ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 700

เดิมทีขวัญตาต้องการซื้อกระโปรงธรรมดาเท่านั้น เพื่อที่จะได้พาธีทัตกลับบ้านโดยเร็วที่สุด แต่หลังจากเดินผ่านร้านค้าหลายแห่งติดต่อกัน ธีทัตก็ยังไม่พอใจ

“คุณธีทัต ถ้าเดินต่อไปอีกคือพื้นที่หรูหราระดับไฮเอนด์แล้ว เอาอย่างนี้ไหม พรุ่งนี้ค่อยไปดูห้างอื่นกัน ฉันจะพาคุณกลับไปพักผ่อนก่อน”

ขณะที่เธอพูด ธีทัตโบกมือ เดินโซเซเข้าไปในประตูร้าน และหลังจากเดินไปรอบๆ ดวงตาของเขาก็จับจ้องไปที่ชุดเดรสสีขาว

เธอเหมาะกับการใส่กระโปรงสีขาวเหมือนธิดา……

หลังจากที่ความคิดผุดขึ้นมาในหัวของเขา เขาก็ชี้ไปที่พนักงานทันทีและกล่าวว่า "หาไซซ์ที่เหมาะสมกับผู้หญิงคนนี้ให้หน่อย"

“ขอโทษนะคะ คุณผู้ชาย” พนักงานประหม่าเล็กน้อย “ชุดนี้เหลือเพียงไซซ์ที่เล็กที่สุดตัวเดียวเท่านั้นค่ะ มันคือไซซ์ที่นางแบบใส่เดินบนรันเวย์ ไม่ใช่ไซซ์ของคุณผู้หญิงคนนี้ค่ะ ลองดูสินค้าอื่นๆก่อนไหมคะ”

ไร้สาระ! นี่มันไซซ์ของธิดาชัดๆ!

ตอนที่เขาเห็นธิดาเป็นครั้งแรก เธอสวมใส่ชุดแบบนี้ จำไม่ผิดแน่ๆ

เขาขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิด “ให้เธอลองใส่ดู เธอจะต้องใส่มันได้อย่างแน่นอน!”

ขวัญตาช่วยพยุงเขาไปนั่งบนโซฟา แล้วเธอถึงจะมีเวลาดูกระโปรงที่เขาเลงไว้ เธอต้องยอมรับว่าธีทัตนั้นตาถึง กระโปรงนี้เรียบง่าย สง่างาม และตัดเย็บอย่างดี เป็นสไตล์ที่เธอโปรดปราน

เธอยิ้มอ่อนๆให้กับพนักงาน และอธิบายอย่างเขินอายว่า "ขอโทษนะคะ พอดีเขาดื่มมากไปหน่อย ขอฉันลองกระโปรงนี้หน่อยนะคะ ถ้ามันเสียหาย ฉันจะจ่ายค่าชดใช้เต็มจำนวนเลยค่ะ"

"ทว่า ทางร้านของเรามีข้อบังคับว่า สินค้าชิ้นนี้ไม่อนุญาตให้ทดลองใส่ค่ะ ต้องจ่ายเงินแล้วซื้อกลับไปเท่านั้นค่ะ" พนักงานกล่าวต่อ

“ถ้าเป็นอย่างนั้น งั้นฉันขอดูสินค้าอื่น…...”

“ไม่ต้อง! เอาตัวนี้แหละ!” ธีทัตหยิบการ์ดออกมา “ซื้อกลับเลย”

เมื่อพนักงานได้ยินเขาพูดเช่นนี้ ก็ถอดกระโปรงออกจากบูธ บรรจุใส่ถุงอย่างระมัดระวัง แล้วส่งให้ขวัญตา "สินค้าที่ซื้อไปแล้ว ทางร้านไม่สามารถคืนเงินหรือแลกเปลี่ยนสินค้าได้นะคะ ขอบคุณที่มาอุดหนุนค่ะ"

ร่างกายของธีทัตโซเซมากขึ้นเรื่อยๆ และในที่สุด ร่างกายทั้งหมดก็แขวนอยู่บนร่างของขวัญตา เธอเรียกชื่อของเขาเสียงต่ำ และธีทัตก็ทำเพียงตอบกลับเสียงเบา

“คุณธีทัต ที่อยู่……”

“ส่งผมไปพักผ่อนที่โรงแรม” ธีทัตกระซิบข้างหูของเธอ “คุณใส่ชุดนี้ให้ผมดูหน่อยได้ไหม ผมอยากเห็นด้านดีที่สุดของคุณ”

ด้านที่ไร้กังวลและเปล่งปลั่ง

กลิ่นหอมของไวน์หลงเหลืออยู่ในโพรงจมูกของเธอ และเสียงที่เย้ายวนของผู้ชายก็อยู่ที่ข้างหูของเธอ หัวใจของขวัญตาเต้นเร็วมาก และเธอตอบกลับไปเบาๆว่า "ตกลง"

โชคดีที่ชั้นบนสุดของStarlight MallคือStarlight Hotel เธอพาธีทัตขึ้นไปบนสุดโดยง่ายดาย จนกระทั่งเธอวางเขาลงบนเตียง ป้อนน้ำให้เขาสองสามจิบ ในที่สุดเธอก็โล่งอก

“คุณธีทัต ขอบคุณที่ซื้อกระโปรงให้ฉันในวันนี้ คุณพักผ่อนเถอะ ฉันกลับก่อนนะ”

หลังจากพูดจบ เธอก็หันหลังเตรียมจะออกไป แต่จู่ๆข้อมือของเธอก็ถูกคว้าโดยชายที่อยู่บนเตียง "ไปลองสวมกระโปรงดูว่าใส่ได้ไหม ผมจะรอคุณอยู่ที่นี่"

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็เดินเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกระโปรงในมือ

ไม่นาน ขวัญตาก็ออกมาจากห้องน้ำ นิ้วของเธอผสานกันแน่น และเธอก็มองไปที่ธีทัตอย่างคาดหวัง

เธอยังคงสวมชุดที่ไวน์แดงหกใส่ พับชุดสีขาวที่เพิ่งซื้อเมื่อวานนี้และใส่กลับเข้าไปในกล่อง

ก่อนที่เธอจะจากไป จู่ๆประตูห้องน้ำที่อยู่ข้างหลังเธอก็ถูกเปิดออก และเสียงที่ไม่แยแสของธีทัตก็ดังขึ้น “คุณจะไปไหนแต่เช้า”

“แน่นอนว่าต้องกลับบ้านสิ” เธอหยุดชะงัก หายใจเข้าลึกๆ และแสร้งทำเป็นผ่อนคลาย “อ้อ จริงสิ กระโปรงเมื่อวานฉันลองใส่ไปแค่ครั้งเดียว เดี๋ยวคุณจะทำอะไรกับมันก็ได้ตามใจ สิ่งที่ไม่ใช่ของฉัน ฉันไม่สนใจ”

“ในเมื่อให้คุณไปแล้ว มันก็เป็นของคุณ” ธีทัตพูดแล้วไปหยิบกระโปรง และเดินไปหยุดอยู่ข้างหน้าเธออย่างรวดเร็ว “ไปทักทายคุณลุงก่อน เดี๋ยวเรากลับไปที่ตระกูลกรเวชโดยตรง”

ขวัญตาหยุดนิ่งอยู่กับที่

“ในเมื่อคุณเป็นของผมแล้ว ผมควรรับผิดชอบคุณ และให้สถานะกับคุณ” เขาพูดเบาๆ

“คุณธีทัตต้องการให้สถานะกับฉัน หรือต้องการให้สถานะคุณญาธิดา?” เธอเงยหน้าขึ้นและถาม

ธีทัตเม้มปากไม่พูดอะไร

“ถ้าเพื่อคุณญาธิดา คุณไม่จำเป็นต้องทำ ฉันคือขวัญตา ไม่ใช่ญาธิดา” ใบหน้าของเธอมีรอยยิ้มที่ขมขื่น “ฉันเป็นผู้ใหญ่แล้ว คำว่ารับผิดชอบ คุณเก็บไว้ให้เด็กสาวที่อ่อนต่อโลกเถอะ”

“เดี๋ยวก่อน” ธีทัตคว้าข้อมือของเธอแน่น ท่าทางดูจริงจังมาก “อย่างน้อย ตอนนี้ผมก็รู้ชัดเจนแล้วว่าคุณไม่ใช่ธิดา คุณเป็นคุณผู้หญิงในอนาคตของตระกูลกรเวช”

ไม่ว่าเธอจะเป็นใคร เพียงแค่เธอคล้ายธิดา มันก็เพียงพอสำหรับเขาแล้ว

เมื่อขวัญตาได้ยินแบบนั้น คิ้วที่ขมวดเป็นปมก็ค่อยๆคลายออก