ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 914

คนทุกคนและผีทุกตัวต่างมองจี้ฉาง

แม้แต่มู่กุยฝานที่กำลังยุ่งอยู่ก็ยังหยุดสิ่งที่เขาทำอยู่ จากนั้นพิงข้างรถแล้วมองจี้ฉาง

ซูเหอเวิ่นที่เดิมกำลังเงี่ยหูฟังก็วิ่งเข้ามาหาที่นั่งฟังทันที

จี้ฉาง “...”

เขามองดูบรรดาคนและผีที่กำลังเตรียมเผือกอย่างหมดคำพูด

ซู่เป่า “ท่านอาจารย์คะ”

จี้ฉางนิ่งเงียบอยู่นาน ในที่สุดก็พูดอย่างเฉยชาว่า “พวกเจ้าว่างนักหรือไร ไม่มีอะไรทำหรือไร”

สีหน้าของเขาเย็นชาเล็กน้อย พอเขากระตุกหางตาพลังอันเย็นยะเยือกก็ปะทะเข้ามา

ผีหลายใจลุกขึ้นยืนเป็นคนแรกแล้วพูดว่า “อ่อ นึกขึ้นได้ว่าวันนี้ยังไม่รดน้ำต้นไม้”

ผีสาวชุดแต่งงานตามผีหลายใจไป “ท่านพี่ ข้าจะไปช่วยท่านตักน้ำ”

ผีดวงซวย “เอ่อคือ ที่ดินในน้ำเต้าวิญญาณยังไม่ไถ ฉันจะไปไถเดี๋ยวนี้”

ผีขี้ขลาดหันหน้ามาซบซู่เป่าต่อ “ลูกรัก ช่วงนี้เรียนเป็นยังไงบ้าง ต้องการให้พี่ช่วยติวให้ไหม”

ซู่เป่ารีบยกหนังสือหนึ่งเล่มขึ้นทันที “อืมๆ ใช่ค่ะๆ วันนี้หนูยังไม่ได้ท่องหนังสือเลยค่ะ”

จี้ฉาง “...”

เจ้าจำเป็นต้องท่องหรือ แค่มองแวบเดียวก็จำได้แล้วไม่ใช่หรือ

อีกอย่าง...

“ซู่เป่า เจ้าถือหนังสือกลับด้าน” จี้ฉางกุมหน้าผาก

ซู่เป่า “อ่อ... ไม่เป็นไรค่ะ ท่องตรงๆ หนูท่องจบแล้วค่ะ ตอนนี้หนูจะท่องแบบกลับด้าน”

หานหานที่อยู่อีกด้านพลันรู้สึกเหมือนโดนว่าให้

เธอไม่พอใจ จริงๆ เลย ทำไมความแตกต่างระหว่างคนกับคนถึงมากขนาดนี้ เธอทำอะไรอยู่กันแน่ตอนที่อยู่ในครรภ์ ตัวโต แต่สมองไม่โตเหรอ

------------------------------------

เครื่องบินใช้เวลาบินจากอำเภอหงถึงเมืองจิงสองชั่วโมง

พวกเขาเปลี่ยนนั่งรถทันทีที่ลงจากเครื่องบิน ไม่นานขบวนรถหรูที่ทั้งหรูหราและเรียบง่ายของตระกูลซูก็มาถึงคฤหาสน์ตระกูลซู

ซู่เป่ากระโดดลงจากรถรถออฟโรดสูงของคุณพ่อแล้วพูดว่า “อ่า ในที่สุดฉันก็กลับมาแล้ว”

เจียงจวินและโส่วว่างวิ่งเร็วร้อยเมตรออกมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับเห่าดังโฮ่งๆ และกระดิกหางดิ๊กๆ ทั้งยังมองซู่เป่าด้วยสายตาขุ่นเคือง

“โฮ่งๆ”

“บ๊อกๆ ฮู้ว!”

สุนัขตัวใหญ่สองตัวเห่าหอนไม่หยุด

ซู่เป่าหัวเราะอย่างเก้อเขิน “ขอโทษน๊า พาไปด้วยไม่ได้จริงๆ”

เจียงจวินมองไปทางเสวียนหลิงที่กระโดดลงจากรถแล้วปีนขึ้นต้นไม้อย่างรวดเร็วพร้อมกับเห่าโฮ่งใส่มันหนึ่งครั้ง (ทำไมมันไปได้)

ซู่เป่า “เอ่อ...”

เจียงจวินถอยหลังหนึ่งก้าวพร้อมร้องโอดโอย “บ๊อกๆ ฮู้ว! บ๊อกๆ ฮู้ว!” (เจ้านายน้อยเป็นผู้หญิงใจร้าย)

ซู่เป่า “อะแฮ่มๆ คือ เจียงจวินแกหิวหรือยัง คุณยายกลับมาแล้ว ฉันว่าช่วงนี้แกผอมไปนะ อีกหน่อยต้องกินเยอะๆ นะ”

เจียงจวิน “...”

นายหญิงซูลงจากรถมาเห็นพอดี “ฮืม เจียงจวินผอมลงจริงๆ ดูเหมือนอยู่บ้านจะไม่ค่อยกินข้าว”

เจียงจวิน (ไปแล้วๆ)

ซูอวิ๋นเจา “ภารกิจล่าสุดค่อนข้างพิเศษ ลุงอยู่ที่ประเทศซาโม้จ้ะ”

ซู่เป่า “ลุงหกคะ ลุงผอมลงนะ ทั้งดำทั้งผอม กลับมาต้องให้คุณยายบำรุงให้นะคะ”

ซูอวิ๋นเจาทอดถอนใจ กินหมั่นโถวพลางมองครอบครัวทานอาหารมื้อใหญ่ นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกคิดถึงอาหารที่บ้านมากขนาดนี้

วันต่อมาก็เป็นวันเช็งเม้ง

เมื่อตระกูลซูเตรียมธูปเทียนและเงินกระดาษเรียบร้อยแล้วก็ไปที่สุสานของครอบครัว

ที่สุสานผิงฉาง

ลึกเข้าไปในสุสาน แม้แต่คนธรรมดาก็สามารถมองเห็นพื้นที่ที่มีฮวงจุ้ยดีได้ในทันที

ที่นี่มีหลุมศพมากมาย ป้ายหลุมศพมีทั้งรูปแบบโบว์ ก้อนเมฆ และลูกท้อ...

เนื่องจากภายใต้การนำการก่อสร้างหลุมศพเหล่านี้ของตระกูลซู ต่อมาผู้คนก็เริ่มไม่ยึดติดกับรูปแบบเดิมๆ และสร้างหลุมศพที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวขึ้นมากมาย

มีทั้งสไตล์จีน สไตล์ทันสมัยและแม้แต่สไตล์พังค์...

ในสุสานมีคนกลุ่มหนึ่งก็เพิ่งมาปัดกวาดหลุมศพเช่นกัน ดูเหมือนน่าจะมาที่นี่ครั้งแรก

“อืม... รูปแบบของสุสานนี้... ทันสมัยจริงๆ...”

“มึนงงไปสองวิ เห็นชัดๆ ว่าแค่ดูก็รู้ว่าเป็นสุสาน แต่กลับรู้สึกแตกต่างออกไปทันที...”

หญิงสาวที่เงียบตลอดพูดว่า “ดีมากเลย เสี่ยวจิ่วคงจะชอบที่นี่”

ผู้ชายที่อยู่ข้างเธอโอบกอดเธอพร้อมกับพูดเสียงเบาว่า “อืม ผมสั่งสร้างป้ายหลุมศพที่มีตัวการ์ตูนคุโรมิให้เสี่ยวจิ่วแล้ว เธอน่าจะชอบ”

หญิงสาวคัดจมูก ทันใดนั้นขอบตาพลันแดงก่ำ แต่เพียงแค่พยักหน้า

เธอถือโถเก็บอัฐิเล็กๆ ในมือไว้แน่น...

ด้านในโถก็คือเถ้ากระดูกของลูกสาวตัวน้อยของพวกเขา...