ซูเปอร์หมอเข็ม นิยาย บท 16

ตอนที่16 แพทย์แผนจีนเป็นมรดกอันยอดเยี่ยมของวัฒนธรรมจีน

ประเมินสิบกว่าวินาที หลินหยางที่คิ้วขมวดอยู่นั้นก็ค่อยๆคลายลง

"ผิดแล้วล่ะ" หลินหยางเอ่ยขึ้น แล้วจึงยื่นมือทั้งสองออกมาแล้วอุ้มผู้หญิงคนนั้นขึ้นมา มองดูภายในร้านขนาดใหญ่ แล้วสังเกตเห็นโต๊ะตัวใหญ่ตัวหนึ่งที่อยู่ตรงด้านหน้าของผู้สูงวัยคนนั้น

เขาจึงเดินไปยังโต๊ะตัวนั้นแล้วเอาปากกาและกระดาษเหล่านั้นแอบไว้ด้านข้าง แล้วว่างร่างของผู้หญิงคนนั้นลงบนโต๊ะ แล้วหยิบกล่องเข็มในกระเป๋าเป้ของตัวเองออกมา

แต่กลับถูกชายวัยรุ่นคนนั้นขวางไว้ ผู้หญิงคนนั้นยังคงเจ็บปวดอย่างรุนแรง อีกทั้งยังรู้สึกอึดอัดอีกด้วยเช่นกัน และในขณะนั้นหลินหยางจึงพาตัวเองขึ้นมาอยู่บนโต๊ะ ผู้หญิงคนนั้นจึงเอ่ยถามเขา "เธอจะทำอะไร?"

"ผมจะรักษาคุณ ความเจ็บปวดของคุณทำให้คุณเจ็บถึงเพียงนี้ หากคุณเชื่อผม คุณหลับตาลง เพราะถ้าหากการรักษาของผมไม่ทำให้คุณหาย ค่าใช้จ่ายที่คุณจะไปหาหมดที่โรงพยาบาลผมจะเป็นคนออกให้คุณเองทั้งหมด"

เมื่อได้ยินหลินหยางพูดเช่นนั้น ผู้หญิงคนนั้นจึงหลับตาลงอย่างไม่ลังเล

"มาดูกันเร็ว ตรงนี้มีแพทย์แผนจีนกำลังจะรักษาคน"

"จะรักษาได้หรือ? แพทย์แผนจีนตอนนี้จะยังมีคนเก่งๆอยู่อีกหรือ?"

"หึ ถ้าเขารักษาได้ล่ะก็ วันนี้ฉันจะคลานออกไปจากร้านนี้ให้ดูเลย" หลิวกุ้ยเบะปากใส่แล้วพูดออกมา

หลินหยางไม่ได้สนใจกับเสียงพูดคุยของคุณรอบๆข้าง เขาเปิดเสื้อของเธอออกอย่างเบามือ ปรากฏให้เห็นช่วงท้องของเธอ ผิวพรรณที่ขาวผ่องปรากฏอยู่ตรงหน้าของเขา

และยังไม่ทันที่จะได้ชื่นชมเรือนร่างตรงหน้า เขาก็สูดหายใจเข้า แล้วหยิบเข็มขึ้นมาหนึ่งเล่ม แล้วแทงลงไปยังช่วงท้องของผู้หญิงคนนั้น ปรากฏให้เห็นเข็มที่เหลือเพียงเศษหนึ่งส่วนสาม

ท่ามกลางสายตาความตกใจของผู้คนที่ยืนมองนั้น มือของหลินหยางก็ไม่ได้หยุด เขาฝังเข็มอีกสี่เข็มลงไปอย่างรวดเร็วตามจุดลมปราณ หลังจากนั้นจึงขยับที่ปลายเข็มอย่างเบามือ

"ดูสิ ดูเหมือนจะได้ผล คิ้วที่ขมวดอยู่ของเธอค่อยๆผ่อนคลายลงแล้ว" หลังจากนั้นประมาณหกถึงเจ็ดนาที จู่ๆก็มีคนเอ่ยขึ้นมา

“ได้เลย!” ได้ยินคำพูดของหลินหยางดังนั้น คนรอบๆต่างก็พากันปรบมือให้กำลังใจกันเสียยกใหญ่

“ใช่แล้ว ครั้งนี้ต้องขอบคุณเธอมากๆ ค่ารักษาเท่าไหร่หรือฉันจะได้จ่ายให้เธอ แล้วเธอเปิดศูนย์แพทย์อยู่ที่ไหนหรือ ต่อไปฉันจะได้ไปหาเธอที่นั่นเลย” เมื่อคิดได้ดังนั้น ผู้หญิงคนนั้นจึงเอ่ยถามเขาออกไป

“ครั้งนี้ถือว่าเป็นโชคชะตาฟ้าลิขิต ผมไม่คิดเงินหรอก ผมออกใบสั่งยาให้คุณ วันละหนึ่งครั้ง ครึ่งเดือนก็จะดีขึ้น” หลินหยางโบกมือ พลางกวาดสายตามองไปรอบๆแต่กลับไม่เห็นหญิงชายวัยรุ่นคู่นั้นเสียแล้ว

“ได้สิ ขอบคุณมาก น้องชาย เมื่อครู่ที่เธอบอก แพทย์แผนจีนสามารถรักษาทุกโรคได้ ไม่รู้ว่าแผลเป็นบนใบหน้าจะสามารถรักษาให้หายได้ไหม?” ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยถามเขา

“ฮ่าๆ น้องสาว จะรักษาแผลไปก็ต้องไปทำศัลยกรรมสิ จะรักษาได้อย่างไรกัน” คุณลุงคนหนึ่งที่ยืนอยู่บริเวณนั้นเอ่ยขึ้น ทำให้คนอื่นๆหัวเราะตามไปด้วย

“สามารถรักษาได้ แต่ราคาค่อนข้างจะสูงสักหน่อยนะครับ” เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยถามแล้ว ในใจของเขากระตุก ยามตอนหาหาแทบตายก็ไม่เจอเลย แต่พอตอนนี้กลับได้มาง่ายๆเสียอย่างนั้น

ดูจากการแต่งกายของเธอแล้วนั้น ฐานะคงจะไม่ได้แย่นัก หรือบางทีเขาอาจจะขายครีมแผลลายได้แล้วหนึ่งขวด