เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1049

บทที่1048 กลับประเทศ

นานิ ?

เสี่ยวหมี่โต้วกะพริบตาแล้วมองยู่ฉือจินที่อยู่ตรงหน้า

เมื่อกะพริบตาอีกยู่ฉือจินที่อยู่ข้างหน้ายังคงจับจ้องเขาเช่นเดิม แม้ว่าบนใบหน้าจะมีรอยยิ้ม ดวงตาหรี่ลงเป็นเส้นเดียว แต่สีหน้าบนใบหน้ากับดวงตานั้นไม่ได้มีอารมณ์ที่ล้อเล่นแม้แต่น้อย

เขาก็กะพริบตาอีก หรือว่า......นี่เป็นความคิดที่แด๊ดดี้คิดขึ้นมา ?

ในสมองของเสี่ยวหมี่โต้วเหลือเพียงความคิดเดียว นั่นก็คือ......เหมือนแด๊ดดี้จะล่อเขาให้ตกสู่สภาวะลำบาก ?

เขาไม่ต้องการบริษัทของคุณตาทวด ดังนั้นก็เลยทิ้งบริษัทที่ใหญ่ขนาดนั้นให้กับเขา ?

อืม ทิ้งให้เขาที่ไม่รู้เรื่องอะไร เด็กน้อยอายุเพียงห้าหกขวบ !!

QAQแง !! แด๊ดดี้เลว !!

ผู้ชายที่ทำร้ายหม่ามี้ไม่ใช่ของดีอย่างที่คิดไว้ !

ตอนนี้เป้าหมายก็หันมาหาเขา เสี่ยวหมี่โต้วรู้สึกน้อยใจ !

“เสี่ยวหมี่โต้ว ?” ยู่ฉือจินเห็นเสี่ยวหมี่โต้วไม่ได้ตอบคำพูด จึงคิดว่าเขายังฟังไม่เข้าใจ ก็เลยอธิบายไปอีกครั้ง : “คุณก็อย่าเพิ่งกังวลนะ ตาทวดหมายความว่าจะยกบริษัทให้คุณ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ รอให้หลังจากเสี่ยวหมี่โต้วมีความสามารถในการบริหารก่อน คุณคิดดูสิ ถ้าเป็นแบบนี้ ในอนาคตเสี่ยวหมี่โต้วจะมีทรัพย์สินหลายพันล้านเลยล่ะ”

เสี่ยวหมี่โต้วเอียงหัว

เขาอายุแค่หกขวบและจะมีทรัพย์สินหลายพันล้าน ?

ฟังดูเหมือนจะเก่งมาก !

แต่เสี่ยวหมี่โต้วรู้สึกว่าการบริหารบริษัทที่ใหญ่ขนาดนั้น มันจะต้องเหนื่อยมากแน่ๆ อีกอย่าง ความฝันของไม่ใช่การเป็นประธานแบบแด๊ดดี้ของเขา

ความฝันของเขา......

เสี่ยวหมี่โต้วเบะปาก สีหน้าเผยความหมายให้เห็นได้ชัดว่าไม่ยินดี

ยู่ฉือจินก็นึกไม่ถึงเลยว่าจะเป็นแบบนี้ ทันใดนั้นก็รู้สึกอึดอัดขึ้นมาบ้าง จึงพูดไปว่า “เสี่ยวหมี่โต้ว ตาทวดจะไม่บังคับคุณนะ ถ้าเสี่ยวหมี่โต้วไม่ยอม คุณก็สามารถพิจารณาให้ดีๆ หรือว่าตาทวดจะเอาของพวกนี้เปลี่ยนเป็นเงินสดมอบให้เสี่ยวหมี่โต้ว เพื่อให้แน่ใจว่าอนาคตของเหลนของฉันไม่ใช้ชีวิตที่ดี”

ในความเป็นจริงแล้ววิธีแบบนี้มันไม่ถูกต้อง

จะกลายเป็นการรักและตามใจมากเกินไป ถ้ารุนแรงบางทีจะทำให้บุคลิกของเด็กบิดเบี้ยวไป จะทำให้รู้สึกว่ามีหลักประกัน ในอนาคตก็ไม่ต้องพยายามแล้ว ไปที่ไหนก็ใช้อย่างฟุ่มเฟือย

แต่ถ้าเป็นเสี่ยวหมี่โต้ว ยู่ฉือจินรู้ว่าตนเองไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องพวกนี้

เอาสิ่งที่ตนเองพยายามมาทั้งชีวิตยกให้ลูกๆ หลานๆ ในครอบครัวของตนเอง ยู่ฉือจินไม่ได้รู้สึกเจ็บใจแม้แต่น้อย เพียงแต่รู้สึกเสียดายไปบ้าง

ในตอนแรกเสี่ยวหมี่โต้วไม่อยากจะยอมรับ แต่เมื่อพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้วก็รู้สึกว่าเมื่อรับสิ่งเหล่านี้แล้วก็เหมือนไม่ได้มีผลกระทบต่อความฝันของเขา

อย่างไรก็ตาม ยังมีเวลาอีกนานก่อนที่เขาจะบรรลุนิติภาวะ และด้วยบริษัทที่ใหญ่ขนาดนี้ เดี๋ยวเขาก็ค่อยหาคนใครสักที่เชื่อถือได้ไปบริหารก็พอแล้ว ส่วนเขาก็เป็นผู้อยู่เบื้องหลังแล้วไล่ตามความฝันของตนเองอย่างสงบสุขก็ดีมากแล้วไม่ใช่เหรอ ?

“คุณตาทวดครับ ตาอย่าคิดแบบนี้สิ เสี่ยวหมี่โต้วรับปากคุณตาทวดแล้วครับ”

“นายว่าอย่างไรนะ ?” ยู่ฉือจินดีใจมาก “เสี่ยวหมี่โต้วพูดจริงๆ ใช่ไหม ?”

เสี่ยวหมี่โต้วพยักหน้า “ครับ”

“โอเค ดีๆๆ !”

บางทีอาจเป็นเพราะความดีใจเกินไป ยู่ฉือจินจึงได้พูดคำว่าดีต่อเนื่องกัน จากนั้นก็พูดไปอีกว่า “งั้นฉันจะรีบแจ้งข่าวดีนี้ให้แด๊ดดี้ของนายรู้นะ”

เสี่ยวหมี่โต้วนั่งกะพริบตาอยู่ที่เดิม

หูย เหมือนว่าเขาจะกลายเป็นคนรวยมากเลย

*

สามวันต่อมา

“งั้นเอาเถอะ แต่ว่าอีกสักครู่คุณก็ต้องส่งข้อความให้หม่ามี้ของคุณว่าคุณจะออกไปกับฉันแล้ว ไม่เช่นนั้นหม่ามี้ของคุณจะเป็นห่วงคุณถ้าหาคุณไม่เจอ”

จากนั้นเสี่ยวหมี่โต้วก็พยักหน้าอย่างว่านอนสอนง่าย

หลังจากนั้นเสี่ยวเหยียนก็พาเสี่ยวหมี่โต้วขึ้นไปบนรถ เมื่อขึ้นไปรถแล้วเสี่ยวหมี่โต้วก็สังเกตได้ว่าบนรถมีถังเก็บความร้อนก็รู้สึกตื่นเต้นไปบ้าง : “คุณน้าเสี่ยวเหยียน คือคุณตั้งใจเอามาให้ผมเป็นพิเศษเหรอ ?”

เมื่อพูดจบเสี่ยวหมี่โต้วก็กอดถังเก็บความร้อน และต้องการจะเปิดออก

เมื่อเห็นการแสดงออกอย่างตื่นเต้นและตั้งตารอบนใบหน้าของเขา เสี่ยวเหยียนก็ไม่อยากทำลายสภาพของเขาในตอนนี้ แต่ถังเก็บความร้อนนี้เขาจะเอาไปที่โรงพยาบาล ถ้าถูกเสี่ยวหมี่โต้วกินไปหมดก็จะไม่มีอีกแล้ว

เธอจึงได้ทำท่าทางที่ห้ามเขาอย่างลำบาก

“เสี่ยวหมี่โต้วนี่ก็ ถังเก็บความร้อนนี้ไม่ได้ให้คุณนะ ดังนั้นกินไม่ได้นะจ๊ะ”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ การเคลื่อนไหวของมือของเสี่ยวหมี่โต้วก็หยุดกึกลง ไม่นานนักก็เงยหน้าขึ้นพร้อมกับทำสีหน้าหดหู่ แล้วพูดออกไป “คุณน้าเสี่ยวเหยียน มีเบบี๋ของคนอื่นอยู่ข้างนอกแล้วใช่ไหม ?”

เสี่ยวเหยียน : “.......”

“คุณน้าเสี่ยวเหยียนไม่ดี !” เสี่ยวหมี่โต้วผลักถังเก็บความร้อนคืนกลับไปให้เสี่ยวเหยียน จากนั้นก็กอดอกอย่างขุ่นเคือง แล้วไปนั่งอยู่ข้างๆ หันหลังให้กับเสี่ยวเหยียน ไม่สนใจเธอ

แต่ท่าทางแบบนี้ของเขาดูน่ารักมาก

แม้แต่คนขับรถที่ได้เห็นท่าทางแบบนี้แล้วก็อดขำไม่ได้ แล้วพูดออกไป “สาวน้อย เด็กคนนี้มีความสัมพันธ์อะไรกับคุณเหรอ ? น่ารักขนาดนี้ แถมยังหน้าตาดีอีก”

มุมปากของเสี่ยวเหยียน กระตุกขึ้น จากนั้นจึงพูดต่อไปว่า “เป็นลูกชายของเพื่อนฉันเองค่ะ คุณอย่าไปชมเขาเลย เดี๋ยวเขาตัวลอย”

“เสี่ยวหมี่โต้ว”

เสี่ยวเหยียน เรียกเสี่ยวหมี่โต้วไปหนึ่งคำ เสี่ยวหมี่โต้วก็ฮึมอย่างหนัก แล้วไม่สนใจเธอ

เสี่ยวเหยียนยิ้มก็ไม่ใช่ร้องไห้ก็ไม่เชิงอยู่บ้าง แล้วพูดออกไปว่า “นี่คืออาหารที่ฉันจะต้องเอาไปส่งที่โรงพยาบาล คุณเข้าใจแล้วไหม ?”

เมื่อได้ยินคำว่าโรงพยาบาล สุดท้ายเสี่ยวหมี่โต้วก็ตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ จึงได้หันกลับมาทันที “คุณน้าเสี่ยวเหยียน ใครไม่สบายเหรอครับ ?”