เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 432

เอริกเริ่มโวยวายเช่นกัน “เลิกพยายามอธิบายเถอะ การอธิบายหมายความว่านายกำลังซ่อนบางสิ่งบางอย่างอยู่และสิ่งที่นายกำลังซ่อนอยู่ก็คือความจริง ยิ่งนายพยายามอธิบายมันก็ยิ่งฟังดูแย่ลง เราทุกคนต่างตระหนักดีว่ามันเกิดอะไรขึ้น ไม่เห็นต้องอายเลย นายไม่ได้อายุน้อยขนาดนั้นแล้วนะมาร์ค หยุดทำท่าทางเขินอายได้แล้ว”

บังเอิญว่ามาร์คอารมณ์ดีเขาจึงไม่โต้เถียงกับพวกเขา มาร์คก้าวออกไปข้าง ๆ และจ้องมองไปยังทิวทัศน์ที่ไกลโพ้นพร้อมกับขวดเบียร์ในมือแทน เขามีความสุขกับลมทะเลอ่อน ๆ มันเป็นช่วงเวลาแห่งความสงบที่หาได้ยาก

ทิฟฟานี่รู้สึกเบื่อ เธอหยิบขวดเบียร์ของเธอและเดินไปข้าง ๆ เอริกและถามว่า “คุณวางแผนที่จะพักร้อนอยู่ที่นี่นานแค่ไหน?”

เอริกยักไหล่ “ไม่รู้สิ มันขึ้นอยู่กับพวกคุณ ผมยังไงก็ได้”

ด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่รู้ แจ็คสันพบว่าการที่เอริกและทิฟฟานี่นั่งอยู่ด้วยกันนั้นไม่น่าดู “เราจะกลับไปภายในหนึ่งสัปดาห์แน่นอน เราไม่สามารถทิ้งบริษัทของเราให้อยู่ลำพังได้ เราไม่ใช่คนเกียจคร้านสะหน่อย”

ทิฟฟานี่หรี่ตา “คุณว่าแอริกับฉันเป็นคนเกียจคร้านเหรอ? ฉันเกลียดการต้องฟังคุณพูดจริง ๆ มันเหมือนกับว่าคุณพยายามที่จะกระชากหัวใจฉันออกมาตลอดเวลา”

เอริกหัวเราะหนักมากจนหอบเหนื่อย “จริง ๆ นะทิฟฟานี่ คุณเป็นคนแรกที่รำคาญสิ่งที่แจ็คสันพูด ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่ชอบการหยอกเล่นของเขา คุณเป็นคนเดียวที่สามารถทำให้เขาพูดไม่ออก”

แจ็คสันลดสายตาก่อนที่จะหันกลับและเดินจากไป หนึ่งคนในห้าของกลุ่มจะรู้สึกอึดอัดเสมอ ตอนนี้เขาคือคนนั้น เขาสังเกตเห็นว่าทิฟฟานี่จงใจเหินห่างจากเขา แต่เธอไม่ได้ใกล้ชิดกับเอริกเหมือนตอนที่อยู่กับเขา

เมื่อพระอาทิตย์ตก ในที่สุดพวกเขาก็กลับเข้าฝั่ง

กลุ่มของลิซ่าถ่ายทำโฆษณาจวนจะเสร็จแล้ว พวกเขากำลังสนุกสนานกันอยู่บนชายหาดและยังไม่ได้กลับไป

ลิซ่าสะบัดสะโพกของเธออย่างรักใคร่และขยับเข้าไปใกล้เมื่อเห็นแจ็คสัน ชุดว่ายน้ำที่เธอใส่ชิ้นน้อยจนเหมือนไม่ได้ใส่อะไรเพราะการเคลื่อนไหวที่กว้างขวางของเธอ

“เฮ้ แจ็คสัน คืนนี้ไปดื่มกันไหม? ฉันรู้จักบาร์ใกล้ ๆ ที่เสิร์ฟแอลกอฮอล์ชั้นดี บรรยากาศก็ดีมากเช่นกัน…”

คราวนี้แจ็คสันไม่ปฏิเสธคำเชิญของลิซ่า “ค่อยคุยกันทีหลังแล้วกัน ดูก่อนว่าอะไรจะเป็นยังไง”

ลิซ่าละทิ้งภาพพจน์ของเธอเมื่อเห็นวี่แววของโอกาสครั้งนี้ เธอดันตัวของเธอแนบไปที่เขา “ถ้าอย่างนั้นฉันขอเบอร์คุณหน่อยได้ไหม? คุณเปลี่ยนเบอร์แล้ว ฉันเลยติดต่อคุณไม่ได้เลย”

มาร์คและแอเรียนไม่ติดที่จะต้องไปกินที่ร้านบาร์บีคิว ขาดแค่แจ็คสันคนเดียว ทุกคนรู้ดีว่าเขาไปหาลิซ่า ไม่มีใครแซวเขานอกจากทิฟฟานี่ที่แซวเขาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ : คืนนี้คุณคงไม่จำเป็นต้องแลกห้องกับฉันแล้วใช่ไหม? ฉันแค่กังวลว่าคุณอาจจะเมาและลืมเรื่องที่เราแลกห้องกันและจะจบด้วยการนอนทับฉันในขณะที่คุณกับลิซ่าโล่นโล้สำเภากันอยู่บนเตียง

แจ็คสันตอบเธอเพียงด้วย "อืม" อย่างเย็นชาและห่างไกล แชทกลุ่มเงียบไปในทันที ไม่มีใครส่งข้อความอื่นใดอีก

ขณะทานอาหารเย็น มาร์คช่วยแอเรียนย่างเนื้อของเธอด้วยความอดทน เมื่อเนื้อสุกดีแล้วเขาก็วางเนื้อให้บนจานของเธอ เขาเริ่มกินก็ต่อเมื่อแน่ใจแล้วว่าเธอทานอาหารของเธอเกือบเสร็จแล้ว

เมื่อเห็นดังนั้นเอริกจึงปิ้งเนื้อให้ทิฟฟานี่บ้าง สุดท้ายแล้วผู้ชายควรจะเอาอกเอาใจสตรีมากกว่านี้ ไม่ว่าเขาจะอยู่กับคนรักหรือเพื่อนก็ตาม

หลังจากทานอาหารค่ำกันเสร็จทั้งสี่คนก็พากันไปเดินเล่นที่ตลาดโต้รุ่งในบริเวณใกล้เคียง เอริกเหลือบมองไปที่มาร์คและแอเรียนก่อนที่เขาจะดึงกล้องตัวเล็กที่เขาพกมาด้วยออกมาเพื่อใช้ให้เกิดประโยชน์ “เฮ้ คุณสองคน ดูนี่สิ”

แอเรียนและมาร์คหันข้างมาในเวลาเดียวกันและเอริกก็จับภาพช่วงเวลานั้นได้พอดี พวกเขาเดินเคียงข้างกัน แอเรียนสวมชุดเดรสยาวสีขาวลายดอกไม้สีฟ้า เธอปล่อยผมลงและรองเท้าแตะสีน้ำตาลอ่อนของเธอก็ปิดข้อเท้าและนิ้วเท้าอันโอชะของเธออย่างสมบูรณ์แบบ เธอดูน่ารักและน่าหลงใหลเมื่อยืนข้างมาร์ค ในทางกลับกัน มาร์คไม่ชอบความร้อน ดังนั้นเขาจึงสวมเสื้อยืดสีขาวและกางเกงกีฬาสีดำ เขาสวมรองเท้าผ้าใบสีขาวและผมของเขาฟู ๆ หยิก ๆ แต่ยังคงสง่างาม เขาไม่ได้ดูเย็นชาเหมือนกับตอนที่ใส่ชุดสูท ทั้งคู่มีผิวพรรณที่ดีมากและถ่ายรูปขึ้นมากด้วย

ตลาดโต้รุ่งเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย แสงไฟไม่สว่างเท่าที่ควร มันเป็นแสงที่ตัดกันอย่างสิ้นเชิงกับแสงนีออนของอาคารรอบ ๆ