ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 842

เพราะเบาะแสที่ซูเหอเวิ่นให้การ คดีนี้จึงคลี่คลายได้อย่างรวดเร็ว

และแน่นอนว่าว่านเทาไม่ได้บอกใครว่าซูเหอเวิ่นเป็นคนให้เบาะแส เพราะถ้าพูดไปแบบนั้น ทางตำรวจต้องสงสัยซูเหอเวิ่นไม่มากก็น้อยแน่

แต่บอกว่ามู่กุยฝานเป็นคนสืบเจอ อีกฝ่ายจึงไม่มีข้อสงสัยใดๆ

วันที่สองหลังจากซูอีเฉินกลับถึงบ้าน เขาก็เล่าสถานการณ์ที่ว่านเทาบอกเขาให้ซูเหอเวิ่นฟัง

จ้าวหมิงซู่บังคับล่วงละเมิดเด็กคนนั้น หลังจากพ่อของเด็กชกต้อยเขาจนน่วมแล้วแต่ยังไม่สาแก่ใจ

พอกลับถึงบ้านยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น จึงเอามีดไปฆ่าจ้าวหมิงซู่ที่บ้าน

“หลังจากจ้าวหมิงซู่ถูกฆ่าตาย ศีรษะของเขาก็ถูกแม่ของเด็กคนนั้นใช้ปลอมเป็นหญิงตั้งครรภ์แล้วพาขึ้นรถไฟไป หญิงตั้งครรภ์เวลาผ่านจุดตรวจจะต่างจากคนอื่น”

ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังกระทำการอย่างซับซ้อนและยากลำบาก ขับรถไปอำเภอข้างๆ แล้วขึ้นรถไฟที่แล่นผ่านตำบลเล็กๆ แห่งหนึ่ง การตรวจค้นก็ไม่เข้มงวดมาก

รถไฟเป็นรถไฟทางไกลใช้เวลาเดินทางทั้งหมดสามวัน

“พ่อเขาของฆ่าคนเพราะบันดาลโทสะ แม่ของเขาไม่อยากให้พ่อเขาโดนคดีฆาตกรรม จึงหั่นชำแหละศพอย่างยากลำบากเพื่อนำไปทิ้ง”

เพื่อทำลายศพและกำจัดร่องรอย ส่วนอื่นๆ ของศพได้จัดการหมดแล้ว แต่ส่วนกระดูกศีรษะที่ยากจะทำลายก็เอาไปทิ้งที่อื่น

ศีรษะมนุษย์นั้นยากต่อการทำลายมาก เพราะมันเป็นกะโหลกศีรษะทั้งหมด

แม่ของเด็กคนนั้นพาหัวคนนั่งรถไฟสองวัน สุดท้ายตอนใกล้จะถึงจุดหมายก็โยนหัวคนทิ้ง

“พวกเขาคงคิดว่าถ้าทิ้งมันไปไกลพอ พวกเขาก็จะไม่เป็นไร”

ซูอีเฉินเล่าคดีอย่างย่อๆ

ซูเหอเวิ่นถอนหายใจแล้วถามว่า “แล้ว แล้วพ่อของเด็กคนนั้นโดนตัดสินกี่ปีครับ”

ซูอีเฉินพูด “ฉันก็ไม่รู้แน่ชัด”

ซูเหอเวิ่นไม่ได้ถามต่ออีก

---------------

ที่โลกสีเทา

มีแมวดำหนึ่งตัวกำลังยืนอยู่ข้างหลุมขนาดใหญ่และมองดูมันอย่างเงียบๆ

ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ถูกถอนไปนานแค่ไหนแล้ว...

เด็กคนนั้นยังไม่เอาต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์มาคืนอีกหรือ

“องค์ชาย พวกเราส่งแมวหนึ่งตัวไปโลกมนุษย์ดีไหมพ่ะย่ะค่ะ...” แมวอีกตัวที่อยู่ข้างๆ พูดด้วยความกังวล

นั่นเป็นต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ของพวกมัน

ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ที่มีพลังมาก

มนุษย์เด็กคนนั้นคงพบพลังของต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์แล้วอย่างแน่นอน ถึงไม่เอามาคืน

แมวดำพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ไม่ต้อง นางเอามาคืนแน่”

แมวตัวอื่นทำได้เพียงนิ่งเงียบไป

แมวดำเงยหน้ามองต้นไม้วิญญาณ

เนื่องจากไม่มีต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ ต้นไม้วิญญาณจึงสูญเสียการทำงานและค่อนข้างไร้ชีวิตชีวา

นี่เป็นครั้งแรกที่เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ นับตั้งแต่ที่พระบิดามอบโลกสีเทาให้เขาดูแล

เสี่ยวอู่ก็ถลึงตาโต “นี่มันอะไรกัน แมวพูดได้”

ครั้งก่อนมันทะเลาะกับเสวียนหลิง ทำให้เสวียนหลิงโกรธแทบตาย แล้วยังเยาะเย้ยมันด้วยความสะใจ

“มาเลย ถ้าเก่งก็เข้ามา ข้าไม่เพียงพูดได้ แต่ยังบินได้ด้วย ถ้าเก่งก็พูดให้ลูกพี่ฟังหน่อยสิ”

เยี่ยมจริงๆ ปรากฏว่าตอนนี้แมวพูดได้จริงๆ

ซู่เป่าตื่นเต้นมาก นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเคยเห็นแมวพูดได้ เธอยื่นมือออกไปเพื่อหยั่งเชิงและอยากจะลูบหัวของแมวดำ

ปรากฏว่าแมวดำหันหน้ากลับมาจ้องเธอตาเขม็ง

มือของซู่เป่าหยุดกลางอากาศ “เอ่อ คือ ขอฉันลูบหน่อยได้ไหม”

แมวดำพูดอย่างเหี้ยมเกรียมและเย็นชาว่า “ไม่ได้”

ไม่เคยมีใครแตะต้องมันได้แม้แต่ปลายขน เด็กหญิงคนนี้ที่อยู่ตรงหน้า... แม้เธอจะเป็นพญายมกลับชาติมาเกิดก็แตะต้องไม่ได้

ในขณะที่แมวดำกำลังคิดในใจ จู่ๆ ก็นึกถึงภาพที่ตัวเองถูกผู้หญิงคนหนึ่งหิ้วหลังคอ แล้วพาไปยังตำหนักพญายมและวางไว้บนโต๊ะเหมือนเป็นแมวกวักนำโชค

ใช่แล้ว ผู้หญิงคนนั้นก็คือเด็กหญิงที่อยู่ตรงหน้านี้ อย่าคิดว่าตอนนี้เธอเกิดใหม่เป็นเด็กหญิง มีใบหน้าที่น่ารัก แล้วมันจะยินยอม

เมื่อซู่เป่าเห็นว่ามันไม่ยอมประนีประนอมจริงๆ และท่าทางผิดแปลกจากมนุษย์มนาขนาดนี้...

เธอก็รู้สึกว่าตัวเองสามารถลองอีกครั้ง

“ขอลูบหน่อยนะ นิดเดียวเอง” ซู่เป่ายื่นมือออกไปพร้อมกระพริบตาปริบๆ และมองแมวดำอย่างน่าสงสาร

แมวดำ “...”