ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 699

“ในอนาคตคงต้องเรียกคุณว่าคุณหญิงแล้ว ผมรู้สึกเสียใจมากเลย เรียกยังไงก็เรียกไม่ออก”

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็จงใจให้ญาธิดามีสีหน้าลำบากใจ

ภวินท์ปกป้องเธอโดยดึงเธอมาอยู่ด้านหลังตัวเอง และยกแก้วขึ้นเพื่อแสดงท่าทางของเขา "คุณคณิน เชิญตามสบายเลยครับ และขอโทษที่ไม่ได้ออกมาต้อนรับด้วยตัวเองนะครับ"

เมื่อคณินเห็นว่าเขายังคงเย็นชาอยู่ จึงขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ “คิดไม่ถึงว่า หลังจากที่แต่งงาน คุณก็ยังคงเป็นแบบนี้ ต่อไปนี้ ธิดาต้องเผชิญกับหน้าแบบนี้ของคุณทุกวัน น่าสงสารจริงๆ”

ใบหน้าของภวินท์มืดมนลงอีกครั้ง สายตาพิฆาตคู่หนึ่งก็แวบผ่านหน้าของเขา "เรื่องระหว่างสามีและภรรยาของเรา คุณคณินไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ"

หลังจากที่คณินได้ยินแบบนั้น ก็โบกมือ "ใครจะสนเรื่องเล็กๆน้อยๆของพวกคุณกัน ผมก็มีงานต้องทำนะ”

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็ก้มศีรษะลงและจูบผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา ทำให้ผู้หญิงหัวเราะคิกคักไม่หยุด

ญาธิดายกแก้วไวน์ขึ้นขวางระหว่างเขาสองคนในเวลาที่เหมาะสม เธอจับมือภวินท์ไว้ และเปลี่ยนหัวข้อ "คุณคณินมาพูดคุยด้วยอารมณ์ที่ดีแบบนี้ ดูเหมือนว่าโครงการ EAST Residencesได้เริ่มดำเนินการแล้วสินะคะ"

“ถึงผมจะไม่ไว้หน้าสามีของคุณ แต่ผมก็ต้องไว้หน้าคุณอยู่แล้ว” คณินยิ้มกว้างขึ้น “หลังจากงานแต่ง อย่าลืมมาที่บริษัทเพื่อเซ็นสัญญานะครับ คุณต้องมาด้วยตัวเองนะครับ มิฉะนั้น ผมจะไม่เซ็น "

“ไว้วันหน้า ผมจะไปบริษัทของคุณคณิน เพื่อคุยรายละเอียดด้วยตนเองอย่างแน่นอนครับ” เสียงเยือกเย็นของภวินท์ดังขึ้นอีกครั้ง

“ไม่เอาน่า!” คณินทนไม่ไหวแล้ว ยกมือขึ้นและดันญาธิดาเข้าไปในอ้อมแขนของภวินท์ “ภวินท์ ผมไม่สนใจหญิงสาวที่แต่งงานแล้ว คุณช่วยเลิกคิดเรื่องแบบนี้ได้ไหม!”

ที่มุมของสถานที่งาน ธีทัตมองดูคู่บ่าวสาวบนเวทีด้วยความเจ็บปวด เขายกมือขึ้นและดื่มไวน์แดงในแก้ว

ตอนที่เขาและธิดาแต่งงานกัน เธอไม่เคยมีรอยยิ้มบนใบหน้าเลย!

เขาสามารถให้สิ่งที่ภวินท์ให้เธอได้ แต่ทำไมสุดท้ายแล้วเธอถึงเลือกภวินท์ล่ะ!

ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกมีไฟขึ้นในใจ และปลายนิ้วก็จับคอแก้วไวน์แน่นโดยไม่รู้ตัว จากนั้นเสียงแก้วแตกก็ดังขึ้น แก้วหักแตกเป็นสองส่วน และทันใดนั้น ก็มีเสียงพูดของหญิงสาวมาจากด้านข้างของเขา……

“ขอโทษครับ” ในเวลาเดียวกันเขาขอโทษอย่างเป็นกันเอง เขาเหลือบมองผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเขา และหลังจากที่เหลือบมองไปเพียงครั้งเดียว เขาก็ไม่สามารถละสายตาจากไปได้

หญิงสาวน่าจะดื่มเยอะไป ในขณะนี้ ใบหน้าที่สดใสของเธอเป็นสีแดง ใต้คิ้วที่ขมวดเล็กน้อยของเธอนั้น มีดวงตาที่บริสุทธิ์และสดใสคู่หนึ่งอยู่

ใบหน้าที่สวยงามของเธอซ้อนทับกับใบหน้าของญาธิดา สะท้อนให้เห็นอย่างลึกซึ้งในดวงตาของธีทัต

ผู้หญิงคนนี้เป็นญาธิดาเมื่อหกปีก่อนชัดๆ!

ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ จู่ๆเขาก็คว้ามือหญิงสาวแล้วถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "คุณเป็นใครกันแน่?"

“ฉัน…...” หญิงสาวสบตากับดวงตาที่เย็นชาของเขา ชักมือของตัวเองกลับด้วยความตกใจและกลัว และตอบด้วยความสั่นเทา “พ่อของฉันคือสุรวุฒิ พิลากุลจากJH Real Estate ฉันคือขวัญตาค่ะ”

เมื่อเห็นใบหน้าที่หวาดกลัวของเธอ หัวใจที่อ่อนไหวของธีทัตก็ถูกสะกิด และเขาก็ปล่อยมือของขวัญตา ตาของเขาจ้องไปที่กระโปรงของเธอ และพูดอธิบายอย่างอ่อนโยน "อย่ากลัวเลยครับ ผมแค่อยากจะชดเชยกระโปรงใหม่ให้คุณเท่านั้นเองครับ”

ไวน์แดงหกใส่ชุดเดรสสีขาวบริสุทธิ์ของเธอ ทิ้งคราบไวน์แดงไว้อย่างชัดเจน ขณะที่เธอรีบดึงทิชชูออกมาเช็ดเธอไม่ลืมที่จะปลอบธีทัต

“ไม่เป็นไรค่ะ คนขับรถกำลังมารับฉันค่ะ ไม่ได้ลำบากอะไรเลย”

เธอเคยเห็นผู้ชายที่สุภาพและสง่างามหลายคน แต่ส่วนใหญ่เกิดในครอบครัวนักวิชาการ และนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นผู้ชายอย่างธีทัตที่ยังคงสง่างาม และนี่ยังเป็นครั้งแรกที่เธอเจอ

ผู้ชายคนนี้มีทั้งเสน่ห์ของคนที่ประสบความสำเร็จและความอ่อนน้อมถ่อมตนที่เธอชอบ เธออดไม่ได้ที่จะเอนตัวและมองดูใบหน้าที่บอบบางของเขาอย่างระมัดระวัง และหัวใจของเธอก็เต้นผิดจังหวะโดยไม่รู้ตัว

กลิ่นหอมหวานอันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของหญิงสาวลอยเข้าไปในโพรงจมูกของธีทัต ในความฝันของเขาภาพที่ได้เห็นญาธิดาเป็นครั้งแรกค่อยๆปรากฏขึ้น ญาธิดาในตอนนั้น ก็มีกลิ่นแบบนี้บนร่างกายของเธอ ซึ่งเป็นกลิ่นที่ทำให้เขารู้สึกดมแล้วสบาย

เขาค่อยๆลืมตาขึ้น และหันไปทางดวงตาที่สดใสของขวัญตา ด้วยความสะลึมสะลือ ใบหน้าที่เขาคิดถึงตลอดเวลาก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขาอีกครั้ง

จู่ๆ เขาก็อ้าแขนออกและดึงผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขาเข้ามาที่แขนของเขา ริมฝีปากบางของเขาขยับเข้าใกล้ริมฝีปากที่อ่อนนุ่มของเธอมากขึ้นเรื่อยๆ

“คุณธีทัต!” ขวัญตาอุทานออกมา มือเล็กดันหน้าอกของเขาออกไปโดยสัญชาตญาณ ใบหน้าแดงของเธอเต็มไปด้วยความเขินอายและวิตกกังวล

ธีทัตเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า เมื่อกี้เขาเสียมารยาท แววตาเมื่อสักครู่ของเขาก็หายวับไป และเมื่อเขามองดูเธออีกครั้งมีเพียงความรู้สึกมึนเมาในดวงตาของเขาเท่านั้น "ดูเหมือนว่า ผมคงเมาแล้วจริงๆ"

ตอนที่ขวัญตาอยู่ในงานแต่งงาน เธอเห็นเขาที่ดื่มไวน์แก้วแล้วแก้วเล่า ไม่ต้องคิดก็รู้ว่า ตอนนี้ เขาถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์ครอบงำแล้ว

“คุณธีทัต คุณเมามากแล้ว ฉันว่า ฉันควรพาคุณกลับไปพักผ่อนก่อน มิเช่นนั้น…...”

ก่อนที่เธอจะพูดจบ ธีทัตคว้าเอวของเธอแล้วพาเธอเข้าไปในห้างสรรพสินค้า "เรื่องที่เคยรับปากไว้ ผมจะไม่ผิดคำพูดอย่างแน่นอน วันนี้ผมต้องชดใช้ กระโปรงที่เหมาะสมกับคุณให้อย่างแน่นอน"

เนื่องจากขวัญตาตัวไม่ค่อยสูงนัก เมื่ออยู่ในอ้อมแขนของเขา เธอก็ได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นแรงของเขา

น้ำเสียงที่เอาแต่ใจเล็กน้อยของธีทัตยังคงก้องอยู่ในหูของเธอ มุมปากของเธอยกยิ้ม เผยให้เห็นรอยยิ้มที่ขี้อาย และเธอก็เอื้อมมือออกไปพยุงร่างกายที่สั่นเทาเล็กน้อยของเขา