เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 234
พอทุกคนไปหมดแล้ว วิลก็เดินมาที่ห้องนั่งเล่นแล้วเรียก “แอริ”
แอเรียนลุกขึ้นแล้วหันไปยิ้มให้เขา “บังเอิญจังเลย ฉันไม่รู้ว่านายจะมาร่วมประชุมด้วย ฉันมากับมาร์คเพื่อแก้เบื่อ... ขานายเป็นอย่างไรบ้าง?”
วิลไม่ถือสาความกังวลของเธอแล้วยิ้มอย่างอบอุ่น “ดีขึ้นแล้ว เวลาเดินจะรู้สึกตลกนิดหน่อย คงจะใช้เวลาในการรักษาอีกนิด ฉันเห็นแล้วว่ามาร์คเขาดูแลเธอดี แต่ฉันหวังว่าเขาไม่ได้ทำพฤติกรรมเช่นนั้นเพียงเพราะอยากแสดงต่อหน้าคนอื่น”
แอเรียนเลือกที่จะไม่ตอบในประเด็นนั้นและเปลี่ยนเรื่องคุยทันที “อืม... นายจะดื่มอะไรไหม? ฉันชงกาแฟได้นะ”
วิลไตร่ตรองพักนึงแล้วตอบว่า “ได้สิ รบกวนด้วยนะ”
แอเรียนยิ้มก่อนที่จะเดินเข้าไปที่ห้องทำงานของมาร์คเพื่อชงกาแฟสองแก้วเพราะว่าห้องทำงานเขามีอุปกรณ์ที่หลากหลายกว่าห้องนั่งเล่น สองนาทีหลังจากที่เธอกลับมาที่ห้องนั่งเล่นพร้อมกับกาแฟประตูห้องประชุมก็เปิดออกพร้อมกับมาร์คที่เดินออกมา “แอริ นั้นเธอทำอะไร?”
แอเรียนพยายามที่จะพูดให้เย็นที่สุด “ฉันแค่พูดคุยกับวิล คุณประชุมอยู่ไม่ใช่หรอ? ออกมาทำอะไร?”
“พักเข้าห้องน้ำ” มาร์คตอบพร้อมกับมองสำรวจมาที่แอเรียนกับวิลก่อนที่จะเดินไปเข้าห้องน้ำสุดทางเดินอย่างกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
วิลยกแก้วกาแฟมาจิบพร้อมกับพูดว่า “เขาออกมาดูว่าเราสองคนทำอะไรลับหลังเขารึเปล่า ถ้าจะกังวลเรื่องเราเจอกันขนาดนี้ เขาจะพาเธอมาด้วยตั้งแต่แรกทำไม ช่างเป็นคนที่หน้าซื่อใจคดจริง ๆ”
“นี้เธอไม่พอใจผมหรอ?” เขาหันมามองหน้าแอเรียนแต่แอเรียนไม่สามารถอ่านอารมณ์ความรู้สึกเขาผ่านตาเขาได้
“ใช่” เธอพูดพร้อมกับพยายามเขย่งเท้าเพื่อให้สบตาเขา แต่ต่อให้พยายามเท่าไหร่เธอก็ยังคงเตี้ยกว่าเขาเยอะ เธอรู้ว่าเธอเตี้ยกว่าเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เขายืนข้างเธอแล้ว ตอนนั้นเธอเพิ่งจะแปดขวบและยังเป็นสาวน้อยแต่เขาตอนนั้นกำลังโตเป็นผู้ใหญ่ ตอนนี้กระดูกของเขาได้พัฒนาเต็มที่แล้ว ทำให้เธอทำได้เพียงเงยหน้ามองเขา เธอคิดว่าความแตกต่างในส่วนสูงจะลดน้อยลงเมื่อเธอโตขึ้น แต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าไม่ว่าเธอจะกินจุแค่ไหนก็ไม่มีวันสูงเท่าเขาได้
พอมาร์คเห็นว่าแอเรียนยืนเขย่งเท้าอยู่ รอยยิ้มก็ผุดขึ้นมาบนใบหน้าเขา อยู่ ๆ เขาก็อยากแกล้งเธอ เขาพลักเธอเข้ามุมลิฟท์ และใช้แขนเขากั้นเธอ ตอนนี้เธอถูกกั้นระว่างตัวเขาและผนังลิฟท์ “ต่อให้เธอไม่พอใจผมก็เท่านั้นแหละ เธอจะชนะผมได้ก็ต่อเมื่อเธอสูงกว่าผมและสู้ผมได้ แต่ดูจากสถานการณ์ตอนนี้แล้ว ผมคิดว่าชาตินี้เธอคงไม่มีโอกาสนั้นหรอก”
นี่เขาล้อเธอหรอ? เธอจ้องไปที่จอลิฟท์ พอลิฟท์หยุดที่ชั้นหนึ่งเธอเยียบไปที่รองเท้าหนังอันแสนแพงของเขาและใช้ร่างกายอันเล็กของเธอฉวยโอกาศในการมุดออกมาจากอ้อมแขนเขาแล้ววิ่งหนี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
มีนิยายหลายเรื่องที่หยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหวเลยค่ะและมีแต่เรื่องเดิมฯไม่มีเรื่องใหม่ฯให้อ่านบ้างเลย...