ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 34

บทที่ 34 การร่วมเพศกับจักรพรรดิ

ฝนตกแล้ว ถึงจะตกไม่แรง แต่ก็ทำให้อุณหภูมิลดลงเหมือนกัน แต่ฝนนั้นทำให้ยุงหายไป สามารถลดกระจกรถลงมาได้ เพื่อให้กลิ่นละมุนภายในรถหายไป ไม่อย่างนั้นผมกลัวจริงๆ ว่าจะอดใจไม่ไหวแล้วกินลู่ปู้หนานไปเสียในคืนนี้

หลังจากที่ผ่านค่ำคืนของคำพูดที่อบอุ่นมา เธอก็ค่อยๆหลับไป ลมหายใจสม่ำเสมอ ใบหน้าสงบนิ่ง หน้าอกอวบอิ่มคู่นั้นสั่นกระเพื่อมเล็กน้อยตามการหายใจ สวยมาก ผมไม่ได้สะกิดเธอ เพียงปล่อยให้ความงดงามที่สงบนี้ดำเนินต่อไป...

ตอนเช้าเวลาตีห้ากว่าๆ ผมที่กำลังหลับ ทันใดนั้นก็รู้สึกว่ามีคนกำลังรบกวนผม แต่สองมือเล็กนั้นดูระมัดระวัง ราวกับกลัวว่าผมจะตื่น

ผมแอบลืมตาขึ้นมาเงียบๆ หลังจากนั้นก็เห็นลู่ปู้หนานที่ไม่รู้ว่าปีนมาทางผมตั้งแต่เมื่อไหร่ กำลังเล่นอยู่กับช่วงล่างของผมเงียบๆ ตาโตคู่สวยดูสงสัยแต่ก็แฝงไปด้วยความอาย

หลังจากนั้นเธอก็ประคองความยิ่งใหญ่ที่อยู่ตรงนั้น ใช้กางเกงชั้นในสีชมพูถูมัน หลังจากนั้นในโพรงจมูกก็มีเสียงผ่อนลมหายใจดังออกมา นั่นคือเสียงลมหายใจจากร่างของวัยรุ่น มันไม่ใช่การกระทำโดยเจตนา มันเกิดจากสัญชาตญาณล้วนๆ

ผมที่แอบหรี่ตามองอยู่ พอเห็นเธอที่แอบหันหน้ามามอง ผมก็รีบหลับตา

เมื่อรับรู้ได้ว่าเธอลงมือทำต่อ ผมถึงได้เปิดตาขึ้นมาช้าๆ อีกครั้ง

เธอพลิกกางเกงชั้นใน จนเผยให้เห็นมุมลับแต่เย้ายวนตรงนั้น จากนั้นก็ใช้มือเดียวจับเข้าที่ความแข็งขืน และค่อยๆ เข้าไปอย่างช้าๆ

ผมตื่นเต้น ถึงแม้ว่านี่จะเป็นเรื่องที่ผมจะตั้งตาคอยที่สุด แต่ก็อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้ อย่างไรนี่ก็คือครั้งแรก

และในตอนนั้นเอง ในตอนที่ผมกำลังจะถูกลู่ปู้หนานกลืนกิน เสียงรถแทรกเตอร์ที่ดัง ครึก ครึก ครึก ครึก ก็ดังขึ้นมาจากที่ไกลๆ

ลู่ปู้หนานอายจนใบหน้าเล็กแดงก่ำ รีบปีนกลับไปใส่เสื้อผ้าอย่างร้อนรน

หลังจากนั้นผมเลยเอียงหน้าไปมองเธออยู่เงียบๆ

“เอ๊ะ คุณตื่นแล้วหรือ”

ลู่ปู้หนานตื่นตระหนก

ผมกุมมือเล็กของเธอไว้ หลังจากนั้นก็วางลงบนสิ่งที่ใกล้จะระเบิดอยู่รอมร่อ “ถูกคุณปลุกปั่น จนถึงขนาดเกือบจะถูกกินขนาดนี้แล้ว ไม่ตื่นขึ้นมา นั่นไม่ใช่ว่าผมตายแล้วอย่างนั้นหรือ”

ลู่ปู้หนานอับอายมาก และยกมือกุมใบหน้าเล็กเอาไว้

ผมลุกขึ้น บิดเอวอย่างเกียจคร้าน หลังจากนั้นก็เอนศีรษะไปที่ระหว่างขาเรียวขาวของเธอ และเลียที่กางเกงชั้นในลูกไม้สีชมพูตัวบาง จนเธอเกือบจะกระเด้งและหวีดร้องด้วยความตกใจ

“ปู้หนาน หากทนไม่ไหวแล้วก็บอกผมนะ ผมจะทำคุณอย่างอ่อนโยน”

ลู่ปู้หนานอับอายมาก แต่ก็พยักหน้าน้อยๆ ราวกับผีผลัก จนทำให้เธออายจนเกือบจะมุดหัวเข้าไปใต้คอนโซลรถ

จางหงหวู่พูดถูก ยิ่งใช้คำพูดที่หยาบคายและตรงไปตรงมาเท่าไหร่ อานุภาพที่จะตามมากก็ยิ่งมากขึ้น...

หลังจากที่ต่างแยกกันแต่งตัวจนเสร็จ ก็ไปเรียกรถแทรกเตอร์ให้เข้ามา และรถก็ถูกดึงออกมาสำเร็จด้วยภายใต้ความช่วยเหลือของมัน

หลังจากนั้นก็จ่ายเงินให้รถแทรกเตอร์พาไปยังปั๊มน้ำมันที่อยู่ใกล้ๆ พวกเราซื้ออาหารและน้ำแร่ที่ปั๊มน้ำมัน หลังจากนั้นก็ล้างหน้าและขับSantanaที่ถูกลากขึ้นมากลับกัน

หลังจากที่ไปส่งลู่ปู้หนานเสร็จ ผมก็เปลี่ยนมาขับฮัมเมอร์ และกลับที่พักของตัวเอง

ในตอนที่กลับมาถึงบ้านและเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ ในตอนที่เตรียมจะนอนพักสักครู่ หยาวเซียวก็โทรมาหาผม บอกว่าเธออยากเจอผม

“คุณคิดถึงเรื่องนั้นตั้งแต่เช้าตรู่เลยหรือ”

หลังจากนั้นหยาวเซียวก็เงียบไปอึดใจ หลังจากนั้นก็รวบรวมความกล้าและพูดออกมาในที่สุด “หากพัฒนากันต่อไป และรู้สึกเหมาะสมกัน ฉันก็อยากจะอยู่กับเขาแล้ว แต่ พี่หงหวู่ต้องไม่ยอมแน่ ฉันเป็นหนี้เธอจำนวนมาก เงินที่มีอยู่ตอนนี้ก็คงคืนไม่หมด แต่ตอนนี้ดอกเบี้ยมันมากกว่าเงินต้นเป็นเท่าตัวๆ”

ผมจุดบุหรี่และสูบเบาๆ “คุณอยากให้ผมช่วยคุณขอร้องพี่หงหวู่ ให้เธอปล่อยคุณไปอย่างนั้นหรือ”

หยาวเซียวพยักหน้า และกล่าวต่อด้วยความอายเล็กน้อย “ฉันรู้ว่าเรื่องนี้มันน่าลำบากใจสำหรับคุณ แต่ฉันไม่มีทางอื่นแล้ว หากให้ใช้ร่างกายจ่ายดอกเบี้ยไปช้าๆ แบบนี้ ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะคืนหมดเมื่อไหร่”

ผมพยักหน้าเบาๆ “ได้สิ แต่พี่หงหวู่จะรับปากหรือไม่ผมก็ไม่สามารถรับประกันได้”

เพียงแค่ผมเอ่ยปาก จางหงหวู่ยอมตกปากรับคำอย่างแน่นอน แต่ผมต้องการยืนยันเหตุผลที่หยาวเซียวต้องการจากไปจริงๆ เหตุผลอื่นก็พอรับได้ ไม่ว่าจะออกจากการทำธุรกิจนี้ หรือเพราะมีแฟนจริงๆ ก็ได้ทั้งนั้น แต่หากออกไปเพราะไปเข้าร่วมกับคนอื่นหรือโดดออกมาเพื่อไปทำแต่เพียงผู้เดียว แบบนั้นผมคงช่วยเธอไม่ได้

แต่จากความเข้าใจที่ตัวผมมีต่อหยาวเซียว เธอดูอยากจะออกไปจากธุรกิจนี้มากกว่า

คำสัญญาของผม ทำให้หยาวเซียวซาบซึ้งอย่างมาก

ดังนั้นเธอจึงดึงชายเสื้อ ก้มหน้าด้วยความละอาย

“พี่เฟิง ฉันขอบพระคุณพี่มากจริงๆ แต่ฉันไม่มีอะไรที่จะตอบแทนคุณได้เลย หากอนาคตคุณมีความต้องการ มาหาฉันนะ ฉันจะช่วยมีปลดปล่อยเอง”

“ผมสามารถหาคนมาปลดปล่อยความต้องการทางร่างกายได้อย่างมากมาย”

หยาวเซียวร้อง โอ้ ขึ้นมา และไม่พูดอะไรอีก และเพราะเธอก้มหน้า ผมจึงมองไม่เห็นว่าเธอทำหน้าแบบไหนอยู่

แต่ผมก็ไม่ได้สนใจ อย่างที่จางหงหวู่เคยพูดกับผม ผมสามารถไปหาเธอได้ แต่จะไม่ใช่เพราะความต้องการของผมเอง เหมือนเป็นการร่วมเพศของจักรพรรดิและสาวรับใช้

ตอนที่อยู่กับหยู่ถิง ผมไม่ได้ตอบสนองเธอ ก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเธอ หยาวเซียว