ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 25

บทที่25 มาช่วยพี่ถอดมันออกหน่อยสิ

พี่จางหงหวู่สามารถทนได้และเธอสามารถหยอกล้อคุณได้ตลอดเวลา และดูเหมือนจะเป็นการลงทุนทั้งร่างกายและจิตใจไม่ว่าจะเป็นอารมณ์หรือความรู้สึกแต่ในช่วงเวลาถัดไปเธอก็สามารถกู้คืนได้ทั้งหมด ราวกับว่าเพิ่งใช้วิธีการแสดงไม่ใช่มาจากความรู้สึกของเธอ

หลังจากที่กินค้างไว้เราก็กินต่อ หลังจากกินข้าวเสร็จแล้วเรากำลังเตรียมเก็บโต๊ะ แต่พี่สั่งให้ผมออกไปข้างนอกด้วยกัน

ไอผมก็คิดว่าจะพาไปไหน สุดท้ายก็ยังอยู่ในคาราโอเกะ เพียงแค่เปลี่ยนห้องก็เท่านั้น

ดูผิวเผินแล้วมันอาจคล้ายกับห้องคาราโอเกะทั่วไป แต่ชั้นนี้มันมีแค่ห้องนี้ห้องเดียว และที่นี่บุคคลภายนอกห้ามเข้า

“นี่พี่ จะฝึกสอนผมร้องเพลงเหรอ?”

และพี่ก็ได้เปิดเครื่องเสียง จากนั้นก็ได้มองมาที่ผมแล้วพูดว่า “อย่างงั้นก็ เพราะยังไงก็กินข้าวกันเสร็จแล้ว”

จากนั้น พี่ก็เลือกร้องเพลงสากลเพลงนึง เมื่อพี่เริ่มร้อง ผมก็เข้าใจในไม่กี่วินาทีไม่เพียงแต่เสน่ห์ที่คนคนนี้นำมาให้ผมเพลงของจางหงหวู่สามารถทำให้คนลุ่มหลงได้...............

“เฉินเฟิง เป็นบ้ารึไง ฉันเรียกเธออยู่เนี่ย “

จนพี่ต้องเรียกผมผ่านไมค์ ผมถึงจะตื่นขึ้นจากภวังค์ และไม่อดที่จะชมพี่ว่า “ฟังเพลงพี่นี่ทำให้ผมหลับใหลในนี้ได้หลายวันโดยไม่รู้ตัวเลยล่ะ"

พี่ยิ้มและย้อนถามว่า “เพราะขนาดนั้นเชียว?”

ผมพยักหน้าอย่างไม่ลังเล “ถึงขั้น ไม่มีคำที่สวยหรูคำไหนมาเปรียบเปรยกับเสียงร้องของพี่ได้เลย”

“แค่ก ๆ ๆ .......ปากหวานขนาดนี้ถ้าเอาไปชงชาแทนน้ำผึ้งก็ยังได้นะ”

เห็นอย่างได้ชัดว่า คำพูดของผมนั้นแทบไม่ทำให้จางหงหวู่รู้สึกเคลิ้มเหมือนพวกสาวไฮโซนั่น พูดง่ายๆก็คือ แค่ผมอ้าปากพี่ก็เห็นลิ้นไก่ผมแล้ว เธอดักทางได้หมดว่าผมจะคิดจะพูดอะไร

และแน่นอนพี่นั้นร้องเพลงเพราะจริง ๆ

จากนั้นพี่ ก็ยื่นไมค์มาให้ผมร้องต่อ เอาว่ะ ร้องก็ร้อง ไม่เสียตังค์ สักอย่าง

จางหงหวู่ก็ได้ติผมว่า “ไม่เอาเงินก็ได้ แต่อย่าไปเอาชีวิตใครก็พอ”

โอ้โหคำนี่มันช่าง ตะเตือนไต!

หลังจากร้องเพลงเสร็จ พี่ก็ได้เสียบแฟลชไดร์ฟบนเครื่องเล่นแผ่นเสียง และเมื่อกดเล่น บนจอก็ได้ปรากฏภาพพื้นหลังของภายในโรงแรมแห่งหนึ่ง

ภายในห้องนั้นดูหรูหรามาก ดูจากภาพแล้วนี่น่าจะเป็นโรงแรมห้าดาว และมุมที่ถ่ายไว้นั้นคงเป็นมุมที่ได้แอบถ่ายเอาไว้

พี่ได้นั่งบนโซฟา และได้ถอดรองเท้าส้นสูงสีดำออก ได้พาดขาที่เรียวสวยภายใต้ถุงน่องนั่งบนตั่งว่างชา

ส่วนผมนั้นนั่งอย่างสำรวม และถึงขั้นเกร็งเลยทีเดียว ตาของผมมองตรงไม่ว่อกแว่ก และวิดีโอที่พี่เปิดให้ผมดูนั้น แน่นอนว่าไม่ใช่หนังธรรมดา เพราะว่าขาที่เรียวสวยของพี่นั่น ทำให้ผมต้องนั่งข่มใจที่จะไม่มองมัน

ผ่านไปเกือบห้านาที คลิปวิดีโอนั่น นอกจากเวลาบนคลิปเปลี่ยนแปลงแล้ว อย่างอื่นไม่มีอะไรขยับเขยื้อน จนผมนั่นนึกว่าพี่หยุดเล่นหลอกผม

พี่ถามผมว่าเห็นอะไรจากวิดีโอ ผมบอกว่าได้เห็นชายขายเนื้อคนหนึ่ง เขามีความสามารถในการตอบสนองความต้องการของลูกค้าเป็นอย่างมาก เขาต้อนรับลูกค้าเหมือนกับนั่นเป็นรักแรกของเขา

จางหงหวู่ได้พยักหน้า “เธอมองได้ตรงจุดมาก แต่ก็ยังไม่ดุเดือดพอ จุดที่ดีนั้นน่าจะเป็น การที่เขาควบคุมเกมได้ดี นี่ก็เหมือนกับการที่ฉันยั่วให้เธอกินและฉันยอมให้เธอกินอิ่ม แต่สุดท้ายแล้วอิ่มเหมือนกันทั้งคู่ คนแรกยังอยากกินอีก ส่วนคนหลังจะกินหรือไม่กินต่อก็ได้

จากนั้นพี่ก็ให้ผมดูใหม่อีกรอบ รอบนี้สังเกตอาการ ท่าทางพลอดรักทุก ๆท่า รวมถึง จังหวะ จากฝ่ายตรงข้าม

“สิ่งสำคัญอย่างยิ่งคือต้องดูว่าเขาทำหน้าที่อย่างไรและเปลี่ยนท่าทางของเขาอย่างถูกต้องเมื่ออีกฝ่ายต้องการมันแทนที่จะทำอย่างนั้นเมื่อเขาเหนื่อยและเบื่อถ้าสิ่งนี้ทำได้ไม่ดีและเวลา ไม่ถูกต้องมันจะส่งผลเสีย "

รอบนี้พี่ไม่ได้ออกจากห้องอีก แต่นั่งข้างผมและอธิบายให้ผม

เธอได้อธิบายให้แต่ละจุดที่เขาเลือกทำอย่างว่า แต่ละท่าก็ต้องมาตามขั้นตอนของมัน จนกระทั่งทำไมตอนนั้นเขาถึงพูดแบบนั้นออกไปพี่ก็อธิบายให้ผมฟังหมด

ความสงบของพี่ทำให้ผมรู้สึกกลัว แต่เดิมมันเป็นเพียงความบันเทิงที่เรียบง่าย แต่หลังจากภายใต้การอธิบายของพี่ มีเหตุผลทุกที่ กระบวนการทั้งหมดที่ผมควรจะมีความสุข ในสายตาของพี่อาจดูเหมือนโจทย์คณิตที่ซับซ้อน ซึ่งทั้งหมดถูกถอดออกทีละชิ้นจนหมด

ผมนั่งเก็บความคิดของผมอย่างเงียบ ๆ และพยายามอย่างเต็มที่ที่จะจดบันทึกเพื่อระลึกถึงกระบวนการทั้งหมดเพื่อระลึกถึงสาเหตุและผลกระทบทั้งหมด ......

หลังจากวิดีโอที่สองถูกเล่นอีกครั้งพี่ก็ได้ถอดชุดเล็กออกไปข้างนอกเผยให้เห็นเสื้อเชิ้ตสีดำซีทรูของเธอ

ผมคิดว่าเธอคงร้อน แต่จริง ๆแล้วผมนั้นคิดผิด

"เสี่ยวเฟิง เธอช่วยฉันถอดเสื้อข้างในสุดออกหน่อยสิ "