เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 60

“ฉันไม่เป็นอะไร หายปวดหัวแล้ว ไม่ต้องการยาแล้ว ถอยไป ฉันต้องไปทำงานละ ถ้าสายแล้วโดนหักเงิน นายจะจ่ายให้ฉันเหรอ?”

“เล่าเรื่องของคุณให้ผมฟังได้นะ โอเคไหม? ถ้าสายแล้วโดนหักเงิน ผมจะจ่ายให้คุณจริง ๆ”ซ่งซานสี่พูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความจริงใจ อ่อนโยนและรักละมุน

“ฉันไม่อยากได้เงินนายและไม่อยากไปสายด้วย ฉันไม่มีเวลามาพูดจาไร้สาระกับนายแล้ว!”

ซูโหย่วหรงผลักซ่งซานสี่ออกอย่างหงุดหงิด

ซ่งซานสี่ทำได้แค่หลีกทางไป

เธอปิดประตูแล้วเดินจากไปโดยตรง 

ซ่งซานสี่ไม่เหมือนผู้ชายคนอื่น ๆ ที่จะตามตื๊อและไต่ถามจนถึงที่สุด

หากมีเรื่องจริง ๆ ไม่เร็วก็ช้าเธอก็จะพูดออกมาเอง 

เขารู้อยู่ว่าที่ซูโหย่วหรงบอกว่าปวดหัวนั้น เป็นคำโกหก

เธอต้องมีเรื่องแน่นอน!

ถือปิ่นโตยาออกไปจากโซนโรงงาน แล้วกลับขึ้นรถ 

กดโทรหาหลินลั่วเจียว เพื่อสอบถามการก่อสร้างอสังหาฯหรงสีพัฒนาไปถึงไหนแล้ว 

หลินลั่วเจียวบอกว่าตอนนี้ขั้นตอนทุกอย่างพอไปได้สวยเลย การรับสมัครพนักงานก็ใกล้จะเต็มแล้ว เหลือแค่อัดฉีดเงินเข้าไปอีก 10 ล้าน

หลังจากอัดฉีดเงินสำเร็จแล้ว พวกใบอนุญาตประกอบกิจการก็จะถึงมือ

ซ่งซานสี่ตอบกลับว่าโอเค ส่งเลขบัญชีของบริษัทมาให้ผม แล้วผมจะโอนเงินไป

หลินลั่วเจียวรู้สึกตื่นเต้นดีใจมากจริง ๆ เคารพเลื่อมใสในตัวซ่งซานสี่มาก

คุณซ่งท่านนี้ช่างเป็นคนที่มีความสามารถจริง ๆ 

เมื่อพูดคุยสนทนากันจนถึงช่วงสุดท้าย ซ่งซานสี่พูดว่า: “ประธานหลิน ฟังจากเสียงที่คุณพูด คุณเป็นหวัดใช่ไหมครับ? ใส่ใจเรื่องการพักผ่อนด้วยนะครับ”

“ขอบคุณค่ะคุณซ่ง ฉันไม่เป็นอะไร อากาศเย็นตัวลงกะทันหันน่ะ อีกไม่กี่วันก็หายแล้ว ไม่ส่งผลกระทบต่องานหรอกค่ะ”

“อื้ม……”

จากนั้น สิบนาทีต่อมา ซ่งซานสี่ก็ได้อัดฉีดเงินเข้าไปในอสังหาฯหรงสีสำเร็จ โอนเงิน 50 ล้านไปในนามซูโหย่วหรงโดยตรง 

หลังจากได้รับเงินแล้ว หลินลั่วเจียวก็อึ้งทึ่งไปครึ่งวันเลย

เมื่อดึงสติกลับมาได้ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นเช่นกัน 

“คุณซ่งคะ นี่คุณ……บอกว่าแค่ 10 ล้านก็พอแล้วไม่ใช่เหรอคะ ทำไมถึงเยอะขนาดนี้คะเนี่ย?”

“มีเงินทุนเยอะพอดี ยิ่งมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี อัดฉีดเงิน 10 ล้าน อีก 40 ล้านที่เหลือให้ปรับใช้ไปตามสถานการณ์ อีกไม่นานเราก็ต้องเตรียมเรื่องโปรเจกต์แล้ว ซึ่งยังต้องการเงินอีก”

“คุณผู้ชายช่างเป็นคนใหญ่คนโตที่ทำการใหญ่จริง ๆ เป็นการกระทำที่ยิ่งใหญ่มากเลยนะคะเนี่ย!”

“เอาแบบนี้ คุณจัดแจงงานของคุณให้เสร็จก่อน แล้วเอารถคืนให้บริษัทเช่ารถ ให้พวกเขาเอาเงินประกันโอนเข้ามาในบัญชีผม แล้วรอผมที่บริษัทรถ”

“ได้เลยค่ะ คุณผู้ชายจัดแจงเองได้เลยค่ะ”

หลังจากผ่านไป 15 นาที ซ่งซานสี่ก็ไปถึงบริษัทเช่ารถก่อนเวลา 

หลินลั่วเจียวขับรถมา สังเกตไม่เห็นซ่งซานสี่

เนื่องจากรถยนต์ของซ่งซานสี่จอดอยู่ในแนวขวาง

เธอแค่มองรถมายบัคคันนั้นรอบเดียว รู้สึกว่ามันแวววาวจับตามาก

เหอะ ๆ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองจะมีปัญญาขับรถแบบนี้ตอนไหน?

คืนรถเสร็จสรรพแล้วเดินออกมา ซ่งซานสี่กดแตรแล้วลดกระจกรถลง 

เมื่อหลินลั่วเจียวลองดูดี ๆ “ห๊ะ……”

ใบหน้าอันงดงามที่แต่งหน้าอ่อน ๆ เต็มเปี่ยมไปด้วยความตะลึง

ซ่งซานสี่อมยิ้มพลางกวักมืออย่างสง่างาม 

หลินลั่วเจียวรีบสะพายกระเป๋าวิ่งมา เดินขึ้นรถแล้วรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย “พระเจ้า คุณซ่ง นี่คือรถยนต์ของคุณเหรอคะ?”

ซ่งซานสี่อมยิ้มพลางตอบกลับ: “อื้ม มันเป็นรถของผมตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว ต่อมาเนื่องจากไม่เอาไหน เสียให้คนอื่นในราคาครึ่งหนึ่ง แต่ตอนนี้ผมชนะกลับมาแล้ว”

“อ้อ……”สภาพจิตใจของหลินลั่วเจียวรู้สึกไม่ค่อยสมจริง แต่ทว่าเธอก็ยิ้มพลางพูดว่า “ดวงในการเล่นพนันของคุณซ่งนี่ดีจริง ๆ เลยนะคะ”

“บุญวาสนาส่งละมั้ง! แต่ว่าไม่ใช่ชนะมาเพราะการพนันแบบนั้นนะ อย่าเข้าใจผิด”

“เหรอคะ?”หลินลั่วเจียวเชื่อเขาโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว แต่ก็ตอบกลับโดยสัญชาตญาณ

ซ่งซานสี่พยักหน้า ก่อนจะเปิดกล่องเก็บของออกแล้วหยิบปิ่นโตยาออกมา 

“อะให้ ในนี้คือยาแก้หวัด คุณกินสิครับ อีกสองชั่วโมงก็น่าจะเริ่มเห็นผลแล้ว”

“ห๊ะนี่……”ใบหน้าที่เรียวบางของหลินลั่วเจียวแดงระเรื่อ รู้สึกตื่นเต้นหวั่นไหวเล็กน้อย “ทำให้คุณผู้ชายลำบากเลยนะคะ จริง ๆ ไม่จำเป็นต้องฟุ่มเฟือยก็ได้ค่ะ ฉัน…..ไม่เคยกินยาเลยค่ะเวลาเป็นหวัด อดทนแค่ไม่กี่วันก็หายดีแล้ว”

แต่ในความเป็นจริงคือหลังจากเกิดเรื่องกับครอบครัว เธอตัดใจใช้เงินซื้อยาไม่ได้

“เปล่า แค่บังเอิญน่ะ”ซ่งซานสี่ไม่อยากอธิบายอะไรมากขนาดนั้น “ยาตัวนี้มีประสิทธิผลจริง ๆ เป็นยาจีนบริสุทธิ์ ไม่ใช่ยาตะวันออก และเสียเงินไม่เท่าไหร่เอง”

“ก็ได้ค่ะ!”หลินลั่วเจียวก็ปฏิเสธยากจริง ๆ 

เปิดปิ่นโตยาออก มีกลิ่นยาที่เข้มข้นตีเข้าหน้าทันที

เธอรู้สึกไม่ค่อยชิน

แต่ไม่นานนัก ภายในกลิ่นที่แสบจมูกนั่น มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของสมุนไพร ดูมแล้วค่อนข้างสบายเลย

มองดูยาน้ำที่เหนียวหนืด ด้านในยังมีช้อนอีกหนึ่งคัน เธอจึงอดไม่ได้ที่จะถามว่า: “นี่คือ…..อยากจีนเหรอคะ?”

“ขอบคุณครับ! ไปกันเถอะ ไปซื้อรถกัน”

“ห๊ะ? คุณผู้ชายมีรถแล้วไม่ใช่เหรอคะ?”

ซ่งซานสี่กำลังขับรถ “ผมน่ะมีแล้ว แต่ว่าคุณยังไม่มี เดี๋ยวเราไปหาดูรถที่เหมาะกับคุณตอนนี้เลย ใช่สิ คุณพกบัตรประชาชนมาไหม?”

“ห๊ะ……”หลินลั่วเจียวใช้มือป้องปากสีแดงฉานเล็กน้อย ซึ่งดูน่าหลงใหลมาก“คุณซ่ง ไปซื้อรถนี่ซื้อในนามบริษัทนี่คะ! อีกอย่างก็ต้องซื้อในนามภรรยาคุณเช่นกัน แล้วจะ……”

“ซ่งซานสี่ดำเนินเรื่อง ซ่งซานสี่เป็นผู้ตัดสินทุกอย่าง ขาดเข็มขัดนิรภัยก่อน ความปลอดภัยต้องมาก่อนเสมอ”

“อ้อ……”

คัดค้านไม่ได้เลย

หลินลั่วเจียวทำได้แค่คาดเข็มขัดนิรภัย

แน่นอนอยู่แล้วว่าต้องถอดเสื้อโค้ททำงานสีดำออกก่อน ใส่เพียงเสื้อยืด

เมื่อคาดเข็มขัดนิรภัยแล้ว ก็แน่นมากจริง ๆ ……

อธิบายด้วยคำพูดไม่ได้……

รูจมูกของซ่งซานสี่ร้อนผ่าวขึ้นมา

รู้สึกเหมือนโรคจะกำเริบแล้ว

รีบสตาร์ทรถมุ่งหน้าตรงไปยังรถเบนซ์ร้าน4Sแห่งจงไห่

เมื่อไปถึงด้านนอกร้าน ซ่งซานสี่จอดรถแต่ไม่ได้เข้าไป 

“ประธานหลิน คุณเข้าไปเลือกเลยครับ วันนี้ขอแค่คุณถูกใจ เลือกรุ่นไหนในร้านก็ได้หมดเลยครับ ฝั่งนั้นคือตลาดขายส่งสมุนไพรยาจีน ผมจะไปซื้อของนิดหน่อย เวลาเร่งรีบ รอคุณเลือกเสร็จผมก็กลับมาแล้ว”

หลินลั่วเจียวสัมผัสได้ถึงลักษณะการใช้เงินของคุณผู้ชายอีกครั้ง ใหญ่โตหรูหราฟุ่มเฟือยมากเลยนะเนี่ย!

เธอจึงทำได้เพียงลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในร้านคนเดียว 

ทันทีที่เดินเข้าไปในโชว์รูมใหญ่ คนที่ปะทะหน้าเข้ามาก็คือคู่แค้นของเธอ

ฮู๋ห่ายเม่ย รองประธานร้าน4S

เพื่อนสมัยมหาลัยของหลินลั่วเจียว ศัตรูคู่อาฆาต 

สาเหตุนั้นเป็นเพราะแฟนหนุ่มของฮู๋ห่ายเม่ยนอกใจ ต่อมาเขาก็กลายเป็นสามีของหลินลั่วเจียว

หลินลั่วเจียวก็นึกไม่ถึงเช่นกันว่าจะได้เจอหน้ากันที่นี่ เลยรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

ใบหน้าของฮู๋ห่ายเม่ยเต็มเปี่ยมไปด้วยความเย็นเยือก โอหังและถือดี เอามือกอดอก “โอ๊ะ นี่มันนังนั่นไม่ใช่เหรอ แม่หม้ายตระกูลนักโทษต้องประหารเหรอเนี่ย?”

“ได้ยินมาว่าแกก็กำลังรอลงอาญาอยู่นี่! ยากจนมากจนต้องทำงานในโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าแล้วสินะ? ที่นี่ก็เป็นที่ที่แกมาได้งั้นเหรอ?”

“รีบหายไปจากหน้าเจ๊เดี๋ยวนี้!”