ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 738

ซู่เป่าเอ่ย “พี่เซียนเซียนไม่ต้องกลัวนะ ไม่มีใครมาทำร้ายพี่ได้อีกแล้ว!”

เธอยกนิ้วขึ้นมาเงียบๆ จากนั้นเสกยันต์ขึ้นมากลางอากาศแล้วติดยันต์สงบจิตให้เซียนเซียน

จี้ฉางที่ดูอยู่เงียบตลอดและไม่รบกวน “…”

เสกยันต์ขึ้นมากลางอากาศ??? เก่งมากจนไม่ต้องใช้สื่อกลางแล้ว ดูเหมือนซู่เป่าจะเก่งมากจนทำให้เขาดูเหมือนไร้ประโยชน์ไปเลย เขาหัวเราะออกมา…

เซียนเซียนที่เพิ่งติดยันต์ไปก็เริ่มจะสงบลงได้ ไม่ได้มีความรู้สึกหวาดกลัวแบบนั้นแล้ว

เธอร้องไห้เอ่ย “พ่อแม่ เขาทำร้ายหนู…เฉินซู่ทำร้ายหนู…”

เธอร้องไห้ด้วยความเสียใจและหวาดกลัว และขดตัวอยู่ในอ้อมแขนของแม่แล้วร้องไห้ฟ้องว่าเฉินซู่เป็นคนทำร้ายเธอและเอาเก้าอี้มาฟาดเธอ…

แถมยังบีบคอเธอและตบหน้าเธออีกด้วย

พอเธอหนีไปที่ห้อง เขาก็ยังจะทุบประตูต่อ…

น้องชายของเซียนเซียนเพิ่งจะระงับความโกรธได้เล็กน้อย พอได้ยินคำพูดเหล่านี้ที่พี่สาวโดนทำร้ายหนักขนาดนี้ เขาก็ระเบิดอารมณ์อีกครั้ง

เขาคว้าเก้าอี้ขึ้นมาแล้วฟาดไปที่หัวของเฉินซู่ทันที…

ทันใดนั้นเฉินซู่ก็หัวแตกและเลือดไหล ในที่เกิดเหตุวุ่นวายไปหมด พ่อของเซียนเซียนก็เลยเอ่ยขึ้นมาด้วยความโมโหว่าแจ้งตำรวจ! แจ้งตำรวจ!

เฉินซู่ล้มลงอยู่ที่พื้นอย่างทุลักทุเล พอได้ยินว่าจะแจ้งตำรวจก็ถึงกับทรุด!

เขาเป็นถึงรัฐวิสาหกิจ ถ้าเกิดมีการแจ้งตำรวจละก็ อาชีพการงานที่มั่นคงของเขาก็จะเสียไปน่ะสิ?!

อะไรกัน เรียกสินสอดสามแสนไม่สำเร็จแล้วตอนนี้ยังจะมาทำลายอนาคตของเขาอีกเหรอ ทำไมถึงได้ร้ายกาจขนาดนี้!

เฉินซู่ทั้งตกใจทั้งโกรธ แต่ก็สงบลงได้ในไม่ช้า

เรื่องแบบนี้ อย่างมากก็เป็นแค่ข้อพิพาทกันเรื่องความสัมพันธ์เท่านั้นแหละ เรื่องภายในบ้านหรือครอบครัวนั้นซับซ้อน ยากที่จะตัดสินว่าใครถูกใครผิด

ข่าวประเภทที่ว่าสามีทุบตีภรรยาสุดท้ายตำรวจก็ให้ไกล่เกลี่ยกันเองแล้วปล่อยตัวออกมาก็เยอะแยะไป!

ทันใดนั้นเฉินซู่ก็เริ่มสบายใจขึ้นมา

แต่เขาก็เริ่มร้อนตัว เพราะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองเคยแอบติดกล้องวงจรปิดในบ้านของเซียนเซียน จะให้ถอดกล้องออกมาตอนนี้ก็คงจะเป็นไปไม่ได้ เขาก็เลยทำได้แค่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วก็ตะโกนให้แจ้งตำรวจพลางลบแอปที่เชื่อมกับกล้องวงจรปิดในโทรศัพท์ทิ้งปด้วย!

มู่กุยฝานสังเกตการกระทำของเขาอยู่ตลอด

หืม?

กำลังลบอะไรอยู่น่ะ?

มู่กุยฝานกำลังจะเดินไป ก็เห็นว่าเฉินซู่ได้วางโทรศัพท์ลงแล้ว

ไม่นานนัก ก็ได้ยินเสียงรถไซเรนปี๊ป่อๆ ของตำรวจดังขึ้น

ทั้งรถตำรวจและรถพยาบาลมาถึงหมดแล้ว

คนที่ทำบันทึกก็บันทึกไป ส่วนคนที่หามเปลก็หามคนไป

หลังเจ้าหน้าที่รถพยาบาลตรวจเช็คอาการของเซียนเซียนเสร็จ สีหน้าก็เปลี่ยนทันที “เร็วเข้า รีบนำตัวขึ้นรถแล้วช่วยเหลือ!”

แม่ของเซียนเซียนกังวลเลยถามว่า “ลูกสาวของฉันเป็นยังไงบ้าง ลูกสาวของฉัน…”

หมอคนหนึ่งที่มองดูอาการของเซียนเซียนที่หมดสติไปเอ่ยว่า “สงสัยว่าจะมีเลือดออกในอวัยวะภายใน ต้องรีบนำส่งโรงพยาบาลโดยด่วน!”

แม่ของเซียนเซียนถึงกับขาอ่อน เกือบจะล้มลงไป

ทั้งครอบครัวกังวลใจรีบตามไปที่โรงพยาบาล

เฉินซู่ถึงกับสำลัก โมโหสุดๆ!

ผู้ชายคนนี้จงใจทำแบบนี้ต่างหาก?

เมื่อกี้เขาก็เห็นแล้วว่า พอตำรวจพวกนั้นมาถึงก็รีบไปทักทายเขาก่อนเป็นอันดับแรก!

โกหก!

ตำรวจตะโกนว่า “เฉินซู่ มีอะไรจะพูดอีกไหม!”

เฉินซู่กัดฟันพูดว่า “ผมไม่โอเค! ผมจะเงียบไม่พูดอะไรสักคำจนกว่าทนายความส่วนตัวของผมจะมาถึง!”

สองพ่อลูกซู่เป่าและมู่กุยฝานแสดงสีหน้าเหมือนกันเลย “เอิ่ม…”

ซู่เป่าสงสัย เธอเห็นว่าคนๆ นี้ทั้งขี้งกและใจแคบ และเป็นแค่ข้าราชการเข้าเวรจนๆ เขามีเงินจ้างทนายเหรอ?

ถึงจะมีเงินเรียกทนายก็เถอะ แต่เขาจะยอมจ้างเหรอ

เฉินซู่ยังคงปัดว่าไม่ใช่ความผิดของตัวเองต่อไป ความหมายของเขาทั้งก่อนทั้งหลังประมาณว่าเขาไม่ได้ทำร้ายเซียนเซียน แต่ครอบครัวจ้าวต่างหากที่ทำร้ายเขา เหตุผลที่ทำร้ายก็คือตกลงเรื่องสินสอดไม่ได้

เขาถูกใส่ร้าย!

ไม่มีหลักฐานเสียหน่อย แถมเขาก็ยังถูกทำร้าย มีสิทธิอะไรมาจับกุมเขา! !

เดิมทีซู่เป่าคิดว่าคนเลวถูกจับตัวไปนั้นเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว

แต่ตอนนี้กลับรู้สึกว่า จับเขาไปแบบนี้มันง่ายไปหน่อยไหม!

เฉินซู่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังลนหาที่ตายเอง…