ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 130

ระหว่างทางไปสนามสอบที่พระราชวัง เงียบสงบอย่างผิดปกติตลอดทาง เซียวเฉวียนอารมณ์สดชื่น เขาไม่จำเป็นต้องให้ตระกูลฉินประทับตราในจดหมายหย่าเลยสักนิด

เซียวเฉวียนยอมรับว่าตัวเองเป็นโสดแล้ว ขอแค่ตัวเองยอมรับ ตัวเองก็เป็นโสดอย่างมีความสุข! ช่างหัวมันกับไอ้ตระกูลฉิน!

กลับไปใช้ชีวิตของคนเป็นโสดนี้ ตัวเบาจริงๆ!

เซียวเฉวียนขี่ม้าเหงื่อโลหิตของเขาอย่างสบายใจเฉิบ ยืดหลังตรงดิ่ง ดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมายอย่างที่คิด

โอรสแห่งสวรรค์แค่กระทืบเท้าทีเดียว เมืองหลวงก็เปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก

ออกมาวันนี้ เห็นผู้รู้หนังสือหลายคนมาพร้อมกับผู้อารักขาอยู่ข้างกาย

ผู้อารักขาหน้าใหม่ล้วนรู้จักชื่อของเซียวเฉวียน เมื่อพวกพบเซียวเฉวียน เจ้านายของพวกเขามองเซียวเฉวียนอย่างเย็นตา แต่ผู้อารักขากลับมองเขาด้วยความซาบซึ้งใจและสุภาพ

ความซาบซึ้งที่ปราศจากคำพูดนี้ เซียวเฉวียนมองดูเข้าใจ

แต่ศึกที่อ้านย้วนนั้นเป็นความลับ เซียวเฉวียนไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ ดวงตาแค่มองผ่านพวกเขาไปเฉยๆ

แต่ก่อน ทุกคนเยาะเย้ยเซียวเฉวียนไปคลุกคลีกับไพร่คุนหลุนผู้ต่ำต้อย แต่ตอนนี้ผู้รู้หนังสือทุกคน กุลีกุจอไปหาไพร่คุนหลุนมาเป็นผู้อารักขา พวกเขาไม่อาจมาด่าว่าเซียวเฉวียนเป็นคนต่ำต้อยได้อีกต่อไป พวกเขาจำต้องหุบปากของตัวเอง!

พวกผู้รู้หนังสือมีการแสดงออกเหมือนกินอึแล้วไม่กล้าคายออกนี้ เซียวเฉวียนรู้สึกสงสารจริงๆ

ฮ่า ๆ ๆ ๆ!

เซียวเฉวียนขี่ม้าไปตามถนนอันพลุกพล่านของเมืองหลวง หัวเราะในใจอย่างเต็มที่!

การสอบระดับพระราชวังของราชวงศ์ต้าเว่ยจัดขึ้นที่ตำหนักเหวินชางในพระราชวัง

ประการนี้คล้ายกับของจีนหวาเซี่ย

การสอบระดับพระราชวังของราชวงศ์ชิงในหวาเซี่ยจัดขึ้นที่ตำหนักไท่เหอ

มีที่ต่างกันคือ การสอบระดับพระราชวังของหวาเซี่ยมักจะจัดขึ้นในเดือนเมษายนและพฤษภาคม ส่วนต้าเว่ยมีกำหนดสอบขุนนางปีละครั้ง การสอบระดับพระราชวังจะกำหนดในเดือนธันวาคม

เซียวเฉวียนวันนี้เริ่มต้นจากการให้ตรวจสอบ ขึ้นรถม้าที่ใช้เฉพาะในการรับผู้สอบไปที่ตำหนักเหวินชาง กระบวนการดำเนินไปอย่างราบรื่นมาก

เอิ่ม?

มันไม่เหมือนกับที่เซียวเฉวียนจินตนาการไว้เลย

พวกที่ไม่อยากให้เขาสอบได้จ้วงหยวน ควรจะถือมีดแย่งกันขึ้นมาเพื่อเฉือนหัวของเขาถึงจะถูก

แต่วันนี้ดูไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหมือนกับเป็นวันปกติ

เซียวเฉวียนเข้าใจ นี่อาจเป็นความสงบก่อนเกิดพายุลมฝนที่ร้ายแรง

เมื่อมาถึงตำหนักเหวินชาง ผู้สมัครสอบในวังต่างก็ตื่นเต้นมาก เมื่อสอบผ่านแล้ว พวกเขาทั้งหมดก็จะเป็นเจ้าหน้าที่ในราชสำนัก

เมื่อเซียวเฉวียนมาถึง พวกเขาก็ทำความเคารพเซียวเฉวียน นับตั้งแต่เซียวเฉวียนเลี้ยงพวกเขาไปทานอาหารในตึกหมิงเยว่มา พวกเขามองเซียวเฉวียนด้วยสายตาที่สุภาพมากขึ้น อย่างน้อยก็ไม่เฉยเมยและดูหมิ่นดูแคลนเหมือนเมื่อก่อน

พวกเขาเคารพนับถือที่เซียวเฉวียนใจกว้างยอมทุ่มเงิน

พวกคุณชายตระกูลสูงศักดิ์ทั้งหลายต่างเยาะเย้ยเซียวเฉวียนว่าเป็นเต่าดิน แต่ก็ต้องมีเงินทุนถึงเป็นเต่าดินได้

พอได้กินข้าวของคนอื่นแล้ว ท่าทีของพวกเขาก็เปลี่ยนแปลงไป ถึงแม้ดูเกรงใจขึ้นภายนอก เซียวเฉวียนก็พอใจ

แต่ว่าครั้งนี้ ผู้สมัครที่แต่งงานแล้วจะมารวมเป็นกลุ่มหนึ่ง ผู้ที่ยังไม่ได้แต่งงานก็จะรวมตัวกันเป็นคนละกลุ่ม

เซียวเฉวียนหูตาไวฟังแล้ว ปรากฏว่าข่าวขององค์หญิงเลือกราชบุตรเขยนั้นได้แพร่กระจายออกไปแล้ว

พวกที่แต่งงานแล้วทุบตีหน้าอกและกระทืบเท้าตัวเอง ส่วนพวกที่ยังไม่ได้แต่งงานก็ดูภาคภูมิใจ รอให้สอบขึ้นชื่อบนป้ายประกาศ ก็จะมีสิทธิ์แต่งงานกับองค์หญิง

ให้ตายเถอะ องค์หญิงตัวเล็กๆ พวกเขายังไม่ละเว้นเหรอ?

เซียวเฉวียนส่ายหัว รสนิยมของคนโบราณค่อนข้างหนักเอาการ เซียวเฉวียนไม่เหมือนกัน เขาชอบผู้หญิงที่มีเสน่ห์ รอยยิ้มสามารถทำให้คนหลงไหลได้ยาวนาน

หญิงที่เป็นผู้ใหญ่ก็เหมือนกับเหล้าที่เขาหมัก ทั้งเผ็ด ทั้งแรงจนขึ้นหัวสมอง

เว่ยชิงซึ่งไม่ได้เจอกันหลายวัน เห็นเซียวเฉวียนก็รีบเข้ามา “พี่เซียว ทำไมหน้าพี่ถึงเจ็บล่ะ?”

รอยทั้งห้านี้ดูเหมือนจะถูกใครบางคนตบอย่างรุนแรง

”เจอสุนัขตัวหนึ่งบนถนนมาแย่งของกิน” เซียวเฉวียนตอบอย่างเมินเฉยให้พ้นๆ ไป

สุนัขเทวดาที่ไหนตบหน้าคนเป็นด้วย? เว่ยชิงไม่กล้าถามรายละเอียด ชี้ออกไปว่า "พวกเขาบอกว่าผู้สมัครที่มีแนวโน้มจะแต่งงานกับองค์หญิงมากที่สุดคือเขานั่น"

หยางจ๊าวเป็นลูกพี่ลูกน้องของเจ้าหมูอ้วน หยางจูโน้น

ในเครือญาติตระกูลหยาง พอหยางจูลูกชายคนโปรดเสียชีวิตไป เพื่อชดเชยให้ตระกูลหยาง ฝ่ายเว่ยเจียนกั๋วจึงวางแผนที่จะผลักดันให้หยางจ๊าวได้เป็นจ้วงหยวนและแต่งงานกับองค์หญิง

”เหรอ” เซียวเฉวียนไม่สนใจ และย้อนถาม “ฉันจัดงานเลี้ยงที่ตึกหมิงเยว่ ทำไมคุณไม่มาล่ะ?”

เซียวเฉวียนก่อเรื่องมากมายและคนในตระกูลเขาเบื่อหน่ายมาก เว่ยชิงเกาหัวด้วยความลำบากใจและหาข้อแก้ตัว "ทางบ้านเข้มงวด ต้องการให้ฉันเตรียมตัวในการสอบระดับวัง และไม่อนุญาตให้เขาออกนอกบ้าน!”

การสอบระดับพระราชวังเป็นการสอบทฤษฎีนโยบาย ทฤษฎีนโยบายหมายถึงวิพากษ์วิจารณ์ปัญหาการเมืองปัจจุบัน เป็นบทความที่เสนอคำแนะนำแก่ราชสำนักในสมัยโบราณ

หัวข้อปีนี้ถามถึงการปกครองของจักรพรรดิและหัวใจของจักรพรรดิ

เซียวเฉวียนปล่อยเสียง "พู" และเกือบจะหัวเราะออกมา!

หัวข้อนี้ เขาเคยเห็นมาก่อน!

ไม่เพียงแต่เคยเห็น ที่พิพิธภัณฑ์ยังมีกระดาษตอบข้อสอบของจ้วงหยวนเก็บรักษาไว้อีกด้วย!

ในราชวงศ์หมิงของหวาเซี่ย ปีที่ 26 ของปฏิทินว่าน คำถามข้อสอบระดับพระราชวังก็ถามถึง การปกครองของจักรพรรดิและหัวใจของจักรพรรดิ

ในยุคนั้น จ้าวปิ่งจง วัยยี่สิบห้าปีเป็นจ้วงหยวน

กระดาษสอบของจ้าวปิ่งจงเป็นกระดาษตอบข้อสอบเพียงชิ้นเดียวที่เก็บรักษาไว้ในหวาเซี่ยสำหรับตำแหน่งจ้วงหยวนในการสอบขุนนาง

ในข้อสอบ จ้าวปิ่งจงชี้ตรงประเด็นว่าจักรพรรดิทรงเป็นผู้ควบคุมอำนาจรัฐ และเพื่อที่จะปกครองประเทศได้อย่างปรองดองและเจริญรุ่งเรือง พระองค์จะต้องมี "การบริหารที่ปฏิบัติจริง" และ "ความจริงใจ" และเสนอหนทางบริหารประเทศให้เจริญรุ่งเรือง ปราบปรามกรณีทุจริต ให้ประชาชนอยู่ดีมีสุข ในแนวอย่างกว้างขวาง

เนื่องจากเซียวเฉวียนชื่นชมพฤติกรรมของจ้วงหยวนในสมัยโบราณ เขาจึงท่องจำข้อความราวสามพันคำของจ้าวปิ่งจงอย่างขึ้นใจไว้แล้วโดยบังเอิญ

การสอบทฤษฎีนโยบายของการสอบระดับวังใช้เวลาหนึ่งวัน สอบหนึ่งครั้งคือหนึ่งวัน ต้าเว่ยกำหนดให้จำนวนคำในทฤษฎีนโยบายควรมีมากกว่า 2,000 คำ

จะเก็บข้อสอบตอนพระอาทิตย์ตกดิน ผู้เข้าสอบต้องคิดให้รอบคอบก่อนตอบ คนส่วนใหญ่จะเขียนลงในกระดาษร่างก่อน 1-2 รอบ จากนั้นจึงทบทวนแก้ไข จนกระทั่งถอดความลงในกระดาษสอบในที่สุด

การสอบระดับวังจำเป็นต้องเขียนในรูปแบบบรรจง ตัวอักขระควรเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัส สว่างมน สีดำทึบและใหญ่ ต้องการให้ตรงและให้ความเคารพต่อแนวนอนและแนวตั้ง ดูเป็นระเบียบเรียบร้อย เขียนเหมือนตัวพิมพ์แกะไม้ แค่เขียนก็ต้องใช้ทั้งเวลาและพลังไปไม่น้อย

จากมุมมองหนึ่ง การคัดลายมือมักจะมีความสำคัญมากกว่าบทความเสียอีก

ดูจากกระดาษข้อสอบที่ตกทอดมาจากหวาเซี่ย จะเห็นไม่ว่าข้อสอบของผู้สมัครคนใดก็ตาม ล้วนอยู่ในระดับปรมาจารย์ด้านการประดิษฐ์ตัวอักษร

แม้ว่าเซียวติ้งคนก่อนจะไม่เก่งในด้านวรรณกรรมและวิชาเลข แต่ลายมือพู่กันของเขาก็อยู่ในอันดับต้นๆ

เซียวเฉวียนจดจ่ออยู่ครู่หนึ่ง ไม่ได้เขียนร่าง และเขียนโดยตรง "ข้าน้อยได้ยินว่าเมื่อจักรพรรดิมาปกครองใต้ฟ้า จะต้องมีการบริหารที่ปฏิบัติจริง จากนั้นจึงสามารถควบคุมฝูงชนได้ ด้วยสถานกาณ์อันซับซ้อน......"

เขาดูมีแววแผ่ไปทั้งสนาม บรรเลงอย่างอิสระ สง่างามและผ่าเผย หยางเล่อที่แอบสังเกตเขาอยู่ตกตะลึง หัวใจเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง

วิชาเลขนั้นเซียวเฉวียนตอบถูกได้ทุกข้อ ตอนนี้ทฤษฎีนโยบายนี้ก็ไม่เกินความสามารถเขาเหรอ?

เขายังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่านี่?