ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 78

ในห้องบูชาบรรพบุรุษตระกูลฉิน ฉินหนานและฉินเป่ยคุกเข่าต่อหน้าบรรพบุรุษของพวกเขา ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้น

เซียวเฉวียนยืนอยู่ตรงนั้นอย่างไม่ไยดี

แค่ไปกินข้าวตึกหมิงเยว่มื้อหนึ่ง ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร? ต้องมาคุกเข่าในห้องบูชาบรรพบุรุษแล้วหรือ?

เขาไม่ได้ทำผิด เขาจึงไม่ต้องคุกเข่า

ถึงแม้เขาจะทำผิด เขาก็จะคุกเข่าต่อหน้าบรรพบุรุษของตระกูลเซียวของเขาเท่านั้น

wa✤❋p✧.fengshuge✵✷.info

กฎระเบียบของบ้านตระกูลฉินนั้นเข้มงวด ไม่อนุญาตให้เตร็ดเตร่อยู่ในสถานที่ฟุ่มเฟือยอย่างเช่นตึกหมิงเยว่ ดังนั้นที่ฉินหนานและฉินเป่ยมั่วกินมั่วเที่ยวข้างนอกนั้นไม่เคยให้ทางบ้านได้รับรู้

ครั้งนี้ ก่อให้เกิดเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ คุณยายฉินจึงได้รู้ว่าหลานชายสองคนของท่านก่อเรื่องวุ่นวายข้างนอกจริงๆ ท่านเอาไม้ค้ำเคาะพื้นสามครั้งติดต่อกัน "ปู่และพ่อแม่ของเจ้ายังสู้รบอยู่ที่สนามรบ พวกเจ้าไม่ขยันศึกษาเล่าเรียนเพื่อแสวงหาชื่อเสียงเกียรติยศ กลับไปทำเรื่องก่อกวนกับพวกเด็กเสเพล พวกเจ้าทำให้ย่าเสียใจมากรู้ไหม!”

ฉินหนานทั้งสองก้มศีรษะลง ไม่กล้าเอะสักคำ

การสอบก็เสร็จไปแล้ว แม้จะยังไม่ประกาศผล แต่ก็ถือว่าเสร็จเป็นขั้นตอนแล้ว

พักผ่อนบันเทิงนิหน่อย ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

เซียวเฉวียนแอบส่ายหัว คนสมัยโบราณนั้นหัวยังโบราณ อ่านแต่หนังสือจะไปแสวงหาชื่อเสียงเกียรติยศได้ยังไง มีการพักผ่อนหย่อนใจบ้างถึงมีประโยชน์ต่อการยกระดับคะแนน

เห็นท่าทางที่เฉยเมยของเซียวเฉวียน คุณยายฉินก็รู้สึกรำคาญมากขึ้น หากฉินเฟิงไม่บังคับพาเขาเข้ามาวันนี้ เซียวเฉวียนก็คงไม่เหยียบเข้ามาในประตูของบ้านตระกูลฉิน!

ปล่อยเนื้อปล่อยตัว! ไม่เห็นผู้ใหญ่อยู่ในสายตา! ตอนนี้เพิ่มนิสัยเจ้าชู้ขึ้นมาอีก!

เมื่อก่อนนายพลผู้เฒ่าเคยกล่าวว่าชายผู้นี้รักษามารยาทดี แม้จะไม่มีความสามารถมากนัก แต่เขาก็ซื่อสัตย์และมีความรับผิดชอบ เป็นคู่ครองของหญิงที่ดี

แต่ตอนนี้สันดารอัปยศของเซียวเฉวียนถูกเปิดเผยออกมาแล้ว คุณยายฉินเสียดายแทนหลานสาวจริงๆ!

"เซียวเฉวียน! เจ้าพาฉินหนานและฉินเป่ยไปที่ตึกหมิงเยว่ ต่อหน้าบรรพบุรุษของตระกูลฉินยังไม่ที่จะคุกเข่าลงอีก! ยังไม่ยอมรับผิดอีกหรือ?"

คุณยายฉินท่าทางเข้มงวดรุนแรง ฉินหนานทำใจกล้าไว้พูดด้วยเสียงค่อยๆ ว่า "คุณย่า หลานอยากไปเอง......"

"หุบปาก!"

ดูจากสถานการณ์แล้ว คงจะโทษมาทางนี้อีกแล้ว เซียวเฉวียนยิ้มอย่างเอ้อระเหย "ไปทานข้าวหน่อยก็ไม่ได้หรือไง?"

ต่อจากนี้ถ้าเซียวเฉวียนได้เปิดร้านอาหาร เขาก็อยู่ในเหตุการณ์แบบนี้ทุกๆ วัน คุณยายฉินจะไม่โมโหโกรธาวันละเป็นร้อยๆ ครั้งหรือ?

"ไอ้เด็กยโสโอหัง! ไม่รู้จักกลับเนื้อกลับใจ!" คุณยายฉินไม่เคยเห็นใครที่สั่งสอนยากเย็นถึงขนาดนี้ "มานี่! เชิญเครื่อวมือลงโทษประจำตระกูลออกมา!"

กฎระเบียบประจำตระกูลฉินลงโทษผู้ทำผิดคือการเฆี่ยนตีด้วยแส้หนัง แส้มีความหนาครึ่งกำปั้น หากถูกฟาดด้วยแส้ ผิวหนังจะขาดออกจากกัน ฉินหนานยกหน้าผากขึ้น ดูท่าวันนี้อย่างว่าแต่ขาของพี่เขย เอวของเขาอาจจะถูกเฆี่ยนจนหักด้วย!

แทนที่จะเฆี่ยนตีฉินหนานและฉินเป่ย มาเฆี่ยนตีเฉพาะเซียวเฉวียน เห็นได้ชัดว่าพุ่งเป้ามาที่เขาคนเดียว

เซียวเฉวียนไม่คิดจะสนใจ ก้าวไปข้างหน้าและพูดอย่างเย็นชาว่า "ท่านยายฉิน ท่านยังไม่ได้ตอบคำถามฉันเลย ไปทานข้าวไม่ได้งั้นหรือ"

เขายืนยันจะให้ผู้อาวุโสตอบคำถามเขาจริงๆ คุณยายฉินเดือดจัด "เจ้าแต่งงานแล้ว! ยังมีหน้ามาถามได้ไม่ได้ ผู้หญิงในตึกหมิงเยว่เจ้าชู้ฉาวโฉ่! ไม่ใช่หญิงผู้ดี! ขึ้นชื่อว่าเป็นสุภาพบุรุษ จะไม่ไปสถานที่แบบนั้นเด็ดขาด!"

ในเวลานี้ ได้ยินเสียงร้องไห้แฝงความรู้สึกโกรธและน้อยเนื้อต่ำใจดังมาจากไม่ไกลนัก ที่แท้ฉินซูโหรวกำลังแอบดูอยู่ ในใจหวังว่าท่านย่าจะทุบตีเขาเพื่อคลายความโกรธ

เขาจงใจที่จะไม่ทำให้เธอได้สมหวัง

เขายังไม่ทันได้ทำอะไรเลย เธอก็ร้องไห้ถึงขนาดนี้แล้ว เพียงเพื่อจะกล่าวหาว่ามาทำให้เธอเสียหน้า

เธอแสดงความชอบจูเหิงอย่างโจ่งแจ้งโจ๋งครึ่ม ทำไมเธอถึงไม่รู้สึกว่าทำให้เซียวเฉวียนเสียหน้า?

ไหนมีแต่ตระกูลฉินคิดแต่จะให้เซียวเฉวียนเป็นลูกเขยในนามเท่านั้น ทั้งไม่ยอมให้ไปห้ามฉินซูโหรวคบค้ากับคนอื่น มีอะไรต่อมิอะไรกันด้วย!

เซียวเฉวียนยังหนุ่มยังแน่น เป็นชายเลือดเร่าร้อน สาวงามมีทั่วสุดขอบโลก จำเป็นด้วยหรือต้องมารักษาตัวให้ขาวสะอาดบริสุทธิ์เพื่อหญิงคนเดียวอย่างฉินซูโหรว?

ด้วยเรื่องบัดสีบัดเถลิงของเธอกับจูเหิง เธอคู่ควรแล้วหรือ?

แม้ว่าเธอจะสวยหยาดฟ้ามาดิน แต่เธอถือตนว่าสูงส่งชอบเอะอะโวยวาย เซียวเฉวียนจึงไม่เห็นเธออยู่ในสายตา!

ตอนนี้ชื่อเสียงของเซียวเฉวียนเป็นที่รู้จักกันดี แค่กระดิกๆ นิ้ว สาวๆ ก็รีบกระโจนเข้ามาหาแล้ว และพวกเธอทั้งน่ารักทั้งอ่อนโยน มีใครไม่ดีไปกว่าฉินซูโหรว?

”แล้วฉันผิดตรงไหน?” เซียวเฉวียนจ้องมองคุณยายฉินอย่างเย็นชา “ท่านควรดูแลหลานสาวของท่านให้ดี เสิร์ฟชาเสิร์ฟน้ำให้ผู้ชายคนอื่น มันผิดมหันต์ยิ่งกว่าที่ฉันไปทานข้าวในวันนี้เสียอีก!"

คุณยายฉินผงะไปครู่หนึ่ง เซียวเฉวียนพูดอย่างเย็นชาแฝงรังเกียจว่า "ถ้าฉินซูโหรวทำหน้าที่ภรรยาของเธอให้ดี ฉันจะทำหน้าที่ของฉันเอง ถ้าเธอไม่รู้ว่าจะเป็นภรรยาที่ดีอย่างไร เธอก็ไม่คู่ควรมาให้ฉันทำอะไรให้เธอ? เธอไม่ชอบฉัน ฉันก็ไม่ชอบเธอเช่นกัน ตระกูลฉินไม่ต้องมาคิดเข้าข้างตัวเองอยู่ฝ่ายเดียว หลงคิดว่าฉันเซียวเฉวียนอยากได้เธอมาเป็นภรรยาจนตัวสั่นงั้นหรือ !"

คิดเข้าข้าง......

คิดเข้าข้าง......ตัวเองฝ่ายเดียว......

ประโยคนี้ทำให้ฉินซูโหรวเกิดอารมณ์ลุกเป็นไฟขึ้นมาทันที!

ฉินซูโหรวกำหมัดแน่น ที่ผ่านมามีแต่เซียวเฉวียนไม่คู่ควรเธอ! แต่ตอนนี้ท่ามกลางสายตาของทุกคน เขาบอกว่าเธอไม่คู่ควรสำหรับเขา!

เซียวเฉวียนสะบัดมือคว้าเอาแส้มาและโยนกระแทกมันลงกับพื้นอย่างแรง! ในเวลาเดียวกัน สิ่งที่โดนโยนทิ้งลงกับพื้นนั่นยังมีใบหน้าที่น่าอาบอายสิ้นดีของตระกูลฉินด้วย!

มีพายุอะไรที่คุณยายฉินไม่เคยเห็นมาก่อน แต่เซียวเฉวียนนี้กระหน่ำจนทำให้ยายตัวสะท้าน!

บุคคลผู้ควรหมอบกราบลงดินเพื่อขอความกรุณา กลับแสดงทีท่าอย่างมีเหตุผลและชอบธรรม! ไม่เห็นว่าเขาจะมีความเกรงกลัวอะไรแม้แต่นิด!

"เจ้า...... อวดดี!" คุณยายฉินไม่เคยเจอคนที่น่าชังถึงขนาดนี้มาก่อน ยายโกรธมากจนหายใจไม่ออก ตะโกนเสียงดัง!