ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 13

บทที่13 การเสี่ยงชีวิตคือความตื่นเต้น

“พี่ห้าว ห้ามโดด ที่นี่ห้ามโดด ครอบครัวของเขายากจน เขาจะเสี่ยงชีวิตมันไม่มีปัญหา แต่เรามีคุณค่า เราไม่เหมือนกับเขาที่แข็งเหมือนหิน！”

“พี่ห้าว เราไม่รู้ความสามารถของเขา เราไม่ต้องไปเทียบกับเขา ฉันว่าให้เขาสามหมื่นห้าหยวนก็จบเรื่องแล้ว.”

“พี่ห้าว......”

กลุ่มที่สนิทกับเจิงห้าวเกลี้ยกล่อมเขา ฉันก็มองเขาเยือกเย็น มองเขาที่ลังเลอยู่ข้างบนว่าจะโดดหรือไม่โดดดี หรือลังเลว่าจะทำยังไงถึงจะได้ไม่โดด.

เป็นเวลานาน เขาปีนลงจากจุดชมวิว เดินมาอยู่ที่หน้าของฉัน ทำตัวหยิ่ง อย่างกับว่าตัวเองมีเหตุมีผล.

“นายโกง ฉันถนัดการแข่งรถ กระโดดลงจากที่สูงคือสิ่งที่นายถนัด นายใช้สิ่งที่นายถนัดมาท้าฉันที่ไม่เคยเล่นเกมแบบนี้มาก่อน นี่เป็นการโกงอย่างหนึ่ง ฉันไม่ยอม ดังนั้นนี่ไม่นับว่าฉันแพ้."

ฉันกำลังจะพูด แต่ก็เห็นเจิงห้าวโบกมือ แล้วก็มีคนส่งถุงสีดำมาหนึ่งถัง.

“นี่เงินหนึ่งแสนหยวน นายเอาไปได้ทั้งหมด แต่นายจำไว้ นี่ไม่ได้แปลว่าฉันยอมแพ้ ก็ให้นายที่จนไปรักษาที่โรงพยาบาลแค่นั้นเอง อย่าตกมาตายอีก!”

ในวงนี้ก็ไม่มีใครพูดอีก ฉันรู้ว่า คนส่วนหนึ่งยืนอยู่หลังเจิงห้าวรอผล แต่อีกส่วนหนึ่งไม่พอใจกับการกระทำของเขา เรื่องแค่นี้สามารถดูออกได้จากตาของพวกเขา.

แล้วเอาถุงสีดำที่มีเงินหนึ่งแสนโยนลงข้างเท้าของฉัน ต่อมาเจิงห้าวก็เสนอว่าแข่งอีกรอบ กฎคราวนี้เขาจะเป็นคนตั้ง.

ใบหน้าของหยู่ถิงเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย คนอื่นไม่กล้าพูดใส่เจิงห้าว แต่เธอกลับไม่กลัว.

เมื่อเห็นเธอกำลังจะพูด ฉันก็พูดห้ามว่า “เธอลืมกฎของหมู่บ้านแล้วเหรอ?”

“ฉันไม่ใช่คนในหมู่บ้านนายสักหน่อย……”

หยู่ถิงพูดพึมพำ แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอีก แค่จ้องเจิงห้าวไว้.

และแล้วเจิงห้าวก็บอกกฎออกมา ไม่ผิดไปจากที่เขาคิดไว้ว่าเป็นเกมที่น่าตื่นเต้นและเหมาะกับผู้ชาย.

ฉันตอบตกลง.

พื้นที่ว่าง ฉันกับเจิงห้าวห่างกันเพียงสามเมตร ยืนอยู่ตรงกลางกันทั้งสองคน จากนั้นมีรถสปอร์ตสองคันที่เหมือนกันซึ่งอยู่ห่างออกไป 100 เมตร เสียงที่ออกมาราวกับเสียงคำรามเหมือนสัตว์ร้ายที่กำลังจะล่าเหยื่อ.

นี่คือเกมที่เจิงห้าวจะเล่น สองคนยืนอยู่ตรงกลางถนน ทั้งสองเผชิญหน้ากับรถที่เหยียบคันเร่งที่จะพุ่งมาหาพวกเขา ใครหลบพ้นใครรอด ใครตายก็สมน้ำหน้า.

เรื่องเสี่ยงชีวิต ฉันไม่เคยกลัว.

แสงไฟที่ข้างถนน ทำให้ฉันเห็นใบหน้าของหยู่ถิง ซึ่งเต็มไปด้วยความกังวล.

เธอเสนอที่จะเป็นคนขับรถชนฉัน.

ฉันแสดงนิ้วโป้งให้กับเธอ บอกว่าไม่ต้องเป็นห่วง.

ทันใดนั้น กรรมการที่อยู่ตรงกลางก็พูด รถทั้งสองคันก็ส่งเสียงคำรามในเวลาเดียวกัน และก็พุ่งเข้าหาฉันและเจิงห้าว.

ไฟที่ห่างเริ่มเข้ามาใกล้ มันเห็นชัดมากขึ้นและเจิดจ้ามากขึ้น ตอนนี้รถทั้งสองคันเปรียบเสมือนยมทูตจากนรก ที่รีบมาหาฉัน ฉันรู้สึกเหมือนชีวิตของตัวเองกำลังนับถอยหลัง.

ในใจไม่มีความกลัว นั่นคือเรื่องปลอม ไม่มีใครยอมที่จะไปตาย แต่ว่าเกิดเป็นผู้ชาย เรื่องบางอย่างมันก็ไม่สามารถทนได้ ถึงแม้จะต้องเสี่ยงชีวิตก็ตาม!

ยิ่งไปกว่านั้น ฉันมีแค่ชีวิตเดียว ยิ่งกว่านั้นเจิงห้าวเองก็มีอนาคตที่ดี มีครอบครัวที่รุ่งโรจน์ คนที่กลัวตายจริงๆ ควรเป็นเขา.

รถสปอร์ตวิ่งมาอย่างรวดเร็ว ฉันหันหน้าไปมองเจิงห้าวที่อ้างว่าเป็นเจิงห้าว.

เจิงห้าว ช่างเย่อหยิ่งอะไรขนาดนี้！

เมื่อฉันเห็นร่างที่สั่นเทาพร้อมหมัดกำ ฉันรู้ว่าเขาเรียกได้แค่เจิงห้าวเท่านั้น ความกล้าหาญแค่นั้นของเขา ไม่สามารถเรียกเจิงห้าวได้ และเขาไม่เหมาะสม！

หยู่ถิงยิ้ม เธอยิ้มหวานมาก แล้วก็นำหัวมาซบที่ไหล่ของฉัน.

จากนั้น ฉันก็มองไปที่คนที่ยังหมอบอยู่บนพื้นเจิงห้าว.

“สถานที่นายเป็นคนกำหนด กฎนายเองก็เป็นคนกำหนด ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่านายกล้าหรือไม่กล้าที่จะนั่งลงฉี่!”

เจิงห้าวกำหมัดแน่น แล้วลุกขึ้น ตะโกนใส่และเดินมาหาฉันด้วยความโกรธ ทำท่าเหมือนจะตีฉันด้วย.

“นายขี้โกง นายจงใจให้หยู่ถิงดริฟต์ผ่านนาย!!!”

ฉันก็ปล่อยมือจากเธอ แล้วมองไปรอบๆ “ทุกๆคนคือคนที่มีสังคมชั้นสูง ฉันรู้ว่าคนส่วนมากในหมู่พวกคุณสนิทกับเจิงห้าว แต่ฉันคิดว่า ถ้าพ่อของเขาอยู่ที่นี่ ก็ไม่สามารถปฏิเสธกฎที่ตั้งไว้ก่อนหน้านี้ ฉันไม่ได้สื่อสารอะไรกับหยู่ถิงเลย กฎนี้เจิงห้าวเป็นคนตั้ง และฉันเองก็ไม่ได้คุยกับหยู่ถิง ฉันจะไปโกงได้ยังไง?”

คนรอบข้างไม่มีใครพูด ถึงแม้ใจจะเข้าข้างเจิงห้าว แต่ก็ไม่มีใครพูด.

ทันใดนั้นฉันก็ชี้ไปทางเจิงห้าว “นายลองยืนที่เดิมโดยไม่ขยับดูสิ แล้วดูว่าพวกของนายจะหักพวงมาลัยหลบนายไหม แต่ฉันคิดว่า นายหลบได้นายก็จะหลบ ดังนั้นครั้งหน้าโปรดอย่าพูดถึงเกมที่ต้องใช้ความกล้าหาญและความตื่นเต้นอีก การแข่งรถไม่ใช่เกมที่ตื่นเต้น การเสี่ยงชีวิตถึงจะใช่.”

“ถ้านายยังไม่พอใจ งั้นเรามาเล่นที่มันตื่นเต้นกว่านี้ เราถือมีดคนละหนึ่งเล่ม ฉันให้นายแทงฉันก่อน จากนั้นฉันค่อยแทงนาย พวกเราคนละหนึ่งแผล แล้วดูสิใครจะล้มก่อนกัน.

เจิงห้าวพูดอะไรไม่ออก จากนั้นเขาก็เดินไปทางคนขับรถสปอร์ตสีเหลืองสด แล้วตบหน้าแรงๆไปทีหนึ่ง “ไอคนไร้ประโยชน์!!!”

หลังจากตบไปหนึ่งที เขาก็กลับไปที่รถตัวเองหยิบบัตรเครดิตในกระเป๋าสตางค์ขว้างออกมา.

“ฉันไม่อยากสนใจคนบ้า หนึ่งล้านหยวน ไม่มีรหัส คราวหลังไม่ต้องโผล่หน้ามาให้ฉันเห็นอีก!”

จากนั้นเขาก็ขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว สักพักรถก็หายไปจากสายตา.

แต่ว่าเจิงห้าวคนนี้ลืมไปหรือเปล่า คนที่หาเรื่องก่อนเป็นเขา ไม่ใช่ฉัน!