ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 246

ช่วงเวลาสองวันที่ออกต่างจังหวัดเป็นเหมือนฝันร้ายของเกาหย่วนหาง

เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองซวยได้ขนาดนี้?

หลังจากพ้นเหตุการณ์หน้าอับอายในห้องน้ำมา กว่าเขาจะได้ล้มตัวลงนอนก็วุ่นวายอีกพักหนึ่ง

เขาเอาเท้ายันโซฟาจะพลิกตัวสักหน่อยปรากฎว่าเขาถีบซาฟาพังดังโครม

ท่านประธานเส้นเลือดบนหน้าผากเต้นตุบ ๆ บอกว่า ช่างเถอะ ผมรู้ว่าคุณไม่ได้คิดอะไร มานอนบนเตียงเถอะ!

เขาขึ้นไปนอนบนขอบเตียงอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ... ท่านประธานเอาหมอนมาวางกั้นกลางไว้สองใบ... นี่แค่เรื่องเล็ก

เขาเองก็พยายามขยับไปชิดขอบเตียงให้มากที่สุด ให้ตายเถอะ เขาบังเอิญไปกดโดนปุ่มอะไรก็ไม่รู้เข้า

จู่ ๆ เตียงเปลี่ยนเป็นเตียงนวด ขยับขึ้นมาเอง

โยกไปโยกมา!

ท่านประธานโกรธจนหน้าเขียว!

เขารีบไปลงนอนบนพื้น เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ...

วันต่อมาตอนไปเช็คเอาท์เนื่องจากโซฟาพัง พนักงานตอนรับต่างมองมาที่เขากับท่านประธานยิ้มเขินๆ...

ตอนนี้ เกาหย่วนหางมองใบลาออกในมือตัวเอง... ลังเลว่าจะลาออกดีไหม?!

ถ้าไม่ลาออก ท่านประธานต้องเข้าใจผิดเขาแน่

ถ้าลาออก... แต่นี่เป็นงานใหม่เงินเดือนดีที่เขาเพิ่งได้เข้าทำงานไม่กี่วัน!

เกาหย่วนหางจัดผมอย่างกระสับกระส่ายใจ ช่างเถอะ ยังไงก็เอาชีวิตไว้ก่อน ลาออกเถอะ!

เกาหย่วนหางตัดสินใจเอาใบลาออกไปที่ห้องทำงานท่านประธาน พอเข้าไปก็สบตาเข้ากับท่านประธานพอดี

“...”

“...”

เกาหย่วนหางรีบชูใบลาออกในมือขึ้นมา “ท่านประธาน ผมมาลาออกครับ! ขอโทษนะครับ! เรื่องเมื่อวันก่อนเป็นความผิดพลาดของผมเอง!”

ท่านประธานพอได้ยินเรื่องวันก่อนก็โกรธหน้าเขียว ไม่พูดอะไรแค่เคาะโต๊ะเป็นการบอกให้เขาเอาจดหมายลาออกมาวางตรงนี้

ผีดวงซวยเห็นแบบนั้นก็ “อิ ๆ โอกาสมาแล้วไม่ใช่หรือไงนี่ เสี่ยวเกาเกา พี่จะไม่ให้นายตกงานหรอก!”

เกาหย่วนหางเพิ่งจะเอาจดหมายลาออกวางลงบนโต๊ะ

จู่ ๆ ก็มีลมพัดเข้ามาพัดจดหมายของเขาปลิวตกไปบนพื้น!

เกาหย่วนหางรีบตามไปเก็บแต่ลมก็พัดตามมาอีก เกาหย่วนหางรีบตามไปเก็บจดหมายลาออกเลยคลานเข้าไปได้โต๊ะท่านประธาน

พอเงยหน้าขึ้นมา...

ท่านประธาน “...”

เกาหย่วนหาง “...”

ตอนนี้เองประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดออก คู่หมั่นท่านประธานถือข้าวห่อเข้ามา “ที่รัก คุณ...”

“!!!”

ในหัวเกาหย่วนหางคิดแค่อย่างเดียวว่า “แย่แล้ว ตายแน่...

วันนั้นข่าวประธานบริษัทแห่งหนึ่งโดนคู่หมั้นจับได้ว่ามีชู้ว่อนหน้าวีแชท

ประธานบริษัทแห่งหนึ่งเป็นชู้กับผู้ช่วยคนใหม่ ไม่ใช่แค่พักห้องสำหรับคู่รักตอนไปทำงานต่างจังหวัด

แต่ยังทำเรื่องบัดสีบัดเถลิงในห้องทำงาน

แถมไม่ปิดประตูด้วย

โดนคู่หมั้นจับได้คาหนังคาเขา...

แล้วที่สำคัญคือ ผู้ช่วยคนใหม่เป็นผู้ชาย!

คู่หมั่นโกรธจนเป็นลมล้มพับไป หลังจากตื่นมาก็ขอถอนหมั่นทันที

ท่านประธานตามคู่หมั่นไปอย่างเศร้าสลดหวังจะอธิบายวุ่นวายไปหมด

ผู้ช่วยคนใหม่ก็ถูกไล่ออกไปอย่างน่าเศร้า...

เกาหย่วนหางหอบลังกระดาษ ยืนงวยงงอยู่หน้าตึก

แง ๆ ๆ ไม่ใช่นะ พวกคุณฟังผมอธิบายก่อนสิ!

มีรถคันหนึ่งแล่นดังฟิ่วผ่านไปด้วยความเร็วสูง กระดาษใบหนึ่งพัดมาตบหน้าเกาหย่วนหางดังเพียะ เกาหย่วนหางเจ็บจนแทบร้องไห้

แย่จริง!

ทำไมเขาถึงได้ซวยถึงขนาดนี้!

จี้ฉางเก็บสมุดในมือแล้วมาที่ซู่เป่าและนั่งลงข้าง ๆ เธอ

เขายื่นมือออกมา จับมือเล็ก ๆ ของซู่เป่าไว้

เจ้าตัวเล็กตั้งแต่มาอยู่บ้านซูก็กินจนตัวอ้วนกลม มือเล็ก ๆ นั้นอวบ ๆ นุ่ม ๆ เหมือนรากบัวเลย... จี้ฉางคิดว่าน่าสนใจดีจริง เขาจับมือซู่เป่าโบกไปโบกมา

ซู่เป่าถามด้วยความสงสัย “เอ๊ะ ต้องโบกแบบนี้เหรอคะ?”

จี้ฉางกระแอม “อืม ใช่ ต้องโบกแบบนี้แหละ”

เขาจับมือของซูเป่าวาดครึ่งวงกลมจากนั้นก็วาดอักษรรูนที่ซับซ้อนกลางอากาศและในไม่ช้าหล่อแกที่ส่องแสงได้ก็ลอยขึ้นมา

“ทำได้หรือยัง?” เขาถาม

ซู่เป่าเบิกกว้างและเห็นว่าตรงหน้าเธอมีหล่อแกที่เหมือนทางช้างเผือกอยู่ มันสวยมาก

“เอาใหม่!” เธอพูดอย่างตื่นเต้น

จี้ฉางแตะหัวเธอด้วยความเอ็นดู และจับข้อมือเธอวาดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง

“จําได้หรือยัง?” เขาถามแล้วหยุดไปครู่หนึ่งก่อนพูดต่อว่า “จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร อักษรรูนนั้นซับซ้อนมาก...”

แล้วเขาก็เห็นซู่เป่าวาดวงกลมอย่างรวดเร็ว “โบกแบบนี้... เฮ้ย... ฮู่ฮ่า... แล้วก็แบบนี้!”

เธอโบกมือวาดมั่วไปหมด

“ท่านอาจารย์ดูสิ!”

หล่อแกอันสวยผูกโบว์ก็ปรากฏขึ้นมาตรงหน้า

จี้ฉางมุมปากกระตุก

เสี่ยวอู่ยืนอยู่บนโต๊ะ จิกกระดองคุณปู่เต่าก๊อก ๆ ๆ

“ฮัลโหล anybody home?” (มีใครอยู่บ้านไหม)

ตุณปู่เต่าขี้เกียจจะตอบมัน

เสี่ยวอู่ที่กำลังเบื่อก็เบนสายตามาทางซู่เป่า เห็นซู่เป่าเสกหล่อแกที่ส่องแสงสีเหลืองระยิยระยับเหมือนดวงดาวออดมาอันหนึ่ง

มันร้องกร๊ากขึ้นมาให้เข้ากับบรรยากาศ “ช่างเป็นคนที่มีพรสวรรค์เหนือมนุษย์มะนา! เป็นคนที่สูงส่ง! ซู่เป่าไม่ใช่คน เธอเป็นเทพธิดาของฉัน”

จี้ฉางมุมกระตุกปากอีกหน...