ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 903

แม้ว่าเด็กจะมีใบหน้าแบบยุโรป แต่กลับมีผมสีดำ มองจากระยะไกลเขาดูเหมือนคนเอเชียเล็กน้อย

ทั้งตัวของเด็กเลอะเทอะเปรอะเปื้อน เสื้อผ้าที่สวมใส่ก็เต็มไปด้วยสิ่งสกปรก ดูราวกับเด็กขอทาน

ขวัญตารู้สึกแปลกใจ ที่นี่จะมีเด็กขอทานได้อย่างไร

ตระกูลสมิธมีการคุ้มกันแน่นหนา ขอทานคนนี้แอบเข้ามาได้อย่างไร

ความคิดเกิดขึ้นเพียงชั่วพริบตา ขณะที่ขวัญตากำลังตกตะลึง เด็กที่อยู่ตรงหน้าก็โค้งตัวและส่งเสียงคำรามต่ำราวกับสัตว์ร้าย

แม้ว่าใบหน้าของเขาจะยังเยาว์วัย แต่ดวงตากลับดุร้ายมาก ราวกับต้องการจะฉีกขวัญตาเป็นชิ้นๆ

ขวัญตารีบพูด “อย่ากลัว ฉันไม่มีเจตนาร้าย เธอชื่ออะไร ทำไมถึงอยู่ที่นี่”

อย่างไรก็ตามเมื่อเผชิญกับคำถามของขวัญตา เด็กไม่ตอบและยังทำท่าจะเข้ามาโจมตี

เมื่อเห็นอย่างนี้ ขวัญตาครุ่นคิดครู่หนึ่ง หยิบช็อกโกแลตอันหนึ่งออกจากกระเป๋าแล้ววางลงบนฝ่ามือที่แบออก

เมื่อเด็กเห็นช็อกโกแลต ดวงตาก็เกิดประกายสีเขียว แต่ยังคงจ้องขวัญตาอย่างดุดัน ราวกับอยากไล่เธอออกไป

ขวัญตารู้ว่าเขาต้องหิวมาก จึงโยนช็อคโกแลตลงไปบนพื้นตรงหน้าเด็ก

เด็กลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายก็คว้าช็อกโกแลตบนพื้นแล้ววิ่งหายวับไป

ก่อนจะไป เขายังหันหน้ามามองขวัญตาด้วย

เด็กหายตัวไปจากสายตาของขวัญตาอย่างรวดเร็ว เธอกลับมาจากทางเดิม แต่จู่ๆ ก็ได้ยินการสนทนาจากบริเวณใกล้เคียง

“คนล่ะ! หาเจอหรือเปล่า!”

“ไม่เจอ ไอ้เด็กเปรตนี่มันสมควรตาย!”

“รีบไปตามหาเขา ถ้าให้คุณผู้หญิงรู้ ฉันจะถลกหนังแก!”

ทั้งสามกำลังคุยกัน จู่ๆ ลูกน้องของเทอรี่ก็รีบร้อนวิ่งเข้ามา หลังจากกระซิบที่ข้างหูเขา ก็เห็นเทอรี่สีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย บอกขอตัวกับพวกเขาแล้วรีบไป

สามารถทำให้เทอรี่สีหน้าเปลี่ยนไปต้องไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย ญาธิดาอยากตามไปดูมาก แต่สถานการณ์ไม่เอื้ออำนวย

เทอรี่เพิ่งไปไม่นาน ขวัญตาก็เดินกลับมาด้วยการแนะนำของคนรับใช้

ญาธิดามองเธอแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย และรีบพูดว่า “ขวัญ เธอเป็นอะไร โอเคไหม”

เพราะเห็นขวัญตาใบหน้าเปื้อนดินไม่น้อย เสื้อผ้าก็ถูกเกี่ยวขาด

ขวัญตาโบกมือส่งสัญญาณว่าตัวเองไม่ได้เป็นอะไร และนั่งลงข้างญาธิดา

ญาธิดาดึงมือเธอมาดูบาดแผลที่ถูกข่วนบนนั้น แววตาเป็นกังวล “ขวัญ เกิดอะไรขึ้น”

ขวัญตาจิบชาดำบนโต๊ะแล้วพูดว่า “ฉันไม่เป็นไร ไม่ระวังเลยถูกข่วนเข้าน่ะ แต่เมื่อครู่ฉันอยู่ตรงนั้นได้พบกับเด็กประหลาดคนหนึ่ง”