CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 85

EP.85 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน คลื่นใต้น้ำ

"ฉันทำไปเพื่อเงินเพียงเท่านั้นค่ะ"

เธอยืนกรานตอบไปด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย

"เธอต้องการหนึ่งล้านบาทใช่ไหม?" เขาถามย้ำอีกครั้ง

"ใช่ค่ะ" น้ำขิงตอบไปอย่างเบา ๆ

"อืมได้"

เขาพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ก่อนจะหยิบเช็คเงินสดในลิ้นชักโต๊ะทำงานของเขาขึ้นมาเขียนตัวเลขและเซ็นชื่อตัวเองลงไปในเช็คใบนั้น ก่อนจะยื่นมันส่งให้กับเธอด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง

น้ำขิงจึงวางเอกสารที่เธอเตรียมมาพร้อมกับซองสีขาวลงบนโต๊ะของท่านประธานทันที

"แล้วจะลาออกเลยงั้นเหรอ?"

เขาเอ่ยถามขึ้นทันที เพราะแค่เห็นซองขาวเขาก็สามารถคาดเดาได้แล้ว

"ค่ะ เงินที่ฉันได้จากคุณมันมากพอแล้วสำหรับฉัน"

เธอตอบไป แม้ว่าหัวใจมันจะเต้นแรงขึ้น ๆ ไม่หยุด แววตาที่เต็มไปด้วยความกังวลยังคงมองที่เอกสารนั้นอย่างชั่งใจเล็กน้อย

"จริงเหรอ?" เขาเอ่ยถามอีกครั้งและมองเธอด้วยสายตาที่กำลังคาดเดาอะไรสักอย่าง

เฟรนด์ชิพค่อย ๆ เปิดเอกสารทีละใบ ๆ

"งานผู้ช่วยเลขา...ฉันเองก็ไม่ค่อยถนัดมากสักเท่าไหร่"

คนตัวเล็กตอบไป พยายามหาเหตุผลดี ๆ ที่เธอจะลาออกจากบริษัทชั้นนำระดับประเทศนี้

"แต่จริง ๆ เรื่องปัญหาภายในบริษัท ถ้าท่านประธานลองปรึกษากับเขาดูก่อนอาจจะมีทางออกที่ดีสำหรับทุกฝ่ายก็ได้นะคะ"

น้ำขิงเสนอแนะไปด้วยท่าทีเกร็ง ๆ ในขณะที่เฟรนด์ชิพกำลังก้มหน้าอ่านเอกสารเหล่านั้นอย่างใจจดใจจ่อ

"เขาที่หมายถึง...คือฟาเรนน่ะเหรอ?"

เฟรนด์ชิพขมวดคิ้วถามกลับมา ทั้ง ๆ ที่เขาเข้าใจในคำพูดของเธอมาตั้งแต่แรกแล้ว น้ำขิงเงียบและก้มหน้าลงเล็กน้อย

"คงไม่มีประโยชน์อะไรหรอก เพราะน้องชายของฉันมันชอบเวลาที่ฉันล้มหรือตอนที่ฉันทำพลาด"

เฟรนด์ชิพอ่านเอกสารนั้นทีละใบ ๆ ด้วยใบหน้าที่ท้อใจ

"ท่านประธานกับฟาร์เกลียดกันมากเลยเหรอคะ?"

น้ำขิงตัดสินใจเอ่ยถามไปตรง ๆ ด้วยความข้องใจ

"เขาเกลียดฉันอยู่ฝ่ายเดียวต่างหาก"

เฟรนด์ชิพพูดต่อด้วยใบหน้านิ่ง ๆ

เขาเม้มปากแน่นอย่างไม่อยากจะพูดอะไรต่อมากกว่านี้ ซึ่งใบหน้าที่ลำบากใจของเขาก็ทำให้น้ำขิงไม่กล้าจะเอ่ยถามอะไรต่อ

"แล้ว 6 เดือนมานี้ฟาเรนมันไม่รู้เลยเหรอว่าเธอทำงานที่นี่?"

คนหน้านิ่งขมวดคิ้วถามเธอทันที

"ไม่รู้ค่ะ เขาค่อนข้างยุ่งเรื่องเรียนกับสนามแข่งนั้น"

น้ำขิงตอบไปตามตรง

"อ๋อ" เฟรนด์ชิพพยักหน้ารับอย่างไม่ถามอะไรต่อ

"อื้ม งั้นก็ไปเตรียมตัวเก็บข้าวของเถอะ"

เฟรนด์ชิพตอบเสียงเรียบไปอย่างไม่ได้ขัดขวางใด ๆ

"ขอให้เธอโชคดีนะ"

"ค่ะ"

เธอขานตอบและเดินออกไปจวนจะถึงประตูห้อง

"เธอ...ฉลาดกว่าที่ฉันคิดเอาไว้นะ"

จู่ ๆ เฟรนด์ชิพก็เอ่ยขึ้นพร้อมกับเงยหน้ามองทางน้ำขิงเล็กน้อย ทำให้เธอหยุดชะงักและหันกลับมามองเขานิ่ง

เพราะน้ำขิงรู้ดีว่า เอกสารที่เธอนำมาให้เฟรนด์ชิพมันสามารถทำลายเขาได้และก็ช่วยเขาได้เหมือนกัน

"หวังว่าพวกคุณจะเคลียร์กันได้ด้วยดีนะคะ"

เธอพูดทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้น ก่อนจะกำเช็คเงินสดเดินออกมาจากห้องของเขาในทันที

@คอนโดฟาเรน

หลังจากที่น้ำขิงเดินเข้ามาคอนโดยังไม่ทันจะปิดประตูได้สนิทเลย

"ไง ~"

ฟาเรนพูดขึ้นข้าง ๆ หูของคนตัวเล็กขณะที่เธอเพิ่งจะก้าวเข้ามาในห้องได้เพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้นเอง

"นี่..นาย"

น้ำขิงหันไปตำหนิเขา เพราะเธอสะดุ้งอย่างตกใจเล็กน้อย

"ขวัญอ่อนจังเลยนะ"

เขาพูดขึ้นเบา ๆ ข้าง ๆ แก้มของเธอ ซึ่งฟาเรนตอนนี้ก็เมาแบบกรึ่ม ๆ ได้ที่แล้ว

"นายดื่มตั้งแต่หัวค่ำเลยเหรอ?"

น้ำขิงเอ่ยถามไป เพราะกลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่จากตัวของเขาหึ่งมาแต่ไกลเลย

"ใช่…ก็ฉลองเรียนจบและก็เรื่องสนามแข่งด้วย"

ฟาเรนยิ้มออกมาอย่างมีความสุขมากเป็นพิเศษ

"ต่อจากนี้ฉันมีเวลาอยู่กับเมียมากขึ้นแล้วนะ เธอลาออกจากงานดีไหม"

คนตัวสูงยังคงมองเธอด้วยสายตาอ้อน ๆ แต่น้ำขิงไม่ตอบอะไรกลับไป เธอทำได้แค่พยักหน้ารับไปอย่างงั้น

"ฉันเลี้ยงดูเธอได้สบายเลยนะ"

ฟาเรนพูดขึ้นพร้อมกับโอบไหล่ของเธอก้าวเข้าไปในตัวคอนโด

แต่เดินเข้ามาไม่เท่าไหร่ เสียงเพลงและเสียงคนคุยกันดังสนั่นทั้งหญิงและชาย และเหมือนจะมีเสียงคนกระโดดลงสระน้ำอีกด้วย น้ำขิงชะงักเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองทันที

"อย่างอนแบบนี้ดิ ...ฉันทำตัวดีมาก ๆ เลยนะขิง ไม่ได้ยุ่งกับผู้หญิงคนไหนเลยจริง ๆ"

ฟาเรนดึงมือของน้ำขิงมากุมเอาไว้แน่น

"เดี๋ยวอีกสักพักฉันจะไล่พวกมันกลับแล้ว...ฉันจะรีบมานอนกอดเธอนะ"

ฟาเรนยิ้มแป้นก่อนจะหอมแก้มทั้งสองข้างของเธอ

"อื้ม"

น้ำขิงตอบไปแค่นั้น

"เธอกำลังทำให้ฉันหมดสนุกแล้วนะ"

เขาหน้าเสียเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเธอไม่ค่อยพอใจ

"ถ้าไม่มีฉันนายคงมีความสุขและก็สนุกกับชีวิตได้มากกว่านี้แน่" น้ำขิงพูดไปอย่างแฝงความนัยอะไรบางอย่าง

"ไม่เอาดิ ...ทำไมพูดแบบนี้"

ฟาเรนลูบหัวของเธอเบา ๆ และคว้ามากอดเอาไว้แนบอก

"ถ้าไม่มีเธอ...ฉันจะมีความสุขได้ยังไง? " เขาพูดก่อนจะจูบลงที่กลางหน้าผากของเธอ

"ฉันยอมเปลี่ยนเพื่อเธอแล้วนี่ไง...เธออย่าทิ้งฉันนะขิง"

ฟาเรนพ่นลมหายใจร้อน ๆ รดที่หน้าผากของเธอเบา ๆ

"ไปดื่มฉลองกับเพื่อนต่อเถอะ ฉันจะอาบน้ำ"

น้ำขิงตัดบทไปพร้อมกับผลักตัวของฟาเรนออกไป

ซึ่งฟาเรนก็จำใจเดินคอตกออกไปดื่มเหล้ากับเพื่อนรักของเขาต่อด้วยท่าทีเซ็ง ๆ เล็กน้อย

หลังจากที่เธออาบน้ำเตรียมจะนอนสักพัก น้ำขิงก็แอบไปชำเลืองดูปาร์ตี้ริมสระว่ายน้ำตรงระเบียงคอนโด

ซึ่งดูเหมือนว่ามันน่าจะจบลงแล้ว เพราะสาว ๆ บิกินีได้ทยอยกลับกันไปหมดแล้ว เหลือแค่อีกสองคนที่นั่งตักคลินต์ และก็ว่ายน้ำอยู่ในสระกับไทม์โซน

ซึ่งตั้งแต่น้ำขิงกลับมาถึงคอนโด ดูแล้วฟาเรนก็มีท่าทีเกร็ง ๆ กับสาว ๆ มากกว่าปกติ เขาเอาแต่ดื่มและคุยเล่นกับเพื่อนรวมถึงพยายามเลี่ยงสายตาไม่มองไปยังสาว ๆ ที่ว่ายน้ำ เต้นยั่ว ๆ อยู่ตรงหน้า

ซึ่งสาวแซ่บ ๆ ทั้งหมดที่จ้างมาก็เพื่อสนองความต้องการของไอ้คลินต์

หลังจากที่พวกเขาหยุดเที่ยวเพื่ออ่านหนังสือสอบปลายภาคในเทอมสุดท้ายอยู่นานเป็นอาทิตย์ พอถึงคราวปลดปล่อย มันก็เลยจัดเต็มแบบที่เห็น

"เชี่ยฟาร์…มึงเป็นเหี้ยอะไรเนี่ย?"

คลินต์ที่นัวกับสาวอยู่หันมาถามฟาเรนที่เอาแต่ดื่มเหล้าและมองไปที่ห้องนอนตัวเองอย่างยิ้ม ๆ

"กูพาสาว ๆ มาให้มึงสนุกด้วย แล้วดูมึงทำหน้าดิ"

คลินต์พูดและมองตรงไปยังห้องนอนตามสายตาของฟาเรน

"ทำหน้าอย่างกับกลัวแม่มึงมาเห็น"

คลินต์ที่เมา ๆ ก็เพ่งเล็งมองไปยังห้องนอนอย่างสงสัย

"เออจริง ปกติมึงลากไปกินตับ ตับ ๆ แล้วเนี่ย"

ไทม์โซนที่ขึ้นมาจากสระว่ายน้ำก็เอ่ยตอบแทนทันที