ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 30

“ยินดีครับ ไปด้วยครับ! ขอบคุณเจ้านาย ขอบคุณเจ้านาย!” อาสือมีความสุขมากและกำลังจะคุกเข่าลง แต่ถูก เซียวเฉวียนพยุงขึ้นมา "ไม่ต้องเลย ไม่ต้องเลย เก็บแรงเอาไว้ไปใช้ที่บ้านเซียวเราดีกว่า"

”นายท่าน ไปได้หนังสือขายตัวของอาสือมาได้อย่างไงอะ?”

ในตาของอาสือเต็มไปด้วยน้ำตา ตอนนั้นในบ้านอดอยาก ทางบ้านไม่มีทางเลือกจึงนำเขาไปขายเป็นทาส เมื่อฐานะตกเป็นทาสแล้ว จะไม่มีวันที่จะฟื้นตัวกลับมาเหมือนเดิม จะอยู่เยี่ยงทาสรับใช้ในบ้านของผู้มีอันจะกินตลอดทั้งชีวิต

เซียวเฉวียนตบไหล่เขา "มันง่ายสำหรับฉันที่จะได้ใครมาซักคน ไปกันเถอะ"

"ครับผม!" อาสือโยนช้อนข้าวของฉินในมือทิ้งทันที และเดินก้าวตามเซียวเฉวียนออกไป!

ภายใต้ดวงพระอาทิตย์ตกดิน แสงและเงาสะท้อนร่างของคนทั้งสองยืดยาวขึ้น พ่อบ้านของตระกูลฉิน ชั่งน้ำหนักทองคำของเซียวเฉวียนแล้ว ลูกเขยต้องการเพียงแค่ทาสรับใช้คนหนึ่ง แต่เขากลับให้ค่าเงินมาอย่างใจสปอร์ต!

ในจวนฉินมีจำนวนคนมากหน้าหลายตา บางครั้งคนรับใช้ก็มีป่วยหรือทำงานหนักจนตายไปบ้าง ไม่มีใครสนใจถึงแม้อาสือจะหายไปหนึ่งคน

”ขอบคุณครับเจ้านาย!” พ่อบ้านที่ได้ลาภมาก้อนหนึ่งคำนับต่อเงาด้านหลังของเซียวเฉวียน

เนื่องจากฉินหนานทำให้เซียวเฉวียนขุ่นเคือง รบกวนเทพเจ้าประจำตระกูล และเกิดเป็นโรคประหลาด เรื่องแพร่กระจายไปทั่วจวนฉินภายในเวลาเพียงครึ่งวัน ทำให้ผู้คนในจวนฉินทั้งตกใจและหวาดกลัว

เป็นเวลาสามวันสามคืนที่ฉินหนานมีอาการคันตัวจนกลิ้งไปทั่วพื้น ส่งเสียงร้องเหมือนผีและหมาป่าร้องโหยหวน ผู้คนในจวนฉินก็คอยวุ่นวายตามไปด้วยทั้งเวลาสามวันสามคืน

แสงเทียนสว่างไสวในศาลสักการะบรรพบุรุษของจวนฉิน และพวกสมาชิกสตรีต่างคุกเข่าลงพื้นเพื่อขอขมา

มีเพียงฉินซูโหรวที่ขมวดคิ้ว มีความไม่ชอบมาพากลอยู่ในนี้แน่! เซียวเฉวียน ไอ้สารเลวหน้าเนื้อใจเสือ จิตใจเต็มไปด้วยเจตนาชั่วร้าย!

เธอยืนอยู่ในห้องใต้หลังคา อาเซียงเร่งรีบมาให้รายงาน "คุณหญิง คนที่ให้หนูไปหาในวันนั้น อาเซียงเจอแล้ว"

มองขึ้นท้องฟ้าหัวเราะเสียงดังออกนอกบ้านไป คนอย่างเราจะอยู่เยี่ยงคนในไร่ในนาได้ไฉน......

ประโยคที่ยอดเยี่ยมนี้เวียนว่ายอยู่ในหัวใจของฉินซูโหรวมาเป็นเวลานาน ประกายแห่งความสุขปรากฏขึ้นในดวงตาของเธอ "เป็นใครหรือ"

"เป็นนายน้อยจูเหิงคะ" อาเซียงพูดอย่างร่าเริง วันนั้นจูเหิงมาทักทายคุณยายฉิน และยังมอบรังนกกับโสมจำนวนมากเป็นของขวัญ ทุกคนต่างก็เห็น

ดวงตาของฉินซูโหรวหรี่ลง ร่างตรงของเธอย่อลง หัวใจของเธอว่างเปล่าไปแวบหนึ่ง เธอกำลังคาดหวังใครสักคน แต่กลับไม่คาดหวังให้เป็นคนนั้น ตอนนี้ถ้าไม่ใช่เซียวเฉวียนจริงๆ แต่เป็นจูเหิงที่ชื่นชอบเธอ ในใจลึกๆ ของเธอกลับไม่มีความสุขแม้แต่นิดเดียว

บ้านตระกูลเซียว

เซียวเฉวียนอยู่ที่บ้านทุกวัน ขะมักเขม้นกลั่นเหล้าสูตรใหม่พร้อมกับอาสือ ปิดประตูบานใหญ่และหูทั้งสองไม่ฟังอะไรทั้งนั้นที่อยู่นอกหน้าต่าง ใครจะมาขอให้เขาแต่งบทกวี แม้หน้าเขาก็ไม่อยากจะพบ

เมื่อมารดาเซียวเห็นว่าเขาจะไม่กลับไปที่จวนฉินอีก มารดาเซียวจึงพูดอย่างเป็นห่วงว่า "ลูกเอ๋ย เจ้ากับคุณหนูฉินเพิ่งจะแต่งงานกัน แล้วมาแยกอาศัยอยู่อย่างนี้ นี่......"

รอให้เซียวเฉวียนสอบให้ได้จ้วงหยวน ก็จะหย่ากับฉินซูโหรว เขาไม่ที่อยากจะสนใจผู้หญิงนิสัยไม่รักษาเกียรติแห่งกุลสตรีคนนี้เลย

เซียวจิงซึ่งอยู่ข้างๆ แอบบอกเซียวเฉวียนว่า ที่แท้วันนั้นฉินชูโหรวมาเอะอะโวยวายนั้น เสียงดังจนเข้าหูของเธอและมารดาไปแล้ว

เพราะฉะนั้นมารดาเซียวจึงต้องการเกลี้ยกล่อมเขาหน่อยในวันนี้ แต่เซียวเฉวียนโบกมือเพื่อบอกท่านว่าไม่ต้องกังวลในเรื่องนี้อีก

“ลูก ลูกต้องการที่จะเลิกกับคุณหนูฉินจริงๆ หรือ”

เลิก? ไม่มีทาง

”แม่ รอให้ลูกสอบได้ตำแหน่งบัณฑิตจ้วงหยวนก่อน ลูกจะหย่ากับเขา และหาลูกสะใภ้ที่ดีพร้อมด้วยพฤติกรรมและคุณธรรมมาให้แม่!”

ตอนนี้เซียวเฉวียนยังคงเป็นเขยของตระกูลฉิน ถ้าเขาต้องการหย่า ก็คงฉินซูโหรวเป็นฝ่ายมาบอกหย่า แต่เมื่อเขาสอบได้ตำแหน่งจ้วงหยวน ใครยังกล้ามาดูถูก ถึงตอนนั้นค่อยหาเหตุผลอะไรสักอย่างมาขอหย่ากับฉินซูโหรว ทั้งสองฝ่ายก็จะสมปรารถนาด้วยกันทั้งคู่

เซียวเฉวียนได้ตัดสินใจแล้ว มารดาเซียวจึงมิอาจพูดอะไรอีก

แต่ว่าการสมรสระหว่างตระกูลเซียวและตระกูลฉิน ได้รับการตัดสินโดยท่านนายพลฉินกับคุณปู่ของเซียวเฉวียน

แม้ว่ามารดาเซียวจะไม่เคยพบหน้าเจอตากับคุณหนูตระกูลฉิน แต่ท่านก็ได้ยินมาว่าเธอทั้งเก่งและสวย เพื่อที่จะได้เห็นโฉมหน้าของเธอสักครั้ง หนุ่มๆ หล่อเหลามากมาย อวดโชว์ด้วยฝีไม้ลายมือร้อยพันกระบวนท่าก็ยังมิอาจได้ชมความงามของเธอ แต่ตอนนี้ลูกชายที่เป็นสามีของเขาแล้ว กลับยืนยันต้องการที่จะหย่ากับเธอ

ทันทีที่เอ่ยถึงฉินซูโหรว เซียวเฉวียนก็นึกถึงใบหน้ายิ้มแย้มของเธอที่มีต่อจูเหิง เขาส่ายหัวและพูดว่า "ชายและหญิงรักกัน ลูกไม่ขอปรารถนา ยิ่งเป็นผู้หญิงอย่างฉินซูโหรว ไม่ใช่สเป๊กของลูกเลย การบอกเลิกกันถือว่าเป็นวิธีที่สมศักดิ์ศรีที่สุดแล้ว”

สเป๊ก? แยกทาง?

ทุกคนต่างไม่เข้าใจ แต่พวกเขาคุ้นเคยกับประโยคแปลกๆ ที่เซียวเฉวียนชอบพูดออกมาในระยะหลังๆ นี้ ก็เลยพยักหน้า และปล่อยเขาไป

หลังจากรับเหล้าที่เพิ่งหมักของเซียวเฉวียนมา ชิมดูแล้วหยุด เกลี่ยน้ำเหล้าในปากไปหนึ่งรอบ ดวงตาของท่านก็สว่างขึ้น

เซียวเฉวียนมองไปที่มารดาด้วยความคาดหวัง มารดาเซียวไม่พูดอะไร แต่พยักหน้าด้วยความภูมิใจ

มารดาเซียวชิมสุรามานับไม่ถ้วน และท่านยอมรับว่า เหล้านี้ถือได้ว่าเป็นเหล้าที่ดีที่สุดในเมืองหลวง

เมื่อเห็นมารดาของเจ้านายเห็นชอบด้วย อาสือก็กระโดดขึ้นอย่างมีความสุข "สำเร็จแล้ว! สำเร็จแล้ว!”

เหล้าหอมหนึ่งโอ่ง นำความหวังใหม่มาสู่เซียวเฉวียนและตระกูลเซียว

เซียวเฉวียนตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ

หากเทคโนโลยีการกลั่นเหล้ายุคสมัยใหม่สามารถพิชิตต่อมรับรสของคนสมัยโบราณได้ ทำนองเดียวกัน อาหารอื่นๆ ก็สามารถทำได้เช่นเดียวกัน!

อาหารยอดนิยม เช่น หม้อไฟ เสียบไม้ และบาร์บีคิว ก็จะสร้างค่านิยมกว้างไกลได้เช่นเดียวกัน

เขาต้องการเปิดร้านอาหารแห่งแรก ในเมืองหลวง หาเงินจากมัน จากนั้นหาตัวแทน นำเทคโนโลยีกระจายร้านอาหารของตระกูลเซียวขยายไปทั่วต้าเว่ย

ถึงตอนนั้นรายได้ก็จะไหลเข้ามาเรื่อยๆ ถึงตอนนั้นก็ไม่ต้องกังวลว่าไม่มีเงินใช้?

ด้วยการสนับสนุนของเงินทุนมากมาย เซียวเฉวียนสามารถยืดแข้งยืดขาของเขาได้ในราชสำนัก และไม่มีใครมาขวางทางเขาได้อีก!

ทั้งอำนาจและผลประโยชน์ เซียวเฉวียนขอเอาทั้งหมด!

เมื่อถึงเวลา ตระกูลฉินและตระกูลจู จำต้องอยู่เบี้ยล่างของเขา เรียกเขาว่าเจ้านายพร้อมด้วยความเคารพ!

เป็นคืนที่อยู่กลางเดือน ทุกสิ่งเงียบสงัด มีเพียงเสียงของคนตีระฆังบอกยามที่ดังก้องอยู่ภายในเมืองหลวง

มีเงาดำปีนป่ายอยู่เหนือชายคาและกำแพง กระโดดลงที่หลังคาใกล้บ้านเซียว

ดวงตาที่เลือนรางคู่นั้นจ้องมองไปที่ประตูบ้านของเซียว ในดวงตานั้นส่ออารมณ์อาฆาตเย็นชา

เซียวเฉวียนตื่นเต้นดีใจมาตลอดทั้งคืน นอนหลับสนิทไปทั้งคืน ตื่นขึ้นในวันรุ่งขึ้นและรับประทานอาหารเช้าแบบสบาย ๆ วันนี้เขาจะไปที่หอจืออี้ เพื่อสอบถามเกี่ยวกับเรื่องที่สำคัญอย่างยิ่งเรื่องหนึ่ง