ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 657

วงกลมที่ซู่เป่าวาด เป็นกลอุบาย

ในวงกลมนี้ทุกคนสามารถมองเห็นวิญญาณของผีสาวที่หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยตนนี้ได้

แม่ของหญิงสาวตกตะลึงไปในทันใด นัยน์ตาหดตัวลง จ้องหญิงสาวเขม็งไม่กล้าละสายตา!

พ่อของหญิงสาวกระเด้งขึ้นมา มุมปากสั่นเทา ปากเผยอขึ้นแล้วก็ปิดลง แต่ไม่ว่ายังไงก็พูดอะไรไม่ออก

ซู่เป่ามองข้างนอกทีหนึ่ง

เป็นเวลาบ่ายสองบ่ายสาม แม้ไม่มีใครแต่ทางที่ดีก็เข้าไปคุยกันในบ้านจะดีกว่า

เธอลุกขึ้นแล้วจูงมือของหญิงสาวพาเข้าไปในห้อง

แม่ของหญิงสาวลุกขึ้นยืนอย่างลนลาน ตะโกนเรียกเสียงหนึ่ง “ถังถัง ถังถัง...”

มู่กุยฝานเอ่ย “เข้าไปเถอะครับ เข้าไปก็จะได้เจอถังถังแล้ว”

ครั้งนี้พ่อแม่ของหญิงสาวรีบเข้าบ้านไปอย่างไร้ซึ่งความลังเล

ซูจื่อซีเข้าบ้านไปเป็นคนสุดท้าย เขายืนอยู่ชั่วครู่ก่อนจะหันตัวไปปิดประตูใหญ่ด้านหลัง

หญิงสาวเนื้อตัวดำไหม้ยืนอยู่กลางห้องรับแขก เนื้อตัวสั่นเทา เสียงร้องไห้ทั้งเล็กแหลมและน่าสยดสยอง

“พ่อคะแม่คะ...”

แม่ของหญิงสาวกระโจนเข้าไป พยายามที่จะกอดเธอเอาไว้

แม้จะถูกเผาจนไหม้เกรียม แต่แม่ของหญิงสาวก็ยังจำเธอได้ เป็นถังถังลูกสาวของเธอ!

“ถังถัง!”

แต่เธอกอดได้เพียงอากาศ ไม่สามารถกอดตัวถังถังได้

แม่ของหญิงสาวร่ำไห้ขึ้นมา ถังถังเองก็ร่ำไห้ขึ้นมาเช่นกัน “แม่คะ...หนูเห็นแม่ไปๆ มาๆ แม่กับพ่อไปๆ มาๆ เพื่อตามหาหนู หนูเห็นแล้ว”

แม่ของหญิงสาวตกตะลึง รู้จักแต่เพียงการร้องไห้อย่างหนักหน่วง

พวกซู่เป่าเขานั่งเงียบๆ อยู่ข้างๆ รู้ว่าเวลานี้ไม่ควรพูดอะไร เพียงแค่ต้องนั่งอย่างเงียบๆ ไป

พ่อของหญิงสาว ผู้ชายที่ผ่านโลกมาอย่างโชกโชนตกตะลึงจนร้องไห้ขึ้นมา จากนั้นก็ถามขึ้นว่า “ถังถัง แกไปไหนมา ทำไมไม่กลับบ้าน...แกรู้ไหมฉันกับแม่แกคิดถึงแกแค่ไหน”

“แม่ของแกรอแกกลับมาอยู่ที่วี่ทุกวัน...”

ถังถังน้ำตาไหลพราก น้ำตาไหลผ่านใบหน้าอันดำไหม้ของเธอ

“กลับมาไม่ได้แล้ว กลับมาไม่ได้อีกต่อไป” เธอร้องไห้คร่ำครวญ “หนูตายไปแล้ว”

แม่ของหญิงสาวรู้ผลลัพธ์นี้ตั้งนานแล้ว แต่ยังคงรับความสะเทือนใจไม่ได้ เธอร้องไห้ไม่หยุดเป็นอัมพาตอยู่บนพื้น “ทำไมถึงเป็นแบบนี้...ใครเป็นคนฆ่าแก แกบอกแม่มาสิ แม่จะไปแก้แค้นให้แกเอง...”

เธอทุ่มสุดตัวกระทั่งชีวิตนี้ก็ไม่เอาแล้ว

ลูกสาวไม่อยู่แล้ว เธอมีชีวิตอยู่ต่อไปจะมีความหมายอะไร

ไม่สู้ไปฆ่าฆาตกรคนนั้นเสีย

แต่ทว่าถังถังกลับส่ายหน้า “หนูตายเพราะอุบัติเหตุค่ะ...”

เธอไม่มีทางรู้ได้เลย วันนั้นที่เกิดเรื่องเธออยู่ระหว่างทางกลับบ้านอย่างปกติ

เธอเพิ่งเรียนจบและเข้าทำงาน วันนั้นหลังจากจัดการนับสต็อกเสร็จก็ดึกมากแล้ว เธอเดินอยู่บนถนนตามลำพังเธอกลัวเป็นอย่างมาก

“ลมพัดแรงมาก โชยมาฟิ้วๆ หนูกลัวนิดหน่อยก็เลยหันหน้ากลับไปมอง”

แต่เนื่องจากเพราะเหตุการณ์นี้ เธอก็เลยไม่ได้สังเกตใต้เท้า

“เลยเหยียบเข้ากับตะปูหรือของบางอย่าง จากนั้นกระแสไฟก็ไหลขึ้นมาในชั่วพริบตา”

ถังถังเองก็ไม่รู้ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น เพียงแต่ในชั่วพริบตาเธอก็หมดสติไป ทว่าราวกับฝัน ผ่านไปไม่นานเธอก็ยืนอยู่ที่เดิม

เธอยังคงหันหน้าไปมองทีหนึ่ง เห็นพายุทรายควันสีดำถูกลมระห่ำพัดโชยไป เธอจึงรีบเดินไป...

แต่กลับพบว่าไม่ว่าเธอจะเดินยังไง ก็ไปไม่ไกลจากรัศมีหนึ่งร้อยเมตรของร้านกาแฟ

ขณะนี้เองเธอถึงได้พบว่าเธอตายไปแล้ว!

“หนูเห็นตัวเองบนหน้าต่างกระจกจรดพื้นของร้านกาแฟ...เนื้อตัวดำไหม้ มือและเท้าหงิกงอเข้าหากัน ทั้งเนื้อตัวมีเพียงเสื้อผ้าที่เป็นสีขาว”

จี้ฉางพูดขึ้นอีกว่า “ฟังต่อไป”

หญิงสาวเล่าการตายของตัวเองจบ เธอก็ร้องไห้พลางพูดขึ้นว่า “หนูวนเวียนไปมาอยู่ที่เดิม เห็นพวกแม่มาๆ ไปๆ อยู่หลายครั้ง ค้นหากันอย่างต่อเนื่อง หนูอยากจะบอกกับพวกแม่แต่ทำยังไงก็ไม่สำเร็จ”

เธอจึงทำได้เพียงลองสิงร่างคนที่เดินหลงเข้ามาตอนดึกดื่นเที่ยงคืน หรือเกาะคนที่เข้ามาในตรอกเล็กๆ ด้วยความไม่ตั้งใจ

แต่ก็ล้มเหลวทั้งหมด

จากนั้นก็เห็นเน็ตไอดอลที่ถือโทรศัพท์พวกนั้น พวกเขาคาดเดาสาเหตุการตายของเธออย่างต่อเนื่อง บ้างก็บอกว่าเธอหาคู่ออนไลน์แล้วก็หนีตามกันไป บ้างก็บอกว่าเธอป่วยทางจิต แล้วก็บอกว่าเธอเป็นโรคซึมเศร้าอาจจะฆ่าตัวตาย (ขาดการติดต่อไปเอง)

เห็นพวกเขาทุกคนรุมล้อมพ่อกับแม่ของเธอ สนใจความคืบหน้าของคดีเป็นอย่างมาก แต่ในคำพูดที่ถามมักจะแฝงไปด้วยคำถามที่แทงใจดำทุกครั้ง

[ก่อนเธอจะหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยมีความผิดปกติอะไรบ้างไหม พวกคุณเป็นพ่อเป็นแม่ไม่ได้สังเกตเหรอ]

[ต้องมีเหตุผลแน่ๆ พวกคุณไม่ค่อยสนใจลูกสาวเลย]

[ทางการเชื่อได้ที่ไหน ต้องปิดบังความจริงอะไรอยู่แน่ๆ ลูกสาวของพวกคุณเป็นเหยื่อ]

[ไม่แน่ว่าอาจถูกขายไปแล้ว...]

[ไม่แน่ว่าอาจถูกพวกค้ามนุษย์จับตัวไป...]

พ่อแม่ของเธอกระวนกระวายจนอกแทบแตก เอาแต่โทษว่าเพราะปกติตัวเองไม่ได้สนใจลูกสาวให้มากกว่านี้ไม่หยุด นึกเสียใจที่หลายวันก่อนหน้านี้ไม่ถามลูกสาวให้มากกว่านี้

พวกเขาถ่ายตอนที่พ่อแม่ของเธอร้องไห้ ถึงขั้นยังมีเน็ตไอดอลสองคนทะเลาะกันเพื่อแย่งตำแหน่งที่ดีที่สุดในการถ่ายสีหน้าที่หัวใจแตกสลายของแม่เธอ

จิตใจของพวกคนเหล่านี้ค่อยๆ กลายเป็นปีศาจ...ปีศาจคลั่ง ปีศาจร้าย ปีศาจบ้า ปีศาจโรคจิต...

ไอปีศาจควบรวมกับไออาฆาตของเธอ แล้วค่อยๆ กลายเป็นเธอในตอนนี้

เมื่อพ่อแม่ของถังถังฟังมาจนถึงตรงนี้ ก็ยิ่งร้องไห้ด้วยใจที่แตกสลายเข้าไปใหญ่ กระทั่งแม่ของถังถังจะเป็นลมเป็นแล้งไปอยู่หลายครั้ง

ถังถังร้องไห้พลางพูดขึ้นว่า “ตอนนี้ดีเลย หนูพูดกับพวกแม่ได้แล้ว...”

“พ่อคะแม่คะ...หนูตายไปแล้ว...ไม่ต้องตามหาหนูแล้วนะคะ” ถังถังร่ำไห้ “หนูกลายเป็นเถ้าถ่านที่ล่องลอย ไม่เหลือแม้กระทั่งเศษเถ้าถ่าน...พวกแม่ต้องมีชีวิตต่อไปดีๆ นะคะ ไม่อย่างนั้นหนูคงตายตาไม่หลับ”

แม่ของถังถังร้องไห้จนหอบ อยากจะกอดถังถังก็กอดไม่ได้ ทำได้เพียงจับสองแขนของพ่อเธอเอาไว้แน่นๆ ร้องไห้พลางตะโกนว่า “ลูกสาวของฉัน ถังถังของฉัน...”