ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 51

บทที่ 51 เบาๆหน่อย ฉันกลัวเจ็บ

ฉันพูดไปตั้งมากแล้ว แต่ดูเหมือนว่าจ้าวเย่นซวนจะฟังไม่เข้าหูสักประโยคหนึ่ง แววตายังเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

ฉันชอบความเกลียดชังแบบนี้ มีเพียงความเกลียดชังเท่านั้นที่จะสามารถทำให้ความสัมพันธ์ยืนหยัดอยู่ได้นาน

“นี่เป็นการตอบแทนที่ฉันเข้าใจนายผิดเมื่อตอนกลางวันใช่ไหม?”

จ้าวเย่นซวนพูดด้วยน้ำตา น้ำเสียงเต็มไปด้วยความโกรธ

แต่ความโกรธของเธอไม่อาจขัดขวางฉันได้ นอกเสียจากว่าเธอจะให้หมอคว้านท้องออกมาพิสูจน์ จากนั้นฉันก็ฟ้องข้อหาทำร้ายร่างกายทางปากของเธอเพื่อเป็นหลักฐาน

ฉันลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า จ้าวเย่นซวนถลกกระโปรงลง แม้กระทั่งกางเกงในก็ไม่ใส่ ดูเหมือนจะเบื่อหน่ายกับความเปียกชื้นในนั้น

หลังจากเทน้ำสองแก้ว ฉันดื่มไปหนึ่งแก้ว ส่วนอีกแก้วยื่นให้จ้าวเย่นซวน จากนั้นเธอก็สาดน้ำใส่หน้าฉัน

“เรามาคุยกันหน่อยเถอะ ต่อไปนายอย่ามาที่ยิมนี้อีก หากนายยังพอมีความเป็นมนุษย์อยู่บ้าง”

จ้าวเย่นซวนลุกขึ้นเตรียมจะเดินออกไป แต่ก้าวออกไปได้ไม่กี่ก้าวก็ล้มลงกับพื้น

“ไม่มีแรงก็อย่าเพิ่งเดิน เธอรู้สึกถึงความสุขของการเป็นผู้หญิงกี่ครั้งแล้ว?”

ใบหน้า จ้าวเย่นซวนเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อ แต่ยังคงคิดจะออกไปอย่างหัวชนฝา

ดังนั้นฉันจึงประคองเธอไว้ ถึงแม้เธอจะปฏิเสธ แต่ฉันก็ไม่สนใจ

“อย่างไรฉันก็ต้องไปส่งเธอ ถ้าเธอกลับมาอีกครั้ง ครั้งนี้ฉันไม่กล้ารับประกันว่าจะทนห้ามใจตัวเองไหวหรือไม่ เธอสวยเสียขนาดนี้ เหมือนกับหลุมดำที่ยิ่งลึกก็ยิ่งดึงดูด”

ท้ายที่สุดแล้ว จ้าวเย่นซวนก็ไม่ได้พูดอะไร เธอออกจากโรงละครโดยมีฉันเป็นคนประคองมาที่รถ

จ้าวเย่นซวนเข้าไปนั่งในรถ ฉันขับตรงไปที่โรงยิม

ระหว่างทาง เธอเอาแต่มองไปนอกหน้าต่างตลอดทาง ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไร

หลังจากที่ไปถึงโรงยิม เธอพูดก่อนลงรถว่า “เฉินเฟิง นายเป็นคนหรือสัตว์นรกกันแน่?”

ฉันเอื้อมมือไปถลกกระโปรงเธอขึ้น และเหลือบมองไปที่แสงฤดูใบไม้ผลิที่อยู่ภายใน “นี่เธอบีบบังคับให้ฉันเอาใช่ไหม?”

จ้าวเย่นซวนหัวเราะเย็นชา เธอรูดซิปที่แผ่นหลังออก จากนั้นก็ถอดกระโปรงรวมไปถึงชุดชั้นในออก เปลือยอก ร่างกายที่อ่อนโยนและบอบบางก็ถูกเปิดเผยต่อหน้าของฉัน

“งั้นนายก็เอาฉันสิ ให้ฉันได้สัมผัสกับความสุขที่แท้จริงของการเป็นผู้หญิงอีกครั้ง จากนั้นฉันก็จะส่งนายเข้าไปนอนในคุก”

คำพูดของเธอทำให้ฉันพูดไม่ออก

“ทำไมล่ะ กลัวแล้วหรือ? นายมีความกล้าเหมือนหมาพันธุ์ทางแค่นั้นเองหรือ? ฉันนั่งเปลือยอยู่ตรงหน้านาย นายยังไม่กล้าทำอะไรฉันเลย หรือว่าไอ้นั่นของนายมันเสื่อมสภาพไปแล้วล่ะ นายยังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่า!”

จ้าวเย่นซวนดุด่าอย่างร่าเริง จะเห็นได้ว่าเธอด่าออกมาด้วยความสะอกสะใจ

ฉันจุดบุหรี่และปล่อยให้เธอด่าออกมา เธอยังคงด่าต่อไป บางครั้งก็ยื่นมือมายั่วยุฉันเพื่อให้ฉันเข้าครอบครองร่างของเธอ

เมื่อสูบบุหรี่เสร็จ จ้าวเย่นซวนก็ได้ทำสำเร็จแล้ว เธอกระตุ้นความปรารถนาของฉันให้ต่อสู้ขึ้นมา

ดังนั้นฉันจึงเปิดกล่องเก็บของและหยิบถุงยางออกมา

หลังจากที่จ้าวเย่นซวนตกตะลึง เธอใส่กระโปรงแล้ววิ่งหนีโดยไม่หันกลับมามอง แม้แต่ชุดชั้นในก็ไม่เอา

เมื่อเห็นร่างจ้าวเย่นซวนหลบเข้าไปในโรงยิม ฉันก็ขับรถกลับมาที่พักของตัวเอง

คืนนี้จางหงหวู่ไม่ได้กลับมาที่นี่อีก

หลังจากอาบน้ำ อ่านหนังสือ ดูหนังก็เป็นเวลาราวๆสี่ทุ่มกว่าแล้ว ฉันได้รับข้อความจากจ้าวเย่นซวน

“นายมันสัตว์นรก!”

อืม ฉันไม่ได้พูดอะไร กำไรจากการส่งข้อความได้มาอย่างง่ายๆ

หลังจากหาวได้สักพักฉันก็ปรับโหมดโทรศัพท์ให้เป็นเสียงเงียบ จากนั้นก็ขึ้นเตียงนอน พอรู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีฟ้าก็สว่างแล้ว การหลับเต็มอิ่มทำให้รู้สึกสบายมากจริงๆ

จากนั้นเมื่อฉันตื่นขึ้นในเช้าวันถัดมา ฉันพบว่ามีข้อความจากจ้าวเย่นซวนมากกว่า 20 รายการ มันง่ายมากที่จะทำเงินบนโทรศัพท์มือถือ

ฉันหัวเราะ “ไม่อย่างนั้นจะแน่ใจได้อย่างไรว่ามันไม่ได้โดนเฉือนไปแล้ว?”

ลู่ปู้หนานเขินมาก มือเล็กทั้งสองข้างพันเล่นตรงชายเสื้อ ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา

อย่างไรก็ตามเนื่องจากใบหน้าเล็กๆที่ละเอียดอ่อนกำลังเขินอาย ดูน่ารักน่าเอ็นดู ยิ่งทำให้น่ารักขึ้นไปอีกและทำให้ฉันหลงรักมากขึ้น

“ปู้หนาน ฉันได้ยินมาว่าเตียงใหญ่ในห้องสวีทของโรงแรมห้าดาวนอนสบายมาก เราไปลองกันดีไหม?”

“เตียงใหญ่มีอะไรให้น่าลอง?”

ลู่ปู้หนานนิ่งไปสักพักก็ตอบสนองด้วยความเขินอาย “เกลียดที่สุด พี่จะรังแกฉันหรือไง!”

“เกลียดจริงๆหรือ?”

“อืม...พูดเล่น”

ฉันชอบเวลาที่เธอเขินอย่างเป็นธรรมชาติ มันยิ่งทำให้คนตกหลุมรัก ดังนั้นฉันจึงประคองหน้าเธอเข้ามาจูบอย่างดูดดื่ม

ปฏิกิริยาของลู่ปู้หนานปรากฏให้เห็นอย่างเด่นชัด ฉันไม่ได้ยื่นลิ้นออกไป เเต่ลิ้นหอมหวานของเธอก็เข้ามาในปากฉันแล้ว เธอยั่วฉันจนถึงที่สุดเท่าที่จะทำได้

ดังนั้นฉันจึงปรับเบาะที่นั่งให้เธอนอนลง จากนั้นก็ทับบนตัวเธอ

รถมีขนาดกว้างขวางและเบาะที่นั่งก็นุ่มพอ นั่นก็หมายความว่าบรรยากาศในรถและเตียงไม่มีความต่างกันแต่อย่างใด

“พี่เฟิง บนรถนี่มัน...อย่า...อ๊า!”

ตอนที่ฉันเลิกเสื้อยืดเธอขึ้นและเปิดยกทรงเพื่อจับอกอิ่มทั้งสองนั้น เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธออกมา มีเพียงแต่เสียงปลุกเร้า ความปรารถนาฝากไว้ในส่วนลึกของร่างกายที่รักษามานานกว่า 20 ปี

มือทั้งสองเอ้อระเหยอยู่บนเรียวขาสวยที่อ่อนนุ่มและยืดหยุ่นจนฉันเคลิบเคลิ้ม ทำให้ฉันอยากที่จะครอบครองครั้งแรกของเธอ และหยอกล้อกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

แต่บังเอิญก็คือ ลู่ปู้หนานที่กำลังนอนเอนหลังด้วยสายตาหยาดเยิ้มก็เอ่ยขึ้นมาว่า

“พี่เฟิง เบาๆหน่อย ฉันกลัวเจ็บ...”