เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 433

เอริกมีความสุขกับภาพนี้มาก; เขามองดูมันราวกับว่าเขาได้รับสมบัติล้ำค่าบางอย่าง “ฉันจะปริ้นรูปนี้เมื่อเรากลับไป หนึ่งใบสำหรับฉันและหนึ่งใบสำหรับคุณสองคน ฉันไม่แน่ใจว่าทำไมฉันไม่เคยสังเกตเห็นเลยว่าคุณสองคนดูเหมือนคู่รักที่ถูกกำหนดจากสวรรค์”

แอเรียนก้มหัวลงและยิ้มอย่างเขินอาย มาร์คยิ้มเช่นกันและโอบแขนของเขารอบไหล่ของเธออย่างเต็มใจ

เมื่อเริ่มรู้สึกเหนื่อยล้าพวกเขาจึงกลับไปที่โรงแรมเพื่อพักผ่อน

แจ็คสันยังคงอยู่ข้างนอกเมื่อพวกเขามาถึงโรงแรม เอริกกระเกาะลิ้นของเขา “ฉันคิดว่าคืนนี้เขาคงจะมีช่วงเวลาที่ดีจริง ๆ”

ทิฟฟานี่กลับไปที่ห้องของเธอโดยไม่พูดอะไร อาจเป็นเพราะว่าเธอรู้สึกเหนื่อย เมื่อเธอเห็นสิ่งของของแจ็คสันในห้องของเธอ เธอก็โยนมันทิ้งอย่างหงุดหงิด ตอนแรกเธอตั้งใจไว้ว่าจะนอนหลับฝันดี แต่เมื่อเธอนอนลงเธอก็ตระหนักว่าเตียงนั้นอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของเขา

เมื่อไม่มีทางเลือก เธอจึงไปที่ห้องของแจ็คสันอีกครั้ง พวกเขาเปลี่ยนห้องตั้งแต่เริ่มแรก เธอไม่ต้องการนอนในห้องที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของผู้ชายอย่างแน่นอน!

ทันใดนั้นก็มีคนเปิดประตูเข้ามาในขณะที่เธอเพิ่งจะหลับไป เมื่อเธอตระหนักว่าเธออยู่ต่างประเทศ เธอจึงลุกจากเตียงแล้วเปิดไฟ “คุณเป็นใคร?”

แจ็คสันผู้ซึ่งกำลังจะปิดประตูได้เผชิญหน้ากับเธอ “คุณไม่ได้… กลับไปที่ห้องของคุณเหรอ?”

เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วลงไปนอนอีกครั้ง “นอนที่นั่นมันรู้สึกแปลก ๆ แลกห้องกันต่อเถอะ คุณกลับไปที่ห้องของลิซ่าก็ได้ คุณมีตั้งสองห้องให้นอน ทำไมคุณถึงต้องมาแย่งห้องนี้กับฉัน?”

เขาพึมพำอะไรบางอย่างภายใต้ลมหายใจของเขาก่อนที่จะออกจากห้องไป “ถ้างั้นก็หลับฝันดีนะ”

ทิฟฟานี่รู้สึกหดหู่ เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงควบคุมอารมณ์ตนเองไม่ได้

วันรุ่งขึ้น กลุ่มห้าคนมีสมาชิกเพิ่มขึ้นมาใหม่ - ลิซ่า

ทีมถ่ายทำโฆษณาที่ติดตามลิซ่ามาได้กลับไปแล้ว แต่ลิซ่าอยู่ต่อเพื่ออยู่เป็นเพื่อนแจ็คสัน

ตอนนี้กลุ่มของเขามีผู้ชายสามคนและผู้หญิงสามคน ซึ่งทำให้พวกเขาดูธรรมดาขึ้นมาหน่อย ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือบรรยากาศที่เปลี่ยนไปเนื่องจากการปรากฏตัวของลิซ่า ลิซ่าเป็นมิตรกับทุกคนโดยเฉพาะผู้ชาย เมื่อเธอรู้ว่ามาร์คไม่ได้สนใจเธอ เธอจึงเข้าหาเอริกและแจ็คสัน แจ็คสันเป็นเครื่องเอทีเอ็มที่เธอไม่มีวันได้ครอบครอง; เธอตระหนักถึงเรื่องนี้ดี เธอกับแจ็คสันจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเมื่อพวกเขาออกจากที่แห่งนี้ การจีบเอริกคงไม่ใช่ความคิดที่แย่

ชายหาดของซานย่าจะค่อนข้างแออัดในช่วงฤดูร้อน ลิซ่าสวมชุดว่ายน้ำตัวเด่นเล่นน้ำ เธอไม่ลืมที่จะต้องชำเลืองมองแจ็คสันและเอริกที่กำลังพักผ่อนอยู่ใต้ร่มเงาเป็นครั้งคราว จนทิฟฟานี่เริ่มคลื่นไส้ “แอริ ตาของลิซ่ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่า? เธอกระพือขนตาใส่พวกเขาตลอด เธอพยายามที่จะทำให้สายตาของตัวเองเสียเหรอ?”

แจ็คสันลากมาร์คลงไปที่มหาสมุทรกับเขา มาร์คจ้องไปที่ไกล ๆ และพูดด้วยใบหน้าที่ดูซีดเซียว “ถ้านายมีความรู้สึกต่อทิฟฟานี่ หยุดเล่นกับลิซ่าเถอะ เธอเลิกกับอีธานแล้ว และฉันก็ได้เตรียมการที่จำเป็นทั้งหมดแล้ว นายไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น”

น้ำเสียงของแจ็คสันเหมือนกับทิฟฟานี่เลย “นายคิดว่าฉันมีความรู้สึกให้กับเธอเหรอ? หึ แหงสิ ฉันไม่ได้กังวลอะไรทั้งนั้น”

แทนที่มาร์คจะพูดอะไรเขากลับว่ายน้ำไปยังส่วนที่เงียบสงบกว่าในน้ำแทน

แจ็คสันเหลือบมองไปทางทิฟฟานี่ ทันใดนั้นลิซ่าก็โผล่ขึ้นมาจากใต้น้ำและสวมกอดเขาพลางสาดน้ำใส่หน้าเขาเต็ม ๆ “คุณมองอะไรอยู่? เมื่อคืนเราตกลงกันว่าจะไปเจอกันที่ห้องของฉัน ทำไมคุณถึงไม่มาล่ะ? คืนนี้น่าจะโอเคใช่ไหม? ฉันรู้ว่าเราจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันเมื่อเราออกจากที่นี่ ดังนั้น คิดซะว่ามันเป็นวิธีที่ฉันจะทิ้งคุณด้วยความทรงจำที่ดี ตกลงไหม?”

เขาผลักเธอออกไปด้วยใบหน้าบึ้งตึง “หน้าอกของคุณทำให้ผมอึดอัด”

ลิซ่ายิ้มเยาะ “คุณอย่าพูดแบบนี้ด้วยสีหน้าบึ้งตึงได้ไหม? คุณไม่ชอบมันเหรอ? ฉันต้องผ่านการผ่าตัดตั้งสองครั้งเพื่อให้ได้สิ่งนี้มา หยุดทำตัวเหมือนผู้ชายธรรมดาได้แล้ว คุณคิดว่าฉันจะไม่รู้จริง ๆ หรือว่าที่จริงแล้วคุณป่าเถื่อนขนาดไหน?”

จู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนหัวข้อการสนทนา “การมีความรักมันเป็นอย่างไรเหรอ?”