CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 84

EP.84 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน คนไว้ใจสุดท้าย...

หลังจากที่ทั้งคู่เงียบกันไปอยู่นาน น้ำขิงจึงเป็นฝ่ายเริ่มพูดขึ้นอีกครั้ง

"ถ้าฉันเหี้ยกับนายบ้าง เสร็จแล้วฉันก็ขอโทษ"

"นายจะหายโกรธเหมือนกันใช่ไหม?"

น้ำขิงถามกลับไปพร้อมกับจ้องมองเข้าไปในแววตาของคนตัวสูงที่ยืนอยู่เบื้องหน้าของเธอ

"ถ้าเป็นเธอ...ต่อให้โกรธแค่ไหนสุดท้ายก็ต้องหายอยู่ดีแหละ"

ฟาเรนตอบกลับมาอย่างหน้าเจื่อน ๆ

เขารู้ดีว่าน้ำขิงคงวางแผนอยากเอาคืนแน่ ๆ เพียงแต่เขาค่อนข้างมั่นใจว่าเธอจะไม่เอาตัวเองเข้าแลกกับผู้ชายคนอื่นแน่ ๆ

เขาเชื่อว่าเขารู้จักเธอดี แต่ว่า...จะแก้แค้นยังไงอันนี้เดาไม่ออกเลยจริง ๆ

"แต่ถ้าเธอไปเอาคนอื่นเพื่อประชดฉัน บอกไว้ก่อนว่าไอ้ผู้ชายคนนั้นมันไม่ตายดีแน่"

ฟาเรนพูดดักทางเอาไว้เลยด้วยท่าทีที่จริงจัง

"ฉันไม่ทำอะไรต่ำ ๆ แบบนายหรอก...ไม่ต้องห่วง"

น้ำขิงตอบไปด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง

"จะบอกให้นะ…สิ่งที่นายพูดมาทั้งหมดฉันไม่เชื่อมันเลยแม้แต่คำเดียว"

น้ำขิงตอบกลับเบา ๆ พร้อมกับส่ายหน้า

"นายทำไม่ได้หรอกฟาเรน!"

น้ำเสียงสั่น ๆ เปล่งออกมาทั้งน้ำตาคลอ

"รู้ได้ไง?"

ฟาเรนกระแทกเสียงกลับมาทันที แม้ว่าลึก ๆ เขาเองก็ยังไม่ค่อยมั่นใจมากนัก

"คนมักมาก ไม่รู้จักพอ ไม่มีสามัญสำนึกอย่างนายเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้หรอก"

คนตัวเล็กระบายความรู้สึกนึกคิดของเธอออกไปอย่างไม่ไว้หน้าของเขาแม้แต่น้อย

"ฉันดูเลวมากเลยเนอะ"

ฟาเรนหาวตอบกลับมาอย่างงัวเงีย ๆ เพราะเขาแทบไม่เคยต้องตื่นนอนเวลานี้เลยจริง ๆ

"ใช่"

น้ำขิงตอบเสียงแข็งกลับไปอย่างไม่ต้องคิดเลย

"แล้วฉันต้องทำยังไงเธอถึงจะเชื่อ?"

ฟาเรนขมวดคิ้วถามกลับไปอีกครั้ง

"ก็ไม่ต้องทำอะไร" เธอส่ายหน้าตอบไป

"โอ๊ย!!"

ฟาเรนถอนหายใจออกมาเสียงดังลั่น

"เธอจะพูดวกวนไปมาเพื่ออะไร มันน่ารำคาญ!"

ฟาเรนคว้าข้อมือเล็ก ๆ ของเธอเอาไว้

"ปล่อยนะ"

"อย่าเล่นตัวมากได้ไหม ฉันง่วงและเริ่มจะอารมณ์ไม่ดีแล้วนะ"

ฟาเรนคำรามลั่นอย่างหงุดหงิด ๆ ที่ง้อเท่าไหร่ พูดดียังไงเธอก็ไม่มีท่าทีจะยอมกลับด้วยสักที

"ฉันจะไปทำงาน" น้ำขิงพยายามสะบัดมือออก

"ถ้าคุยกันไม่รู้เรื่อง ก็ไม่ต้องไปทำ!"

ฟาเรนพูดอย่างตั้งใจมัดมือชกทันที

"ถ้าเธอไม่อยากให้ฉันไปเผาบริษัททิ้ง ก็ยอมกลับมาอยู่กับฉันซะ" ฟาเรนลากตัวน้ำขิงเดินมาจนถึงรถหรูของเขา

"ถ้าไม่อยากเดือดร้อนตัวเองและคนอื่นก็อย่ามาแข็งข้อกับฉัน" ฟาเรนพูดขึ้นอย่างข่มขู่เธอตามสไตล์ของเขา

"ฉันจะไปส่งและไปรับเธอด้วยตัวเอง"

ฟาเรนกดเปิดประตูรถและดันร่างบางเข้าไปนั่งในรถทันที

"ฉันพูดกับเธอดี ๆ แล้วเธอไม่ชอบเองก็ต้องใช้ไม้แข็งแบบนี้แหละ!"

ฟาเรนชักสีหน้าใส่เธอทันที เพราะเขาไม่ใช่คนใจเย็นที่สามารถง้อใครได้นาน ๆ แม้ว่าเรื่องนี้เขาจะเป็นคนทำผิดเองก็ตามแต่

"บอกมาสิว่าที่ทำงานเส็งเคร็ง ๆ ของเธอมันอยู่ไหน?"

ฟาเรนเปิดประตูขึ้นมานั่งบนรถและเตรียมจะขับออกไปทันที

-บนรถ-

"ฉันจะกลับไปอยู่กับนายก็ได้"

"แต่มีข้อแม้ว่านายห้ามมายุ่งกับเรื่องงานของฉันเลย…แบบนี้โอเคไหม?"

เธอตั้งใจถามออกไปตรง ๆ เพราะถ้าฟาเรนรู้ว่าเธอได้งานที่บริษัทของที่บ้านเขา เธอคงไม่มีโอกาสได้ทำงานนี้แน่ ๆ

"ทำไม?"

ฟาเรนจอดรถหน้าบริษัทแห่งหนึ่งตามที่เธอบอกเขาเอาไว้

ต่อให้หลับไปแล้วฟาเรนก็เอาจนได้นั่นแหละ เรียกได้ว่าขาถ่างไปทำงานแทบจะทุกวัน

แต่เธอก็ต้องยอม เพื่อความสุขสบายในภายหน้า

เธอเก็บเงินได้เกือบครึ่งหนึ่งของเงินที่จะนำไปไถ่ที่ดินของแม่ได้แล้ว เพราะฉะนั้นอะไรที่เป็นผลประโยชน์ เธออดทนสู้ได้หมดนั่นแหละ

แต่สิ่งหนึ่งที่เลี่ยงไม่ได้แล้วจริง ๆ คือความผูกพันระหว่างเธอกับฟาเรน ที่นับวันมันยิ่งมีมากขึ้น แม้ว่าจะพยายามหักห้ามใจแต่มันก็ยากเหลือเกิน

"เพราะว่าโลกใบนี้มันใจร้ายกับฉันก่อน..."

"งั้นฉันขอ…เป็นคนเห็นแก่ตัว...บ้างก็แล้วกันนะ"

เธอพูดขึ้นเบา ๆ ขณะที่มองดูใบหน้าหล่อเหลาของคนข้าง ๆ ที่ยังคงหลับสนิท

ในเช้าตรู่ของวันทำงาน เธอรีบตื่นขึ้นและหยิบเอกสารที่เตรียมเอาไว้ ก่อนจะย่องออกจากคอนโด ไปทำงานเช่นทุก ๆ วัน

@ที่ทำงาน

"ว่าไงน้ำขิง ขอพบฉันมีอะไรรึเปล่า?"

ประธานบริษัทเงยหน้าขึ้นถามเธออย่างแปลกใจ เฟรนด์ชิพมองเอกสารในมือของเธอและขมวดคิ้วเล็กน้อย

"ขอโทษล่วงหน้า ถ้าหากสิ่งที่ดิฉันรู้มันจะเป็นการละลาบละล้วงข้อมูลของทางบริษัทมากจนเกินไป"

เธอเกริ่นนำก่อนด้วยท่าทีลำบากใจเล็กน้อย

"ว่ามาได้เลย ยังไงเธอก็ถือว่าเป็นคนในบริษัทของเราแล้ว"

เขาพยักหน้ารับอย่างอนุญาต

"หลังจากที่ทำงานมานานเกือบครึ่งปี มันทำให้ดิฉันรู้เรื่องที่บริษัทของเราเสี่ยงจะถูกนักลงทุนหลาย ๆ คนฟ้องร้องเกี่ยวกับที่ดินสนามแข่งรถย่านใจกลางเมือง"

เธอค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นสบสายตาเรียบนิ่งของคนตรงหน้าอย่างหวั่น ๆ

"ในมือของฉันเป็นข้อมูลสำคัญทั้งหมดของสนามแข่งรถที่คุณเฟรนด์ชิพต้องการ"

น้ำขิงกำเอกสารนั้นอย่างมือสั่น ๆ

เธอแอบถ่ายเอกสารข้อมูลสำคัญของฟาเรนเอาไว้ในตอนที่เขาหลับหรือออกไปนอกคอนโด โดยที่เจ้าตัวไม่คิดสงสัยอะไรเธอเลยแม้แต่น้อย

"ทำไมถึงเลือกจะช่วยฉันล่ะ?"

ประธานหนุ่มรุ่นพี่ชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถามเธอไปตามตรงอย่างข้องใจ

"เธอกำลังหักหลังฟาเรนอยู่ รู้ใช่ไหม?"

เฟรนด์ชิพถามขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

"ดิฉันขอ...เงินสด 1 ล้านบาทแลกกับเอกสารทั้งหมดนี้ค่ะ"

น้ำขิงเอ่ยตอบไปอย่างเสียงสั่น ๆ