ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 354

ในที่สุดผีปากเปราะก็เข้าใจแล้ว ซู่เป่าดูเหมือนจะเป็นแค่เด็กน้อย แต่ความเป็นจริงแล้วไม่ธรรมดาเลยสักนิด

ผีร้ายทั้งสามที่อยู่ข้างหลังก็เป็นลูกน้องของเธอหมดเลย!

ราวกับว่าฝันไป

ตอนนั้นเขาต่อต้านอย่างรุนแรง ทว่าตอนนี้กลับยอมสยบอย่างง่ายดาย “ฉันบอกแล้ว ฉันบอกแล้ว”

ตอนนี้ผีปากเปราะเห็นเด็กน้อยกับผีทั้งสามตรงหน้าก็เปลี่ยนท่าทีทันควัน

ซู่เป่านั่งยอง ๆ อยู่ด้านข้าง แล้วก็ล้วงลูกอมออกจากกระเป๋าเสื้อมาแกะ

ผีหลายใจ ผีดวงซวย และผีขี้ขลาดในมือของพวกเขาก็ถือเมล็ดทานตะวันอยู่หนึ่งกำมือ บ้างก็นั่ง บ้างก็ยืน สีหน้าราวกับรอฟังนิทานที่เขากำลังจะเล่า

“……”

ผีปากเปราะพยายามระงับความรู้สึกแปลกประหลาดเอาไว้ ก่อนจะพูดว่า “ฉันชื่อ เฉินซง...เกิดเมื่อปี XX อำเภอ...”

สถานที่ผีปากเปราะเติบโตเป็นเมืองเล็ก ๆ เมืองหนึ่ง ไม่ถือว่าใหญ่มาก ชนิดที่ว่าถ้าวันนี้มีลูกเขยคนไหนออกนอกลู่นอกทาง พรุ่งนี้ข่าวก็จะถูกกระจายไปทั่วทุกซอกทุกมุม

“มีอยู่วันหนึ่งฉันเดินเล่นอยู่บนถนน ก็เห็นว่าด้านหน้าประตูโรงแรมครึกครื้นกันมาก ๆ ที่แท้ก็มีคนแต่งงานกัน”

“ฉันจึงเข้าไปดูใกล้ ๆ ที่ประตูโรงแรมมันติดรูปเจ้าบ่าวเจ้าสาวเอาไว้ไง...พอฉันเห็นแค่นั้นก็พบว่าเจ้าสาวสวยมาก ๆ!”

ผีปากเปราะย้อนคิดราวกับคิดถึงโฉมงามของผู้หญิงคนนั้น พร้อมกับแสดงความหลงใหลออกมา ทว่าไม่นานนักสีหน้าของเขาก็กลับมาปกติ

“หลังจากนั้นล่ะ” ซู่เป่าถามพร้อมกับเคี้ยวลูกอมในปาก

ผีปากเปราะพูดอย่างเขินอาย “ฉันเห็นว่าเจ้าสาวคนนั้นสวย แต่ผู้ชายกลับหน้าตาธรรมดา ก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกไป...”

[เอ้า นี่ไม่ใช่หมอนวดหมายเลขแปดเหรอ ทำไมกลับมาแล้วล่ะ หรือหาเงินได้พอแล้วก็เลยมาหาคนซื่อ ๆ เพื่อรับช่วงต่อ!]

ผีหลายใจได้ยินแบบนั้นถึงกับหมดคำพูด “เขาจะแต่งงานกัน แกไปพูดอย่างนี้ในงานเขา แกต่ำตมมาก!”

ผีปากเปราะเม้มปาก ก่อนจะพูด “ฉันก็แค่พูดเล่น ใครใช้ให้ผู้หญิงสวยขนาดนั้นล่ะ กลับได้ผัวทั้งเตี้ยทั้งขี้เหร่...เห็นงานแต่งงานจัดที่โรงแรม ผู้ชายก็ดูไม่ใช่คนรวย ดังนั้นฉันก็เลยแหย่เล่น...”

ผีขี้ขลาดขมวดคิ้ว น้ำเสียงนุ่มนวลราวกับวัยรุ่นกำลังตำหนิ “ประเมินค่าคนอื่นจากแค่รูปถ่าย ใจทรามมากจริง ๆ!”

ผีดวงซวยสบถไปหนึ่งที “แกเห็นเขาล้างเท้ามากับตาเหรอ ถึงว่าเขาเป็นหมอนวด”

ซู่เป่าก็พูดแทรกขึ้นมาทันที “ล้างเท้าแล้วเป็นยังไงเหรอ อะไรคือหมดนวดหมายเลขแปดเหรอ”

สีหน้าเป่าน้อยอยากรู้อยากเห็น

ซูอี้เซินเดิมทียืนอยู่อีกด้านหนึ่ง มองเห็นซู่เป่าเหยียบอะไรบางอย่างอยู่แล้วพูดซุบซิบ จึงรู้สึกสงสัยขึ้นมาในใจ

ช่วงเวลาที่ซู่เป่าคุยกับผีปากเปราะ เขาก็ส่งข้อความไปถามซูอีเฉินพี่ชายของเขา จึงได้รับคำตอบกลับมาอย่างกระชับและทรงพลัง [อย่ากวนเธอ]

ซูอี้เซินทำได้เพียงยืนอยู่อีกด้านหนึ่ง ผลก็คือได้ยินซู่เป่าพูดล้างเท้าบ้างหมอนวดบ้างอะไรไม่รู้

ในใจเขาตะลึง เธอกำลังคุยกับใครกันแน่ ใครมันมาสอนเรื่องแย่ ๆ ให้หลานสาวเขา !

“เห้อ! ซู่เป่า...” ซูอี้เซินใจสลายแล้ว “หนูอย่าถามมั่วสิ”

ซู่เป่า “…”

พูดแบบนี้อีกแล้ว

น่าเสียดายซูอี้เซินมองไม่เห็นผี

ผีหลายใจก็อธิบายพร้อมกับรอยยิ้ม “หมอนวดล้างเท้า จะพูดอีกอย่างก็คือ…”

พูดยังไม่ทันจบ ก็ถูกผี้ขี้ขลาดกับผีดวงซวยทั้งซ้ายทั้งขวามาปิดปากไว้

ผีขี้เหร่หมดคำจะพูด “ แกนี่มันห่วยแตกจริง ๆ...”

ผีหลายใจ “หุ ๆ ๆ!” เธอไม่ได้ต้องการจะพูดอะไร ที่จริงแค่อยากจะบอกใบ้สักหน่อยเท่านั้นเอง!

ซู่เป่ามองจี้ฉาง

จี้ฉางสีหน้าไร้อารมณ์ แสดงความมั่นคง “ก็หมายความว่าล้างเท้าให้คนอื่น ดูถูกคน เที่ยวพูดว่าเด็กสาวไม่บริสุทธิ์”

ซู่เป่าก็ถามอีก “แล้วไม่บริสุทธิ์หมายถึงอะไร”

ซูอี้เซิน (ลุกลี้ลุกลนไปหมด มองซ้ายทีขวาที โกรธมากเลยแต่ทำไรไม่ได้)

ผี้ขี้ขลาดกระแอม ก่อนจะพูดอย่างนุ่มนวล “ก็เหมือนแม่เลี้ยงของคุณไงล่ะ ทำลายครอบครัวของคนอื่น แล้วทำเป็นจิตใจดีไม่ได้ทำอะไรผิด แล้วก็ทำร้ายคนอื่นอีก”

ซู่เป่าตระหนักได้ จากนั้นเธอก็เข้าใจทันที

เลวมากเลย!

ซู่เป่ามองไปยังผีปากเปราะ ว่าคนอื่นเขาแย่ขนาดนั้น ถูกซ้อมตายแน่นอน

ผีดวงซวย “…”

ผีขี้ขลาด “…”

ผีอื่น ๆ “…”

นี่มันเกินไปแล้ว เลวทรามมากเลย!

ไม่ นี่มันไม่เรียกว่าปากสกปรกแล้ว ควรจะเรียกว่าปลุกปั่นข่าวลือ!

“แกมันประสาท!” ผีหลายใจด่าด้วยความโกรธ

ผีปากเปราะพูดอย่างเก้อเขิน “นั่นมันก็คำพูดนี่นา เธอเองก็ไม่เคยทำจริง ๆ เสียหน่อยจะไปกลัวทำไม”

ผีทุกตน “…”

ซู่เป่า “…”

ถึงแม้ซู่เป่าจะไม่ค่อยรู้เรื่องราวของผู้ใหญ่

แต่ซู่เป่าก็ยังรู้สึกว่าผีตนนี้มันเลวทรามมาก ๆ

“หลังจากนั้นล่ะ” ซู่เป่าเคี้ยวลูกอมจนละเอียดแล้วกลืนลงไป อดไม่ได้ที่จะดูดนิ้วมือ

สีหน้าผีปากเปราะยิ่งไม่สู้ดี ลองมาคิดดูนี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นแล้ว

เขาพูด “หลังจากนั้นก็มีคนจำนวนมากเข้ามาคอมเม้นท์ต่อฉัน [เมื่อก่อนเคยมีวาสนา]

[ทักษะหมดนวดหมายเลขแปดไม่เลวเลย]

[หมอนวดหมายเลขแปดบริการใช้ได้เลยนะ ทั้งตั้งใจและรักอาชีพมาก ๆ]

[แต่ก็แพงไปหน่อยคืนละแปดพัน]”

เหมือนกับเห็นแล้วว่ากระจกหน้าต่างแตก ผู้คนที่สัญจรไปมาบางคนก็เต็มไปด้วยเจตนาร้าย ใครที่มองเป็นเรื่องสนุกไม่สนใจปัญหา ก็จะเดินเอาหินเข้าไปทุบ

จากนั้นกระจกที่แต่เดิมรอบ ๆ หน้าต่างยังไม่แตก ก็จะเริ่มแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ทีละชิ้น ๆ...

เด็กสาวผู้บริสุทธิ์เช่นนี้กลับชื่อเสียงพังทลายในชั่วข้ามคืนและไม่สามารถอธิบายให้ชัดเจนได้อีกต่อไป