ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 277

พู่กันจินหลุนเฉียนคุน!

เปิดแล้ว!

ตัวด้ามพู่กันเดิมที่เป็นสีดำ พลันเปลี่ยนเป็นสีแดงอ่อนในทันที ในยามนี้มันกลับมาเป็นสีแดงพร่างพราวแบบเดิมแล้ว!

พู่กันดี!

หลังจากที่ฟื้นสภาพกลับมาเป็นรูปลักษณ์เดิมแล้วนั้น เซียวเฉวียนก็จำมันได้ในทันที!

พู่กันลายมังกรสีชาดเช่นนี้!

ในยุคปัจจุบันนั้น พู่กันโบราณเช่นนี้สามารถขายออกไปได้ในราคาสองแสนหนึ่งหมื่นหยวนเลยทีเดียว!

พระเจ้า!

บ้าไปแล้ว!

หลี่มู้ยังมินึกเสียดายได้!

เซียวเฉวียนพินิจมองดูลวดลายมังกร ลายเมฆปรารถนาอย่างละเอียดแล้วนั้น พวกมันทั้งงดงามและมีความประณีตมากนัก!

หากอยู่ในยุคฮว๋าเซี่ยละก็ พวกมันคงได้เป็นของใช้เชื้อพระวงศ์อย่างแน่นอน!

เซียวเฉวียนชอบพู่กันด้ามนี้เสียจนมิอยากจะวางมือ ทว่า พู่กันด้ามนี้กลับกระหายเลือดพอ ๆ กันกับศาสตราวุธเลยทีเดียว นับว่าไม่ธรรมดา!

หากแต่ตัวด้ามของพู่กันที่เป็นสีชาดนั้น กลับทำให้เซียวเฉวียนรู้สึกตื่นเต้นยิ่งนัก ในยามที่เขาเอื้อมมือเข้าไปจับมันนั้น ความรู้สึกราวกับมีไฟฟ้าสถิตที่มือเพียงครู่เดียว หากแต่มันกลับทำให้เซียวเฉวียนตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก!

"เยี่ยมเลย! เยี่ยมเลย! เยี่ยมเลย!"

มันยอมรับเขาเป็นนายแล้ว!

เขามีอาวุธแล้ว!

ข้า เซียวเฉวียนมีอาวุธแล้ว!

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"

"ยอมรับข้าเป็นนายแล้ว เจ้าไม่มีทางผิดหวังแน่นอน!" เซียวเฉวียนมีความสุขมากเสียจนหัวเราะออกมาอยู่นาน พระเจ้า ในเมื่อเขามีศาสตราวุธอยู่ในมือเช่นนี้ เขายังต้องกลัวเว่ยชิงด้วยหรือ?

ทว่า......

พู่กันนี้มันใช้ยังไงเล่า?

อ่านบทกวีหรือ?

เช่นนั้นก็อ่านบทกวีดั้งเดิมของโจโฉแล้วกัน

เซียวเฉวียนที่ควงพู่กันด้ามนี้เล่นไปมาอยู่นั้น หากมันมีอายุมากถึงเพียงนี้ ทว่า มันกลับเต็มไปด้วยกลิ่นอายความขลังมากมาย เข้ากันได้ดีกับบทกวีชื่อดังพันปีของโจโฉเรื่องกุยซุยโซ่วยิ่งนัก!

อีกทั้ง ยามที่เปล่งเสียงอ่านบทกวีกุยซุยโซ่วออกมา ย่อมต้องใช้พลังงานเสียงและต้องอ่านออกเสียงดังอีกด้วย ฉะนั้นแล้ว ยามที่อ่านบทกวีบทนี้ออกมานั้น ย่อมปราศจากความรู้สึกหม่นหมองหรือโศกเศร้าใดๆ หากแต่เผยให้เห็นถึงความมุ่งมั่นอันแน่วแน่ของโจโฉ และอุปนิสัยใจคอที่ตรงไปตรงมาไม่ว่าจะทั้งภายในและภายนอกแทน!

ช่วยให้โลกได้เห็นความทะเยอทะยานและความภาคภูมิใจของโจโฉ ที่มิยินยอมที่จะแก่ชราลง มิเชื่อในโชคชะตาของตน กลับพยายามที่จะดิ้นรนมีชีวิตต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด และไม่เคยหยุดไล่ล่าตามหาอุดมคติของตนเอง!

เซียวเฉวียนจ้องมองไปที่พู่กันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินส่ายหัวไปมา พร้อมด้วยคิ้วที่ขมวดเป็นปม

“เต่าเทวดาอายุขัย ยั่งยืนยาวไกล มิยุติหยุดสะดุดสิ้น

มังกรฟ้อนเมฆเหินปีกบิน สุดท้ายชีวิน เปลี่ยนเปื่อยผงภัสม์ธุลี

มหาอาชาชรามี โรงระรื่นดี มโนคติยังวิ่งไกล!

วีรชนอหังการ์แม้วัย ย่ำสนธยาใจ โผนกล้าสง่านิรันดร์! "

แม้ว่าเต่าจักมีอายุยืนยาวฉันใด แต่พวกมันก็จะต้องตกตายไปในที่สุด

แม้ว่ามังกรจักทะยานโบยบินฝ่าเมฆหมอกขึ้นเหนือท้องนภาได้ สุดท้ายย่อมมีวันสิ้นชีวิน

ยอดอาชาแม้ชรา แต่ยังมีปณิธานหมายวิ่งไกลพันลี้!

ฉะนั้น ผู้เป็นยอดคนแม้ชรา แต่ความทะเยอทะยานและจิตใจที่แข็งกล้ายังมิเสื่อมคลาย!

บทกวีลักษณะนี้ มีทักษะการเขียนที่ทรงพลังและมีการเว้นช่วงจังหวะที่งดงาม หากเขียนด้วยน้ำหมึกละก็ ลายมือจักต้องแสดงให้เห็นถึงพลังอันยิ่งใหญ่ ทั้งทักษะการเขียนตัวอักษรที่สื่อถึงความแข็งแกร่ง มากพอที่จะสะท้อนให้เห็นถึงความทรงพลังของบทกวีบทนี้!

บทกวีของโจโฉ มักจะเต็มไปด้วยความทระนงองอาจเลือดร้อนมาโดยตลอด ทั้งยังสร้างความตกตะลึงให้ในอดีตและปัจจุบันมากมายแล้ว อีกทั้งทำให้หัวใจของวีรบุรุษหลายพันคนในประเทศจีนถึงกับต้องสั่นสะเทือนไปทั่วกันอีกด้วย!

ในยามนี้ ตัวพู่กันพลันสั่นสะท้านออกมา พร้อมกับพยายามที่จะเคลื่อนไหวเสียจนแทบจะหลุดออกจากมือของเซียวเฉวียนไปในทันที!

"อย่า อย่า อย่า!"

เซียวเฉวียนจับมันเอาไว้แน่น!

พู่กันจินหลุนเฉียนคุนพลันพุ่งทะยานขึ้นไปบนเพดาน "ปั้ง "

หลังคา!

พู่กันที่อยู่ในมือมันกลับหมุนไปมาอย่างบ้าคลั่ง ราวกับว่าบรรยากาศโดยรอบเป็นน้ำหมึกที่มันจักต้องพ่นละเลงออกมา!

เมื่อเห็นท่าทีที่พู่กันหมุนเป็นวงกลมไปมา ราวกับกำลังชุ่มตัวที่เปียกปอนไปด้วยน้ำหมึกนั้น หลังจากที่ชุบน้ำหมึกเรียบร้อยแล้ว พลันละเลงบนหลังคาที่คล้ายจะเป็นกระดาษรองรับในทันที ก่อนที่มันจะพุ่งตัว! ทะลุผ่านหลังคาไป!

พร้อมกับเสียงดังสนั่นไปทั่วทุกที่!

"โครม!"

ดวงตาของเซียวเฉวียนพลันเบิกโพลงขึ้นมา แม้งเอ๊ย! ห้องระเบิดแล้ว!

พร้อมกับภาพตรงหน้าที่มืดดำไปในทันที!

ไม่ไกลจากกันมากนัก เหลาหลี่ที่กำลังเดินทางมาส่งอาหารค่ำนั้น พลันหันมาเจอภาพบ้านที่พังทลายลงมา!

เขาถึงกับเบิกตากว้าง!

พร้อมทั้งปากที่อ้ากว้างขึ้น!

โดยมีพู่กันด้ามสีแดงสดล่องลอยอยู่ในอากาศ!

“แม่เจ้า!” เหลาหลี่ปล่อยอาหารทิ้งลงบนพื้นก่อนจะวิ่งไปรายงานข่าวให้หลี่มู้ทราบในทันที เขารีบร้อนเสียจนมือไม้พันกันให้วุ่นวายไปหมด “ใต้เท้า! เขา เขา เขา แม่เจ้า มัน มันระเบิดแล้ว!”

หลี่มู้เอ่ยออกมาอย่างเย็นชากับพู่กันที่ลอยอยู่ในอากาศ

พู่กันกลับหมุนไปมาอย่างสบาย ๆ หากเป็นคนละก็ ใบหน้าของมันคงก็จะเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ พร้อมทั้งการกระทำที่เฉยเมยราวกับว่า การที่นายของมันเป็นลมสลบไปนั้นหาได้เกี่ยวข้องอันใดกับตนเองไม่

“ใต้เท้าเซียว! ใต้เท้าเซียว!”

หลี่มู้ตบหน้าเซียวเฉวียน ก่อนจะสั่งให้ใครสักคนเทน้ำเย็นราดใส่เขา!

ความหนาวเย็นอย่างฉับพลัน ทำให้เซียวเฉวียนเด้งตัวขึ้นมาในทันที ภาพสุดท้ายในหัวของเขายังคงเป็นภาพคานไม้ที่ใกล้จะถล่มลงมา เมื่อเขาได้สติขึ้นมาจึงร้องตะโกนออกมาด้วยความตกใจว่า "แม้งเอ๊ย!"

ทุกคนพลันถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกไปในทันทีที่ใต้เท้าเซียวมิได้ตาย

ทันทีที่เซียวเฉวียนลืมตาขึ้นมานั้น ก็พลันพบกับสายตาของคนในกองราชองครักษ์มากมายจ้องมองเขาในทันที

เงียบ.

สงบ

“เกิดอะไรขึ้นงั้นหรือ?” เซียวเฉวียนที่ยังคงจับต้นชนปลายไม่ถูกนั้นจึงยกขึ้นเอามือเกาหัวตนเอง “อ๋า จักโทษที่ข้าระเบิดบ้านใช่หรือไม่? มิเป็นไร ข้าจักช่วยซ่อมให้! ข้าจักเป็นคนออกเงินเอง!”

ใบหน้าหลี่มู้ที่ดูจริงจังนั้น จู่ ๆ ก็แย้มยิ้มออกมา "ยินดีด้วย ใต้เท้าเซียว"

“ขอแสดงความยินดีกับใต้เท้าเซียว!” เหลาหลี่และคนอื่นๆ พลันประสานมือก่อนจะโค้งตัวก้มลงตะโกนเสียงดังออกมาในทันที

บ้านระเบิดไปเช่นนี้ยังจะมากล่าวแสดงความยินดีได้อยู่หรือ? มารยาทของคนโบราณช่างมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวเสียจริง เซียวเฉวียนถึงกับหัวเราะออกมาอย่างแผ่วเบา "ไม่เป็นไร ในคราหน้า ข้าก็หวังว่าจะได้แสดงความยินดีกับพวกเจ้าเช่นกัน!"

"ขอแสดงความยินดีกับใต้เท้าเซียวที่ได้รับพู่กันจินหลุนเฉียนคุน!"

เสียงของหลี่มู้และคนอื่น ๆ ที่ดังราวกับเสียงระฆัง นั่นทำให้เซียวเฉวียนถึงกับตกใจไปในทันที

พู่กันจินหลุนเฉียนคุน?

เขาพลันเงยหน้าขึ้น พร้อมกับชี้ไปที่พู่กันที่ลอยอยู่บนอากาศ: "พวกเจ้าหมายถึง มันหรือ?"

หลี่มู้พยักหน้าลง ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยความจริงจังว่า "ใต้เท้าเซียว ในเมื่อท่านยอมรับเขาแล้ว เขาจักเป็นอาวุธคู่ใจของท่าน"

คู่ใจ?

ฮ่า ๆ ชะตากรรมของคู่ใจที่เกือบถูกทุบตายน่ะหรือ?

เซียวเฉวียนได้แต่ยิ้มเจือน ๆ ออกมา ก่อนจะกล่าวว่า "ข้า... ขอเปลี่ยนอาวุธได้หรือไม่"?

ยามที่เซียวเฉวียนเอ่ยปากพูดนั้น เจ้าพู่กันดูเหมือนจะโมโหออกมาไม่น้อย "ชึ้บ" เสียงหวดของพู่กันที่ตกกระทบลงพื้น!

มันทุบลงมาตรงกลางระหว่างขาของเซียวเฉวียนในทันที! เกือบจะคร่าท่อนชีวิตของเซียวเฉวียนไปเสียได้!

ดูท่าแล้วมันจะอารมณ์ร้ายมากเลยทีเดียว!

ทุกคนถึงกับตกตะลึงไปในทันที หลี่มู้ได้แต่กล่าวออกมาด้วยท่าทีแข็งค้างว่า "ดูเหมือนว่าจะเปลี่ยนไม่ได้นะ"