CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 83

EP.83 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน นิยามรักคนสารเลว

"แล้วฉันต้องทำยังไงอะ?"

เขาเอ่ยถามเธอไปตามตรงเพราะไม่รู้จริง ๆ

"ก็ไม่ต้องทำอะไร"

น้ำขิงผลักตัวของฟาเรนออกไปจากห้องของเธอทันที

"ต้องให้กราบขอโทษเลยไหม?"

ฟาเรนประชดประชันใส่เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเพิกเฉยต่อคำขอโทษของเขา

"…."

เธอถอนหายใจกลับไปพร้อมกับจะดึงประตูปิด

"ฉันแทบไม่เคยต้องขอโทษใครเลยนะเว้ย"

คนตัวสูงบ่นขึ้นเบา ๆ

"ก็ไม่ต้องทำสิ...ฉันไม่ได้ต้องการ"

เธอพูดพร้อมกับดึงประตูปิดลง แต่ฟาเรนดันเอามือของเขามาขวางเอาไว้ ทำให้เขาโดนประตูหนีบเข้าไปแบบจัง ๆ

"เฮ้ย นี่นายเป็นบ้าอะไรของนาย?"

น้ำขิงรีบดึงประตูออกมาทันทีเพราะไม่คิดว่าเขาจะเอามือมาขวางไว้แบบนี้

หลังฝ่ามือหนาของเขาเป็นรอยช้ำ ๆ อย่างเห็นได้ชัด แต่ฟาเรนยังคงยืนมองเธอด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง น้ำขิงทำได้แค่มองที่ฝ่ามือที่สั่น ๆ ของฟาเรนอย่างตกใจ และทำอะไรไม่ถูกเลย

"ฉันเจ็บมากพอที่เธอจะหายโกรธได้รึยัง?"

เขาเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงและแววตาวิงวอนต่อเธอ

"แค่มือของนาย...มันไม่พอหรอก"

น้ำขิงกัดฟันพูดออกไปอย่างชัดถ้อยชัดคำ

"นายกลับไปเถอะ...เพราะต่อให้ไม่มีฉันนายก็มีผู้หญิงล้อมหน้าล้อมหลังตั้งมากมาย"

น้ำขิงพูดอย่างไม่ใส่ใจอะไร

"กับคนอื่นฉันแค่สนุก ๆ เท่านั้น…เธอจะอะไรนักหนาวะ?"

ฟาเรนพูดพร้อมกับสะบัดฝ่ามือที่แดงช้ำจนเริ่มม่วง เพราะถูกปิดประตูทับใส่อย่างแรงพอสมควร

"แล้วจะต้องมีผู้หญิงของนายอีกกี่สิบคนที่มาตามรังควานฉันแบบนี้?"

เธอถามกลับไปตามตรงอย่างข้องใจ

ฟุ่บ! ฟาเรนผลักคนตัวเล็กเข้าไปในห้อง

"มันจะไม่มีใครกล้าอีกแน่"

เขาพูดอย่างหนักแน่นใส่หน้าของเธอพร้อมกับปิดประตูห้องอย่างเต็มแรง

"เพราะถ้าใครกล้ามายุ่งกับเมียของฉันอีก...ฉันไม่เอามันไว้แน่" ฟาเรนยืนยันกับเธออย่างหนักแน่น ฝ่ามือหนาของเขาประคองใบหน้าของเธอเอาไว้

"เมียงั้นเหรอ?"

น้ำขิงกัดฟันแน่นและแสยะยิ้มใส่เขาไปอีกครั้ง

"ที่จริงแล้ว..."

คนตัวเล็กจ้องมองเข้าไปในแววตาคมกริบของคนตรงหน้าเธอนิ่ง ๆ

"นายเลิกโทษคนอื่นสักทีเถอะ...และที่ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ก็เพราะนายมันไม่รู้จักพอสักทีไง!"

คนตัวเล็กมองใบหน้าของเขาอย่างท้อใจ

"…."

ฟาเรนกลืนน้ำลายอึกใหญ่อย่างพูดไม่ออกเลย หลังจากที่ได้ยินประโยคนั้น

"ถ้าหยุดไม่ได้!"

"ถ้ายังรักสนุก!"

"นายก็ไม่ต้องมีฉันอยู่ข้างกายหรอก!"

คนตัวเล็กขึ้นเสียงตวาดใส่จอมโหดไปด้วยอารมณ์ที่โกรธจัด

น้ำใส ๆ ไหลออกจากดวงตากลมโตของเธออย่างเลี่ยงไม่ได้

"ไปหาผู้หญิงที่สวยกว่า ดีกว่าเอาข้างหน้าเถอะ"

เธอพูดไปทั้งน้ำตา ก่อนจะเปิดประตูและผลักตัวของเขาออกไปจากห้องอีกครั้ง

"ฉันว่านายหาใครสักคนมาแทนที่ฉันได้ไม่ยากหรอก...ฟาเรน" น้ำขิงปิดประตูใส่หน้าของเขาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ฟาเรนไม่ขัดขวางใด ๆ เขาเอาแต่นิ่งและไม่ตอบโต้อะไรทั้งนั้น

ปัง!! แกร็ก!

เธอปิดประตูพร้อมกับกดล็อกทันที ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งพิงประตูร้องไห้ออกมาอย่างกลั้นเอาไว้ไม่ไหวอีกแล้ว

คนที่อยู่หน้าห้องยังคงไม่ยอมเดินไปไหน เขาเองก็ทรุดตัวลงนั่งพิงที่หน้าประตูห้องเช่นเดียวกันกับเธอ

"ฉันมันโง่เองจริง ๆ ที่รู้ว่านายมันเหี้ยมากแค่ไหน...แต่ก็ยังปล่อยตัวปล่อยใจรักคนสารเลวอย่างนายไปได้"

เธอพูดเบา ๆ กับตัวเองพร้อมกับปาดน้ำตาแบบลวก ๆ

ทุกคำพูดของน้ำขิง ฟาเรนเองก็ได้ยินมันทั้งหมด

ซึ่งผู้ชายสารเลวของเธอคนนี้ จู่ ๆ ก็รู้สึกแย่ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

เขารู้สึกกับน้ำขิงอย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับใครที่ไหนมาก่อน แต่เขายังไม่อยากเสียความเป็นเพลย์บอยนี้ไป

สำหรับฟาเรนแล้ว เขาไม่เคยจริงจังกับใครมาก่อน…

น้ำขิงน่าเบื่อก็จริง แต่มันเป็นเหมือนความน่าเบื่อที่ขาดไปไม่ได้อีกแล้ว

คนตัวเล็กตอบกลับไปเสียงเรียบ พร้อมกับส่งคืนไปทันทีอย่างไม่คิดเสียดายเลยสักนิด

"จะยอมจ่ายเพื่อคนที่น่าเบื่ออย่างฉันทำไม?"

เธอพูดไปตามตรงอย่างไม่เข้าใจสิ่งที่ฟาเรนต้องการ

เธอถอนหายใจและผลักคนตัวสูงให้ถอยออกไป ก่อนจะเดินมาล็อกห้องปิดประตูหอพักอย่างแน่นหนา

"แต่ฉันรักเธอไง ไม่ได้รักผู้หญิงคนอื่น ~"

ฟาเรนกัดริมฝีปากและเอ่ยออกมาเสียงดังฟังชัดเจน

เคร้ง ~

กุญแจที่น้ำขิงถืออยู่หล่นลงไปที่พื้นทันทีที่ได้ยินคำว่ารักจากคนอย่างเขา

น้ำขิงก้มลงเก็บกุญแจ แต่พอเงยขึ้นมา ฟาเรนก็ยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ ๆ เธอ สายตาคมคายคู่นั้นจ้องมองที่เธอแตกต่างไปจากเมื่อก่อน

"รักของนาย คือการนอกกายนอกใจกันแบบนี้เหรอ?"

น้ำขิงขมวดคิ้วถามกลับไปเสียงสั่น

ฟาเรนก้มหน้าลงเล็กน้อย จริง ๆ เขารู้นานแล้วว่าคนตรงหน้าต้องการอะไร

เพียงแต่เขายังไม่พร้อมที่จะหยุดจริง ๆ และอายที่จะถูกเพื่อนของตัวเองล้อเรื่องนี้

เพราะตอนที่วินด์เซอร์คบกับไอรีน ฟาเรนเล่นใหญ่ไปเยอะ

ไทม์โซนคงไม่ใช่ปัญหา แต่คลินต์นี่สิมันคงหัวเราะเยาะเสืออย่างเขาแน่ ๆ

"ฉัน...เปลี่ยนให้เธอได้นะ"

ฟาเรนพูดขึ้นอย่างตะกุกตะกักเล็กน้อย

"ฉันค่อย ๆ เปลี่ยนให้ได้ แค่เธอบอกมาว่าอยากให้ฉันเปลี่ยนอะไร?"

เขาพูดกับเธออีกครั้ง ยืนยันขึ้นมาอย่างหนักแน่นและแววตามองไปที่น้ำขิงอย่างมุ่งมั่น

"…."

น้ำขิงน้ำตาคลอพร้อมกับส่ายหน้า

เพราะไม่อยากฟังในสิ่งที่เขาพูดอีกต่อไปแล้ว

"นายทำไม่ได้หรอกฟาร์"

เธอเอ่ยออกไปอย่างแผ่วเบา

ฟุ่บ!

ฟาเรนจับใบหน้าของเธอเข้ามาจูบอย่างแผ่วเบา ฝ่ามือหนาลูบเช็ดคราบน้ำตาของเธอเบา ๆ

"ทำได้! ฉันไม่เอาใครเลยก็ได้ถ้าได้นอนกอดเธอทุกวัน"

ฟาเรนดึงน้ำขิงเข้ามากอดเอาไว้แน่น