ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 711

มู่กุยฝานช่วยซู่เป่าหาที่อยู่ของนักพรตซานชิงเจอแล้ว

หลังจากลุงหกเจอประสบการณ์สยองขวัญผีแฟนสาว ก็บอกว่าบ้านของเขากำลังตกแต่งถึงส่วนที่สำคัญ ต้องไปปูพื้นด้วยตัวเอง...เผ่นไปแล้ว

ลุงห้าที่กำลังตกแต่งภายในให้ลุงหก ทิ้งบ้านของลุงหกแล้วกุลีกุจอมาเหมือนกัน

“ลุงห้า” ซู่เป่าตกใจ “ทำไมลุงดำขึ้นเรื่อย ๆ อย่างนี้ล่ะคะ”

ซูอิ๋งเอ่อร์ “...”

ใครบ้างที่ทำงานก่อสร้างแล้วไม่ดำ...

ซูอิ๋งเอ่อร์พูดอย่างไม่ใส่ใจ “คุณยายของหนูให้ลุงกลับมาดูแลพวกหนูน่ะ”

ซูเหอเวิ่นร้องเอ๊ะ “เปลี่ยนเป็นอาห้าอีกแล้วเหรอ!”

ช่วงนี้อาเขยยุ่งมาก แทบกระดิกตัวไม่ได้เลย ถูกอาซือเย่จับเอาไว้ นำทีมด้วยตัวเอง

พ่อของเขายุ่งมากไม่ต้องพูดถึงเลย อารองเร่งทำภาพแบบพร้อมจับตาดูหานหานทำการบ้านกัน

อาสามยังวิ่งไปทั่วเหมือนเดิม อาสี่ดังระเบิดเถิดเทิง งานกิจกรรมไม่หยุดหย่อน

อาหกเพิ่งเผ่น บอกว่าจะไปตกแต่งบ้าน ซูเหอเวิ่นคิดว่าเขาต้องตกใจกับเรื่องเมื่อคืนนี้แน่ ๆ เลย

อาเจ็ดฐานะพิเศษ ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหนเหมือนเดิม อาแปดเป็นหมอ ยุ่งมากเหมือนกัน

ซูอิ๋งเอ่อร์ขับรถพลางพูด “ไปกันเถอะ!”

นายหญิงซูหยิบขวดน้ำออกมาแล้วคล้องไว้ที่คอของซู่เป่า กำชับ “อากาศร้อนต้องดื่มน้ำเยอะ ๆ...วันนี้ต้องกลับมาเร็ว ๆ ล่ะ!”

ซู่เป่า “ค่ะ คุณยายไม่ต้องห่วงนะคะ”

นายหญิงซูจะพูดแต่ก็ไม่ได้พูด

ช่างเถอะ มีวันไหนบ้างที่กลับบ้านตรงเวลา เป็น ‘ยัยหนูจอมเที่ยว’ จริง ๆ เลย

นายหญิงซูมองรถจากไปแล้วจึงหันกลับมาทุบเอว ก่อนจะเข้าไป

บนรถ จี้ฉางลอยตัวอยู่ข้าง ๆ

ซู่เป่าพูดขึ้น “ท่านอาจารย์ เมื่อวานหนูเจอผีร้ายตนหนึ่งด้วยล่ะ เป็นผีมั่งคั่ง”

จี้ฉางพยักหน้า “เจ้าจับมันมาแล้วหรือ”

เวลานี้จิตใจเขาสงบเป็นอย่างมาก

ยังจำได้ว่าตอนที่ซู่เป่าจับผีร้ายครั้งแรกบาดเจ็บด้วย ตอนนี้...เขาไม่จำเป็นต้องห่วง

ซู่เป่าส่ายหน้า “คุณลุงที่ถูกผีเกาะอยู่ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้ หนูก็เลยไม่ได้จับค่ะ”

“เมื่อวานหนูอยากใช้พู่กันชี้ชะตาดูว่าคุณลุงคนนั้นอยู่ที่ไหน แล้วหาว่านักพรตซานชิงเป็นใคร แต่ก็หาไม่เจอ”

จี้ฉางสงบจิตใจไม่ได้เดี๋ยวนั้น ถามขึ้นว่า”เจ้าใช้พู่กันชี้ชะตาวาดไปเรื่อยอีกแล้วรึ”

ฮือ ๆ รับปากเขาแล้วว่าจะไม่ใช้พู่กันชี้ชะตาวาดไปเรื่อยมิใช่หรือ

ซู่เป่าพูดอย่างมีเหตุผล “หนูไม่ได้วาดไปเรื่อยนะคะ หนูวาดอย่างมีวัตถุประสงค์มากค่ะ”

จี้ฉาง “...”

ซู่เป่าบ่นเบา ๆ “แต่ก็หาอะไรไม่เจอเลย...”

ค้นหาแบบมีเป้าหมายกลับหาไม่เจอ แปลกจริง ๆ

จากนั้นซู่เป่าก็พูดขึ้นอีก “ท่านอาจารย์...หนูเห็นโลกใบนั้นอีกแล้วล่ะ”

จี้ฉางถาม “โลกไหน โลกที่เจ้าเห็นหนก่อนหรือ”

ซู่เป่าคิดไปคิดมา สุดท้ายยังเล่าเรื่องโลกนั้นให้อาจารย์ฟัง หลังจากการวิเคราะห์ของสองศิษย์อาจารย์ พวกเขาก็สันนิษฐานว่าอยู่นอกสามภพหกวิถี

ก็เหมือนกับจักรพรรดิเฟิงตูในตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่เฟิงตูเมืองผี เขาหลุดจากสามภพแล้ว

“โลกมากมาย เจ้าคิดว่าเจ้าเห็นคนอื่นได้ แต่มันก็ไม่แน่ว่าเจ้าจะอยู่ในการสังเกตของคนอื่น เช่นเดียวกัน คนพวกนั้นคิดว่าตัวเองสามารถเห็นโลกของคนอื่นได้ พวกเขาเองก็อาจไม่รู้ว่าตัวเองกำลังอยู่ในสายตาของคนอื่น ”

ซู่เป่า “...”

น่าโมโหชะมัด ท่านอาจารย์อธิบายทีไร เธอไม่รู้เรื่องทุกที

ซู่เป่าพูด “ท่านอาจารย์ ไม่อย่างนั้นก็อย่าพูดเลยจะดีกว่า”

จี้ฉางพูดอย่างนึกขำ “ซู่เป่า ตอนนี้เจ้ารังเกียจอาจารย์แล้วหรือ หืม”

ซู่เป่ามองเขา ตอบด้วยสีหน้าจริงจัง “ท่านอาจารย์ ท่านอาจารย์รู้ไหมว่าตอนนี้ท่านอาจารย์เหมือนใคร”

จี้ฉาง “?”

สร้อยคอพิเศษไม่เหมือนใคร มอบให้เขาที่พิเศษไม่เหมือนใครอะไรเอย

ถ้ารักเขาก็ใช้เลือดของตัวเองทำสร้อยคอมอบให้แฟนหนุ่ม คุ้มครองให้เขาราบรื่นปลอดภัยอะไรเอย...

“ทำไมถึงมีคนซื้อของพรรค์นี้ได้นะ...” ซู่เป่าไม่เข้าใจ

เจ้าของร้านพูด “ก็ต้องมีสิ วัยรุ่นผู้หญิงที่มีความรักพวกนั้นหลอกง่ายที่สุด...เอ๊ยไม่ใช่ ศรัทธามากที่สุด”

พวกซู่เป่าสนทนากับเจ้าของร้านพักหนึ่ง ยืนยันว่าเขาไม่รู้จักนักพรตซานชิงจริง ๆ แล้วจึงกลับ

จี้ฉางพูด “คนผู้นี้ซ่อนเร้นได้ดียิ่งนัก ซู่เป่า เล่นงานมัน!”

ซู่เป่า “อื้ม ๆ!”

เธอรูดซิปกระเป๋าสัตว์เลี้ยง เอาเสี่ยวอู่ออกมาวางอยู่ข้าง ๆ แล้วเอาคุณปู่เต่าออกมาด้วย

เสี่ยวอู่พูด “ฮึ่ย! ตาแก่ งานมาแล้ว! ตื่นสิ!”

คุณปู่เต่า “...”

ซู่เป่าเทเต่าออกมา หมุนอยู่บนพื้น

คุณปู่เต่ายังตาปรืออยู่ จะนอนท่าเดียว

ถึงยังไงก็ไม่เกี่ยวกับมัน ถ้าไม่ใช่เพราะชื่อมันมีคำว่า ‘เต่า’ อยู่ ซู่เป่าก็ไม่หมุนมันหรอก

ไม่แน่ว่าหมุนหินสักก้อนก็ได้เหมือนกัน...

ตอนนี้เอง เต่าหยุดแล้ว พลิกตัวแบบไม่มีสาเหตุ

คุณปู่เต่า “?”

จี้ฉางสีหน้าตึงเครียด “คนผู้นี้ร้ายกาจอยู่บ้าง รู้จักหลบซ่อน”

ทันใดนั้น ทางตลาดสดมีคนหนึ่งเดินมา เขาสวมชุดรำไทเก๊ก ถือตะกร้าผักอยู่ในมือ

เขาเดินอ้อยอิ่ง ตอนที่เขาเดินผ่านซู่เป่า เขาปราดตามองมาทีหนึ่งแบบไม่เจาะจง

คนผู้นี้มีแสงแวบในดวงตา มีคนมาหาเขาอย่างที่คิด

แล้วยังเป็นเด็กสองคนด้วย