เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 19

บทที่19 ปรากฏตัว เพียงเพื่อแต่งงานกับคุณ

เวลาสามวัน คนชนชั้นสูงทั่วเมืองหมิงจูได้รับการ์ดเชิญงานแต่งงานแบบไม่เปิดเผยชื่อ

ที่ทำให้คนประหลาดใจก็คือ ตระกูลหลินก็ได้รับเชิญด้วย

เมื่อได้รับคำเชิญ ทุกคนก็อยู่ในอาการตกใจเหมือนกัน

“นี่มันงานแต่งงานของใคร ไม่ได้ระบุชื่อไว้สักชื่อ?” หลินอีเจิ้งถือการ์ดเชิญ และพลิกมันซ้ำไปซ้ำมา

“ไม่รู้ว่างานแต่งงานของใคร แต่สถานที่แต่งงานคือเรือสำราญเพิร์ลวัน ซึ่งเป็นร้านอาหารบนเรือสำราญที่หรูหราที่สุดในเมืองหมิงจู โต๊ะหนึ่งเป็นแสน”

โจวเหม่ยหยูนมองไปที่การ์ดเชิญด้วยสายตาที่ยิ้มแย้มแจ่มใส แล้วกล่าวว่า “ บ่าวสาวคู่นี้จัดงานเลี้ยงในร้านอาหารเรือสำราญ พวกเขาต้องเป็นคนรวยที่ถ่อมตนแน่นอน! ”

"ฮึ อยากให้ฉันพูด คุณคือผู้หญิงที่มองโลกแคบ ”

หลินเจิ้นสงพูดอย่างเย็นชา “แน่นอน บ่าวสาวคู่นี้ฐานะไม่ธรรมดา แต่ทำไมพวกเขาถึงเชิญครอบครัวเรา? ทั้ง ๆที่ตระกูลหลินของเราใกล้จะล่มสลายอยู่แล้ว”

คำพูดของหลินเจิ้นสง ทำให้ทุกคนเงียบสงบลง

อันที่จริง ถ้าจะเชิญก็ต้องเชิญผู้มั่งคั่งของเมืองหมิงจู เหตุใดตระกูลหลินจึงได้รับเชิญ?

ทันใดนั้น หลินฉ่ายเวยเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างได้ และหยิบหนังสือพิมพ์เมื่อสามวันก่อน และพูดว่า “พวกคุณรู้เรื่องมีคนประมูลแหวนเพชรชื่อ สมบัติพระเจ้า Tears of Venus ในราคาหนึ่งพันล้านเมื่อสามวันก่อนที่หรือไม่? ”

ทุกคนพยักหน้า

“รู้แน่นอน ทุ่มพันล้านซื้อแหวนเพชรเลือด ข่าวนี้มันกระจายไปทั่วเมืองหมิงจูแล้ว”

“ฉันคิดว่า คนที่จะแต่งงานน่าจะเป็นเศรษฐีลึกลับที่ซื้อแหวนเพชร Tears of Venus ในราคาพันล้าน”

หลินฉ่ายเวยวิเคราะห์อย่างจริงจัง “สำหรับเหตุผลที่เชิญพวกเรานั้น เป็นเพราะตระกูลหลินมีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาใช่หรือเปล่า? ”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ ทุกคนก็นิ่งไปชั่วขณะ หลังจากนั้นพวกเขาก็รู้สึกตื่นเต้น

“หากเป็นเช่นนั้น ตระกูลหลินของพวกก็มีความหวังที่เราจะผงาดขึ้นมาได้อีกครั้ง!”

ลุงใหญ่หลินจ้อง กล่าวอย่างตื่นเต้น “ถ้าเราสามารถทำความรู้จักกับคนรวยคนนั้น บวกกับการร่วมงานกับบริษัทลี่จิงกรุ๊ป วิกฤตของตระกูลหลินจะคลี่คลายได้โดยปริยาย”

หลินเจิ้นสงพยักหน้า และกล่าวว่า “ถ้าเป็นอย่างที่ฉ่ายเวยพูด มันก็จะดีที่สุด”

“แล้วงานแต่งงานครั้งนี้ พวกเราจะไปกันไหม?”

“ไป ไม่เพียงแต่ไปเท่านั้น เราจะต้องสร้างสัมพันธ์อันดีกับคู่บ่าวสาวคู่ใหม่นี้!”

หลินเจิ้นสงดวงตาแน่วแน่ และกล่าวว่า “เตรียมพร้อมออกเดินทางไปเรือสำราญเพิร์ลวันทันที”

ทุกคนในตระกูลหลินแยกย้ายไป หลินฉ่ายเวยและโจวเหม่ยหยูนก็หันหลังกลับไปที่ห้องเพื่อแต่งหน้าแต่งตัว

“พวกคุณสองคนรอก่อน”

หลินเจิ้นสงเรียกหลินฉ่ายเวยและโจวเหม่ยหยูนอย่างกะทันหัน “เรื่องที่ผมให้พวกคุณขอโทษเสี่ยวเฉา ถึงไหนแล้ว? ”

“……”

รอยยิ้มบนใบหน้าของหลินฉ่ายเวยและโจวเหม่ยหยูนค้างทันที

“ พวกเราอยากจะขอโทษเขา แต่เขาไม่รับสายของพวกเรา ....... ” หลินฉ่ายเวยกล่าวอย่างฝืนเป็นธรรมชาติ

สีหน้าของหลินเจิ้นสงบึ้งตึงขึ้นมา “ดูเหมือนว่าเสี่ยวเฉาจะโกรธพวกเราจริงๆ ครั้งต่อไปหากพบเขา ต้องขอโทษเขาอย่างจริงใจ”

“ได้ค่ะ……”

สีหน้าของสองแม่ลูกนั้นน่าเกลียดอย่างสุดจะพรรณนา

การ์ดเชิญที่ส่งมาเชิญตระกูลหลินมีเพียงสามใบ ดังนั้นมีแต่ครอบครัวหลินเจิ้นสงเท่านั้นที่ไปร่วมงานแต่งครั้งนี้

วันนี้ บนถนนสายที่มุ่งหน้าไปเรือสำราญเพิร์ลวัน สามารถพบเห็นรถยนต์หรูหราราคาแพงมากมาย ​​งานแต่งงานหนึ่งงาน และการประมูลที่สูงเสียดฟ้า สามารถดึงดูดผู้คนร่ำรวยทั้งหมดของเมืองหมิงจูมารวมตัวกัน

ในเวลาเดียวกัน ถังเฉายืนอยู่ที่ท่าเทียบเรือเมืองหมิงจู ด้านหลังเขาเป็นเรือสำราญหรูหราขนาดใหญ่

เมื่อดูเวลา ถังเฉาหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา และกดไปที่หมายเลขหนึ่ง

“ฮาโหล”

ไม่นาน ก็มีเสียงที่เย็นชาดังออกมาจากโทรศัพท์

“ชิงเสว่ ทำอะไรอยู่ครับ?” เสียงของถังเฉาอ่อนหวาน

หลินชิงเสว่เงียบไปชั่วขณะ และกล่าวว่า “เพิ่งรับเสี่ยวลี้จากโรงเรียน”

“พอดีเลย พวกคุณยังไม่ต้องกลับบ้าน มาที่เรือสำราญเพิร์ลวัน ถังเฉากล่าว”

“ไปที่เรือสำราญเพิร์ลวันทำไม?” หลินชิงเสว่ถามอย่างสงสัย

เหมือนกับคิดอะไรขึ้นมาได้ น้ำเสียงของเธอเย็นชาลงนิด “ถังเฉาถ้าคุณต้องการเชิญฉันไปทานอาหาร ไม่ต้องไปที่เรือสำราญเพิร์ลวัน คุณรู้หรือไม่ว่าโต๊ะที่เรือสำราญเพิร์ลวันราคาโต๊ะล่ะกี่หมื่น?”

“ไม่ต้องถามแล้ว มาก็แล้วกันครับ” ถังเฉาไม่ได้อธิบายอะไรมากมาย

หลังจากคิดสักครู่ ในที่สุดหลินชิงเสว่ก็ตอบตกลง “ฉันจะไปถึงในอีก 20 นาที”

หลังจากวางสาย หน้าตาของถังเฉาอ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย

“ถังเฉา คุณมาทำอะไรที่นี่?”

ทันใดนั้น มีเสียงร้องอุทานอยู่ข้างหลัง

ถังเฉามองย้อนกลับไป เห็นหลินเจิ้นสงพาสองแม่ลูกหลินฉ่ายเวยลงจากรถ เดินมุ่งหน้ามาทางนี้

คนที่ส่งเสียงพูดเมื่อกี้ก็คือหลินฉ่ายเวย

“เสี่ยวเฉา ทำไมมาอยู่ที่นี่?”

หลินเจิ้นสงรู้สึกดีใจมาก แล้วก็มองไปที่ถังเฉาอย่างประหลาดใจ

เหมือนกับนึกอะไรได้บางอย่าง ใบหน้าของเขาเคร่งขรึม และเขาก็หันไปมองสองแม่ลูกหลินฉ่ายเวย แล้วออกคำสั่ง “ยังไม่รีบขอโทษอีก? ”

ใบหน้าของหลินฉ่ายเวยน่าเกลียดจนแทบดูไม่ได้ เธอไม่เต็มใจ แต่เธอกัดฟันแล้วพูดว่า “ฉันขอโทษ”

“เสี่ยวเฉาเอ้ย นายกลับบ้านดีกว่า”

ใบหน้าของโจวเหม่ยหยูนยิ้มแย้มแจ่มใส “แม่ทำแบบนี้ก็เพื่อเห็นแก่ตระกูลหลิน ตอนนี้ตระกูลหลินพ้นวิกฤตแล้ว นายก็คุณสามารถกลับมาได้แล้ว”

อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของถังเฉายังคงเรียบเฉย “ครับ”

“……”

สองแม่ลูกหลินฉ่ายเวยรู้สึกอับอายมาก

ถังเฉาส่ายหัว มองไปที่ดวงตาเย็นชาของหลินชิงเสว่ และพูดอย่างจริงจังว่า “ผมต้องการพิสูจน์ให้คุณเห็น ผมรักคุณมาก”

“……”

หลินชิงเสว่ไม่คุ้นเคยกับการถูกชายคนหนึ่งจ้องมองใกล้ ๆ ด้วยสายตาแบบนี้ เธอผลักถังเฉาออกไปทันที “ที่นี่เป็นที่สถานที่สาธารณะ”

ในขณะนี้ มีชายสวมแว่นตาท่าทางเหมือนผู้จัดการเข้ามาหาหลินชิงเสว่ และถามอย่างสุภาพว่า “คุณคือคุณหลินชิงเสว่หรือเปล่าครับ? ”

“ใช่ค่ะ คุณคือ?” หลินชิงเสว่หันกลับไปถาม

เมื่อเห็นใบหน้าของหลินชิงเสว่ ดวงตาของเขาฉายแววความประหลาดใจชั่วขณะ เขาพูดอย่างนอบน้อมว่า “ผมเป็นผู้จัดการของเรือสำราญเพิร์ลวัน คุณเรียกผมว่าเสี่ยวจ้าวก็ได้ครับ”

“มีธุระอะไรหรือคะ?” ดวงตาของหลินชิงเสว่าฉายแววประหลาดใจ

ผู้จัดการจ้าวไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่เชิญเธออย่างสุภาพ “คุณหลินโปรดมากับผม”

ผู้จัดการจ้าวพาหลินชิงเสว่และถังเสี่ยวลี้ไปช่องทางเดินVIP

หลินชิงเสว่หันกลับไปมองถังเฉาแวบหนึ่ง ใช้สายตาถามเขา

ถังเฉาตอบด้วยสายตาที่ทำให้เธอสงบมั่นใจ หลินชิงเสว่จึงได้อุ้มถังเสี่ยวลี้เดินเข้าไปเรือสำราญเพิร์ลวัน

เดินนำโดยพนักงานเสิร์ฟที่สวมชุดกี่เพ้าสีขาวลายน้ำเงิน แล้วเดินเข้าไปในห้องชุดสุดหรูหรา

เมื่อประตูถูกเปิดออก หลินชิงเสว่ก็ตกตะลึงชั่วขณะ

ชุดแต่งงาน

เครื่องประดับ(ของล้ำค่าเพชรพลอย)

ทั้งห้องเต็มไปด้วยชุดแต่งงานและเครื่องประดับ(ของล้ำค่าเพชรพลอย)

หลากหลายแบบ

แต่ละสไตล์เป็นแบบสั่งทำพิเศษ และมีจำนวนจำกัด มองแวบเดียวก็รู้ว่าออกแบบโดยนักดีไซเนอร์ที่มีชื่อเสียง

นอกจากนี้ ยังมีช่างแต่งหน้าสามคนและช่างแต่งตัวซึ่งมารอเป็นเวลานานแล้ว

พวกเธอยืนขึ้น และโค้งคำนับเล็กน้อยให้กับหลินชิงเสว่ “คุณหลิน เรามาเริ่มกันเลยค่ะ”

หลินชิงเสว่กำลังตกอยู่ในภวังค์ และใช้มือปิดปากตัวเองโดยไม่รู้ตัว

เธอนึกขึ้นได้ว่าถังเฉาเคยให้คำสัญญาไว้กับเธอก่อนหน้านั้น

“ผมจะเนรมิตงานแต่งงานให้คุณที่ช้าไป5ปี”

……

ผู้จัดการจ้าวเดินมาตรงหน้าถังเฉา แล้วโค้งคำนับเล็กน้อย “คุณถังทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้วครับ”

“อืม”

ถังเฉาพยักหน้าอย่างสงบ จากนั้นมองไปที่เรือสำราญเพิร์ลวันขนาดใหญ่ แม้นมุมปากสูงขึ้นเล็กน้อย

5ปีที่แล้ว เป็นช่วงที่ชีวิตผมตกต่ำที่สุด คุณไม่เคยทอดทิ้งผม

5ปีต่อมา ผมจะเนรมิตงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ให้คุณ และอวยพรให้คุณมีสันติสุขชั่วชีวิต