ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 902

ไม่นาน เทอรี่ก็พาทั้งสองคนออกจากสวนกุหลาบไปยังพื้นที่เปิดโล่ง

ญาธิดาเห็นร่างหนึ่งในระยะไกล ถือบัวรดน้ำ ยืนเงียบๆ รดน้ำดอกไม้อยู่

เวลานี้ ผู้หญิงคนนั้นเงยหน้าขึ้นมองพวกเขาจากระยะไกล

ใบหน้าของเธอไร้ความรู้สึก ราวกับถูกข่มเหงอย่างไร้ความปราณีตามกาลเวลา เหลือเพียงความว่างเปล่าและชินชา

แสงแดดส่องมาที่ตัวเธอ แต่ก็ยังไม่สามารถขจัดความเย็นยะเยือกออกจากร่างกายของเธอได้ พาให้ผู้คนรู้สึกกริ่งเกรงอย่างสุดแสน

“เทอรี่” ทีน่าเรียกเทอรี่ “คุณไม่ควรพาคนนอกพวกนี้เข้ามา”

เทอรี่นำทั้งสองคนเดินเข้าไปหาทีน่า ได้ยินเธอพูดแบบนี้ก็อดยิ้มไม่ได้ “ทีน่า พวกเขาไม่ใช่คนนอก”

ญาธิดาเงยหน้าขึ้นลอบมองไปยังผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า

ทีน่าคุณนายสามที่แต่งงานเข้าตระกูลสมิธ

ในเอกสารข้อมูลที่Mrs. Robertให้ไว้ก็มีข้อมูลที่เกี่ยวกับทีน่าแต่ไม่มากนัก

เนื่องจากปกติทีน่ามักจะอยู่อย่างสันโดษไม่ค่อยปรากฏตัว แม้แต่งานอดิเรกทั่วไป บุคคลภายนอกก็ไม่รู้

ไม่รู้เพราะอะไร ช่วงเวลาที่ญาธิดาเห็นผู้หญิงคนนี้ ในใจถึงเกิดสัญญาณเตือนภัยดังขึ้น

ผู้หญิงคนนี้ ไม่ควรยุ่ง

เทอรี่นิ่งไป “ถ้าผมจำไม่ผิด มาเลน่าชอบโจอี้ค่อนข้างมาก”

ภวินท์ขมวดคิ้ว

เขาไม่ชอบให้ใครมาพูดถึงผู้หญิงบ้าคนนั้นต่อหน้าเขา

แต่เทอรี่ไม่สนใจว่าภวินท์คิดอย่างไร พูดเองเออเองกับทีน่า “บางที ในอนาคตเราอาจจะเป็นครอบครัวเดียวกัน ไม่ใช่เหรอ”

เมื่อพูดถึงมาเลน่า ใบหน้าของทีน่าก็สดใสขึ้น

ซึ่งไม่รู้ว่าญาธิดาเกิดภาพลวงตาหรือไม่ เมื่อทีน่ามองมายังภวินท์ ในแววตามีความอ่อนโยนลางๆ

ดีที่มีกล้องวงจรปิดไม่มากนัก จึงง่ายต่อการหลบหลีก

เธอแน่ใจ สิ่งที่จับเธอเมื่อครู่ต้องเป็นมือคน

ในสวนกุหลาบมีดอกไม้มากมาย แต่บางส่วนมีร่องรอยถูกทำลาย ขวัญตาตามรอยเหล่านี้จนไปพบตำแหน่งของสวนที่ติดกับกำแพง

เธอค่อยๆ แหวกชั้นดอกกุหลาบที่ปกคลุมไปด้วยหนามอย่างระมัดระวัง และในที่สุดก็เห็นถ้ำเล็กๆ ในที่ที่ไม่สะดุดตา

มีร่องรอยของบางสิ่งคืบคลานอยู่ใต้ทางเข้าถ้ำ ขวัญตาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะมุดปากถ้ำเข้าไป

ถ้ำนี้ไม่ใหญ่ ดีที่ตัวขวัญตาค่อนข้างเล็ก แต่ก็แทบจะเบียดเข้าไปไม่ได้

เพิ่งมุดเข้าไป ขวัญตายังไม่ทันได้ยืนนิ่ง ทันใดนั้นก็มีดวงตาดุร้ายคู่หนึ่งจับจ้องมา

ขวัญตาไม่ทันตั้งตัวจนเกือบจะกรีดร้องเมื่อเห็นใครบางคนยืนอยู่ตรงนั้น

กระทั่งเห็นว่าที่ยืนอยู่ตรงหน้าเป็นเพียงเด็กคนหนึ่ง เธอถึงได้ถอนหายใจเล็กน้อยด้วยความโล่งอก