่าเดิม

มู่กุยฝานเงยหน้าขึ้น

ชายชุดดำคนนึงมาแตะไหล่ซ่างชิงเป่ยเบาๆ “วางใจได้ พวกเราเป็นคนรู้เหตุผลดี ไม่ทำให้ที่นี่เปรอะมากหรอก”

ซ่างชิงเป่ย “!?”

นะ….นี่คิดจะฆ่าปิดปากกันเลยเหรอ?

แล้วเขาก็เห็นชายชุดดำคนนึงสวมถุงมือ แล้วหยิบมีดจากครัวแสนแคบที่อยู่บนเขียงขึ้นมา

อีกคนนึง กดมือของเขาเอาไว้

มู่กุยฝานยิ้มเย็น “นายชอบตัดนิ้วนักไม่ใช่เหรอ? เก้านิ้วที่เหลือก็ตัดทิ้งไปให้หมดแล้วกัน!”

“แค่นี้ก็ไม่มีมือเอาไว้หากินบนอินเตอร์เน็ตแล้ว”

ซ่างชิงเป่ยไม่รู้ทำไม ความคิดที่โผล่มาในสมองของเขาถึงไม่ใช่การขอร้องอ้อนวอนอีกฝ่าย แต่สิ่งที่เขาคิดได้คือ…..

ถ้าเกิดว่าเขาไม่มีนิ้วแล้ว ก็จะได้บัตรคนพิการ สร้างกระแสขึ้นมาได้ ทำตัวน่าสงสาร คนพิการขายของนี่ค่อนข้างที่จะได้ผลตอบรับดี……

ด้านหน้าของเขามีแสงสว่างขึ้น ชายชุดดำง้างมีดแล้วสับลงบนนิ้วของเขา

ซ่างชิงเป่ยตกใจจึงดึงมือหลบ มีดนั้นปักลงไปที่เตียง

สิ่งที่เขาไม่รู้คือ มู่กุยฝานคือใคร? ถ้าจะตัดนิ้วของเขาจริงๆ จะพลาดได้ยังไง

อีกฝ่ายแค่จงใจอยากให้เขาตกใจก็เท่านั้น

ซ่างชิงเป่ยตกใจจนหน้าซีดไปหมด เขาก้มหัวให้อีกฝ่าย “ไว้ชีวิตด้วย ไว้ชีวิตด้วย! ผมไม่กล้าแล้ว! ผมผิดไปแล้ว!”

มู่กุยฝานมองอีกฝ่ายอย่างเยือกเย็น

คนไร้ยางอาย บางทีก็ไม่กลัวแม้กฎหมาย

เขาเองก็รอกระบวนการของกฎหมายไม่ไหว เริ่มตั้งแต่ฟ้องจนกว่าจะขึ้นศาล ก็ต้องใช้เวลาพักใหญ่

เขาจำเป็นต้องมาจัดการซ่างชิงเป่ยก่อน

กล้ามายุ่งกลับลูกสาวของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า อีกทั้งยังมองว่าลูกของเขาเป็นต้นเงินต้นทองอีก

ถ้าไม่สั่งสอนซะหน่อย ก็คงจะไม่ใช่เขาแล้ว……

มู่กุยฝานมองไปรอบๆ ก่อนที่จะหยิบนามบัตรที่เหลืองไปหมดแล้วขึ้นมาอ่าน “ซ่างชิงเป่ย…..”

……

**

ตอนที่ซ่างชิงเป่ยโดนจับไปนั้น หญิงที่ตกน้ำกำลังโดนด่าอย่างหนัก

เพราะว่าข้อความที่ซ่างชิงเป่ยลงไปนั้นทำให้คนมากมายสนใจ ชาวเน็ตเจอที่อยู่บ้านของเธอ รวมถึงเบอร์ที่แท้จริงของเธอ รวมถึงเบอร์ของคนในครอบครัวเธออีกด้วย

ทั้งคำด่าและสาปแช่งนั้นมาไม่หยุด หญิงสาวร้องไห้จนแทบขาดใจ

เธอใช้บัญชีของตัวเองลงคลิปเพื่ออธิบายความบริสุทธิ์ ทว่าบัญชีของเธอนั้นเป็นบัญชีธรรมดา ไม่นานก็จมหายไปในคอมเมนต์ด่า

วันนี้ที่บ้านของเธอได้รับพัสดุ เมื่อเปิดออกดู ด้านในเป็นแขนปลอม ด้านบนเต็มไปด้วยเลือดสีแดง เมื่อมองดูแล้วเหมือนของจริงเป็นอย่างมาก

เด็กหญิงนั้นกรีดร้องอย่างตกใจ ร้องไห้ออกมาอย่างทนไม่ไหว “แม่คะ ทำไมถึงเป็นอย่างนี้……”

เธอไม่ได้พูดคำพูดพวกนั้น แต่ไม่มีใครได้ยินเสียงของเธอเลย

ผู้มีพระคุณคนนั้นเขาสละชีวิตเพื่อช่วยเธอ หลายวันที่ผ่านมานี้เธอไปที่บ้านของเขาตลอด ทั้งขอบคุณ ขอโทษ รู้สึกผิดเป็นอย่างมาก…..

คิดไม่ถึงว่าอยู่ๆ จะต้องมาโดนชาวเน็ตใส่ไม่ยั้งแบบนี้!

พ่อของเด็กหญิงถอนหายใจ “ทนเอาหน่อย พ่อไปร้องเรียนที่แพลตฟอร์มแล้ว…..”

แม้ว่าบัญชีนั้นจะโดนปิดไปแล้ว แต่ว่าเรื่องนี้มันเกินความควบคุม เรื่องโกหกเมื่อพูดมากเข้าก็กลายเป็นเรื่องจริงได้ ตอนนี้ชาวเน็ตต่างปักใจเชื่อว่า เด็กหญิงเป็นเด็กที่ไม่รู้จักสำนึกบุญคุณ

ตอนนี้ในเน็ตต่างมีคนแชร์ไปว่าเธอเป็นคนอย่างนั้นอย่างนี้ แพลตฟอร์มทำการปิดบัญชีไปกว่าร้อยบัญชี แต่ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้…..

แม่ของเด็กหญิงเช็ดน้ำตา ก่อนที่จะเอ่ยออกมา “ทนหน่อยเถอะ…..อย่างน้อยเราก็มีชีวิตรอดมาแล้ว แต่พี่ชายคนนั้นไม่อยู่แล้ว”

“ต่อให้เราจะออกเสียง คำพูดของพวกเราจะมีกี่คนที่เชื่อกัน? พวกเขาไม่ฟังหรอก พวกเขาจะเชื่อแค่สิ่งที่เลือกอยากจะเชื่อเท่านั้น”

เด็กหญิงร้องไห้หนักมาก

เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นบนอินเตอร์เน็ต วันนี้ตอนที่เธอไปโรงเรียนมีแต่คนมองเธอแปลกๆ

อีกทั้งยังมีคนรังแกเธออีกด้วย “ได้ยินมาว่าเป็นคนลืมบุญคุณคน พูดว่าไม่ได้ขอร้องให้เขามาช่วยใช่ไหม?”

เด็กหญิงแทบจะทนไม่ไหวแล้ว

เธอไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าควรทำอย่างไร เพราะต่อให้แก้ตัวอย่างไร แต่ชาวเน็ตส่วนใหญ่ก็เชื่อในสิ่งที่เห็นไปแล้ว เอาแต่กระแนะกระแหน……