เจ้าสาวของนายน้อยลี่ นิยาย บท 2

บริษัทลี่ซื่อ

หลินเซิ่งห่อเอกสารกองหนึ่งเข้ามาในห้องทำงานของท่านประธาน

"คุณชายลี่ครับ นายท่านยื่นคำขาดว่าภายในเดือนนี้ต้องแต่งงานกับคุณหนูรองแห่งตระกูลเจียง เจียงเถาหลี่ครับ"

หลินเซิ่งเอารูปถ่ายหนึ่งใบวางบนโต๊ะทำงาน ลี่ซุ่ยหานไม่แม้แต่จะมองแค่ปราดเดียวก็โยนทิ้งที่ถังขยะทันควัน

ถึงแม้ตระกูลลี่จะเป็นเศรษฐีอันดับหนึ่งในเมืองไป๋ เป็นผู้กุมสภาวะเศรษฐกิจของเมืองไป๋ ทว่าสังคมชั้นสูงต่างลือสนั่นว่า ลี่ซุ่ยหาน ประธานบริษัทลี่ซื่อนับจากประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์แล้วก็มีโรคที่ไม่อาจเปิดเผยได้ ซึ่งก็คือมีเพศสัมพันธ์ไม่ได้

ข้างกายเขาไม่เคยมีหญิงสาวมาก่อน จึงยืนยันได้ว่าข่าวลือนี้เป็นความจริงอย่างประจวบเหมาะ มิฉะนั้นเขาผู้มั่นมีเงินทอง คงมีหญิงสาวเสนอตัวไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่

บรรดาคุณหนูตระกูลสูงส่งในเมืองไป๋ ย่อมไม่ยินดีเป็นทองแผ่นเดียวกับเขา

แค่คิดก็รู้ว่าตระกูลลี่สรรหาผู้หญิงประเภทไหนมาแต่งงานกับเขา

"สืบเรื่องที่เกิดขึ้นในประเทศเนเธอร์แลนด์ได้หรือยัง?" ลี่ซุ่ยหานกวาดสายตาอ่านประวัติส่วนตัวของเจียงเถาหลี่ พลางถามเนือยๆ

หลินเซิ่งพูดตะกุกตะกักว่า "คุณชายลี่ครับ คืนนั้นคุณโดนวางยาในไวน์ครับ และไปโรงพยาบาลไม่ได้ ดังนั้นจึง......"

ลี่ซุ่ยหานตัดบทพูดของเขา "สืบได้หรือยังว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?"

"กล้องวงจรปิดในคืนนั้นน่าจะมีคนจงใจทำให้เสียครับ ตอนนี้ยังซ่อมไม่เสร็จครับ ใช้ต่างหูดอกทิวลิปหนึ่งข้างตามหาคน มันยากมากครับ"

ลี่ซุ่ยหานเจอสิ่งนี้ในแขนเสื้อตัวเองตอนที่จะออกจากห้องนั้น ดังนั้นต่างหูดอกทิวลิปหนึ่งข้าง จึงเป็นเบาะแสเดียวที่เขามีอยู่

ประเทศเนเธอร์แลนด์มีต่างหูรูปดอกทิวลิปลักษณะนี้เต็มท้องตลาด การตามหาหญิงปริศนาจึงเป็นดั่งงมเข็มในมหาสมุทร

ตอนโดนวางยาตอนนั้น หลินเซิ่งหาผู้หญิงไร้มลทินให้เขาโดยผ่านพ่อค้าคนกลาง ซึ่งใช้เงินสดกว่าห้าแสนยูโรในการซื้อตัว เพราะเป็นการแลกเปลี่ยนที่มีเงื่อนไขว่าต้องเก็บทุกอย่างเป็นความลับสุดยอด ดังนั้นจึงไม่รู้ประวัติของอีกฝ่ายเลยสักนิด

อัมสเตอร์ดัมไม่ใช่เมืองไป๋ที่คิดจะสืบค้นเรื่องนี้อย่างละเอียดได้โดยง่าย ต้องยากเย็นนานัปการอยู่แล้ว และด้วยสาเหตุนี้จึงมีคนฉวยโอกาสลอบทำร้ายเขาได้

"สืบต่อไปจนกว่าจะเจอ" ลี่ซุ่ยหานรู้สึกหงุดหงิด พลางคลายเนคไทออกด้วยจิตใต้สำนึก

......

เจียงตานจวี๋ลงเครื่องก็นั่งรถไฟฟ้าใต้ดินตรงไปยังโรงพยาบาล โดยคุณยายยังคงสลบไสลอยู่

เธอเดินเข้าห้องน้ำ มองตัวเองผ่านกระจกพลันเห็นใบหน้าที่ซีดขาว ดวงตาที่บวมระบมราวกับไข่ไก่ ผมเผ้ารุงรังเสมือนคนบ้า แอบให้กำลังใจตัวเองว่าต้องเข้มแข็งเข้าไว้ จะล้มตอนนี้ไม่ได้

เจียงตานจวี๋ไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลที่เคาน์เตอร์ชั้นหนึ่ง เห็นเงินในบัญชีน้อยลงไปทุกทีแล้วก็เศร้า ไม่รู้จะประคับประคองได้สักกี่น้ำ

ช่วงนี้เจียงตานจวี๋เฝ้าไข้คุณยายอยู่แต่โรงพยาบาลทุกวี่ทุกวัน กระทั่งมีคนรับใช้โทรมาแจ้งว่า เจียงผานกับหลิวหมิ่นหลานกลับมาแล้ว เธอถึงจะกลับบ้านตระกูลเจียง

ยังไม่ทันเดินเข้าห้องรับแขกก็มีเสียงของหลิวหมิ่นหลานกับเจียงเถาหลี่ส่งออกมา

"คุณแม่ค่ะ ป่านนี้แล้วเจียงตานจวี๋ยังไม่กลับมาเลยค่ะ คิดสั้นฆ่าตัวตายที่ต่างแดนแล้วหรือเปล่าคะ?"

"นิสัยอย่างหล่อนคงไม่ตายง่ายๆหรอก ตายแล้วก็ต้องเอาศพกลับมา แผนการสับเปลี่ยนคนของพวกเรายังไม่บรรลุเป้าหมายเลย"

"คุณหนูใหญ่กลับมาแล้วเหรอคะ" แม่บ้านจางยกรังนกสองแก้วเดินผ่านเธอพอดี

ภายในห้องรับแขกเงียบกริบทันที

เจียงตานจวี๋ชำเลืองมองเจียงเถาหลี่ปราดหนึ่ง ก่อนจะขึ้นไปยังห้องหนังสือชั้นบน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เคาะประตูเสร็จไม่รอให้ด้านในขานรับ เธอก็ตรงเข้าไปในห้องหนังสือทันควัน

"คุณพ่อรู้เรื่องเจียงเถาหลี่กับกู้จ้งเซินแต่แรกแล้วใช่ไหมคะ?" เจียงตานจวี๋ซักไซ้เจียงผานด้วยท่าทางดุร้าย

"คุณยายนอนอยู่ในโรงพยาบาลค่ะ หนูจำเป็นต้องใช้เงิน อย่าบอกว่าเงินแค่ไม่กี่แสนคุณพ่อก็เอาออกมาไม่ได้นะคะ"

"งั้นแกก็พูดแต่แรกสิ ฉันจะได้ให้คุณยายของแกได้รับการรักษาที่ดีที่สุด แต่แกต้องรับปากฉันหนึ่งเรื่องนะ"

เจียงตานจวี๋ได้ยิน ดวงตาพลันทอแสงประกาย "พ่อว่ามาเลยค่ะ"

"แต่งงานกับลี่ซุ่ยหาน"

ลี่ซุ่ยหาน ชื่อนี้คุ้นๆ

ตระกูลลี่เป็นตระกูลที่ใหญ่โตที่สุดในเมืองไป๋ ลี่ซุ่ยหานน่าจะเป็นคนตระกูลลี่ มิฉะนั้นหากไม่มีผลประโยชน์อะไร เจียงผานคงไม่ให้เธอแต่งเข้าบ้านตระกูลลี่หรอก

ตอนนี้เธออับจนหนทาง การแต่งงานกับคนอื่นก็ไม่นับว่าเป็นอะไร ขอเพียงช่วยคุณยายได้ เธอทำได้ทั้งนั้น

"หนูแต่งงานได้ค่ะ แต่พ่อต้องให้เงินหนูห้าแสนก่อนค่ะ หนูต้องจ่ายค่าผ่าตัดของคุณยายที่โรงพยาบาลค่ะ" เจียงตานจวี๋กังวลว่าหากแต่งงานแล้ว ถึงเวลาจะไม่ได้เงินสักบาท อย่างไรเสียก็ฝ่าฟันอุปสรรคตรงหน้าไปก่อนแล้วกัน

เจียงผานเห็นลูกสาวรับปากก็รีบเปิดตู้เซฟ ก่อนจะเอาบัตรเอทีเอ็มออกมาหนึ่งใบ "ในนี้มีเงินห้าแสน แกเอาไปเถอะ แต่ต้องเขียนสัญญาว่าจะไม่เปลี่ยนใจก่อน"

เจียงตานจวี๋รับเงินและเซ็นชื่อเสร็จสรรพ จากนั้นก็กลับไปที่โรงพยาบาลทันที พอไปถึงก็จ่ายค่ารักษาพยาบาลและจ้างคนดูแลคุณยายหนึ่งคน

พอกลับมาถึงห้องคนไข้ก็เห็นคุณยายตื่นแล้ว ดูมีชีวิตชีวากว่าหลายวันก่อนเยอะ

"จวี๋จือ พวกหนูจะแต่งงานกันเมื่อไหร่?" มือคู่เหี่ยวย่นของคุณยายจับมือเจียงตานจวี๋แนบแน่น เบ้าตามีคราบน้ำตาอยู่ "หากเขาไม่ดีต่อหนู หนูก็อยากฝืนตัวเองเลยนะ"

คุณยายป่วยหลายวัน แต่ก็ไม่เห็นคู่หมั้นของเธอมาที่โรงพยาบาลสักครั้ง คุณยายแค่ป่วยทางกายเท่านั้น ในใจจึงรู้ดีอย่างแจ่มชัด

"คุณยายค่ะ หนูจะแต่งงานแล้วนะคะ ยายรีบหายเร็วๆนะคะ ถึงเวลาต้องไปร่วมงานแต่งของหนูด้วยนะคะ" เจียงตานจวี๋ปลอบประโลม