ช่วยข้าทีสองสามีของข้าคือท่านอ๋องจอมโหด NC25 3P นิยาย บท 80

หานเซียวส่งข่าวมาถึงลู่หนิงหวังว่าบัดนี้จัดการเรื่องในค่ายเรียบร้อยแล้ว และยังสามารถจับไส้ศึกซึ่งเคยเป็นอดีตลูกน้องคนติดตามของจางลี่มาได้ ถึงคนผู้นั้นจะไม่ยินยอมเปิดปากและยอมตายแต่หานเซียวกลับไม่ปล่อยให้เขาตายด้วยการทรมานอย่างแสนสาหัสในที่สุดคนผู้นั้นก็ยอมเปิดปาก

"ที่แท้ก็เป็นเขา"

ลู่หนิงหวังปล่อยนกพิราบให้บินกลับไปทั้งยังส่งสารถึงหานเซียวว่าให้เตรียมบุกซุ่มโจมตี งานมงคลสมรสของพวกเขาคงได้จัดหลังจากจัดการเรื่องในราชสำนักเสร็จสิ้นแล้ว

หานเซียวได้รับสาสน์จากพี่ชายก็รู้ว่าบัดนี้พี่ชายยินยอมรับตำแหน่งฮ่องเต้โดยไม่ต้องสงสัย ฝ่าบาททรงทราบแล้วจากการรายงานของลู่หนิงหวังว่าองค์รัชทายาทกำลังซ่องสุมกำลังไม่ต้องรอให้พระองค์สวรรคตคนผู้นั้นก็พร้อมจะชิงบัลลังก์แล้ว

"ไม่ผิดจากที่คิด หากรัชทายาทไม่คิดการใหญ่เมื่อได้ยินข่าวว่าข้าแต่งตั้งลู่หนิงหวังอีกทางหนึ่งเขาคงต้องมาสอบถามข้าแล้ว ในเมื่อเขาอยู่อย่างหวาดระแวงพ่อคนหนึ่งมากถึงขั้นจะก่อกบฏข้าก็มิอาจปกป้องเขาได้อีกต่อไป"

ที่ผ่านมาฝ่าบาททรงผิดหวังในตัวองค์รัชทายาทอย่างรุนแรง นอกจากองค์รัชทายาทจะสนับสนุนเสนาบดีที่มีศักดิ์เป็นลุงของเขาอย่างชัดเจน ยังปล่อยให้มีการซื้อขายตำแหน่งขุนนาง เอาพวกของตนเองเข้าโกงกินราชสำนักกดขี่ข่มเหงประชาชนสร้างความเดือดร้อนไปทั่ว

ครั้นฝ่าบาทเรียกมาสั่งสอนกลับไม่ยอมรับด้วยอำนาจของเสนาบดีก็แข็งแกร่งขึ้นทุกวันในราชสำนักคนมากกว่าครึ่งเองก็เป็นคนของเขา

คำสั่งที่ฝ่าบาทสั่งการลงไปคนพวกนั้นก็เพียงทำตามหน้าที่แต่หาได้ใส่ใจอย่างแท้จริง ยังหากินเอาผลประโยชน์เข้าพวกพ้อง เมื่อเพราะองค์ทรงติเตือนก็หยุดกระทำไปคราหนึ่ง

ในยามนี้ที่คนพวกนั้นมิกล้าเหิมเกริมเพราะพระองค์ยังทรงมีชีวิตอยู่ก็เท่านั้น

แต่ละวันที่ผ่านมาฝ่าบาทล้วนได้รับเรื่องร้องเรียนมามาก ที่ทำได้ก็ส่งให้ลู่หนิงหวังจัดการบั่นคอคนชั่วโดยไม่ต้องไต่สวนอย่างลับ ๆ แต่คนพวกนั้นกลับยังคงลักลอบก่อกรรมชั่วอยู่ไม่หยุดคล้ายต้นไม่พิษที่งอกไม่มีวันหมดสิ้น

ฝ่าบาทเองได้รับยาตัวสุดท้ายที่ทำให้พระองค์ทรงมีเรี่ยวแรงอีกเพียงแค่ไม่กี่วันเท่านั้น ตัวยานี้เป็นยาเทวดาที่สามารถกดข่มอาการป่วยเอาไว้ได้ชั่วขณะหลังจากนั้นพระองค์จะหมดสิ้นพละกำลังและหมดลมโดยไม่รู้ตัวระยะเวลาของเพราะองค์นั้นอย่างน้อยก็หนึ่งเดือนอย่างมากไม่เกินสามเดือนที่พระองค์จะยังอยู่ได้

กระนั้นเพื่อกรุยทางถากถางให้ประชาชนเพราะองค์จึงไม่ทรงลังเลแม้แต่น้อยที่จะกินยาตัวนี้ ในขณะที่องค์รัชทายาทกลับคิดว่าเมื่อฝ่าบาทแข็งแรงดีแล้วตำแหน่งของเขาก็มิอาจรั้งเอาไว้ได้ ในใจจึงคิดแต่เรื่องการก่อกบฏ เท่านั้น

ซึ่งวันนั้นก็คือวันคล้ายวันประสูติของฝ่าบาท

ในปีนี้การจัดงานมีองค์รัชทายาทเป็นผู้ดูแลแน่นอนว่าย่อมจัดงานอย่างใหญ่โตและเขาจะถือโอกาสนี้ลำเลียงพลห้าหมื่นนายผ่านอุโมงค์เข้ามาปะปนกับทหารในราชสำนักและจัดการยึดอำนาจเสีย

แต่แล้วเรื่องยุ่งยากใจขององค์รัชทายาทพลันเกิดขึ้น ก่อนที่จะถึงวันสำคัญพระชายาของเขากลับล้มป่วยลงด้วยโรคประหลาด นางมีผื่นพิษขึ้นทั้งตัวหมอหลวงที่เชี่ยวชาญระบุว่านางแพ้บางสิ่งบางอย่างและเกิดอาการแพ้อย่างหนักมิในยามนี้ได้แต่กินยาระงับอาการไม่ให้ผื่นลุกลามไปมากกว่านี้แต่ผื่นที่เกิดขึ้นก็มิอาจบรรเทา

ก่อนหน้านั้นเพียงหนึ่งวันที่หนานอิงกลับไปพระชายาองค์รัชทายาทกำลังได้รับข่าวดี มีข่าวว่าหนานอิงล้มป่วยลงด้วยโรคพิษเย็นอาการค่อนข้างสาหัส คนของจวนอ๋องถึงกับส่งคนมาช่วยรักษาแต่หนานอิงกลับไม่ดีขึ้น

"คิดจะสู้กับข้ารออีกสักร้อยปีเถิด"

ในขณะที่พระชายากำลังกระหยิ่มด้วยเข้าใจว่าหนานอิงได้ต้องพิษที่นางให้คนทาเอาไว้รอบถ้วยชาที่หนานอิงใช้นั่นแล้วนางกลับเกิดผื่นเล็ก ๆ ขึ้นบนใบหน้า

เริ่มแรกผื่นนั้นคล้ายผดผื่นทั่วไปแต่มีอาการคันเล็กน้อย เพียงพระชายาสะกิดเกาผื่นนั้นกลับแผ่ขยายใหญ่เป็นวงกว้างลุกลามไปทั่วใบหน้าของนาง

ผื่นยังลุกลามไปทั่วร่างกายจนกระทั่งองค์รัชทายาทเองก็มิกล้าเข้าใกล้ ได้แต่ปล่อยนางอย่างโดดเดี่ยวเอาไว้ในตำหนัก กลายเป็นว่าพระชายารองขององค์รัชทายาทกลับได้หน้าได้ตาช่วยกันเตรียมจัดงานเพื่อถวายฝ่าบาทกันโดยไม่มีนางมาเกี่ยวข้อง เรื่องนี้สร้างความคับแค้นใจให้กับหนานหงเป็นอย่างยิ่ง

วันคล้ายวันประสูติจะให้คนที่ป่วยไข้มาร่วมงานได้อย่างไร

เมื่อหมอหลวงไม่อาจรักษาได้ครั้นให้คนติดตามหมอหลวงอ้ายบิดาของอ้ายเจิงมารักษากลับพบว่าหมอหลวงอ้ายยามนี้อยู่ข้างกายฝ่าบาทแทบจะตลอดเวลาจึงไม่มีผู้ใดกล้าไปเชิญเขายังความเจ็บช้ำให้หนานหงเป็นอย่างมาก การมีอำนาจที่ด้อยกว่าทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างติดขัดไปเสียหมด

ในยามนี้หนานหงกลับคิดถึงหนานอิงขึ้นมาต้องเป็นหนานอิงที่วางยานางในวันนั้น หนานอิงยังต้องการคำตอบว่าเหตุใดต้องตัดลิ้นของอาโจวทั้งยังทำให้อาโจวกลายเป็นคนสติไม่ดีเช่นนั้น หนานอิงผู้นั้นไม่รู้หรือว่านี่คือความปรานีของนางแล้วหากไม่ปรานีคงได้สังหารอาโจวไม่ปล่อยให้รอดเป็นแน่

 แต่ทว่าความสงสัยพลันบังเกิดในยามนั้นที่หนานอิงมาพบคนทั้งตำหนักเป็นคนของนางและชานั่นหนานอิงยังดื่มด้วยแต่หนานอิงกลับไม่ได้รับพิษนี้ แต่กระนั้นหนานอิงก็น่าสงสัยที่สุดในเมื่อคิดจะสังหารหนานอิงแล้วในครานี้หนานหงย่อมไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดมือ ทั้งในหนึ่งของนางยังเชื่อว่าหนานอิงคือผู้ที่วางยานางเป็นแน่

ข่าวของพระชายาถูกส่งออกไปหนานอิงกำลังนั่งปักผ้าแม้ว่าใบหน้าของนางจะซีดเซียวแต่ก็เป็นเพียงผลจากหญ้าพิษ ผลของหญ้านั้นมีเพียงทำให้ใบหน้าของนางซูบซีดและคล้ายจะโดนพิษแต่กลับไม่ทำให้เจ็บปวดแต่ประการใดทั้งหมดเพื่อหลอกล่อให้หนานหงเข้าใจว่าหนานอิงได้รับพิษเช่นกัน

เรื่องว่าที่พระชายาล้มป่วยนั้นสร้างความเดือดเนื้อร้อนใจให้ท่านหนานอยู่ไม่น้อย เขาจะทำเช่นไรหากท่านอ๋องทั้งสองใส่ร้ายและเอาเรื่องกับจวนกั๋วกง

ฟากฝั่งของฮูหยินใหญ่ที่บัดนี้ใบหน้าของนางยังคงรักษาไม่หาย และอัปลักษณ์จากแผลพุพองอันเกิดจากน้ำร้อนลวก ทั้งวันนอกจากสืบเสาะหายาวิเศษที่จะนำมารักษาตนเองนั้นยังคิดสังหารหนานอิงด้วยความคับแค้น

และเมื่อฮูหยินใหญ่รู้ว่าหนานอิงนั้นได้รับพิษหลังจากกลับจากวังหลวงนางกลับไม่รอช้าคิดจะอาศัยโอกาสนี้ใช้พิษเพื่อสังหารหนานอิงร่วมด้วย

ในยามนั้นผู้ใดจะรู้ว่าเป็นนางเล่า ในเมื่อหนานอิงได้รับพิษอยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว

แต่ฮูหยินใหญ่ยังไม่ทันได้ลงมือ คนจากกรมสอบสวนก็ได้รับคำสั่งให้มาลากตัวหนานอิงเข้าวังไปเสียก่อน

หนานกั๋วกงมิได้ขัดขืน ยังร่วมมือเป็นอย่างดี

"ท่านพ่อข้าหาได้วางยาพิษพระชายา"

ท่านหนานกลับหันหลังให้นาง หนานอิงเองกลับหัวใจด้านชาแล้วสิ่งที่นางทำได้ในยามนี้คือยิ้มหยันกับโชคชะตาของตนเอง

อาโจวรู้ว่าหนานอิงกำลังถูกจับรวมทั้งอาฉีด้วย นางร้องไห้จนสิ้นสติเหตุการณ์นั้นกลับมาสะเทือนใจของนางอีกครั้ง ในยามนี้คนที่คอยดูแลนางกลับเป็นคนจากเรือนซักล้างที่รับปากหนานอิงเอาไว้

ทุกคนต่างรอคอยให้หนานอิงแต่งเข้าจวนอ๋องเพื่อคนทั้งหมดนี้จะได้กลายเป็นสินเดิมติดตามนางออกไป หลังจากนั้นหนานอิงคิดจะปล่อยคนทั้งหมดนี้จากการเป็นทาสยังสัญญาว่าจะให้เงินก้อนหนึ่งทั้งที่ดินผืนหนึ่งเพื่อให้พวกเขาดำรงชีพต่อไป

บ่าวในจวนกั๋วกงมีมากนัก หนานอิงรวบรวมคนได้จำนวนหนึ่งแทรกซึมเป็นสายลับให้นางกระทั่งในโรงครัวก็มีคนของนางอยู่หลายคนแผนต่อไปของนางหลังจากนี้จึงพร้อมแล้ว

หนานอิงที่แสร้งป่วย นางถูกลากมาทั้ง ๆ ที่ป่วยเช่นนั้นนางนั่งอยู่ในตำหนักของพระชายารัชทายาท เบื้องหน้าคือหนานหงที่ใช้ผ้าโปร่งปกคลุมใบหน้ายังถือแส้ยาวในมือเอาไว้ 

"ยาถอนพิษนำมาให้ข้า"

หนานอิงหัวเราะยังหยัน

"เพราะนางรู้เรื่องทุกอย่างของข้าอย่างไรล่ะ นางรู้เรื่องข้าวางยารัชทายาทให้หลุ่มหลง นอกจากเจ้าและข้าแล้วยังมีนางอีกคน อาโจวงามเช่นนั้นหากวันใดนางคิดทรยศหวังปีนป่ายขึ้นสู่อำนาจข้าจะทำเช่นไร ดังนั้นข้าจึงจำเป็นต้องตัดไฟแต่ต้นลมเสีย โชคดีของนางเพียงใดแล้วที่ข้าไม่สังหารนางด้วยยังเห็นแก่ความดีของนางอยู่บ้าง พี่ห้าอาโจวก็เป็นเพียงบ่าวผู้หนึ่งท่านจะเห็นสำคัญกว่าพี่น้องเช่นข้าได้อย่างไร ท่านว่าจริงหรือไม่"

เมื่อรู้ความจริงทั้งหมดหนานอิงกลับยิ้มเย็น เพราะความหวาดระแวงของหนานหงจึงทำให้อาโจวเป็นเช่นนี้ หนานอิงเสียใจเป็นอย่างยิ่ง แท้ที่จริงแล้วสิ่งที่นางคิดค้นขึ้นมานั้นได้ย้อนกลับมาทำร้ายอาโจวเฉกเช่นวันนี้ หากนางทำลายตำรานั้นทิ้งแต่แรกเสียก็คงไม่เกิดเรื่องเช่นนี้กับอาโจว

เพราะสมุนไพรลุ่มหลงนั่นจึงทำให้หนานหงมักใหญ่ใฝ่สูงทั้งยังหวาดระแวงไปผู้อื่นเช่นนี้

"เจ้ามันเลวกว่าที่ข้าคิดไว้เสียอีก"

"พี่ห้าต่อว่าข้าเถิดหากท่านพอใจ แต่สัจจะของท่านก็ต้องรักษามิใช่หรือ ในเมื่อท่านรู้แล้วก็ให้ยาแก้พิษแก้ข้ามาเช่นนี้แล้วข้าจะปล่อยท่านไป เราสองคนจะกลายเป็นพี่น้องที่รักใคร่ดังเดิม อย่าให้เรื่องบ่าวผู้หนึ่งทำให้เราสองคนขุ่นเคืองเลย"

"ได้สิ ข้าต้องรักษาสัญญาอยู่แล้ว"

แต่แล้วนางกำนัลของหนานหงกลับเข้ามารายงานว่าหมอหลวงสามารถคิดยาแก้พิษได้สำเร็จแล้วทั้งนำหมอหลวงผู้นั้นเข้ามาทำการรักษา หนานหงทดลองใช้ยานั่นทันใดและผลที่ได้รับก็น่าพอใจเป็นอย่างมาก

ในเมื่อไม่ต้องการยาแก้พิษของหนานอิงแล้ว หนานหงจึงคิดแผนชั่วขึ้นมา

หนานอิงที่รอหนานหงอยู่ภายในตำหนักกลับไม่ได้รับการปล่อยตัวและไม่มีการแลกเปลี่ยนยาถอนพิษ นางกลับถูกคนของกรมสอบสวนตามมาจับตัวถึงในตำหนัก และเป็นไปตามที่คาดหนานหงไม่ได้ให้ยาถอนพิษแก่นาง

"นายหญิงเหตุใดเป็นเช่นนี้เจ้าคะ ท่านตกลงกับพระชายาแล้วมิใช่หรือว่าพระนางจะให้ยาถอนพิษแก่ท่าน"

หนานหงเพียงแต่หัวเราะแล้วเอ่ยว่า

"หนานอิงเจ้ากล้าวางยาข้า เจ้าอย่าหวังตายดีเลยข้าจะทำให้เจ้าถูกสาปแช่งจากคนทั้งแผ่นดิน"

นอกจากจะตายเพราะพิษแล้วหนานหงยังหวังให้หนานอิงแม้ตายก็ต้องทรมานจากการถูกสาปแช่งว่าแอบลอบวางยาพระชายาผู้ที่กำลังจะก้าวขึ้นเป็นฮองเฮาของแผ่นดิน

หนานอิงตกใจเป็นอย่างยิ่ง คนของกรมสอบสวนถึงกับทำการลากนางและอาฉีไปที่ลานสอบสวน โดยมีใต้เท้าผู้หนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ประธานยกสูงจากพื้น ใบหน้าเคร่งขรึมทำหน้าที่สอบสวนตัวนางและอาฉีโดยไร้ความเป็นธรรม

"สารภาพมาเจ้าสองคนวางยาพระชายาใช่หรือไม่"

หัวหน้ากรมสอบสวนเขาเป็นคนขององค์รัชทายาท เมื่อได้รับมอบหมายมาจึงทำงานอย่างเต็มที่ถึงจะรู้ว่าหนานอิงคือว่าที่พระชายาแต่การสอบสวนนี้เขาล้วนเตรียมหลักฐานเอาไว้แล้ว ชานั่นมียาพิษชนิดหนึ่งที่ยากแก่การตรวจสอบปะปนอยู่ด้วย การที่หนานอิงดื่มแล้วไม่เป็นอันใดเพราะนางมียาแก้พิษเป็นแน่

แต่ความจริงแล้วชาที่นำมามอบให้แก่พระชายารัชทายาทหาได้มียาพิษอันใดปะปนอยู่  เพราะเป็นเช่นนี้ที่ชานั้นย่อมไม่มีทางมียาพิษอย่างแน่นอน

 หลังตรวจสอบเป็นอย่างดีหนานหงไม่พบความผิดปกติของใบชาที่ได้รับ เมื่อหาหลักฐานไม่ได้จึงได้นำยาพิษมาใส่ไว้ในภายหลังทั้งนี้เพื่อใส่ร้ายหนานอิงให้ดิ้นไม่หลุดจากคดีนี้

"ข้ามิได้เป็นคนวางยา ในชาหาได้มียาพิษใต้เท้าท่านต้องสอบสวนให้ดี ข้าไม่ได้ทำเช่นนั้นข้าไม่มีเหตุผลอันใดที่ต้องสังหารพระชายารัชทายาท"