ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 267

อากาศเริ่มที่จะอึมครึมขึ้นเรื่อยๆ

ตอนใกล้ตีสี่ บนท้องฟ้าโดนปกคลุมด้วยเมฆ เริ่มที่จะมีลมพัดแรง

ผีหลายตัวที่กำลังตามติดกลุ่มนักแสดงอยู่นั้น เริ่มที่จะโผล่ร่างออกมาครึ่งตัวอย่างกล้าหาญ

นักแสดงที่นั่งอยู่กับพื้นนั้น เงยหน้ามองเมฆฝนที่กำลังคืบคลานเข้ามา

โจวอวี่ที่แสดงเป็นภรรยาสามนั้นตบนางเอก แววตาของเธอเต็มไปด้วยความร้ายกาจ เธอยิ้มเย็น

ในตอนที่ลงมือตบครั้งแรกนั้น เธอใช้เต็มแรงไม่มียั้งไว้เลย

ได้ยินเสียงตบดังเพี๊ยะ กู้ชีชีโดนตบจนงุนงงไปหมด

แล้วเธอก็นึกขึ้นได้ว่าเธอกำลังอยู่ในบทบาทอยู่ ดวงตาของเธอแดงก่ำขึ้นทันที จากนั้นก็ฝืนความเจ็บปวดลุกขึ้นมาจากเตียง

ผู้กำกับขมวดคิ้วมุ่น ที่จริงเขาอยากจะตะโกนบอกว่าคัต แต่เมื่อเห็นกู้ชีชีแสดงต่อ ก็เลยทำได้แค่กำกับต่อไป

ภรรยาสามยืนเชิ่ดพูดเรื่องกฎเกณฑ์ให้เธอฟัง อีกทั้งยังด่าทอสั่งสอนผู้หญิงหน้าไม่อายไม่รู้มารยาทอย่างเธออีก

อีกฝ่ายตบลงมาอีกครั้ง

ในบทนางเอกที่โดนตบจนไร้เรี่ยวแรงนั้น จะจ้องมองภรรยาสามอย่างไม่พอใจ แล้วก็จะเถียงอีกฝ่ายกลับไป

แล้วพระเอกก็จะมาถึง มาช่วยเธอแบบฮีโร่ ปกป้องนางเอกไว้ในอ้อมกอด

แต่ตอนนี้กู้ชีชีโมโหมาก ยัยนี่นี่ กล้ามาตบเธอได้?

แล้วเธอเป็นคนใบ้ที่ยอมอดทนกับการโดนกลั่นแกล้งอย่างนั้นเหรอ?

กู้ชีชีไม่ได้สนใจบท เธอขัดขืนแล้วลุกขึ้นยืน จากนั้นก็ใช้แรงที่มีน้อยนิดตบลงบนหน้าภรรยาสามอย่างรุนแรง

เพี๊ยะ!!!

เสียงดังฟังชัด

การโจมตีครั้งนี้มาอย่างไม่ทันตั้งตัว ภรรยาสามโดนตบจนเซไปหลายก้าว ตะลึงงันไปเลย

โจวอวี่ : ไม่ใช่สิ ในบทไม่ใช่แบบนี้นี่

ซูลั่วที่กำลังจะเดินเข้ามา “?”

ทว่าเขาเป็นคนที่พลิกแพลงเก่งมาก เขารีบเข้าไปในฉากทันที

ภรรยาสามร้องไห้แล้วทำการฟ้องพระเอกทันที ทว่าพระเอกของเรื่องกลับไล่เธอให้ออกไป ภรรยาสามเดินออกไปอย่างไม่พอใจ

พระเอกเอ่ยออกมาเสียงเย็น “ปีกกล้าขาแข็งแล้วใช่ไหม? เดี๋ยวนี้ถึงขนาดกล้าตบคนอื่น?”

อยู่ๆ กู้ชีชีก็ร้องไห้ออกมา แล้วชี้ไปทางประตูพร้อมสะอึกสะอื้นไปด้วย ร้องไห้จนแทบจะหายใจไม่ทัน “ไปเลยนะ! ไสหัวออกไปเลย!”

ชายหนุ่มขมวดคิ้วมุ่น ท่าทางเหมือนจะพูดอะไร แต่สุดท้ายก็สะบัดชายเสื้อแล้วเดินออกไป

ในที่สุดผู้กำกับก็มีโอกาส เขาตะโกนออกมา “คัต! มีสีสัน พวกเธอสามคน อารมณ์ได้มากเลย!”

“ชีชีเพิ่มบทได้ดีมาก! จากนิสัยของนางเอกแล้ว ก็ควรที่จะตอบโต้แบบนี้แหละ!”

กู้ชีชีแค่นหัวเราะเสียงเย็น เมื่อกี้ตอนที่แสดงอยู่นั้น เธอต้องแสดงว่าตัวเองเจ็บจนแทบไม่มีแรง ทำให้มันยังทำให้เธอแสดงออกไปได้ไม่เต็มที่นะ

ตอนนี้ผู้กำกับคัตแบบนี้แล้ว เธอยังจะทนได้ยังไง?

กู้ชีชีกำลังคิดหาเหตุผลอะไรเพื่อที่จะได้ตบอีกฝ่ายไปอีกสักครั้ง เมื่อกี้โจวอวี่ตบเธอถึงสองครั้ง ขาดทุนไปหนึ่งครั้งเธอจะทนได้ยังไง

ทว่าโจวอวี่กลับเดินเข้ามาบอกเหตุผลปลอมๆ กับเธอ “อ้ะ….พี่ชีชี เมื่อกี้ขอโทษนะคะ! ฉันอินมากไปหน่อย เลยยั้งไว้ไม่อยู่……”

กู้ชีชีเดินไปข้างหน้า ยกแขนขึ้นแล้วสะพัดตบอย่างแรง

เกิดเสียงเพี๊ยะดังอีกครั้ง!

ครั้งนี้ ซู่เป่าที่กำลังรอดูฉากฉีกวิญญาณอยู่นั้น ถึงกับตะลึงงันไปเลย

โจวอวี่ยกมือขึ้นกุมหน้า น้ำตาไหลริน “พี่ชีชี ทะ ทำไมพี่ต้องตบฉันด้วย….เมื่อกี้ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ……พี่ชีชีโกรธใช่ไหม? ขอโทษค่ะ ฉันผิดเองที่อินมากเกินไป….”

กู้ชีชีแสร้งทำเป็นตะลึงงัน แล้วเหมือนพึ่งดึงสติกลับมาได้

จากนั้นก็รีบเอ่ยออกมาอย่างร้อนรน “อ้ะ….พระเจ้า เมื่อกี้ฉันทำอะไรลงไป? ฉันตบเธอ!”

“ขอโทษที! เมื่อกี้ฉันยังอินอยู่กับบท! ยังออกจากตัวละครไม่ได้! ฉันเห็นเธอเป็นภรรยาสาม ฉะ ฉันอินมากเกินไป ฮือๆ ๆ! ขอโทษๆ ฮือๆ ๆ!”

กู้ชีชียื่นมือไป “ลูบ” ใบหน้าของโจวอวี่อย่างร้อนรน “ไม่เป็นไรใช่ไหมๆ? เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

ใบหน้าของโจวอวี่ก่อนหน้านี้ก็โดนตบจนแดงแล้ว พอโดนอีกฝ่ายจับแบบนี้ก็ยิ่งเจ็บเข้าไปใหญ่

เธอหรี่ตาลง

อีกเดี๋ยวกู้ชีชีต้องเข้าฉาก นางเอกในบทนั้นจะแกล้งสร้างเรื่อง สาดน้ำมันจุดไฟทำให้ศัตรูตกใจ

จุดไฟ…….

มีความคิดร้ายๆ แวบเข้ามาในหัวของโจวอวี่ ไฟ อุบัติเหตุ เสียโฉม

เธอค่อยๆ ลุกขึ้น แกล้งจะเดินไปพัก จากนั้นก็ฉวยโอกาสที่ไม่มีใครสังเกตเปลี่ยนชุดนักแสดงประกอบ……

ด้านกลุ่มตัวประกอบนั้น ทุกคนกำลังเล่นกับซู่เป่าอยู่

ผู้กำกับ “เอ้า ต่อไปจะเป็นฉากฉีกวิญญาณที่หนูอยากเห็นแล้ว! ลุงจะเรียกให้มาเข้าฉากแล้ว!”

ซู่เป่าตบมือ “คุณลุงผู้กำกับเก่งจัง! จริงสิ คุณลุงผู้กำกับไปเชิญผีมายังไงกัน?”

ผู้กำกับคิดว่าเด็กน้อยไม่รู้เรื่องอะไร คิดว่านักแสดงประกอบเป็นผีจริง เลยเรียกว่าผีแบบนั้น ผู้กำกับคิดไปเองว่าเธอพูดถึงนักแสดงประกอบ

เขาเอ่ย “จ่ายเงินจ้างมาสิ!”

ซู่เป่าพยักหน้ารับ “อ้อๆ ๆ หมายความว่าแค่มีเงินก็สามารถเรียกผีมาได้แล้ว?”

ผู้กำกับ “จะว่าอย่างนั้นก็ไม่ผิด พวกเขามาทำงาน เพื่อมีชีวิตรอด”

ซู่เป่าทำท่าเข้าใจ ที่แท้ผีก็ต้องทำงานนี่เอง

ถ้าเกิดว่าวันนี้จี้ฉางกับซูจิ่นอวี้ออกมาด้วยสักคน เธอก็คงไม่เข้าใจผิดแบบนี้……

สตาฟกำลังเตรียมฉาก

ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้มลงทุกที มองแล้วเหมือนกลางดึกไปเสียแล้ว

ฉากต่อไปคือคุกที่น่ากลัว สตาฟนำกุญแจมือมาแขวนไว้บนผนัง จากนั้นก็ใช้น้ำสีแดงสาดไปทั่วพื้น

ตอนนี้เอง อยู่ๆ เขาก็พบว่าในห้องกรงเหล็กนั้นมีคนนั่งยองๆ อยู่ แล้วก็กำลังเงยหน้ามองมาที่เขาอยู่

สตาฟตกใจตะโกนด่าออกมา “เฮ้ย เป็นผีหรือยังไง มานั่งตรงนั้นทำไมกัน!”

“คน” คนนั้นที่นั่งอยู่ในห้องคุกค่อยๆ ลุกขึ้นมา ยิ้มออกมาอย่างประหลาด “ฮี่ๆ……”