เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 61

จากนั้นก็มีเซลล์สามสี่คนเดินตรงมาเช่นกัน 

แต่ละคนต้องเลียแข้งเลียขาฮู๋ห่ายเม่ยที่เป็นรองประธานอยู่แล้ว 

“จริงเหรอคะประธานฮู๋? มันยังเป็นแม่หม้ายที่เคยมีคดีความติดตัวด้วยงั้นเหรอ?”

“เอาเงินที่ทำผิดกฎหมายมาเดินดูรถในโชว์รูมเบนซ์เหรอ ก็กล้าเนอะ?”

“ผัวมันตายยังไงเหรอคะ?”

“รีบออกไปสิ นี่ไม่ใช่ที่ที่แกควรมา”

“......”

ลูกค้ารายใหม่จำนวนมากที่อยู่ภายในโชว์รูมใหญ่ต่างเบี่ยงเบนความสนใจมาทางนี้

หลินลั่วเจียวถูกผู้อื่นทำให้อับอายจนใบหน้าขาวเผือก โกรธจนตัวสั่น

ฮู๋ห่ายเม่ยจึงยิ่งได้ใจ

“พวกเธออาจจะยังไม่รู้ นังสุนัขจิ้งจอกนี่ไร้ยางอายตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัยแล้ว”

“แย่งแฟนคนอื่น หญิงร้ายชายเลว”

“สรุปสุดท้ายทั้งสองคนแต่งงานกัน ผัวมันทำผิดกฎหมายโดนประหาร ฮ่าฮ่า! มันเองก็โดนตัดสินลงโทษเหมือนกัน……”

หลินลั่วเจียวทนต่อไปไม่ไหวแล้วจริง ๆ 

นี่มันจุดด่างพร้อยทั้งชีวิตของเธอเลยนะ!

น้ำตาจากดวงตาทั้งสองข้างใกล้จะไหลลงมาแล้ว

ทำอะไรไม่ได้ เธอจึงทำได้เพียงหันหลังแล้วเดินออกไป 

ในชีวิตนี้ไม่มีอะไรน่าอับอายไปมากกว่านี้แล้ว 

ฮู๋ห่ายเม่ยมีความสุขและได้ใจมาก “ถ้าหนังหน้าหนาก็อย่าเพิ่งหนีสิ! เจ๊ยังพูดไม่จบเลย!”

“เหอะ ๆ ไสหัวออกไปเถอะ ไม่ส่งนะจ๊ะ! ต่อไปอย่าได้เข้ามาที่นี่อีก แก ไม่คู่ควร!”

……

รถยนต์ของซ่งซานสี่ได้ขับเข้าไปในตลาดขายส่งสมุนไพรยาจีนที่ใหญ่ที่สุดของจงไห่

ภายในมีวัตถุดิบยาจีนทุกประเภทเลย

ยาแผนตะวันตกก็มีเช่นกัน 

มีร้านค้าของบริษัทขายยาต่าง ๆ ตั้งอยู่ทั่วทุกที่

บริษัทของพวกสามีพี่ภรรยา ตู้ไห่ผิงก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน หน้าร้านใหญ่มาก 

ตู้ไห่ผิงแต่งกายสะอาดสะอ้าน กำลังคุยกับลูกค้าอยู่ภายในร้าน

เมื่อเห็นว่ารถยนต์ของซ่งซานสี่ขับผ่านที่นี่ เขาก็แอบมองรอบหนึ่ง

เมื่อก่อนเขาก็อยากได้รถคันนี้มาก ๆ เหมือนกัน

แต่น่าเสียดายที่ไอ้คนล้างผลาญซ่งซานสี่นั่นแพ้ให้คนอื่นไปแล้ว 

เมื่อได้พบเห็นวันนี้ เขารู้สึกว่าคนที่กำลังขับรถเหมือนซ่งซานสี่ แต่ทว่ามองไม่ชัดเจน 

จึงสันนิษฐานว่าตัวเองน่าจะตาฝาด

เขารีบเดินออกไปจากร้าน 

เมื่อลองมองดูดี ๆ เชี่ย!

ใช่รถคันนั้นจริง ๆ ด้วย!

ป้ายทะเบียนรถยนต์คือ 58888 ซึ่งตู้ไห่ผิงจำได้ดีมาก 

มองดูรถยนต์เลี้ยวไปยังโซนวัตถุดิบยาจีน

ตู้ไห่ผิงจึงรีบเดินตามไป

เขาเลี้ยวครั้งหนึ่ง ซ่งซานสี่จอดรถอยู่ในตำแหน่งที่ห่างออกไปไม่ถึง 30 เมตร 

ตู้ไห่ผิงมองดูจนเหม่อลอยไปแล้ว

แม่งเอ๊ย ใช่ไอ้คนล้างผลาญนั่นจริงด้วย!

หรือว่าเขาชนะรถยนต์ของเขากลับมาได้แล้ว?

มันต้องเป็นอย่างนี้แน่นอน 

เนื่องจากเขาเสียรถคันนี้ให้กับผู้ที่เล่นการพนันเงินก้อนโต!

อาศัยการเล่นหุ้นของเขา แค่ไม่กี่วันก็สามารถซื้อมายบัคคันหนึ่งได้แล้วเหรอ?

คงมีแค่ผีแหละที่เชื่อ!

ตู้ไห่ผิงรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูป

ไม่นานนัก ซ่งซานสี่ก็ออกจากร้านขายสมุนไพรยาจีนขนาดใหญ่ร้านหนึ่ง

แล้วใส่ถุงวัตถุดิบยาจีนทั้งเล็กและใหญ่ใส่เข้าไปที่ท้ายรถมายบัค

ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นยาที่เตรียมไว้ให้นายท่านหลี่

สตาร์ทรถแล้วย้อนกลับทางเดิม

เมื่อขับรถผ่านหน้าร้านของตู้ไห่ผิง เขาก็จอดรถ

ภายในบริษัทขายยามีลูกค้าทั้งหมดสามคน คนเฝ้าร้านสองคน ซึ่งต่างตะลึงจนเหม่อลอยไปแล้ว

นี่แม่งเป็นรถหรูของลูกค้ารายใหญ่เลยนะเนี่ย!

สรุปตู้ไห่ผิงกลับยืนขวางอยู่ตรงหน้าทางเข้า แล้วตวาดอย่างเย็นชา: “ไอ้คนล้างผลาญ มึงไสหัวไปไกล ๆ หน่อย!”

ทุกคนในที่เกิดเหตุตะลึงงันไปหมด

ปกติตู้ไห่ผิงเป็นคนที่สุภาพมาก ๆ ทำไมถึงดุดันขนาดนี้?

ซ่งซานสี่ไม่รู้สึกโกรธ เดินตรงเข้ามาพลางอมยิ้ม “พี่เขย เฝ้าร้านอยู่เหรอครับ?”

“ฉันบอกให้แกไสหัวไป แกไม่ได้ยินหรือไง?”

ซ่งซานสี่อยากคุยเรื่องการพัฒนาชีวิตและเรื่องไปรักษาตัวที่เยอรมันกับตู้ไห่ผิงมาก ๆ

สรุปสามีพี่ภรรยากลับไม่เกรงใจเลย

ดังนั้นซ่งซานสี่จึงทำได้แค่นำนามบัตรของหลินลั่วเจียวยื่นให้ตู้ไห่ผิง

“เปลี่ยนงานเถอะ โทรไปเบอร์นี้ เป็นผู้อำนวยการฝ่ายขาย ศักยภาพของพี่ไม่แย่ ฉันเชื่อมั่นในตัวพี่……”

เมื่อซูโหย่วชิงได้รับข้อความ เธอก็รู้สึกมึนตึบไปเลย

เกิดเรื่องอะไรกับซ่งซานสี่กันแน่?

รีบโทรหาสามีเพื่อยืนยันเรื่องนี้ 

ตู้ไห่ผิงบอกว่า: “หญิงร้ายชายเลวคู่นั้นสนิทใกล้ชิดกันขนาดนั้น คุณว่าไอ้เศษสวะนั่นมีคนรักอีกแล้วใช่ไหม? พอได้รถกลับมาก็เริ่มทำตัวบูดเลย คุยกับโหย่วหรงดี ๆ หน่อยเถอะ ถือโอกาสที่นิสัยใจคอของไอ้เศษสวะนั่นถือว่าดีขึ้นมาหน่อยแล้ว ไม่ทะเลาะทำร้ายร่างกายแล้ว รีบหย่าร้างกันเถอะ!”

ซูโหย่วชิงหาข้อแก้ต่างอะไรไม่ได้จริง ๆ รู้สึกเจ็บใจแทนน้องสาว

แต่สามีก็พูดถูกเหมือนกัน ตอนนี้นิสัยใจคอของซ่งซานสี่ค่อนข้างดีจริง ๆ จึงต้องรีบใช้โอกาสนี้หย่าร้างให้เร็วที่สุด

นึกคิดอยู่ครู่หนึ่ง ซูโหย่วชิงออกจากบริษัทอสังหาริมทรัพย์ มุ่งหน้าตรงไปยังโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าลีล ไปตามหาน้องสาวซูโหย่วหรง

เรื่องอะไรพวกนี้พูดต่อหน้าดีกว่า

ซูโหย่วหรงเพิ่งถ่ายภาพโฆษณาเสร็จหนึ่งเซ็ท รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อยจึงกำลังนั่งพักผ่อนอยู่

เมื่อเห็นว่าพี่สาวคนโตมาถึง เธอก็ค่อนข้างมีความสุขเลย

ทว่าเมื่อซูโหย่วชิงเปิดรูปภาพให้เธอดู บอกเล่าความจริงทุกอย่าง ซูโหย่วหรงก็รู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่าตอนกลางวันแสก ๆ กะทันหัน ใบหน้าขาวซีด 

ร่างเธอเซไปเซมาเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ยืนนิ่งได้

ซูโหย่วชิงพูดอย่างจนปัญญามาก ๆ ว่า: “โหย่วหรง มันเอารถยนต์ที่แพ้ไปแล้วกลับมาได้ยังไง? เห็นได้ชัดเจนมากเลยว่าที่พี่เขยแกพูดมาน่ะถูกต้องแล้ว มันไม่มีทางได้เงินมาจากการเล่นหุ้นหรอก ทำได้แค่เล่นการพนัน แถมเป็นการพนันที่พนันด้วยเงินก้อนโตอีก ผู้หญิงคนนี้ นอกจากจะเป็นคนรักของมันแล้ว ก็ไม่มีข้ออธิบายอื่น ๆ อีกเลย ดังนั้นพี่กับพี่เขยเลยรู้สึกว่าใช้โอกาสที่นิสัยใจคอมันดีขึ้นเล็กน้อย รีบหย่าร้างกันเถอะ จะได้ป้องกันไม่ให้มีเรื่องร้าย ๆ เกิดขึ้นอีก”

ซูโหย่วหรงยิ้มอย่างโศกเศร้าเสียใจอย่างยิ่ง 

ช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้ หน้าที่การงานเธอเริ่มสบายขึ้น ชีวิตก็เริ่มดีขึ้นเช่นกัน 

เธอเปล่งปลั่งมีชีวิตชีวาเหมือนเปลี่ยนเป็นคนละคน ผิวพรรณที่ขาวผ่องมีเลือดฝาดแดงระเรื่อเล็กน้อย 

สวยสดงดงาม ราวกับเด็กผู้หญิงอายุ 18 19 

ทว่ารอยยิ้มที่ดูโศกเศร้าเสียใจนี้ กลับทำให้ราศีเธอหายไปหมดเลย 

ราวกับกลับเข้าสู่สภาวะชีวิตที่ยากลำบากเหมือนอดีตอีกครั้ง

ใบหน้าที่งดงามอย่างไร้ที่ติ ไม่มีความรู้สึกใด ๆ

น้ำเสียงก็สะอึกสะอื้นเล็กน้อย: “ไม่ ไม่เป็นไรค่ะพี่ ฉันมองมันทะลุปรุโปร่งแล้ว นอกจากผู้หญิงคนนี้แล้ว มันยังสมคบกับหลี่รุ่ยหยางตระกูลหลี่ด้วย……”

ในระหว่างที่พูดอยู่นั้น เธอก็บอกเล่าภาพเหตุการณ์ที่มองเห็นบนรถเมล์ออกมา

ซูโหย่วชิงที่ได้ยินแล้วรู้สึกใกล้จะอกแตกตาย อยากฆ่าซ่งซานสี่มาก ๆ!

ช่างเป็นเศษสวะจริง ๆ ไอ้สัตว์เดรัจฉาน!

เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง “ดูท่า คนรักล้วนจับปลาสองมือจริง ๆ มันรู้จักการทำผิดผี เริ่มไปเกาะผู้มีอำนาจอย่างตระกูลหลี่แล้ว โหย่วหรง เราไม่ต้องพึ่งพามันแล้ว ไม่ต้องคาดหวังในตัวมันแล้ว โอเคไหม?”

“พี่ ฉันคิดได้ตั้งนานแล้ว สุดสัปดาห์นี้ฉันจะไปหาทนายความเลย”

……

ฝั่งนี้ ซ่งซานสี่กำลังขับรถมายบัค หลังจากที่ขับออกมาสองร้อยเมตรก็หักเลี้ยวครั้งหนึ่ง ก่อนจะจอดรถลงตรงสนามจอดรถของโชว์รูมเบนซ์ จอดกลางประตูใหญ่โชว์รูม

ฮู๋ห่ายเม่ยกำลังกำชับเรื่องอะไรบางอย่างกับลูกน้องอยู่ตรงประตูทางเข้า 

เมื่อเห็นว่ามีรถมายบัคขับเข้ามา แววตาสองข้างของเธอก็เป็นประกายขึ้นมา 

ใบหน้าเปี่ยมล้นไปด้วยรอยยิ้มที่สวยหยาดเยิ้ม ก่อนจะเดินเข้ามาต้อนรับ……