ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 850

ซู่เป่านั่งยองๆ บนซี่โครงและลงไปข้างใต้เข้าใกล้น้ำตกนั้นมากขึ้นเรื่อยๆ

เธอเห็นจุดกําเนิดของน้ำตกได้อย่างชัดเจนด้วยความรวดเร็ว เป็นรอยแตกที่ลึกลงไปในหุบเหวและช่องว่างก็กว้างมาก แต่สูงเพียงประมาณหนึ่งเมตรห้า เตี้ยกว่ากรอบประตูเล็กน้อย

แต่ตอนนี้ปัญหาก็คือซี่โครงอยู่ห่างจากหน้าผาของหุบเหวประมาณหนึ่งเมตร พวกผีขี้ขลาดก็เข้าไปอยู่ในน้ำเต้าวิญญาณกันหมดแล้วเลยไม่มีใครสามารถบินพาเธอไปได้

“จะกระโดดไปยังไงล่ะเนี่ย？” เมื่อเห็นว่าซี่โครงกำลังดิ่งลงไปเรื่อยๆ ถ้าพลาดอาจจะต้องลงไปข้างใต้หุบเหวลึกๆ นั้น

สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือหมอกลึกลับนั่นในหุบเหวที่ส่วนใหญ่ไม่ได้เป็นรูปเป็นร่าง แต่ปกคลุมอยู่ทั่วหุบเหว พออยู่ที่นี่นานๆ ซู่เป่าก็เริ่มจะรู้สึกเวียนหัวจนเปลือกตาแทบจะลืมไม่ขึ้นแล้ว

หนักไปทั้งตัว ทั้งแขนขาเอยอะไรเอย เธอออยากที่จะเอาตำหนักพญายมออกมา แต่ก็กลับรู้สึกไม่มีแรงและพลังเหลืออยู่เลย

จะเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้！

ซู่เป่ากัดฟันหยิบตำหนักพญายมออกมา และควบคุมให้ตำหนักลอยอยู่ในหุบเหวและกระโดดเข้าไปอย่างแรง！

ตำหนักพญายมช่วยปูทางและเติมช่องว่างระหว่างซี่โครงและหน้าผา ซึ่งมันโยกเยกและไม่มั่นคงมากๆ…

ซู่เป่าควบคุมตำหนักพญายมอย่างยากลำบาก ในขณะที่ตำหนักพญายมกำลังจะตกลงไป ในที่สุดเธอก็สามารถกระโดดข้ามไปที่รอยแตกบนหน้าผาของหุบเหวได้สำเร็จ

โครม

ตำหนักพญายมกำลังจะพลัดตกจากหน้าผา ซู่เป่าก็เลยรีบเก็บตำหนักพญายมกลับมาทันทีและสวมไว้ที่สร้อยข้อมือ

“ฮู้ เกือบไปแล้ว！” ซู่เป่าพิงอยู่ที่กำแพงหินและทำใจให้สงบลง

ตอนนี้เธอยืนอยู่บนแท่นหินที่ยื่นออกมาและล้อมรอบไปด้วยเสียงน้ำไหล ทำให้ซู่เป่ารู้สึกถึงพลังหยินที่เข้มข้นจากที่นี่

บำเพ็ญเซียนเพื่อบำเพ็ญพลังจิต บำเพ็ญในยมโลกเพื่อบำเพ็ญพลังหยิน

ชั่วพริบตาเดียว ซู่เป่าก็รู้สึกว่าเหมือนรูขุมขนของตัวเองเปิดออก ไม่ต้องมานั่งขัดสมาธิบำเพ็ญเหมือนท่านอาจารย์ เพราะร่างกายบำเพ็ญไปเองโดยอัตโนมัติ！

พลังหยินเข้มข้นมากจนแม้กระทั่งสามารถเข้าไปในน้ำเต้าจิตวิญญาณได้เอง และรอยแตกบนน้ำเต้าจิตวิญญาณก็ค่อยๆ หายไปด้วย…

“ที่นี่มันที่อะไรกันเนี่ย？” ซู่เป่ามองเข้าไปข้างใน ช่องโหว่ที่ลึกจนมองไม่เห็นปลายทาง เธออยากที่จะเดินเข้าไปตามช่องโหว่ แต่กระแสน้ำแรงเกินไป

ตอนนี้เธอก็เลยยืนอยู่บนก้อนหินที่ยื่นออกมา ถ้าเกิดเธอลงไปละก็ น้ำก็จะท่วมถึงเอวเธอบวกกับกระแสน้ำที่แรงมาก เธออาจจะถูกพัดไปได้อย่างง่ายดาย

แต่จะว่าไปแล้วน้ำที่นี่กลับเป็นสีขาวนมๆ

“ซู่เป่า！！”

ในเวลานี้เอง ซู่เป่าก็ได้ยินเสียงพี่พันตะโกนอย่างเร่งรีบในน้ำเต้าวิญญาณ

ซู่เป่าตั้งสติและถามว่า “เกิดอะไรขึ้น？”

ผีขี้ขลาดระงับความตื่นเต้นเอาไว้ “เร็วเข้า ตักน้ำเข้ามาให้ดูหน่อย…”

ซู่เป่าพยักหน้าหยิบกระทะออกมา…ตักน้ำไปเต็มกระทะแล้วยื่นเข้าไปข้างใน

ในน้ำเต้าวิญญาณ บรรดาผีทั้งหลายมาล้อมน้ำในกระทะและทำหน้าลุ่มหลง

“น้ำแร่จิตวิญญาณจริงๆ ด้วย ！” ผีขี้ขลาดถือหนังสือไว้ในมือและทำสีหน้าตื่นเต้น “สีขาวนม น้ำแร่อุ่นๆ พอสัมผัสแล้วไม่เหมือนน้ำแต่กลับเหมือนด้าย มีกลิ่นหอมอ่อนๆ และน่าดม โดยทั่วไปแล้วจะตั้งอยู่ในภูเขาที่สูงมากหรือใต้ดินที่ลึกมาก ใช่แล้วล่ะ นี่คือน้ำแร่จิตวิญญาณนั่นเอง！”

ผีขี้ขลาดลองชิมไปหนึ่งคำอย่างระมัดระวัง ทันใดนั้นก็รู้สึกถึงพลังหยินเข้มข้นที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย！

ธาตุในร่างกายของเขาพุ่งสูงจากเดิมเป็นเพียงแค่ผีขุนศึกรุ่นจูเนียร์ที่เพิ่งผ่านการทดสอบ แต่ตอนนี้กลับเลื่อนขั้นไปเป็นผีขุนศึกชั้นอาวุโสในคราวเดียวเลย น่ากลัวมาก！

นี่น่าจะเป็นน้ำตกธรรมชาติใช่ไหม？

คงไม่มีเจ้าของหรอกมั้ง？

ผีขี้ขลาดโผล่หัวออกมาอย่างระมัดระวัง ถึงแม้จะยังมีความรู้สึกหวาดกลัวจากก่อนหน้านี้หลงเหลืออยู่ แต่ก็ฝืนทนไปก่อน

“ที่นี่น่าจะไม่มีใครเป็นเจ้าของนะ” ผีขี้ขลาดเอ่ย “ซู่เป่า ลุย！”

ณ ขณะนี้ทั้งผีทั้งคนล้วนมีความเห็นที่ตรงกัน！

อย่าเพิ่งไปคิดถึงเรื่องหุบเหวหรือใบหน้าของซืออี้หรันถึงอยู่ในหมอกลึกลับอะไรนั่นเลย

ณ ปัจจุบันมาถึงตรงนี้แล้วก็ยังหาซืออี้หรันไม่เจอเลย ถ้าจะให้ลงไปลึกกว่านี้ก็ลงไปไม่ได้ งั้นทำไมไม่เก็บของดีๆ แบบนี้ก่อนแล้วค่อยว่ากันล่ะ

เผื่อว่าครั้งหน้าถ้ากลับมาอีกแล้วน้ำตกหายไปล่ะ？

ซู่เป่าเปิดฝาน้ำเต้าวิญญาณแล้วเอากดน้ำเต้าวิญญาณลงไปที่น้ำ！

น้ำเต้าวิญญาณพรวดๆๆๆ…

พื้นที่ภายในน้ำเต้าวิญญาณขยายตัวเป็นสองเท่าในทันที

ถัดจากหลุมที่ใส่น้ำในบึงเหมันต์เมื่อก่อนหน้านี้ น้ำเต้าวิญญาณก็ได้สร้างหลุมขนาดใหญ่ขึ้นมาโดยอัตโนมัติและนำน้ำแร่วิญญาณทั้งหมดใส่เข้าไป！

“คราวนี้ไม่ใช่น้ำจากการอาบน้ำแล้ว！” ซู่เป่ามองไปที่น้ำแร่วิญญาณในน้ำเต้าวิญญาณอย่างมีความสุข

น้ำเทวดาที่สะอาด ของแท้และหอมหวาน！