ที่เกินจริงคือหลังจากเดินเข้าไปแล้ว เทอรี่พากลุ่มของพวกเขาขึ้นรถจริงๆ
เทอรี่ยิ้ม “ขออภัย ที่นี่ใหญ่เกินไป ถ้าเดิน เกรงว่าอาจต้องใช้เวลาหลายสิบนาที”
ญาธิดายิ้มเล็กน้อยตอบกลับ แต่ในใจกำลังแอบบ่น
ถ้าเธออยู่ที่นี่ จะต้องเป็นบ้าไม่ช้าก็เร็ว
ญาธิดานั่งอยู่ในรถ แต่สายตากลับเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง
ไม่เพียงแต่ภายนอก แต่กำลังคนที่ลาดตระเวนในคฤหาสน์ก็มีเยอะมาก โดยพื้นฐานจะมีคนประจำการหนึ่งคนในทุกๆ ไม่กี่สิบเมตร แต่ละคนดูกำยำแข็งแกร่ง
กล้องวงจรปิดในบริเวณใกล้เคียงยิ่งมีมากขึ้นไปอีก
ถ้ามีใครกล้าบุกเข้ามาที่นี่ เกรงว่าจะรอดชีวิตได้ยาก
ญาธิดาเก็บรายละเอียดที่อยู่ตรงหน้าเข้าในสายตาเงียบๆ ประมาณ 10 นาทีในที่สุดทั้งกลุ่มก็มาถึงปราสาทเล็กที่อยู่ใจกลางสุด
ลงจากรถและเดินไปได้ไม่กี่นาที ญาธิดาและคนอื่นๆ จึงมาถึงห้องนั่งเล่น
ขณะรับประทานอาหารร่วมกับพวกเขา เทอรี่ได้แนะนำประวัติของคฤหาสน์และตั้งคำถามเกี่ยวกับธุรกิจเป็นครั้งคราว
ญาธิดายิ้มตอบนิ่งๆ บางครั้งภวินท์ก็เสริมแทนเธอ
ขวัญตาเพียงทานสเต็กในจานไปเงียบๆ ไม่ได้มีส่วนร่วมในการสนทนาของพวกเขา สวมบทบาทเป็นผู้ช่วยของพวกเขาอย่างจริงจัง
หลังจบมื้ออาหาร เทอรี่พอใจกับทั้งสองคนมาก
นี่คือช่วงเวลาที่เขากำลังขาดคน แล้วมาเลน่าก็ชอบโจอี้ที่อยู่ตรงหน้าด้วย
ตอนนี้เขาได้เปรียบมากกว่า
หลังอาหารเย็น เทอรี่พาพวกเขาไปที่สวน
ตอนนี้เมือง Lเป็นฤดูใบไม้ผลิ อุณหภูมิกำลังพอดี ดอกกุหลาบในสวนยิ่งสวยสะพรั่ง ซึ่งทั้งหมดล้วนเป็นพันธุ์ล้ำค่าและหายาก
ญาธิดาจับพิรุธการเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าเทอรี่ ได้ จึงเข้าใกล้ขวัญตาขณะที่เทอรี่ไม่ทันสังเกตและถามว่า “ขวัญ เกิดอะไรขึ้นเหรอ”
“ฉันแน่ใจว่าเมื่อครู่มีคนจับฉัน” ขวัญตาบอก
ญาธิดาขมวดคิ้ว นึกไปถึงสีหน้าที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยของเทอรี่เมื่อครู่ เธอเดาว่าต้องมีอะไรแปลกๆ อยู่ในนั้น
“ธิดา ฉันอยากไปดูหน่อย บางทีอาจจะหาเบาะแสอะไรได้”
ตอนแรกญาธิดายังค่อนข้างลังเล ไม่อยากให้ขวัญตาตกอยู่ในอันตราย แต่ขวัญตายืนยันซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าตัวเองจะไม่ประมาท สุดท้ายญาธิดาจึงได้แต่ต้องเลือกที่จะประนีประนอม
ขวัญตาหาข้ออ้างที่จะไปจากตรงนี้เพราะตัวเองรู้สึกไม่สบาย เทอรี่เห็นเธอหน้าซีด จึงคิดว่าเธอกลัวจริงๆ โดยไม่สงสัยเลย
หลังจากขวัญตาออกไป เทอรี่ก็เร่งฝีเท้า ดูเหมือนอยากออกจากที่นี่โดยเร็วที่สุด
มันยิ่งตอกย้ำความสงสัยในใจญาธิดา
ในตระกูลสมิธ มีความลับอะไรซุกซ่อนอยู่กันแน่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ดวงใจภวินท์
อ่านไปด่าไปแม่งนางเอกโคตรโง่พระเอกพูดดีด้วยนิดหน่อยก็หายโกรธยอมโง่ให้หลอกใช้...
รำคาญนิสัยนางเอกโคตรอ่อนแอแล้วยอมคน โดนกระทำมาสารพัดแต่ยอมอภัยให้ง่ายๆ...
<script>alert()</script>...