เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 118

หยางเสว่สี่คนหนาวจนไม่ไหว

รีบออกจากโรงพยาบาลกลับโรงเรียนไป

หยางเสว่ยังไม่เชื่อ ซ่งซานสี่พูดว่าพวกหล่อนเรียนที่ซานจงไม่ได้แล้ว

หล่อนเตรียมกลับโรงเรียนหยิบมือถือได้โทรหาพ่อหยางต้าหลี่แล้ว

สี่คนหนาวจนแข็งทั้งตัวแล้ว ตอนที่กลับถึงหอพักตำรวจรอพวกหล่อนอยู่แล้ว

เมิ่งเสี่ยวหลันป้าดูแลหอพัก ยังมีรองผู้อำนวยการโรงเรียนคนหนึ่งต่างก็อยู่ด้วย

ผู้หญิงสี่คนก็มึนงงแล้ว

รองผู้อำนวยการโรงเรียนประกาศสี่คนรังแกเพื่อนนักเรียน ทำให้เกิดผลเสียที่ร้ายแรงได้ถูกไล่ออกแล้วอีกทั้งมอบให้พวกสหายตำรวจเป็นคนจัดการ

เมิ่งเสี่ยวหลันคือมาเป็นพยานอยู่แล้ว

ผลคือหยางเสว่น้ำตาไหลอย่างไม่ได้รับความยุติธรรม พูดเสียงแหลม“พี่เขยของซูโหย่วซินยังตีพวกเราด้วย ยังสาดน้ำเย็นให้พวกเราด้วยล่ะเขายังเอากระดูกซี่โครงของลูกพี่ลูกน้องของฉัน……”

ยังพูดไม่จบมีตำรวจคนหนึ่งพูดอย่างเย็นชา“มีคำพูดอะไรกลับไปพูด ร้องโวยวายอะไรที่นี่？รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า กลับไปกับพวกเรา”

พวกเขารับคำสั่งควรจะทำยังไงชัดเจนมากแล้ว

หยางเสว่พวกหล่อนรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว เก็บของ

หยางเสว่หยิบมือถือขึ้นมาโทรหาหยางต้าหลี่พ่อของหล่อนแล้ว

ผลคือมือถือของหยางต้าหลี่เวลานี้ยังอยู่ในสถานกักขัง

มีสหายรับแล้วพูดว่าพ่อของเธอกำลังอยู่ในการดําเนินการกักขังอยู่ ตอนนี้ไม่สามารถออกไปได้ไม่สามารถทำเรื่องใด ๆ ได้

หยางเสว่พังทลายแล้ว“เพราะอะไร？พ่อของฉันทำไมถึงถูกกักขัง？”

“พกพาสารเสพติดที่ผิดกฎหมาย ไม่สามารถอธิบายที่มาได้”

“อ๊ะ？”

หยางเสว่พังทลายแล้วอย่างสิ้นเชิง

รู้สึกโชคร้ายแล้วจริง ๆ ！

หล่อนรีบโทรหาแม่ พูดร้องไห้รอบหนึ่งแล้ว

จากนั้นยังถูกพาไปแล้ว

แม่ของหยางเสว่กำลังเล่นไพ่นกกระจอกกับคนอื่นอยู่ พอได้ยินลูกสาวสุดที่รักถูกพาตัวไปก็ตื่นตระหนกในทันทีแล้ว

หล่อนหาความสัมพันธ์ทันที สอบถามไปทั่วอยากที่จะเอาหยางเสว่สี่คนออกมา

ที่น่าเสียดายคือ ความสัมพันธ์ที่เล็กน้อยของหล่อนนั้นก็ไม่มีประโยชน์แม้แต่นิด

ตอนบ่ายในวันนั้นหยางเสว่สี่คนก็ได้รับการลงโทษแล้ว

เพราะต่างก็อายุไม่มากพอทำได้เพียงส่งไปในสถานพินิจเด็ก

หยางเสว่เป็นตัวการนักโทษกระทำความผิดรับการสั่งสอนครึ่งปี จงเยี่ยนสามคนที่เหลือต่างก็เป็นสี่เดือน

ชีวิตของพวกหล่อนก็เปลี่ยนแปลงอย่างนี้

ทำ ก็เอาตัวเองหาเรื่องตายแล้วอย่างนี้

หลังได้รู้สาเหตุ แม่ของหยางเสว่ยังไปโรงพยาบาลเอาหยางจวินหลานชายด่าอย่างรุนแรงพักหนึ่งแล้ว

หยางจวินเอาทุกคนล่วงเกินแล้วจริง ๆ

จากนี้เจ็บแค้นซ่งซานสี่แล้ว

ฉากนี้ไม่เอากลับมาไม่ได้

เพียงแต่เขามึนงงนานมาก

ซ่งซานสี่ตีเก่งมากแล้ว

เขาต่างก็มองไม่ชัดเจน ซ่งซานสี่หลบออกได้ยังไงแล้วออกหมัดหักกระดูกซี่โครงของเขายังไงอีก

ฉากนี้ต้องหายังไง？

แม่ของหยางเสว่สอบถามได้จากลูกสาวทางนั้นว่าสามีก็อยู่ในสถานกักขัง

ผู้หญิงคนนี้โกรธมากแล้ว

แต่ความรู้สึกกับสามีคือมีเพียงในนามแต่ไม่มีอยู่จริง

หยางต้าหลี่อยู่ข้างนอกทำตามอำเภอใจ หล่อนไม่ใช่ไม่รู้อีก

ตอนนี้เป็นไง ไอ้แก่สารเลวคนนี้ยังพกสารเสพติดบ้าแล้วจริง ๆ ！

ผลคือต่างก็ไม่อยากไปเอาเขาออกมา

ก็ให้ชายแก่ลามกคนนี้รับการสั่งสอนให้ดี ๆ สักหน่อยก็ได้

หล่อนทำได้เพียงใช้เงินหาความสัมพันธ์ให้ลูกสาวใช้ชีวิตในสถานพินิจเด็กดีสักหน่อยก็เท่านั้น

นี่ยังใช้เงินหลายหมื่นแล้วจริง ๆ เสียหายร้ายแรง

แต่เงื่อนไขของในเรือนจำจะเทียบได้กับในบ้านได้ที่ไหน？

ลูกสาวได้รับความลำบาก ใจของคนเป็นแม่ก็ไม่สบายมาก

ขาดไม่ได้คือเอาลูกสาวตำหนิแล้วรอบหนึ่ง แล้วด่าซ่งซานสี่กับซูโหย่วซินพักหนึ่งอีก

“ไม่ตีแล้ว”

“แต่ค่าสมัครแพงอย่างนั้นชนะยังสามารถเอาเงินรางวัลมาไม่น้อย……”

“ไม่เป็นไรค่าสมัครได้ชนะกลับมาแล้ว ไม่พูดแล้วพี่สาวผมขับรถ ถนนสิบล้านสายความปลอดภัยอันดับแรก ขับรถไม่ได้อยู่ในกฏมาตรฐานคนใกล้ชิดจะร้องไห้เสียใจมาก”

เขาวางสายแล้ว

ซูโหย่วชิงหดหู่ คำศัพท์บ้าอะไรน่ะก็ไม่คล้องจองสักนิด

แต่หล่อนพาเถียนเถียนออกไป พูดว่าไปขึ้นรถ

ชุยหย่งเหนียนเข้ามาพอดีถามสภาพการณ์แล้ว ยิ้มพูดปลอบอยู่“พี่สาวซู สหายซานสี่เป็นผู้ชายแท้จริง ผู้ชายบางครั้งเพียงแค่คิดเอาที่ตัวเองสามารถแบกรับได้ไปแบกรับมาคนเดียว ไม่เพิ่มความกลัดกลุ้มให้คนในครอบครัว จุดเด่นอันนี้คุณต้องเข้าใจนะ！ไป ผมขับรถส่งคุณและเถียนถียนกลับบ้าน”

คำพูดนี้กลับมีเหตุผลเล็กน้อย

ชุยหย่งเหนียนมาทำเรื่อง

ซ่งซานสี่ไม่พูดเรื่องเหล่านี้เขาก็เข้าใจ ดังนั้นก็ปลอบอย่างนี้

ซูโหย่วชิงนี่ถึงในใจสงบเล็กน้อยแล้ว

จากนั้นสองคนนั่งโรลส์-รอยซ์ของชุยหย่งเหนียนกลับไป

รถนี้ก็ทรงพลังและสบายมาก

ซูโหย่วชิงก็คือตกใจ เถ้าแก่ของร้านอาหารตะวันตกคนนี้มีเงินจริง ๆ ！

ซ่งซานสี่หมอนี่เป็นสหายกับเขาแล้ว？

รู้สึกว่าเถ้าแก่ชุยคนนี้ก็จิตใจดีมาก พูดจาก็ไม่เลว

ในใจของซูโหย่วชิงยังคงสงบเล็กน้อยแล้ว

กลายเป็นสหายกับคนอย่างนี้ อธิบายได้ว่าซ่งซานสี่เปลี่ยนเป็นดีแล้วจริง ๆ ก็จะไม่เรียนสิ่งที่ไม่ดีอีกแล้วล่ะมั้ง？

และซ่งซานสี่ขับรถยังไม่ถึงที่หมาย โทรศัพท์ของเฉียนหยงหงก็โทรมาแล้ว

“ซานสี่ ตอนบ่ายทำไมไม่มาเข้าร่วมการแข่งขัน？ดูแล้วการเดิมพันของพวกเราต้องล้มเหลวแล้ว นายก็ทำได้แค่ยิงลูกแรกไม่กล้าเล่นอย่างเป็นทางการเหรอ？”

“ล้มเหลว？เป็นไปได้ยังไง？ตอนสายเพียงแค่พี่ภรรยาของฉันตั้งครรภ์แล้ว ฉันไม่อยากให้หล่อนโกรธจนครรภ์ได้รับผลกระทบไม่ดีต่อเด็กแล้ว”

“โอ๊ะ？”เฉียนหยงหงตกใจ แอบพูดหวางฮุยหมอนี่ต้องผิดหวังแล้ว คนอื่นตั้งครรภ์แล้ว“อิ ๆ พี่สาวของน้องสะใภ้ท้องแล้วเหรอ？เด็กเป็นของนาย？”

ซ่งซานสี่มีความโกรธเล็กน้อย ค่อนข้างถืออันนี้พูดทันที“แม่นายสิ”

“เอ่อ……”เฉียนหยงหงตะลึงแล้ว ยิ้มแล้ว“พอแล้ว ไม่ล้อเล่นกับนายแล้ว พูดมาเถอะนายคิดจะพนันยังไง？”

“นายพูด อยากพนันอะไร？”